Τώρα που ολοκληρώθηκε η πώληση του Μπάμπη Κωστούλα στην Μπράιτον μπορούμε να πούμε ότι ο Oλυμπιακός στην περίπτωση αυτή έδειξε ένα δρόμο σε όλους για το πως πρέπει να αξιοποιούνται οι νεαροί ποδοσφαιριστές και στο τι είδους δουλειά πρέπει να γίνεται ώστε να ανεβαίνει η αξία τους.

Η περίπτωση του Κωστούλα είναι πολύ διαφορετική από όλες σχεδόν τις ανάλογες. Διότι τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή ο Ολυμπιακός του εκτόξευσε την αξία δουλεύοντας μαζί του πάρα πολύ μεθοδικά. Με τρόπο μάλιστα που δεν έχει συμβεί με κανένα άλλο ποδοσφαιριστή σε αυτή την ηλικία. Η μόνη περίπτωση παίκτη που μπορεί να συγκριθεί μαζί του είναι αυτή του Γιάννη Κωνσταντέλια: αλλά αυτός παίζει ακόμα στον ΠΑΟΚ, δεν έχει βρεθεί κάποιος να δώσει 40 εκατ ευρώ για να τον αποκτήσει.  

Ας μιλήσουμε για παραγωγή πιτσιρικάδων. Υπάρχουν παίκτες όπως ο Τζόλης ή ο Ρέτσος που μικροί άρπαξαν ευκαιρίες. Δεν ήταν ακριβώς στα αρχικά σχέδια των προπονητών κι είχαν την τύχη να βρουν κάποιους όπως ο Μπέντο ή ο Φερέιρα που δεν φοβήθηκαν το ρίσκο. Υπάρχουν μερικοί άλλοι που για να δείξουν την αξία τους χρειάστηκε να πάνε δανικοί σε ομάδες του εξωτερικού όπως ο Τσιμίκας ή ο Τζίμας. Υπάρχουν αρκετοί που βελτιώθηκαν με τον καιρό και σιγά-σιγά: ο Μήτρογλου και ο Ιωαννίδης πχ. Αλλά με τον Κωστούλα μοιάζει να έχει γίνει δουλειά βήμα - βήμα. Αυτός όντως είναι αυτό που στην Ελλάδα συχνά αποκαλούμε «project», χωρίς στην πραγματικότητα να ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.

Πως ακριβώς έφτασε στην Μπράιτον

Θέλω να σας θυμίσω την διαδρομή για να το καταλάβετε. Ο Κωστούλας ανήκει στην σπανία κατηγόρια ποδοσφαιριστών για τους οποίους λέγονται καλά λόγια όταν ακόμα είναι 15 χρόνων. Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε ενώ η οικογένεια του έψαχνε σπίτι για το παιδί στην Θεσσαλονίκη καθώς οι άνθρωποι του  ΠΑΟΚ τον είχαν πρώτοι εντοπίσει. Ο μικρός μπήκε αμέσως στην ομάδα Κ17 και πολύ γρήγορα βρέθηκε στην Κ19 για να μάθει να παίζει με μεγαλύτερους - πράγμα που απαιτούσε το ταλέντο του. Για τον ίδιο λόγο πήρε παιχνίδια και στον Ολυμπιακό Β’ καθώς έπρεπε ποδοσφαιρικά να ωριμάσει σε χρόνο ρεκόρ. Όταν πέρσι ο Μεντιλίμπαρ τον πήρε στην προετοιμασία ήταν ο μόνος από όλους τους μικρούς που ήταν δεδομένο ότι θα έπαιρνε ευκαιρίες και μάλιστα από νωρίς. Ο Κωστούλας ξεκίνησε βασικός στο Βόλο στο πρώτο ματς της χρονιάς. Δεν ήταν καλός κι έγινε αλλαγή, ωστόσο αυτή και μόνο η επιλογή του προπονητή δείχνει πόσο αποφασισμένο ήταν από την αρχή να πάρει ματς ο μικρός. Άλλο είναι το «παίρνω ματς» δηλαδή το γνωρίζω ότι θα φτάσω να αγωνιστώ βασικός μέσα στη σεζόν κι άλλο το «κερδίζω ματς»: το δεύτερο μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε μια ομάδα υπάρχουν απουσίες ή ακόμα και με την αγωνιστικότητα που ένας παίκτης δείχνει στις προπονήσεις - ο Κωστούλας τους είχε κερδίσει αμέσως όλους.

