To καλό νέο είναι ότι καμία από τις τρεις ελληνικές ομάδες που αγωνίστηκαν χθες δεν έχασε. Το κακό ότι καμία δεν κέρδισε. Οι τρεις ισοπαλίες δεν ήταν ακριβώς προβλέψιμα αποτελέσματα. Ο ΠΑΟΚ ήταν φαβορί απέναντι στην Βόλσφμπέργκερ και είναι αποτυχία το τελικό 0-0. Η ΑΕΚ προηγήθηκε με 2-0 στην Κύπρο στο ματς με τον Αρη Λεμεσού και δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένη με το τελικό 2-2. Ο ΠΑΟ τουλάχιστον κατάλαβε, και χάρη στο τελικό 0-0, ότι η Σαχτάρ δεν είναι εντυπωσιακά καλύτερή του. Το γνωστό κλισέ λέει πως ειδικά από την στιγμή που δεν μετράνε τα εκτός έδρας γκολ, τα ματς αυτά που λήγουν ισόπαλα είναι κάτι σαν μη γενόμενα. Αλλά τα ματς έγιναν. Κι αξίζει να δούμε μερικές λεπτομέρειές τους.

Ένα ρίσκο που βγήκε

Ο Ρουί Βιτόρια κλήθηκε για πρώτη φορά φέτος να διαχειρισθεί απουσίες. Δεν είχε διαθέσιμους για το ματς με την Σαχτάρ τους Ιωαννίδη και Μπακασέτα, και πρέπει πλέον να ζήσει χωρίς τον Βαγιαννίδη. Οι δυο επιλογές αντικαταστατών ήταν σχεδόν υποχρεωτικές: ο Κότσιρας είναι ο μόνος διαθέσιμος δεξιός μπακ κι ο Σφιντέρσκι είναι καλύτερος του Γερεμέγιεφ. Αλλά για το ποιος θα παίξει στη θέση του Μπακασέτα ο Πορτογάλος προπονητής ρίσκαρε. Διάλεξε τελικά τον Τετέ, δηλαδή αποφάσισε να παίξει με δυο μόνο καθαρούς μέσους (τον Τσιριβέγια και τον Μαξίμοβιτς). Το έκανε μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα που αγαπάει την κατοχή μπάλας.

Ο ΠΑΟ έκανε στο αμιγώς τακτικό επίπεδο ένα συνολικά πολύ καλό ματς. Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός καταφέρει να ελέγξει τον ρυθμό του παιχνιδιού και να αμυνθεί με ένα απλό τρικ που μου θύμισε πως βρήκαν οι προπονητές αντίδοτο στο ισπανικό τίκι τάκα. Ο ΠΑΟ περίμενε την Σαχτάρ σταθερά με έξι παίκτες μπροστά από τον Ντραγκόφσκι χωρίς να επιτρέπει στους κυνηγούς της συνεργασίες στο ύψος της περιοχής κι ενώ ο του Τζούρισιτς και το Πελίστρι κυνηγούσαν τους ακραίους μπακ της ομάδας του Αρντα Τουραν που μπορεί να μην είχε τον Κέβιν και τον Λαζανά Τραορέ αλλά έχει πολλούς άλλους καλούς παίκτες.

