Μετά την ανεκδιήγητη διαιτησία του Ελβετού Ουρς Σνάιντερ στο πρόσφατο Μπαρτσελόνα – Ολυμπιακός (6-1) όλες τις προηγούμενες μέρες γίνονταν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δυο συζητήσεις. Η μια αφορούσε το πως η UEFA επιτρέπει τέτοιες διαιτησίες στην μεγαλύτερη διοργάνωση της. Η άλλη αν αυτές οι διαιτησίς υπάρχουν γιατί η UEFA προστατεύει κατά κάποιο τρόπο τις μεγάλες ομάδες από στραβοπατήματα. Τώρα που πέρασαν μέρες ας πούμε δυο πράγματα ψύχραιμα.

Το κακό έγινε

Μετά την Τρίτη το βράδυ υπήρξαν από τους οπαδός του Oλυμπιακού κατάρες πολλές - οι κατάρες στην Ευρωπαΐκή Ομοσπονδία κάθε φορά που μια ευρωπαϊκή ομάδα που παίρνει μέρος στις διοργανώσεις αδικείται είναι συνηθισμένες: το «UEFA MΑFIA» «τρεντάρει» παντού. Υπήρξαν επίσης και απορίες χωρίς απάντηση - του τύπου «μα αυτό το ποδόσφαιρο θέλουν τελικά;»  Δεν έχω καμία σχέση με την UEFA, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι στην Νιόν σίγουρα δεν θέλουν αυτό το ποδόσφαιρο. Θα ήθελαν οι εκπλήξεις να ήταν κανόνας ακόμα και στο Τσάμπιονς λιγκ και το τρόπαιο να το διεκδικούσαν κάθε χρόνο ομάδες από διαφορετικές χώρες - και μάλιστα από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Κι αν ήθελαν να μην αλλάξει τίποτα στην διαιτησία και οι διαιτητές να συνεχίσουν να ευνοούν τους «μεγάλους», δεν θα είχαν εγκρίνει την χρησιμοποίηση του VAR που όπως και να το δει κανείς δημιούργησε μια μεγαλύτερη αίσθηση δικαιοσύνης.  

Η UEFA θέλει τόσο πολύ να κερδίζουν ομάδες από διαφορετικές χώρες τις διοργανώσεις της ώστε δημιούργησε γι’ αυτό το λόγο το Conference league, στο οποίο η συμμετοχή ομάδων από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης είναι μικρή. Γι’ αυτό άλλαξε την φόρμουλα διεξαγωγής του Τσάμπιονς λιγκ και του Europa league και γι’ αυτό επιτρέπει σε ομάδες όπως η Μπόντο πχ να χρησιμοποιούν γήπεδα με χλοοτάπητες στα όρια του απαράδεκτου. Αλλά αν οι μεγάλες ομάδες ασχολούνται με την διαιτησία (με όποιο τρόπο) κι αν οι διαιτητές γοητεύονται από τη λάμψη αυτών των ομάδων, η UEFA δεν μπορεί να δράσει προαιρετικά, αλλά ούτε και να κάνει κάτι θεαματικό εκ των υστέρων. Και να τον τιμωρήσουν τον Ελβετό το κακό έγινε.

Ολοι έχουν ανάγκη

Έχει ανάγκη η Μπαρτσελόνα να ασχολείται με τη διαιτησία; Από ότι φαίνεται ναι – όλοι στη Νότια Ευρώπη ειδικά αυτό κάνουν. Από το 2023 τρέχει στην Ισπανία μια έρευνα της εισαγγελίας της Βαρκελώνης που αφορά την ομάδα πως ως γνωστόν είναι «κάτι περισσότερο από ένα κλαμπ»: σας το ξανάέγραψα. Είναι απολύτως διαπιστωμένο ότι η Μπαρτσελόνα από το 2001 μέχρι το 2018 πλήρωνε το μέλος της Ισπανικής Επιτροπής Διαιτησίας Χοσέ Μαρία Ενρίκεθ Νεγκρέιρα για να έχει τις συμβουλές του. Η έρευνα συνεχίζεται με βασικούς κατηγορούμενους δύο πρώην προέδρους του κλαμπ τον Ροσέλ και τον Μπερτομέου. Το ζήτημα, όταν προκύπτουν αυτές οι ιστορίες, είναι πως αντιδρά η χώρα – η UEFA πάντα απλά παρακολουθεί. Στην Ιταλία με τέτοιου τύπου ενδείξεις η Μπαρτσελόνα θα έχει υποβιβαστεί. Στην Ισπανία όχι. Αλλά γι’ αυτό η UEFA δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Να θυμίσω πως οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες χρησιμοποιούν για να έχουν ευνοϊκή αντιμετώπιση από την διαιτησία και τις οικίες ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες. Ο για δώδεκα χρόνια πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας Ανχελ Μαρία Βιγιάρ πάντοτε καμάρωνε για τις διαιτησίες  που είχαν στην Ευρώπη οι ισπανικές ομάδες. Θεωρούσε χρέος του να φροντίζει ποικιλοτρόπως αυτές να είναι οι καλύτερες. Δηλαδή να δίνουν στους Ισπανούς κάθε αμφίβολο σφύριγμα.

