Κοιτούσα τις αντιδράσεις του κόσμου του Ολυμπιακού μετά την ήττα του Ολυμπιακού από την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Πολλοί την θεωρούν ως ένα αποτέλεσμα περίπου ανεξήγητο. Αλλοι έχουν ως μοναδική εξήγηση για αυτό που έγινε ότι ο Ολυμπιακός υποτίμησε την ομάδα από το Ισραήλ και απλά πλήρωσε ακριβά το κακό του ξεκίνημα: πιστεύουν πως το σοκαριστικό 0-2 που διαμορφώθηκε μόλις στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν υπερβολικό – μαγική εικόνα λένε. Τα ακούω όλα αυτά αλλά μου μοιάζουν λίγο κρυφτούλι από την πραγματικότητα. Η οποία πραγματικότητα λέει ότι ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα, τα οποία ο προπονητής του είναι μάλλον αδύνατον να λύσει διότι δεν υπάρχουν θαυματοποιοί προπονητές. Ο καλός Μεντιλίμπαρ στο τέλος του ματς με την Μακάμπι έκανε λόγο για κακή νοοτροπία αναλαμβάνοντας μάλιστα την ευθύνη γι’ αυτό. Υπενθύμισε επίσης ότι ο Ολυμπιακός έχει το κακό ελάττωμα να μπαίνει άσχημα στα παιχνίδια και ότι απλά αυτό δεν το πλήρωσε στα ματς το ελληνικού πρωταθλήματος. Και υποσχέθηκε ότι ομάδα του θα έχει διαφορετικό πρόσωπο απέναντι στον Παναθηναϊκό. Περιμένω για να δω τι θα αλλάξει. Όπως και να ‘χει πάντως ο Bάσκος δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη για το ο,τιδήποτε.
Πολύ προβλέψιμος σημαίνει κακός
Υπάρχει πρόβλημα νοοτροπίας στον Ολυμπιακό; Ναι υπάρχει, αλλά δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός υποτίμησε την Μακάμπι: έχει να κάνει με τον παραμορφωτικό καθρέφτη που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα και που τον οδήγησε στο να υπερτιμήσει τις δικές του νίκες. Η ήττα από την Μακάμπι, με τον τρόπο που ήρθε, εξηγεί παραδόξως όλες τις δυσκολίες που ο Ολυμπιακός εξακολουθούσε να έχει και στα ματς του πρωταθλήματος. Ο ΠΑΟΚ έχασε τουλάχιστον τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες, όταν τον είχε αντιμετωπίσει, και είχε ηττηθεί με το βαρύ 1-4 από αυτόν στην Τούμπα. Ο Αστέρας και ο Παναιτωλικός προηγήθηκαν στα παιγνίδια μαζί του: ο δεύτερος με γκολ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά όχι στο ξεκίνημα του ματς, κι ο πρώτος με γκολ στο 45΄- μάλιστα πριν το γκολ που πέτυχε είχε προειδοποιήσει ότι θα σκοράρει χάνοντας μια τεράστια ευκαιρία. Ο Μεντιλίμπαρ είπε ότι ο Ολυμπιακός και στα ματς της Σουπερλίγκ είχε βρεθεί πίσω στο σκορ νωρίς: δεν είναι ακριβές. Ισχύει όμως ότι και στα δύο παιχνίδια αυτά παιγνίδια είχαν φανεί άλλες αδυναμίες - κυρίως επιθετικές, που οφείλονται στο γεγονός ότι οι μέσοι του δεν πατάνε καν περιοχή και όποιοι αγωνίζονται ως εξτρέμ (Ποντένσε, Φορτούνης, Μασούρας, Ζέλσον, Καμπράλ) δεν σκοράρουν με συνέπεια. Ο Ολυμπιακός ξέσπασε με το Βόλο, που είχε μείνει με παίκτη λιγότερο στο πέμπτο λεπτό του παιχνιδιού. Αλλά απέναντι σε μια ομάδα, όπως η Μακάμπι που είχε εστιάσει σε αδυναμίες που χτυπάνε στο μάτι, δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα. Δεν ήταν απλά αμυντικά πανικόβλητος, όπως του έχει συμβεί και σε πολλά προηγούμενα παιχνίδια (Φράιμπουργκ, ΠΑΟΚ), αλλά ήταν και επιθετικά απολύτως προβλέψιμος, δηλαδή πολύ κακός.