Το ότι η ομάδα από την Ουκρανία θα κρατούσε περισσότερο την μπάλα ήταν δεδομένο: ο ΠΑΟ έπρεπε να αντέξει κι άντεξε. Το κόστος της τακτικής αυτής ήταν βέβαια η μικρή του επιθετική επικινδυνότητα: ο ΠΑΟ περίμενε και στο πρώτο ημίχρονο είχε λίγες τελικές. Όμως τον σκοπό του τον πέτυχε: δεν δέχτηκε φάσεις. Η επιθετική Σαχτάρ είχε μια σοβαρή ευκαιρία με τον Σαντάνα και δυο τρία σουτ από μακριά που ανησύχησαν τον Ντραγκοφσκι. Μάλιστα στο τέλος του πρώτου ημίχρονου ο ΠΑΟ, βγαίνοντας στην επίθεση πίεσε εκμεταλλευόμενος και την κόπωση των Ουκρανών: είχε τρεις ευκαιρίες (με σουτ του Πελίστρι, κεφαλιά του Πάλμερ Μπραουν από το κόρνερ που ακολούθησε και νέο σουτ του Τετέ) κι έδειξε ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα έψαχνε απλά τον ήρωα της βραδιάς. Ή Σαχτάρ αντιθέτως έψαχνε πολλά: ο Αρντα Τουραν αλλιώς είχε φανταστεί το παιγνίδι.

 Χωρίς ένα ήρωα

Ο Βιτόρια δεν βρήκε τον δικό του ήρωα. Αν τέτοιος υπήρξε στο ματς ήταν πάλι ο αντίπαλος τερματοφύλακας, αυτή τη φορά ο Ράσκιν. Ο ΠΑΟ στην επανάληψη έμεινε στο πλάνο κι όταν ο Βιτόρια έριξε στο ματς τους Τσέριν και Σιώπη δίπλα στον Μαξίμοβιτς δυναμώνοντας την μεσαία του γραμμή, ο Παναθηναϊκός έφτασε κοντά στο γκολ: ο Σφιντέρσκι στο 80΄ ανενόχλητος από το σημείο του πέναλτι νικήθηκε από τον Ράσκιν που σταμάτησε και σουτ του πρωτοεμφανιζόμενου Ζουραρί κι ενώ προηγουμένως μια κεφαλιά του Τσέριν έφυγε άουτ. Το ματς στην επανάληψη άνοιξε λίγο και ευκαιρίες με τον Νέβερτον στις καθυστερήσεις και τον Εγκινάλντο στο 73΄είχε και η Σαχτάρ που πίεσε και ζήτησε και πέναλτι. Αλλά ο ΠΑΟ έδειξε πιο οργανωμένος κι έκανε ένα εξαιρετικό ματς για να κερδίσει με 1-0. Στην Κρακοβία θα παίξει τα ρέστα του. Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκω δύσκολο να αποδώσει αυτή η τακτική της αναμονής άλλα 90 λεπτά: χρειάζεται σε κάτι να διαφοροποιηθεί. Η Σαχτάρ θα κάνει το ίδιο παιγνίδι.   

Mε τους παλιούς αλλά χωρίς ένταση

Ο Ρασβάν Λουτσέσκου στην πρώτη εμφάνιση του ΠΑΟΚ στη σεζόν κόντρα στην Βολσφμπέργκερ στον προκριματικό του Europa League αποφάσισε να εμπιστευθεί τους παλιούς του και γιατί δεν βλέπω νεοφερμένους έτοιμους να γίνουν βασικοί. Ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε με ένα μόλις νεοφερμένο στο αρχικό σχήμα: τον Τζόντζο Κένι σε ρόλο δεξιού μπακ. Ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ λογικός, απολύτως αναμενόμενος και ίσως για αυτό πάρα πολύ προβλέψιμος κόντρα σε μια ομάδα που κατέβηκε να σπεκουλάρει στις αδυναμίες του. Κυρίως ο ΠΑΟΚ έμοιαζε χωρίς καθόλου ένταση. Με μια μονότονη ανάπτυξη, σχεδόν πάντα από τα δεξιά, δυσκολευόταν ακόμα και σε όσα ξέρει πολύ καλά: στην κυκλοφορία της μπάλας πχ. Ηταν τυχερός που δεν βρέθηκε στο ημίχρονο πίσω στο σκορ και για να συμβεί αυτό χρειάστηκε ο Παβλένκα. Στο 18΄ και στο 32΄ όταν οι φιλοξενούμενοι που έδειξαν πιο έτοιμοι χτύπησαν στις αντεπιθέσεις με τον Μπάλο ο διάδοχος του Κοτάρκι είπε όχι. Επρεπε κάτι να αλλάξει στο δεύτερο ημίχρονο. Αλλά το τι δεν ήταν απλό να το πεις. Κι αν ένα πρόβλημα δεν ορατό, δεν είναι κι εύκολο να λυθεί.

