Σήμερα το βράδυ έχω να πάω σε ένα γάμο. Ενας παλιός καλός μου φίλος, ο Λουκάς, παντρεύεται μια καλή καινούργια μου φίλη, την Ελένη. Ομολογώ ότι θαυμάζω τους ανθρώπους που στην εποχή μας αποφασίζουν να παντρευτούν – τους θαυμάζω όσο αυτούς που χαίρονται όταν πηγαίνουν στον οδοντίατρο. Τους θαυμάζω όσο εκείνους που δηλώνουν ότι ευχαρίστως θα ξαναπήγαιναν στο στρατό – υπό την προϋπόθεση ότι έχουν υπηρετήσει στο πεζικό και στα σύνορα. Τους θαυμάζω και τους εύχομαι να ευτυχήσουν.
Όταν λέμε γάμος εννοούμε τρία πράγματα. Το συμβόλαιο της συμφωνίας του ζευγαριού, τον έγγαμο βίο τους και την γαμήλια τελετή. Από τα τρία για το μόνο που μπορώ να πω κάτι είναι για το τρίτο. Ο γάμος του φιλικού μου ζευγαριού με βοηθά να μοιραστώ μαζί σας ένα παλιό κείμενο που είχα γράψει κάποτε σε ένα περιοδικό για την τελετή – κείμενο πάντα επίκαιρο.
Σαν γιατρός που κάνει διάγνωση
«Τις γαμήλιες τελετές τις έβαλα στη ζωή μου από τότε που έφυγα από την Κυψέλη και εγκαταστάθηκα στη Νέα Σμύρνη. Το καινούργιο μου σπίτι είναι απέναντι από την Αγία Φωτεινή, που είναι σταθερά μέσα στην τριάδα των εκκλησιών που γίνονται οι περισσότεροι γάμοι στην πρωτεύουσα. Όταν ήρθα να το δω ο ιδιοκτήτης του μου είπε ότι πρέπει να έχω υπόψη μου ότι μόλις καλοκαιριάσει τα Σαββατοκύριακα αρχίζουν οι γάμοι. Ο άνθρωπος μου το είπε με ένα ύφος συνεσταλμένο, σαν γιατρός που πρέπει να σου βεβαιώσει ότι ο πόνος στα πλευρά είναι τελικά κάτι πιο σοβαρό. Η μεσίτρια μου είπε την ίδια ακριβώς φράση λάμποντας από χαρά. «Και το καλοκαίρι που αρχίζουν οι γάμοι θα καταλάβετε πόσο τυχερός είσαστε μου μένετε εδώ!». Και οι δύο μου είπαν ψέματα: οι γάμοι στην Αγία Φωτεινή δε σταματάνε ποτέ – απλά το καλοκαίρι πληθαίνουν.
Παντρευόταν η λαίδη
Την πρώτη φορά που ήρθα να δω το σπίτι Σάββατο – έκαναν κάτι βελτιώσεις οι πατωματζήδες – παντρευόταν οι Αντζελα Δημητρίου, αρχές Σεπτέμβρη. Εγω φορούσα βερμούδα κι ένα t shirt ψιλοξεύτιλο που έγραφε Athens Porn games 2004. Παρόλα αυτά με περικύκλωσαν κάποια τηλεοπτικά συνεργία νομίζοντας ότι ήμουν καλεσμένος στο γάμο της λαίδης και ήθελα να κάνω εκκεντρική εμφάνιση – τότε κατάλαβα ότι άμα είσαι γνωστός ή βρίσκεσαι σε γάμο γνωστού μπορείς να φοράς και σαγιονάρα. Τον πρώτο μήνα της εγκατάστασης στο νέο σπίτι τα κορναρίσματα και το χάος κάθε φορά που πλησίαζε η ώρα του μυστηρίου με ενοχλούσαν – σήμερα όχι. Αν δε δω τέσσερις γάμους Κυριακή ή Σάββατο πέφτει το ηθικό μου και κάτι παθαίνω. Από το μπαλκόνι του σπιτιού μου κάθε γάμος φαίνεται αυτό που πραγματικά είναι: μια μοναδική θεατρική παράσταση. Εχω δει γαμπρούς να παντρεύονται φορώντας άσπρα, νύφες με κρεμ νυφικό, μάνες να κλαίνε. Μια Κυριακή βράδυ είδα ένα ζευγάρι, για το χατίρι του φωτογράφου που τράβαγε το βίντεο του γάμου, να επαναλαμβάνει τη σκηνή που η νύφη βγήκε από το αυτοκίνητο: η πρώτη λήψη αδικούσε την πρωταγωνίστρια και αυτή σωστά ζήτησε δύο καλύτερα κοντινά! Στην Αγία Φωτεινή υπάρχει εξαιρετική οργάνωση. Οταν οι γάμοι είναι συνεχόμενοι για να μην μπερδεύεται το πλήθος υπάρχει πρόβλεψη να βγαίνουν οι προηγούμενοι από άλλη πόρτα. Δεν έχω ακούσει ακόμα κάποιον από τους παπάδες να φωνάζει – όπως στα γήπεδα - «παρακαλούνται οι συγγενείς της πρώτης νύφης να παραμείνουν στη θέση τους», αλλά είναι θέμα χρόνου ότι θα συμβεί κι αυτό.