Ο μικρός έφτασε στην πρώτη ομάδα σαν έτοιμος από καιρό. Είδαμε φέτος ορισμένα καταπληκτικά πράγματα που έχουν να κάνουν με τον ίδιο και τις αρετές του. Είναι εντυπωσιακό ότι τα καλύτερα παιχνίδια του τα έκανε στα ντέρμπι. Σκόραρε με τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό, κέρδισε πέναλτι στο ματς με την ΑΕΚ, είχε εξαιρετική απόδοση είτε ξεκινούσε ως βασικός είτε όταν έρχονταν από τον πάγκο στα πιο πολλά από τα μεγάλα παιχνίδια. Αυτό νομίζω ότι μέτρησε καθοριστικά για τους σκάουτερ της Μπράιτον. Αλλά το πως ο Ολυμπιακός τον πρόσεξε φαίνεται από κάποιες άλλες λεπτομέρειες. Το γραφείο μάνατζερ που απέκτησε τα δικαιώματα του πχ ασχολήθηκε μαζί του με τις ευλογίες του Ολυμπιακού, που δεν ήθελε ο μικρός να έχει δίπλα του ανθρώπους που μπορεί να τον τρελάνουν μιλώντας του συνεχώς για συμβόλαια και μεταγραφές. Το τελευταίο δίμηνο επίσης τον άφησαν ήσυχο να ξεπεράσει τον πρώτο του τραυματισμό χωρίς να τον πιέζουν να επιστρέψει και μολονότι το να τελειώσει ένας παίκτης μία σεζόν τραυματίας μπορεί να δημιουργήσει ερωτηματικά σε μια ομάδα που τον παρακολουθεί έχοντας σκοπό να ξοδέψει για αυτόν περιουσίες. Ο Ολυμπιακός πρόσεξε τον μικρό πάρα πολύ γιατί ο σκοπός του ήταν να τον κάνει ποδοσφαιριστή επιπέδου. Το πότε ακριβώς θα τον πουλούσε, θα το καθόριζε η αγορά: δεν χρειαζόταν βιασύνες. Για να του δείξουν μάλιστα και πόσο εμπιστοσύνη του έχουν τον Ιανουάριο του έκαναν και ένα καινούργιο συμβόλαιο με σημαντικά αυξημένες αποδοχές αλλά και μεγάλα μπόνους.

Η ευχάριστη συγκυρία της Παρί

Για το αν η Μπράιτον έδωσε πολλά  χρήματα για να τον αποκτήσει έχω γράψει και παλιότερα. Την υψηλότατη τιμή πώλησης του Κωστούλα, πέρα από την εξέλιξή του, την έχει καθορίσει και μία ευχάριστη συγκυρία: η εντυπωσιακή πρόοδος μέσα στη σεζόν της Παρι Σεν Ζερμέν. Πολύ πριν η πρωταθλήτρια Γαλλίας κατακτήσει με εντυπωσιακό τρόπο το τσάμπιονς λιγκ συζητιόταν η μεθοδολογία της στο χτίσιμό της και ειδικά στην Αγγλία αυτό συζητιόταν πολύ γιατί η Παρί πέταξε εκτός Τσάμπιονς λιγκ την Λίβερπουλ, την Αστον βίλα και την Αρσεναλ. Η επισήμανση ότι η εντυπωσιακή Παρι προέκυψε μετά από αγορές χαρισματικών πιτσιρικάδων που αναδείχτηκαν πρωταθλητές στις ομάδες που υπέγραψαν το πρώτο τους επαγγελματικό συμβόλαιο είναι κάτι που μετρά καθοριστικά στην σημερινή μεταγραφική αγορά: είναι ένας τρόπος δημιουργίας ομάδας που τον ζηλεύουν όλοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είχαν προηγηθεί οι σπουδές επενδύσεις της Ρεάλ Μαδρίτης σε Βραζιλιάνους πιτσιρικάδες που λέγονται Βινίσιους και Ροντρίγκο.