Ο παράλογος κανονισμός

Η UEFA δεν μπορεί επίσης να κάνει τίποτα αν ένας διαιτητής τα κάνει θάλασσα σε ένα κρίσιμο ματς: οι τιμωρίες των διαιτητών από την UEFA είναι μικρότερες από αυτές που ένας διαιτητής μπορεί να έχει στο εθνικό του πρωτάθλημα. Ο αρχιδιαιτητής Ρομπέρτο Ροσέτι μπορεί πχ τον Σνάιντερ να μην τον τοποθετήσει σε κάποια παιχνίδια: δεν θα γίνει και κάτι. Εχουν υπάρξει μάλιστα πολλές περιπτώσεις διαιτητών που έπαιρναν ματς στην Ευρώπη, ενώ ήταν στο «ψυγείο» στη χώρα τους, τιμωρημένοι κι εκτός δράσης.

Αυτό που μπορεί να κάνει η UEFA είναι να διευρύνει την δυνατότητα παρέμβασης του VAR - αν και τυπικά ούτε αυτό είναι δική της δουλειά: η FIFA το κάνει, τρέχα γύρευε. Αλλά είναι απαραίτητο ένας κανονισμός να έχει λογική κι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι που λογική δεν έχει! Δεν είναι λογικό το ότι με βάση τον κανονισμό το VAR δεν μπορεί να έχει λόγο στο δίκαιο ή στο άδικο της αποβολής ενός ποδοσφαιριστή με δεύτερη κίτρινη κάρτα, ενώ μπορεί να παρέμβει αν ένας ποδοσφαιριστής αποβληθεί απευθείας με κόκκινη ή ακόμα κι αν κρίνει ότι μια κίτρινη πρέπει να γίνει κόκκινη! Ο παραλογισμός αυτός πρέπει προφανώς να αλλάξει αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι θα αλλάξει μετά την αποβολή του Εσε στο Μπαρτσελόνα - Ολυμπιακός. Διότι και το που συμβαίνει κάτι έχει τη σημασία του.

Πέρσι στο παιχνίδι του Τσάμπιονς λιγκ Ρεάλ Μαδρίτης - Ατλέτικo Μαδρίτης ακυρώθηκε ένα γκολ του Αλβάρες στην διαδικασία των πέναλτι και η Ρεάλ πήρε την πρόκριση. Ο λόγος που το πέναλτι δεν μέτρησε είναι ότι κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης ο Αλβαρες είχε αγγίξει την μπάλα και με τα δύο του πόδια. Η φασαρία υπήρξε τεράστια και ο σχετικός κανονισμός άλλαξε: πλέον αν συμβεί κάτι τέτοιο θα έχουμε επανάληψη της εκτέλεσης. Αν είχαμε μια αποβολή σαν αυτή του Εσε σε έναν προημιτελικό έστω του Τσάμπιονς λιγκ, να είσαστε βέβαιοι ότι από του χρόνου το VAR θα είχε λόγο και για τις δεύτερες κίτρινες κάρτες που προκαλούν αποβολές. Τώρα για να υπάρξει προβληματισμός θα πρέπει κάτι τέτοιο να ξανασυμβεί σε ένα ματς περισσότερο κρίσιμο.

