Η διοίκηση του Παναθηναϊκού έκανε γνωστό την Κυριακή το βράδυ ότι ήταν δυσαρεστημένη με τις δηλώσεις του Γιώργου Δώνη. Εγώ πάλι λέω ότι το βράδυ της Κυριακής η διοίκηση του ΠΑΟ πρέπει να κατάλαβε πόσο εύθραυστη ομάδα είναι ο εφετινός Παναθηναϊκός και πόσο μεγάλος κίνδυνος υπάρχει να τελειώσει η σεζόν σε συνθήκες διάλυσης. Αλλά το ερωτηματικό αυτής της απίθανης πραγματικά ιστορίας είναι γιατί τον τελευταίο καιρό έγιναν στον ΠΑΟ όλα αυτά. Γιατί δηλαδή δεν υπήρχε η υπομονή και ο προγραμματισμός για να τελειώσει η σεζόν καλά και να αρχίσει η επόμενη χωρίς να πατήσει προηγουμένως η διοίκηση το κουμπί της αυτοκαταστροφής.

Δυο φορές πολύ καλά

Πριν το προχθεσινό ματς στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΟ είχε αντιμετωπίσει δυο φορές τον Ολυμπιακό και είχε κάνει δυο αξιοπρεπέστατα ματς. Στο ΟΑΚΑ το παιγνίδι των δυο είχε τελειώσει ισόπαλο, μολονότι πριν αυτό αρχίσει, ο Ολυμπιακός έμοιαζε σούπερ φαβορί. Ο Παναθηναϊκός που προερχόταν από την σοκαριστική ήττα από τον Αρη είχε ανασυνταχθεί σε χρόνο ρεκόρ και είχε εκείνη τη μέρα παρουσιάσει και μερικούς απροσδόκητους πρωταγωνιστές όπως ο Περέα κι ο Σένκεφελντ. Στο δεύτερο ματς στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΟ είχε κάνει ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο και λύγισε στην επανάληψη όταν ο Μαρτίνς αντικατέστησε τον τραυματία και ανέτοιμο Ποντένσε με τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο: το γκολ της νίκης είχε προέρθει από μια συνεργασία του Βαλμπουενά με τον Ελ Αραμπί – ο ΠΑΟ δεν κατάφερε να αντιδράσει. Αλλά άλλο είναι δυο καλά ματς απέναντι στον Ολυμπιακό κι άλλο η διαφορά των δυο ομάδων: αν αντί για δυο παιγνίδια έδιναν δέκα, αυτή η διαφορά θα φαινόταν περισσότερο.

Βασικοί και αναπληρωματικοί

Πόσοι παίκτες του εφετινού ΠΑΟ θα μπορούσαν να βρουν θέση στον εφετινό Ολυμπιακό; Στην ενδεκάδα του ίσως μόνο ο Κουρμπέλης, που δουλεύοντας σε μια ομάδα με ευρωπαϊκές απαιτήσεις θα μπορούσε να έχει μια πρόοδο σαν αυτή που είχε ο Μπουχαλάκης πχ. Πιθανότατα αυτή τη στιγμή στο ρόστερ του Ολυμπιακού, ως αναπληρωματικοί, θα μπορούσαν να υπάρχουν ο Μακέδα, ο Γιόχανσον, ίσως ο Ινσούα, κάποιος από τους στόπερ και ίσως ο Χατζηζιοβάνης – ο Διούδης δεν θα δεχόταν να είναι αναπληρωματικός.  Πόσοι από τους αναπληρωματικούς του Ολυμπιακού θα έβρισκαν θέση στον ΠΑΟ; Νομίζω όλοι. Αλλωστε την Κυριακή δυο (στα χαρτιά) αναπληρωματικοί αποδείχτηκαν σημαντικοί παράγοντες του παιγνιδιού: αναφέρομαι στον Φορτούνη και στον Λοβέρα και σημειώνω ότι ο αναπληρωματικός Καφού σκόραρε κιόλας. Αυτό δεν το λέω για να μειώσω το ρόστερ του ΠΑΟ, αλλά για να γίνει κατανοητή η δυσκολία του Δώνη και η πρόοδος της ομάδας του.  

«Μυαλό δεν υπάρχει…»

Τι μπορεί να σώσει μια ομάδα με λιγότερες λύσεις, όταν πρέπει να αντιμετωπίσει μια ομάδα αντικειμενικά πιο δυνατή; Η μαχητικότητα και η τακτική. Αλλά και τα δυο απαιτούν κάτι σημαντικότερο: πίστη και μια κάποια πληρότητα. Η πίστη υπάρχει εκεί που πρώτα πρώτα ο παίκτης βλέπει ένα μέλλον: οι μισοί από τους παίκτες του ΠΑΟ σήμερα είναι με μια βαλίτσα στο χέρι και πολλοί από τους υπόλοιπους αναρωτιούνται τι ξημερώνει. Η ομάδα έχει γεμίσει τρύπες. Ο Ινσούα, ο Γιόχανσον, ο Αποστολάκης, ο Ζαχίντ, ο Δώνης έχουν αποχαιρετήσει κι ο Νάγκι κι ο Ανουάρ δεν ξέρουν τι θα γίνει του χρόνου – με τις ρήτρες που έχουν να τους αγοράσει ο ΠΑΟ είναι δύσκολο. Το να λες «εκφράζω τη δυσαρέσκεια μου για τις δηλώσεις του Δώνη» είναι εύκολο. Μόνο που δηλώσεις έκανε κι ο Κουρμπέλης και είπε ότι «μυαλό για τα αγωνιστικά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί». Μπορεί κάποιος να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και για τις δηλώσεις του Κουρμπέλη. Αλλά δύσκολα θα βρει παίκτη του ΠΑΟ να πει ότι είναι ευτυχής με την εξέλιξη των πραγμάτων και περιμένει πως και πως τη συνέχεια στα play off. Νομίζω πως όλοι πια τρομάζουν στη σκέψη ότι υπάρχουν ακόμα επτά ματς.   