Σήμερα η αγορά ενός ταλαντούχου μικρού που έχει δείξει την αξία τους στο πρωτάθλημα στο οποίο παίρνει μέρος δεν αποτελεί επένδυση, αλλά ευκαιρία. Ως ευκαιρίες κατά τη γνώμη μου πρέπει να βλέπουν τους μικρούς και οι ελληνικές ομάδες - στην προκειμένη περίπτωση και ο Ολυμπιακός. Που πρέπει να αντικαταστήσει τον Κωστούλα με έναν άλλο Κωστούλα - ίσως και με περισσότερους. Δηλαδή με παίκτες από τις Ακαδημίες του.  

Δεν χρειάζονται κράχτες

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα ήταν μεγάλο λάθος για τον Ολυμπιακό να πετάξει τα χρήματα που έφερε στο ταμείο του ο νεαρός Ελληνας ποδοσφαιριστής πληρώνοντας 15- 20 εκατομμύρια για να αποκτήσει κάποιον βετεράνο με τα χαρακτηριστικά του. Ο Ολυμπιακός πρέπει να φέρει σε πέρας τον όποιο καλοκαιρινό το σχεδιασμό σαν ο Κωστούλας να μην είχε πωληθεί ποτέ. Θα πρέπει να κοιτάξει να δυναμώσει την ομάδα του όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο και πάντα με βάση τα θέλω του προπονητή του διότι η ιστορία έχει αποδείξει ότι το να φέρεις στον Μεντιλίμπαρ παίκτες, ακόμα και με μεγάλα ονόματα και μεγάλα βιογραφικά, αν αυτός δεν τους θέλει, δεν έχει νόημα. Η αντικατάσταση του Κωστούλα εν προκειμένω δεν πρέπει να βάλει τον Ολυμπιακό στο τριπάκι να ψάξει έναν παίκτη κράχτη, αλλά πρέπει να γίνει με παιδιά που έρχονται από την ακαδημία και που πρέπει με τρόπους ανάλογους να αξιοποιηθούν. Δεν υπάρχει βέβαια αυτή τη στιγμή στην ακαδημία του Ολυμπιακού Μπάμπης Κωστούλας και θα αργήσει και να εμφανιστεί. Αλλά υπάρχει τεχνογνωσία του project και αυτό κατά τη γνώμη μου μπορεί να είναι πολύ σημαντικό για περιπτώσεις παικτών που λέγονται Λιατσικούρας και Πνευμονίδης (αλλά και Παπακανελος και Μπακουλας - ας μην τους ξεχνάμε). Ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι ξέρει το πώς να το κάνει: πρέπει να ενθαρρυνθεί να το συνεχίσει.  

Μια θέση Κωστούλα στο ρόστερ

Ο Ολυμπιακός περισσότερο και από το να ξοδέψει χρήματα για να αποκτήσει ένα παίκτη στη θέση του Κωστούλα πρέπει να δημιουργήσει στο ρόστερ του μια «θέση Κωστούλα». Να την παίρνει κάθε χρόνο ένας πιτσιρικάς που έχει δείξει πράγματα και που η ομάδα θα τον προσέξει. Όχι ανεβάζοντας τον στην πρώτη ομάδα ελπίζοντας απλά ότι θα πάρει ευκαιρίες και θα ανταποκριθεί, αλλά δουλεύοντας προγραμματισμένα μαζί του όπως στην περίπτωση του Μπάμπη Κωστούλα. Του μόνου πραγματικού project που έχουμε δει στην Ελλάδα.