Μετά το Μπακού, όπου αγωνίστηκε κόντρα στη Νέφσκι, ο Ολυμπιακός δίνει απόψε στο Ράζγκαρτντ ένα δεύτερο τελικό, αυτή τη φορά με την Λουντογκόρετς για να φτάσει στα play off των προκριματικών του Τσάμπιονς λιγκ. Η ισοπαλία στο πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη βάζει τους Ερυθρόλευκούς μπροστά στην υποχρέωση να κερδίσουν για να προκριθούν. Στον προηγούμενο γύρο, κόντρα στη Νέφσκι, ο Ολυμπιακός είχε οκτώ απουσίες στη ρεβάνς, αλλά κι ένα γκολ να υπερασπιστεί. Τώρα απουσίες δεν έχει, αλλά δεν μπορεί και να υπερασπιστεί κάτι. Το καλό στην ιστορία είναι ότι με την κατάργηση του κανονισμού που έδινε άλλο βάρος στο εκτός έδρας γκολ και οι γηπεδούχοι Βούλγαροι είναι υποχρεωμένοι να κερδίσουν. Το κακό στην ιστορία είναι ότι ο Πέδρο Μαρτίνς έχει μπροστά του τρία δύσκολα προβλήματα. Διαφορετικά από αυτά που είχε στο Μπακού, αλλά εξίσου μεγάλα.
Δύσκολη προετοιμασία ξαφνικά
Το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η ελλιπέστατη προετοιμασία του, όχι για αυτό το ματς αλλά για τα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ γενικότερα. Τα ξαφνικά κρούσματα Covid πριν το πρώτο ματς με τη Νέφσκι, σε συνδυασμό με τραυματισμούς που προηγήθηκαν και προέκυψαν (Μπουχαλάκης, ΕμΒιλά), μπέρδεψαν το πρόγραμμα προετοιμασία του πρωταθλητή για τα ματς αυτά – για να μην πω ότι κατέστρεψαν την προετοιμασία του εντελώς: το ότι βγήκαν από αυτή δέκα τουλάχιστον παίκτες για περισσότερες από επτά μέρες οδήγησε στη μέτρια εμφάνιση με τη Λουντογκόρετς στο Καραϊσκάκη. Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν είχε ποτέ του τη δυνατότητα να παρατάξει την ομάδα που είχε στο μυαλό του: από το πρώτο κιόλας ματς της σεζόν κάνει φέτος διαχείριση κρίσης. Αυτή η αδυναμία του Ολυμπιακού έκανε την πολύ φιλόδοξη πρωταθλήτρια Βουλγαρίας να μοιάζει καλύτερη στο Καραϊσκάκη.
Σήμερα ο Ολυμπιακός αναμένεται να έχει κάποιες σημαντικές επιστροφές, αφού ο Ελ Αραμπί και ο ΕμΒιλά (ίσως και ο Μπουχαλάκης) αναμένεται να ξεκινήσουν. Αλλά κανείς δεν γνωρίζει σε τι κατάσταση θα εμφανιστούν, πόσα λεπτά προσφοράς έχουν στα πόδια τους και ποια είναι η ένταση του παιγνιδιού τους. Αν ο Ολυμπιακός ήταν ένα μυστήριο στο Μπακού, γιατί δεν ήξερες με ποιους θα παίξει, μυστήριο είναι κι απόψε γιατί δεν ξέρεις πως θα παίξουν αυτοί που θα ξεκινήσουν. Κι όπως έδειξε το πρώτο ματς χρειάζονται οι καλύτεροι: τη Νέφσκι, αν κάνεις τακτικά το ματς που πρέπει μπορείς να την αποκλείσεις με βασικούς το Τζολάκη και τον Σουρλή και με τον Σισέ αριστερό μπακ – αυτά με την πρωταθλήτρια Βουλγαρίας δεν γίνονται. Γιατί η Λουντογκόρετς είναι ομάδα με τεράστια γνώση των ευρωπαϊκών προκριματικών.