Δεν έχει φέρει κανένα
Τόσο καιρό άκουγα για παρεμβάσεις του Μεντιλίμπαρ που άλλαξαν τον Ολυμπιακό: ομολογώ ότι ποτέ μου δεν τις είδα. Παρέμβαση θα ήταν να άλλαζε το σύστημα της ομάδας δραστικά, να έπαιζε πχ ο Ολυμπιακός με τρία στόπερ ή με δυο κυνηγούς. Παρέμβαση θα ήταν να γίνονταν ξαφνικά βασικοί σε αυτή την ομάδα παίκτες όπως ο Ελ Αραμπί αλλά και ο Γιόβετιτς, που κατά τη γνώμη μου έχουν αγωνιστεί λιγότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Παρέμβαση θα ήταν να βλέπαμε ξαφνικά αναπληρωματικούς που το προηγούμενο διάστημα δεν έδωσαν τίποτα (Ρίτσαρντς, Καρβάλιο, Ιμπόρα, Ναβάρο Αλεξανδρόπουλος κτλ) ξαφνικά να μεταμορφώνονταν και μαζί τους να άλλαζε και η ομάδα. Τίποτα από αυτά δεν υπήρξε. Όχι τυχαία. Ο καλός Μεντιλίμπαρ, με την σοφία του, θέλησε να δει όλους τους ποδοσφαιριστές στα πρώτα παιχνίδια που βρίσκεται στην ομάδα (γι’ αυτό άλλωστε και έχει χρησιμοποιήσει 28), χωρίς να πειράξει το σχήμα της και χωρίς να προσπαθήσει να βρει διαφορετικούς πρωταγωνιστές απ’ αυτούς που βλέπαμε και στις εντεκάδες του Καρβαλιάλ ή και του Ντιέγκο Μαρτίνεθ ακόμα. Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί επιθετικά να εξαρτάται από τα κέφια του Φορτούνη, την διάθεση των Ποντένσε και την όρεξη του Ροντινέι. Μόνο που αυτό το καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε, και δεν ήταν παράξενο που ακόμα και ο απείρως κόουτς Ρόμπι Κιν το εκμεταλλεύτηκε.
Το μόνο που πραγματικά άλλαξε στον Ολυμπιακό τον τελευταίο καιρό είναι ότι οι παλιοί κάπως σοβαρεύτηκαν ενώ προστέθηκαν κάποιοι νεοφερμένοι. Μερικοί μοιάζουν καλοί παίκτες. Αλλά το να προσθέσεις σε μία ομάδα τέσσερις – πέντε καινούργιους παίκτες τον Ιανουάριο είναι ρίσκο τεράστιο διότι θα χαθεί και οποιοδήποτε ψήγμα ομοιογένειας έχει απομείνει. Πόσο μάλλον όταν έχει αλλάξει τρεις προπονητές κι αυτός που υπάρχει δεν τους έφερε.