Εμπορικότητα

Θέλει η UEFA κάθε χρόνο να αγωνίζονται στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ μεγάλες ομάδες ώστε να είναι εμπορικός; Όποιος αυτά τα πράγματα τα πιστεύει, δεν ξέρει καν την εμπορική δυναμική της διοργάνωσης. Ο τελικός έχει ήδη πουληθεί στα τηλεοπτικά κανάλια περισσότερων από διακόσιες χώρες πριν καν η διοργάνωση αρχίσει! Αν σε αυτόν πάρουν μέρος η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μάντσεστερ Σίτι ή η Μπόντο και η Αταλάντα για την UEFA δεν αλλάζει απολύτως τίποτα: απλά στην δεύτερη περίπτωση οι χορηγοί δεν θα ζαλίζουν τους παράγοντες της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας για να πάρουν περισσότερα εισιτήρια. Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι τι θέλει UEFA. Είναι το πλαίσιο. Έτσι όπως είναι το πλαίσιο όλα λειτουργούν υπέρ 6-7 ομάδων (και ίσως να λέω πολλές…) που παίρνουν μέρος στην διοργάνωση για να την κερδίσουν έχοντας αποκτήσει και την βεβαιότητα ότι θα έχουν και διαιτητική εύνοια οπότε αυτή την χρειαστούν. Είναι μάλιστα τέτοιο το θράσος των συγκεκριμένων ομάδων που σχεδίαζαν να φτιάξουν την δική τους διοργάνωση, την περίφημη Ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα. Και θα την έκαναν κόντρα στην θέληση της UEFA. Που σταμάτησε την προσπάθειά τους, αλλά δεν μπορεί να περιορίσει το θράσος ή την γοητεία τους: διαλέγεται και παίρνετε.

Τα λέω όλα αυτά για να γίνει κατανοητό ότι όσο και να φωνάζει κάνεις υπάρχει ένας φαύλος κύκλος. Στην διοργάνωση που λέγεται Τσάμπιονς λιγκ παίρνουν μέρος ομάδες που κοστίζουν απίστευτα πολλά χρήματα και που κατά συνέπεια πρέπει να βάζουν και στο ταμείο τους απίστευτα πολλά χρήματα γιατί διαφορετικά θα πτωχεύσουν: η Μπαρτσελόνα έχει ξεπεράσει τα όρια της πτώχευσης, αλλά δεν έπαθε και τίποτα - εδώ και δυο χρόνια κάνει μεταγραφές χάρη σε παρεμβάσεις στήριξης του ισπανικού Κράτους. Ανήκει στο κλαμπ των ομάδων που έχουν αποκτήσει το δικαίωμα να κάνουν σχεδόν ό,τι θέλουν. Πρώτα από όλα δεν φρενάρει τα έξοδα τους κανείς: ακόμα και το περίφημο financial fair play έτσι όπως λειτουργεί, πάλι δεν επιτρέπει στους ιδιοκτήτες μικρότερων ομάδων να βάλουν περισσότερα χρήματα! Αν αύριο πχ ένας Σαουδάραβας αγόραζε τον Ολυμπιακό δεν θα τον άφηναν οι κανονισμοί να βάλει πολλά περισσότερα από τα συνολικά έσοδα της ομάδας. Αν αγόραζε την Μπαρτσελόνα θα έβαζε όσα ήθελε. Και το πολύ πολύ μετά από δέκα χρόνια να περνούσε ένα δικαστήριο σαν αυτό που περνά η Μάντσεστερ Σίτυ που έκανε 118 παραβάσεις κι εμπλέκεται σε μια δίκη που δεν λέει να τελειώσει. Οι παραλογισμοί στους κανονισμούς είναι αρκετοί δηλαδή.  

Οι ομάδες εκτός αυτού του κλαμπ των λίγων που διεκδικούν το Τσάμπιονς λιγκ το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ονειρεύονται ένα ποδόσφαιρο στο οποίο οι διαιτητές δεν θα κρίνουν τις ομάδες ανάλογα με το budget τους, τη χώρα καταγωγής τους και το παλμαρέ τους. Θα συνεχίσουν να ονειρεύονται. Μόνο που στο ξύπνιο μας θα βλέπουμε καμιά φορά και εφιάλτες….