Θα κρατήσει λίγα
Η δεύτερη δυσκολία της βραδιάς έχει να κάνει με το ότι από το πρώτο ματς ο κόουτς έχει να κρατήσει λίγα. Η εμφάνιση στο Καραϊσκάκη φωνάζει ότι χρειάζονται αλλαγές στην ενδεκάδα και αλλαγές θα υπάρξουν. Υπάρχει ένα παράδοξο στα εφετινά προκριματικά: ο προπονητής του Ολυμπιακού (και όλοι οι αρμόδιοι για το σχεδιασμό) αποφάσισαν ότι ο πρωταθλητής πρέπει να τα αντιμετωπίσει με την περσινή του ομάδα, αλλά τις αρετές της περσινής του ομάδας δεν τις είδαμε ακόμα ποτέ. Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν αντιμετωπίζει τα προκριματικά με την περσινή του ομάδα, αλλά με παίκτες που ανήκουν στο ρόστερ της περσινής του ομάδας: υπάρχει τεράστια διαφορά. Οι ενδεκάδες που χρησιμοποίησε ο Μαρτίνς στα τρία πρώτα ευρωπαϊκά ματς αποτελούνται από παίκτες που, ενώ στην πλειοψηφία τους ήταν και πέρυσι στον Ολυμπιακό, δεν αγωνίστηκαν ποτέ μαζί.
Μετά το πρώτο ματς με την Λουντογκόρετς είχα γράψει ότι η λειτουργικότητα του όποιου σχήματος έχει να κάνει με τους παίκτες που το υπηρετούν και ότι δεν υπάρχει διάταξη που θα κάνει τους παίκτες να φαίνονται καλύτεροι αν η απόδοσή τους είναι μέτρια. Πολλοί δεν το κατάλαβαν. Αυτό που εγώ λέω είναι απλό: η απόδοση καθορίζει την εμφάνιση κι όχι η διάταξη στο γήπεδο: αυτή απλά τη βοηθάει.
Αν θες να παίξεις 3-4-3 για να καλύψεις καλύτερα τους χώρους της άμυνάς σου, οι τρεις που παίζουν μπροστά πρέπει να είναι γρήγοροι στη μεταφορά της μπάλας, αλλιώς νομοτελειακά επιτίθεσαι με παίκτες λιγότερους όταν απλά ο αντίπαλος αμύνεται με τουλάχιστον έξι παίκτες όπως έκανε η Λουντογκόρετς στο Καραϊσκάκη. Ο κόσμος κοιτάζει τους τρεις στην άμυνα (και τους βλέπει πολλούς) ή τους δυο all around μέσους (τον Καμαρά και τον Κουντέ στο πρώτο ημίχρονο στο πρώτο ματς) και τους βλέπει λίγους. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι τρεις μπροστά: ο Βαλμπουενά δεν είναι παίκτης αντεπιθέσεων και γρήγορης ανάπτυξης, ο Χασάν πρεσάρει λίγο, δημιουργεί λιγότερο και δεν μένει στην περιοχή σχεδόν ποτέ, ενώ ο Μασούρας ξοδεύεται για να βοηθήσει τον ακραίο μπακ που καλύπτει. Στα περσινά καλά ματς του Ολυμπιακού, όταν έπαιζε 3-4-3, υπήρχε ο Μπρουμα (που έκανε την ανάπτυξη πιο γρήγορη γιατί έτρεχε με τη μπάλα και πατούσε περιοχή) και βέβαια ο δημιουργός και σκόρερ Ελ Αραμπί που κινούσε το μηχανισμό και δημιουργούσε και χώρους και φάσεις για τον Μασούρα.
Κάποιος θα έλεγε ότι αυτό σημαίνει πως για αυτό και μόνο το λόγο η επιμονή στη διάταξη αυτή είναι λάθος. Μπορεί και ναι. Πλην όμως και το 4-3-3 δύσκολα θα έκανε τον Ολυμπιακό αποτελεσματικότερο, ενώ πιθανότατα θα επέτρεπε στη Λουντογκόρετς να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες της άμυνας του Ολυμπιακού που υπάρχουν κυρίως στο πλάι. Ο Μαρτίνς προσπαθεί απλά να ελαττώσει το όποιο ρίσκο, μέχρι να έχει στα χέρια του τους παίκτες που θέλει. Στις επιλογές έχει τις ευθύνες του προφανώς. Αλλά αν ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού έστησε στο πρώτο ματς το χειρότερο τοίχος στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν είναι ακριβώς δική του ευθύνη: όταν θες ως ομάδα να εξελίξεις τον νεαρό Τζολάκη, γιατί βλέπεις σε αυτόν το μέλλον, οφείλεις να ξέρεις πως αυτό έχει το κόστος του.