Πολλά και παντού τα προβλήματα
Κάποτε ο Ολυμπιακός είχε σοβαρά προβλήματα στην άμυνα του και το επεσήμανα. Το ‘λεγα τον καιρό που άλλα προβλήματα δεν υπήρχαν. Στην επίθεση πχ υπήρχε ο υπέροχος Ελ Αραμπί, που μπορούσε να κρατάει μπάλα και να επιτρέπει στην ομάδα να ανέβει, ώστε χαφ και εξτρέμ να πατάνε περιοχή. Μετά ήρθε ο Μπακαμπού, που αρκούσε να τον σημαδεύεις με βαθιές μπαλιές για να είναι μια επίθεση μόνος του. Σε εκείνες τις ομάδες όντως η άμυνα ήταν πληγή. Στην τωρινή ομάδα, όμως, είναι δύσκολο να πεις ότι φταίει μόνο η άμυνα και ας είναι φανερό ότι οι παίκτες όπως ο Ροντινέι και ο Ορτέγκα χρειάζονται σε κάθε παιχνίδι τεράστια κάλυψη. Όταν έχει αλλάξει εντελώς η μεσαία γραμμή από την αρχή της χρονιάς κι όταν στην επίθεση γκολ βάζει μόνο ο ΕλΚαμπι, κάθε αντίπαλος ξέρει τι ακριβώς πρέπει να κάνει για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Χρειάζεται απλά να κρατήσει χαμηλά την άμυνα, ώστε να μη βρίσκουν χώρους γρήγοροι παίκτες όπως ο Ποντενσε και ο ΕλΚαμπι, και να περιμένει τη στιγμή που στους επιθετικούς του θα προκύψει η δυνατότητα να παίξουν ένας εναντίον ενός με τους αμυντικούς του Μεντιλίμπαρ, που είναι ίδιοι που είχαν οι προηγούμενοι προπονητές. Αν μάλιστα από τον Ολυμπιακό λείπει ο άγιος φόβος που είχαμε δει στα δύο παιχνίδια του με την Φερεντσβάρος, όπου η σκέψη όλων ήταν πρώτα απ’ όλα στο πως η ομάδα δεν θα δεχτεί γκολ, τότε το πράγμα γίνεται πανεύκολο. Δεν είναι τυχαίο ότι στα τρία από τα τέσσερα ματς που έδωσε ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα με τον Βάσκο έχει δεχτεί γκολ παρότι τα κέρδισε.
Ακόμα ο Βάσκος μαθαίνει
Θα χάνει όλα τα παιχνίδια ο Ολυμπιακός τώρα που η Μακάμπι υπενθύμισε τις αδυναμίες του και όπως είπε ο Μεντιλίμπαρ ο μήνας του μέλιτος τελείωσε; Όχι φυσικά, γιατί είμαστε στην Ελλάδα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα οι ατομικές εξάρσεις μπορεί να δώσουν γκολ ακόμα και σε ντέρμπι: το είδαμε πχ στην Τούμπα. Μπορεί επίσης η ατομική απόδοση του Κάρμο να σουλουπώσει την άμυνα: κι αυτό το έχουμε δει. Αλλά στην Ευρώπη, αν πας με τη λογική ότι θα σπείρεις τον πανικό γιατί κανα δυο τρεις μπορεί να κάνουν ατομικές ενέργειες και να διορθώσουν τα πάντα, θα έχεις σοβαρότατα προβλήματα, εκτός αν αντίπαλοι σου είναι η Τσουκαρίτσκι και η Τόπολα. Αλλά αυτές αποκλειστήκαν.
Χθες ανακοινώθηκε η επέκταση του συμβολαίου του Μεντιλίμπαρ για ένα χρόνο. Δεν μου κάνει εντύπωση. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν θέλει να αλλάζει προπονητές, παρόλο που φαίνεται το αντίθετο: στον Ολυμπιακό αλλάζουν οι προπονητές από καταβολής της ιστορίας του – με τον Μαρινάκη κανά δυο (ο Βαλβέρδε κι ο Μαρτίνς) στέριωσαν – με άλλους προέδρους τρία χρόνια δεν έμεινε σχεδόν κανείς. Σημαντική είδηση δεν είναι η χθεσινή ανακοίνωση της επέκτασης: θα είναι η επόμενη ανανέωση αν και εφόσον υπάρξει γιατί θα σημαίνει πως ο Βάσκος τα κατάφερε καλά. Για την ώρα ακόμα μαθαίνει. Με τον ΠΑΟ θα δούμε τι ακριβώς κατάλαβε από το στραπάτσο με την Μακαμπί, ένα από τα μεγαλύτερα της ιστορίας. Όχι του Μεντιλίμπαρ. Του Ολυμπιακού.
