Η Ισπανία ήθελε να κλείσει ένα τρομερό κύκλο κερδίζοντας στην σειρά το Nations League, το Euro και ξανά το Nations League. H Πορτογαλία ήθελε απλά να δώσει την δυνατότητα στον Κριστιάνο Ρονάλντο να πανηγυρίσει ένα τρόπαιο. Στον τελικό του Nations League στο Μόναχο βρέθηκε μια σπουδαία ομάδα όπως είναι η Ισπανία που όμως απέναντί της είχε μια ομάδα που έπαιζε για τον ήρωα μιας χώρας. Αν στα σπορ το κίνητρο παίζει κάποιο ρόλο το κίνητρο των Πορτογάλων ήταν μεγαλύτερο. Δεν έπαιζαν απλά για το τρόπαιο, που σημειωτέον το κατακτούν για δεύτερη φορά κι ενώ έχουν υπάρξει μόνο τέσσερις διοργανώσεις του, αλλά έπαιξαν και για τον αρχηγό τους. Οι Ισπανοί, προδομένοι κομμάτι από την μικρή συμμετοχή του Γιαμάλ στο ματς, αν και βρέθηκαν δυο φορές μπροστά στο σκορ, στο τέλος έμοιαζαν κομπάρσοι σε μια ακόμα ιστορία του Κριστιάνο. Που όταν βγήκε από το ματς έδινε πάλι συμβουλές σε όλους θυμίζοντας την συμπεριφορά που είχε πάλι στον πάγκο στον τελικό του Euro του 2016: έλειπε μόνο ο Φερνάντο Σάντος για να ανεβεί στους ώμους του.     

Ο Κριστιάνο είναι 40 χρονών αλλά για τους Πορτογάλους αυτό δεν έχει καμία σημασία. Στον ημιτελικό κόντρα στην Γερμανία πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης αυτό που άνοιξε το δρόμο για την τελική ανατροπή. Στο ν τελικό του Μονάχου απέναντι στους Ισπανούς ήταν πάλι αυτός που ισοφάρισε: ένα δικό του γκολ έφερε το ματς στο 2-2 που ήταν και το τελικό αποτέλεσμα του ματς. Ο Κριστιάνο βγήκε εξουθενωμένος στο 90ο λεπτό και ήταν πολύ συγκινημένος στη διαδικασία των πέναλτι, τα οποία έζησε ακουμπώντας στην πλάτη του συμπαίκτη του Ντιόγκο Νταλό: ίσως κάποιες από τις αλάνθαστες εκτελέσεις των συμπαικτών του να μην τις είδε κιόλας.

Στο τέλος η νίκη κρίθηκε από ένα κακοχτυπημένο πέναλτι του Αλβαρο Μοράτα που πέναλτι είχε χάσει και στον ημιτελικό του Euro2020 κόντρα στην Ιταλία– τότε τον είχε υπνωτίσει ο Τζίτζι Ντοναρούμα. Ο Μοράτα ήταν υποψήφιος μοιραίος παίκτης στην διαδικασία – αν κάποιος έχει αστοχήσει σε μια ανάλογη στιγμή μπορεί να το ξαναπάθει. Οι Πορτογάλοι τέτοιους υποψήφιους μοιραίους δεν είχανε:  όσοι ανέλαβαν την δουλειά ήταν άψογοι. Εκτέλεσαν χωρίς φόβο οι Γκονζάλο Ράμος, Βιτίνια, Μπρούνο Φερνάντεζ, Ρούμπεν Νέβες και  ο τεράστιος Νούνο Μέντεζ, αριστερός μπακ με κλάση τόσο σπάνια ώστε ήταν και MVP του ματς. Ολοι αφιέρωσαν τα γκολ τους στον 40χρονο CR7 που δεν είχε κατακτήσει τρόπαιο επι ευρωπαϊκού εδάφους από το 2021 όταν είχε κερδίσει με την Γιουβέντους το κύπελλο Ιταλίας. Η αρκετά ουδέτερη στην περίσταση Gazzetta Dello Sport έγραψε πως «με τόση αβεβαιότητα για το μέλλον του, ο Κριστιάνο  απόλαυσε τη βραδιά σαν να μην υπήρχε αύριο διότι σε ποδοσφαιρικούς όρους, μπορεί κάλλιστα να μην υπάρχει». Η εφημερίδα αφήνει με αυτό τον τρόπο να εννοηθεί ότι είναι πολύ δύσκολο ο Ρονάλντο να βρει το συμβόλαιο που θέλει και ίσως για αυτό σταματήσει. Κούνια που τους κούναγε τους Ιταλούς.