Ομάδα που καταλαβαίνει τη στιγμή
Το τρίτο πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι η ίδια η Λουντογκόρετς. Πρόκειται για την απόλυτη απόδειξη του πόσο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Το πρωτάθλημα της Βουλγαρίας είναι σαφώς χειρότερο από το δικό μας, αλλά η Λουντογκόρετς τρέχει στο δρόμο της: η Λουντογκόρετς είναι ένας… Ολυμπιακός. Εχει διαφορά από τις άλλες ομάδες της Βουλγαρίας, έχει άριστη γνώση των ευρωπαϊκών προκριματικών, η ομοσπονδία της χώρας τη βοηθά. Είναι μια πραγματική μόνιμη πρωταθλήτρια που αναζητά αντιπάλους στη χώρα της επενδύοντας χρήματα (για τον Ντεσπότοφ έδωσε 3,5 εκατ ευρώ στην Κάλιαρι) και φροντίζει να είναι διαρκώς σε ομίλους – είτε στο Τσάμπιονς λιγκ, είτε στο Γιουρόπα λιγκ – για να βρίσκει χρήματα. Δέκα χρόνια πριν στη Βουλγαρία τέτοια ομάδα δεν υπήρχε: δημιουργήθηκε από την σωστή διαχείριση των χρημάτων που έρχονται από την UEFA κι όχι χάρη σε τρομερές επενδύσεις και χρήματα από τη βουλγαρική τηλεόραση. Σήμερα η πρώην ανατολική Ευρώπη έχει γεμίσει τέτοιες ομάδες έτοιμες να κάνουν τη ζωή των δικών μας δύσκολη: στη Ρουμανία είναι η Κλουζ, στην Τσεχία η Σπάρτα Πράγας, στην Πολωνία η Λέγκια, στη Σερβία ο Ερυθρός Αστέρας, στην Κροατία η Δυναμό Ζάγκρεπ. Ολες αυτές οι ομάδες παίρνουν μέρος στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων με το μαχαίρι στα δόντια γνωρίζοντας ότι στην Ευρώπη θα βρουν χρήματα που τους επιτρέπουν να είναι εύρωστες: για όλες αυτές τις ομάδες ο Αύγουστος είναι ο σημαντικότερος μήνας της σεζόν. Όχι για τις δικές μας. Για τις δικές μας ο σπουδαίος μήνας είναι ο Μάιος που θα πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα – ενίοτε και το κύπελλο.
Καλύτερα από πέρυσι
Ο Ολυμπιακός οφείλει να είναι παθιασμένος και σοβαρός τουλάχιστον όσο η Λουντογκόρετς. Ο Μαρτίνς έχει κάποιες μικρές βεβαιότητες στις οποίες μπορεί να στηρίξει τα όποια σχέδια του. Ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει πως μπορεί να παίξει καλή άμυνα (πράγμα απαραίτητο), είναι ομάδα με ευρωπαϊκές εμπειρίες και συχνά παίζει καλύτερα εκτός έδρας – οι κενοί χώροι του αρέσουν. Αλλά απόψε χρειάζεται μια εμφάνιση καλύτερη από αυτές που έκανε στην Ευρώπη πέρυσι όταν, ειδικά μακριά από το Καραϊσκάκη, κυνηγούσε σχεδόν πάντα το σκορ από νωρίς και δυσκολευόταν να πετύχει γκολ.
Στην αποστολή (αν όχι και στην αρχική ενδεκάδα) θα είναι και ο νεοαποκτηθής Ονιεκούρου για τον οποίο ξοδεύτηκαν 5 εκατομμύρια ευρώ. Αλλά ο Πορτογάλος προπονητής θα προτιμούσε να μπορούσε να γυρίσει το χρόνο είκοσι μέρες πίσω και να προετοιμάσει τα ματς των προκριματικών όπως θα ήθελε, δηλαδή χωρίς απουσίες και απροσδόκητα προβλήματα. Πράγμα που δεν γίνεται και για αυτό η νύχτα θα ‘ναι ζόρικη…