Χωρίς διακριθέντες

Ο ΠΑΟΚ ήταν συνολικά κατώτερος του αναμενομένου: δεν είχε καλά καλά ένα πραγματικό διακριθέντα πλην του τερματοφύλακα του.  Το πιο μεγάλο του πρόβλημα ήταν η μεσαία γραμμή του: για 45 λεπτά ο Μεϊτέ έπαιζε μπροστά από την άμυνα, ο Καμαρά μπροστά από τον Μεϊτέ κι ο Κωνσταντέλιας έψαχνε την μπάλα: δεν υπήρχε συνοχή.  Ο Λουτσέσκου μάλλον προσπάθησε να ξυπνήσει την ομάδα του με φωνές και παράπονα. Ο ΠΑΟΚ βγήκε λίγο πιο ψηλά, κράτησε πιο πολύ την μπάλα στην επανάληψη, προσπάθησε να είναι πιο συμπαγής και πιο μεθοδικός. Αλλά – αν είναι δυνατόν – τελείωσε το ματς χωρίς τελική προσπάθεια στην αντίπαλη εστία. Κι ο Λουτσέσκου που έδωσε χρόνο στον νεοποκτηθέντα Ιβάνουσκας (αντί του Τάισον) μάλλον χρησιμοποίησε κάποιες αλλαγές του για να δείξει ότι δεν έχει πολλές λύσεις στον πάγκο: κάπως έτσι εξηγείται η χρησιμοποίηση του νεαρού Μύθου αντί του Τσάλοφ, αλλά και τον Σορετίρε αντί του καλά κλεισμένου Κωνσταντέλια. Ο προπονητής των φιλοξενούμενων Ντίτμαρ Κιουμπάουερ φρέσκαρε απλά την μεσαία γραμμή και πήρε το 0-0 άκοπα: στις καθυστερήσεις η Βόλσφμπέργκερ που είχε βουβάνει την σχεδόν γεμάτη Τούμπα είχε με ένα σουτ του Γκατερμαϊερ την τελευταία ευκαιρία του ματς. Ο Λουτσέσκου είπε ότι στην ρεβάνς θα έχουν το άγχος οι Αυστριακοί. Δεν βλέπω το γιατί.

Το μόνο καλό για τον ΠΑΟΚ είναι ότι με τόσο φτωχή απόδοση δεν έχασε. Σε μια εβδομάδα δεν μπορεί να είναι χειρότερος. Αλλα στην Τούμπα χτύπησε καμπανάκι συναγερμού. 

Η ανάλυση του Νίκολιτς

Η τρίτη ισοπαλία της βραδιάς ήταν πιο περιπετειώδης: η ΑΕΚ στον δεύτερο δικό της προκριματικό στο Conference League γύρισε από την Κύπρο με ένα 2-2 απέναντι στον Αρη Λεμεσσου.     