Οι καθοριστικές σκηνές
Εχοντας παρακολουθήσει γύρω στους 138 γάμους τα τελευταία δύο χρόνια (σσ πλέον ξεπερνούν τους 500) μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τρεις είναι οι καθοριστικές σκηνές. Η πρώτη είναι η στιγμή της άφιξης. Αν το ζευγάρι είναι δυο νέα παιδιά (ολοένα και πιο σπάνιο) μπορεί να ρθουν και μαζί με ανοιχτό cambrio – δεν είναι του γούστου μου ωστόσο μια τέτοια έναρξη. Το σωστό είναι οι δύο να πάνε μόνοι. Όταν ο γαμπρός έχει περάσει τα σαράντα έρχεται στην εκκλησία αρκετά νωρίς: η πίεση στο σπίτι πρέπει να είναι ανυπόφορη - ο άνθρωπος πάει στην εκκλησία να γλυτώσει. Μια φορά ένας τύπος στην αναμονή άναψε και τσιγάρο και πηγαινοερχότανε σαν να ήταν σε προθάλαμο νοσοκομείου τον καιρό που το κάπνισμα επιτρεπόταν: πίστευα ότι θα το βάλει στα πόδια, αλλά αποδείχτηκε ψύχραιμος. Όταν η νύφη είναι μεγαλοκοπέλα ή ατυχήσασα (έχει δηλαδή εξαιτίας της ατυχίας αργήσει να βρει το ταίρι της) το αμάξι κάνει τρεις φορές κορνάροντας το γύρο του θριάμβου – συγνώμη της εκκλησίας ήθελα να πω. Η δε παραλαβή της από το γαμπρό θυμίζει τη στιγμή που ο Ζαγοράκης στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 2004 σήκωσε το κύπελλο: χειροκροτάω κι εγώ από απέναντι αναμένοντας τη μέρα που θα ανταλλάξουν και λαβαράκια όπως γινόταν παλιά πριν τα ματς.
Η στιγμή που η κοπέλα παραδίδεται στο σύζυγο είναι η δεύτερη σημαντικότερη. Ο πατέρας που συνήθως τη συνοδεύει, (πολύ σπανιότερα η μαμά ή ο αδερφός), μένει ιπποτικά δύο βήματα πίσω και πάντα λυγίζει λίγο από συγκίνηση. Ενας λύγισε πολύ – έπαθε καρδιακό επεισόδιο διακόπηκε για λίγο το μυστήριο, αλλά όταν ήρθε το ασθενοφόρο, η νύφη ζήτησε να συνεχίσουν κανονικά «γιατί ο πατερούλης αυτό ήθελε και γι’ αυτό συγκινήθηκε». Τη στιγμή που ο μελλοντικός σύζυγος παραλαμβάνει την λαμπροφορούσα κυρία αφήνει ένα χαμόγελο που σημαίνει «θυμάσαι-που έλεγες – ότι – δε – θα – σε - παντρευτώ;»: όταν αργότερα θα καταλάβει ότι κι αυτές ακόμα οι αμφιβολίες της ήταν μέρος ενός γενικού σχεδίου (που σημειωτέον πέτυχε) αμφιβάλω αν θα ξαναγελάσει ποτέ.
Η τρίτη χαρακτηριστική σκηνή είναι η στιγμή της εισόδου στην εκκλησία: η πόρτα νομίζεις ότι είναι μια ηλεκτρική σκούπα που τους καταπίνει όλους! Εκεί καταλαβαίνεις και ποιοι είναι οι φίλοι του ενός και του άλλου. Οι φίλες της νύφης, αν είναι παντρεμένες, συνωστίζονται να μπουν γρήγορα σχεδόν αδιαφορώντας για το σύζυγο που μπορεί να έχει μείνει με τα παιδιά. Αν είναι ανύπαντρες, σπρώχνουν και βιάζονται το ίδιο, αλλά τραβάνε από το χέρι και το συνοδό τους, τον οποίο όλοι αντιμετωπίζουν με τη συμπάθεια που πρέπει στα θύματα. Οι φίλοι του γαμπρού μένουν πιο πίσω, συζητάνε μεταξύ τους, προχωράνε με βαριά βήματα και κοιτάνε τις κυρίες που τρέχουν πανικόβλητες, αλλά πάντα περιποιημένες, όπως η περίσταση το απαιτεί. Στο τέλος ψιθυρίζουν ένα χαμηλόφωνο «πάει κι αυτός» και μπαίνουν στην εκκλησία με το ύφος του ανθρώπου που συμμετέχει σε οργανωμένο έγκλημα.
Κάποτε θα το κάνω
Δεν παντρεύονται όλοι οι άνθρωποι τους ίδιους μήνες. Ο χλιδάτος παντρεύεται Σεπτέμβρη, αφού προηγουμένως έχει κάνει διακοπές και μετά πάει μήνα του μέλιτος και τις παρατείνει. Αυτός που τα έχει υπολογίσει όλα παντρεύεται τέλος Ιουνίου ή το Νοέμβριο και συνδυάζει το μήνα του μέλιτος με ταξίδι συνήθως σε εξωτικά νησιά. Γάμος το Δεκέμβριο, το Φεβρουάριο ή το Μάρτιο σημαίνει ότι σύντομα θα έχουμε βαφτίσια. Γάλος τον Απρίλιο ή τον Οκτώβριο για τον ένα από τους δύο είναι δεύτερος. Τον Αύγουστο δεν ξέρω. Πάω διακοπές. Σε όλους τους μελλόνυμφους θέλω να φωνάξω χαρά στο κουράγιο σας. Κάποτε θα το κάνω – όταν αρχίσω να χαίρομαι που θα πάω οδοντίατρο ή να νοσταλγώ τη στρατιωτική μου θητεία στον Εβρο…».