Είπε δύο πράγνατα

Στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε το ματς ο Κριστιάνο είπε δυο πράγματα: το πρώτο ότι δεν θα πάρει μέρος με καμία ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων που θα αρχίσει την επόμενη εβδομάδα παρόλο που του το ζήτησε προσωπικά ο πρόεδρος της FIFA Tζιάνι Ινφαντίνο. Το δεύτερο ότι θα παίξει στο μουντιάλ πλην θεαματικού απροόπτου. Απομένει ένας ολόκληρος χρόνος για να αρχίσει αυτό, αλλά η πρόθεσή μου είναι να αγωνιστώ» είπε. Και πώς να μην αγωνιστεί; Οι Πορτογάλλοι όχι μόνο τον θέλουν στην Εθνική τους αλλά προσέχουν τρομερά και την υστεροφημία του. Όπως έγραψε η A Bolla χθες η αλλαγή του στο τέλος του ματς και πριν αρχίσει η παράταση ήταν προαποφασισμένη. Ο Μαρτίνεθ δεν τον άφησε στο ματς για να μην ζητήσει να χτυπήσει και πέναλτι καθώς φαινόταν ότι το πράγμα θα κατέληγε εκεί. Ο Ρονάλντο θα ήταν αδύνατον να κρυφτεί από την ευθύνη αλλά κουρασμένος όπως ήταν δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα ευστοχούσε κιόλας. Οι Πορτογάλοι τον προστατεύουν ακόμα και σε αυτό: δεν θέλουν στα τελευταία του ματς να τον δουν όσοι τον αγαπούν να αστοχεί σε πέναλτι κατάκοπος – οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τον μύθο του.

Μυστήριο το μέλον του

Το τι θα κάνει του χρόνου ο Κριστιάνο στο μουντιάλ δεν είναι ένα μυστήριο: πιστεύω πως θα παίξει στα γήπεδα της Αμερικής αρκεί να είναι καλά. Μυστήριο είναι που θα παίξει αυτή την σεζόν – εννοώ σε ποια ομάδα. Καθώς φαίνεται με τους Αράβες δυσκολεύεται να συμφωνήσει – ίσως και να τους βαρέθηκε. Ευρωπαϊκή ομάδα να σηκώσει το συμβόλαιό του – όσο γενναία και να είναι η έκπτωση που θα κάνει δεν φαίνεται να υπάρχει.

Ο ίδιος δεν θέλει να πάει στην Μπενφίκα ή στην Σπόρτινγκ Λισαβόνας ή στην Πόρτο γιατί όπως λέει θέλει να ενώνει κι όχι να χωρίζει τους Πορτογάλους. Δεν κρύβω ότι μου έχει περάσει από το μυαλό μια τρελή ιδέα: να μείνει χωρίς ομάδα και να αγωνίζεται για ένα χρόνο αποκλειστικά και μόνο στην Εθνική Πορτογαλίας οι οπαδοί της οποίας άλλωστε είναι και οι τελευταίοι φανατικοί πιστοί του.  Τόσο τρελό δεν είναι: την φυσική του κατάσταση την προσέχει χρόνια τώρα μόνος του. Κανείς φυσικοθεραπευτής ομάδας δεν πρόκειται να δουλέψει με αυτόν καλύτερα από όσο με αυτόν δουλεύουν χρόνια τώρα οι προσωπικοί του προπαρασκευαστές. Ισως γίνει ο πρώτος παίκτης που θα παίζει αποκλειστικά και μόνο για την Εθνική του για ένα ολόκληρο χρόνο. Κι όσο το σκέφτομαι και γιατί όχι και για περισσότερο.

Όταν τον είδα να σηκώνει το τρόπαιο βουρκωμένος από ευτυχία ομολογώ πως για μια στιγμή σκέφτηκα πως είναι ωραίο να είσαι Πορτογάλος. Να έχεις βρει δηλαδή ένα τέτοιο ήρωα, που ενδεχομένως κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει αλλά είναι δικό σου και μόνο. Αποκλειστικά.