Σε κάθε ματς της υπο κατασκευή ΑΕΚ διακρίνεις την ανάλυση και τα συμπεράσματα που ο Νίκολιτς έβγαλε μετά το προηγούμενο παιγνίδι της. Χθες επανάφερε στην ενδεκάδα τον Πιέρο στη θέση του σέντερ φορ, γιατί ο Κοϊτά με την Μπερσεβά δεν τον ικανοποίησε, ξεκίνησε  στη μεσαία γραμμή τους Μάριν και Λιούμπισιτς που στην Ουγγαρία ήταν επιδραστικοί και κράτησε στις θέσεις τους τους δύο καλύτερους στο προηγούμενο ματς δηλαδή τον Πέτρο Μάνταλο και τον Περέιρα. Οι δυο τους ήταν μέσα στα δυο γρήγορα γκολ με τα οποία η ΑΕΚ προηγήθηκε. Στο 9’ ο Περέιρα σκοράρει από ασίστ του Μάνταλου που επιχειρεί ένα θεαματικότατο σλάλομ. Πριν οι γηπεδούχοι συνέλθουν στο 13’ ο Ρέλβας μετά από εκτέλεση κόρνερ του Μάνταλου και πάσα του Περέιρα έκανε το 0-2 δείχνοντας και την σπουδαία τεχνική του. Η ΑΕΚ, μπαίνοντας καλά, είχε σε 15 λεπτά δύο γκολ και δύο μεγάλες ευκαιρίες - με τον Ροτα και τον Πιέρο. Αλλά ο Αρης σκοράρει εύκολα και το έδειξε: στο 17’ ο Κακουλλής καλυπτόμενος από τον Πήλιο έκανε το 1-2. Οι γηπεδούχοι απέκτησαν ηθικό, άρχισαν να σηκώνουν την μπάλα συχνά. Κάπως έτσι κέρδισαν ένα κόρνερ που χάρισε ο Στρακοσια και βρήκαν το γκολ της ισοφάρισης με ένα σουτ του στόπερ Γκόλσον: στόπερ που σκοράρει έχει κι ο Αρης.

Ολο αυτό το πολύ θεαματικό ημίχρονο οφείλεται στην ΑΕΚ κυρίως. Η ομάδα του Νίκολιτς ήθελε να κρατήσει μπάλα. Ο ρόμβος στην μεσαία γραμμή ήταν πιο λειτουργικός γιατί οι Μάριν, Περέιρα, Λιούμπισιτς άλλαζαν θέσεις κι ο Μάνταλος με την μπάλα στα πόδια ήταν καλός. Αλλά για να υποστηρίξει αυτό το παιγνίδι η άμυνα της ΑΕΚ ανέβαινε πολύ και οι γηπεδούχοι το είδαν και το εκμεταλλεύτηκαν: οι μεγάλες πάσες και οι αλλαγές παιγνιδιού έδιναν ευκαιρίες για γρήγορες μεταβάσεις – η άμυνα της ΑΕΚ δεν ήταν ψύχραιμη.  

Στο δεύτερο ημίχρονο προβλεπόμενα ο ρυθμός έπεσε. Ο Νίκολιτς άλλαξε τρεις από τους τέσσερις χαφ που ξεκίνησαν το παιχνίδι: βγήκαν ο Μάνταλος (μάλλον πολύ νωρίς), ο Λιούμπισιτς κι ο Μάριν που αυτή την φορά δεν φάνηκε και μπήκαν ο ΠΙνεδα κι ο Γκατσινοβιτς που επέτρεψαν στην ΑΕΚ να έχει μια φλύαρη υπέροχη. Στην πορεία, όταν ο Αρης Λεμεσού έπαιξε κάτι σαν 5-4-1 με την παρουσία του Κοϊτά και του Κουτέσα ο Σέρβος κόουτς άλλαξε το σχήμα σε 4-3-3 – σχήμα που βοήθησε στον έλεγχο της μπάλας, αλλά φάσεις δεν υπήρξαν. ΗΑΕΚ φάνηκε να θέλει την ισοπαλία. Το κακό είναι ότι το ίδιο φάνηκε να ισχύει και για τους γηπεδούχους. Που είναι ομάδα αντεπιθέσεων: αυτές θα ψάξει στην Αθήνα.

Ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και παραδόξως παρά το 2-2 και η ΑΕΚ έδειξαν καλοκαιριάτικα ένα πρόβλημα στο γκολ. Για διαφορετικούς λόγους. Εχω κάποιες εξηγήσεις. Προσεχώς…