Αν αύριο επιτραπεί κόσμος…

Η απόφαση να γίνει μια καινούργια ομάδα μπορεί να αποδειχτεί και σωστή. Ισως του χρόνου ο Ρόκα παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σε επίπεδο κορυφής Παναθηναϊκό με πολλούς νέους παίκτες και καλύτερους και ακριβότερους από τους τωρινούς. Οι τρεις πρώτοι που έφεραν (ο Αγιούμπ, ο Ανουάρ και ο Νάγκι) δύσκολα θα έπαιζαν, όχι στον Ολυμπιακό, αλλά και στους άλλους μεγάλους, ωστόσο ας μην βιαζόμαστε: ίσως να δώσουν πολλά περισσότερα με ένα νέο προπονητή αν μείνουν. Αλλά το θέμα δεν είναι τι θα γίνει του χρόνου: είναι τι θα γίνει τώρα. Θυμίζω ότι πριν το ξεκίνημα των play off ο Δώνης και ο Ρόκα έπρεπε να συναντηθούν για να δουν τι θα γίνει με τους παίκτες που έχουν συμβόλαια που λήγουν: δεν έγινε ούτε καν αυτό. Κι έτσι φτάσαμε εδώ. Απομένουν επτά ματς, όλα μάλιστα δύσκολα. Και αν αύριο επιτραπεί κόσμος στα γήπεδα, πραγματικά αναρωτιέμαι τι θα γίνει στο ΟΑΚΑ, όταν είχαμε ήδη επισκέψεις οργανωμένων στο Κορωπί πριν μάλιστα αρχίσουν τα άσχημα αποτελέσματα.   

Ανασφάλεια

Το θέμα φυσικά δεν είναι αν θα τελειώσει ή όχι τη σεζόν ο Δώνης: κι ένας υπηρεσιακός δεν νομίζω πως θα άλλαζε τίποτα. Η ερώτηση είναι γιατί έγιναν όλα αυτά. Μου λένε πως ο Γιάννης Αλαφούζος ερωτεύεται τους νέους συνεργάτες του: το είδαμε με το Νταμπίζα, τον Ουζουνίδη, τον Δώνη, τον Στραματσόνι - δυστυχώς ο έρωτας περνά σχετικά γρήγορα. Ωστόσο αυτό το καταλαβαίνω ως εξήγηση για τις υπερεξουσίες του Ρόκα: το αυτοκαταστροφικό φινάλε της σεζόν δεν το εξηγεί. Η εξήγηση ότι πρέπει ο επόμενος προπονητής να αναλάβει την ομάδα ξεκινώντας από το σημείο μηδέν, ώστε να αποφύγει συγκρίσεις, δεν με πείθει. Κατανοώ ότι μπορεί να υπήρξε κάποιου τύπου απογοήτευση μέσα στη χρονιά, ειδικά μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο. Αλλά και πάλι δεν είναι δυνατόν να μην σκεφτείς το χάος που μπορεί να ρθει στο τέλος έτσι και δεν προσέξεις. Θυμίζω ότι και ο Ολυμπιακός δυο χρόνια πριν, όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποφάσισε ότι η ομάδα θα αλλάξει παίκτες, τελείωσε σε συνθήκες διάλυσης με ήττες από τον Απόλλωνα και τον ΠΑΣ π.χ. Αλλά άλλο είναι οι ήττες αυτές κι άλλο ο κίνδυνος των διασυρμών σε ντέρμπι. Αυτό το δεύτερο μπορεί να προκαλέσει πληγές που δύσκολα θα τις γιατρέψει ο χρόνος. Ισως τελικά ο Αλαφούζος να πίστευε πραγματικά πως το πρωτάθλημα θα διακοπεί: αν αυτό είχε συμβεί, η χρονιά του ΠΑΟ θα ήταν μια χαρά, ο Δώνης θα έφευγε σαν κύριος, δεν θα υπήρχαν τραύματα και ο Ρόκα θα είχε άλλες ωραίες σκοτούρες κι όχι τις τωρινές. Αλλά και πάλι η απόφαση για επανέναρξη πάρθηκε αρχές Μαϊου – χρόνος για να μην μείνει η ομάδα χωρίς δεξί μπακ π.χ υπήρχε.

Εγραφα τις προάλλες ότι ο Μαρτίνς, ο προπονητής του Ολυμπιακού, ως άνθρωπος είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Δεν πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερο από τον Γιάννη Αλαφούζο…