Ο Ολυμπιακός ζευγάρωσε τις νίκες περνώντας από το Βόλο, ο ΟΦΗ έκανε ντεμπούτο με το δεξί κερδίζοντας στις Σέρρες, στο ντέρμπι των νεοφώτιστων, που όμως έχουν περάσει από την μεγάλη κατηγορία και οι δυο, η ΑΕΛ και η Κηφισιά μοιράστηκαν τους βαθμούς και ο Αρης χάνοντας από τον Παναιτωλικό στο Βικελίδης μπορεί να αποχαιρετήσει τον Μαρίνο Ουζουνίδη που όλα δείχνουν πως θα πληρώσει τον καλοκαιρινό αποκλεισμό του Αρη από την Αράζ – γιατί αυτός είναι το πρόβλημα κι όχι η ήττα από την ομάδα του Γιάννη Πετράκη. Η δεύτερη αγωνιστική μοιάζει ήδη πιο ενδιαφέρουσα από την πρώτη.
Όλα ίδια, όλα διαφορετικά
Το ματς του Ολυμπιακού με το Βόλο, μέχρι ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ να κάνει τις πρώτες αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν ένα είδος deja vu του ματς του πρωταθλητή στην πρεμιέρα με τον Αστέρα: η παραγωγή φάσεων ήταν μικρή, ο Ολυμπιακός ανέβασε την απόδοσή του στο δεύτερο ημίχρονο όταν άρχισε λίγο να τρέχει, ένα γκολ του ΕλΚαμπί στο 52΄ ακυρώθηκε πάλι γιατί ο φορ συνελήφθη σε θέση οφσάιντ, ο πρωταθλητής αναζητούσε, όπως και μια εβδομάδα πριν, ένα ποδοσφαιριστή να κάνει μια προσωπική ενέργεια από αυτές που ξεκλειδώνουν κλειστές άμυνες. Αν την ενέργεια την έκανε πάλι ο Γιαζίτζι θα ήταν όλα όμοια, αλλά ο Μεντιλίμπαρ δεν χρησιμοποίησε τον Τούρκο στις πρώτες του αλλαγές οπότε ο Τσικίνιο τον πρόλαβε μετατρέποντας το ματς σε ταινία του Αλμοδοβάρ – δεν ξέρω πόσοι έχετε δει ή θυμόσαστε τα «Ψηλά Τακούνια». Το 0-1, που κάνει στο 77΄ με τακουνάκι ο Πορτογάλος, μετά από σέντρα του Στρεφέτσα έπειτα από μια εκτέλεση κόρνερ που παραχώρησε ο χωρίς ψυχραιμία Κόμπα, εξαιτίας της πίεσης του Ολυμπιακού, είναι μια ωραία απόδειξη της ιδιοφυίας του Πορτογάλου. Για να μην υπάρχει για αυτό αμφιβολία, μετά από εκτέλεση κόρνερ του Γιαζίτζι στο 85΄ ο Τσικίνιο κάνει κι ένα εντός περιοχής δεύτερο τακουνάκι, με το οποίο επιτρέπει στον Ρέτσο να κάνει το 2-0: αν τα τακουνάκια αυτά τα είχε κάνει ο Ζιοβάνι πχ θα γίνονταν σήμα αθλητικών εκπομπών. Αλλά τα κάνει ο Τσικίνιο και μοιάζουν λίγο άσχετα με τον χαρακτήρα του δημιουργού τους. Ενώ δεν είναι.
Ο απαραίτητος Τσικίνιο
Ο Τσικίνιο δεν είναι όσο αγαπητός θα έπρεπε στον Ολυμπιακό γιατί είναι περίεργος παίκτης. Στην πραγματικότητα είναι μια από τις καλύτερες μεταγραφές του Βαγγέλη Μαρινάκη τα τελευταία χρόνια: τον εντόπισαν νωρίς πρόπερσι, συμφώνησαν μαζί του κι ανάγκασαν την Μπενφίκα να τον παραχωρήσει για πολύ λίγα χρήματα τον Ιανουάριο για να μην τον χάσει χωρίς να πάρει τίποτα το καλοκαίρι. Με βάση την σχέση «χρημάτων - απόδοσης» ο Τσικίνιο, που στην αρχή του καλοκαιριού είχε μια μεγάλη πρόταση να πάει στην Σαουδική Αραβία, είναι από τα καλύτερα τελευταία αποκτήματα του Ολυμπιακού. Αν δεν λατρεύεται, σε σχέση με άλλους, είναι γιατί το παιγνίδι του δεν είναι εύκολα κατανοητό. Παίζει «δεκάρι», χωρίς να γυρνά να οργανώσει. Δεν κάνει ντρίπλες, ούτε κατάχρηση της μπάλας. Υπάρχουν στιγμές που ενώ αγωνίζεται τον ξεχνάς. Ακουμπάει την μπάλα λίγο. Αλλά έχει κινήσεις, κυρίως εντός περιοχής, που λίγοι χαφ έχουν, έχει εμπιστοσύνη στα πόδια του και σουτάρει σε μια ομάδα που το κάνουν λίγοι. Ξέρει επίσης να παίζει χωρίς τη μπάλα, πράγμα για τον Ολυμπιακό ευεργετικό, πρεσάρει και το ό,τι δεν έχει θέση βοηθά ώστε ο Μεντιλίμπαρ να τον τοποθετεί οπουδήποτε, ειδικά αν θέλει να κάνει την ομάδα μπροστόβαρη. Επίσης είναι παίκτης με προσωπικότητα, γιατί τίποτα δεν του χαρίστηκε. Για να γίνει βασικός στην Μπενφίκα γύριζε ομάδες σαν δανεικός. Βρέθηκε μικρός στην Κροατία ενώ πέρασε και από την Τουρκία. Είναι δουλευταράς και τίμιος. Και σχεδόν όλα τα γκολ του είναι από αυτά που ανοίγουν άμυνες.
Σε ένα Ολυμπιακό, που, επειδή είμαστε στην αρχή της σεζόν, δεν τρέχει πολύ και παίζει με ένταση ένα σαραντάλεπτο (το πολύ), ο Τσικίνιο είναι ο δεύτερος ποδοσφαιριστής που μπορεί να σκοράρει – ο πρώτος είναι ο ΕλΚαμπί. Αυτό συμβαίνει γιατί πατάει περιοχή, πράγμα που αποφεύγουν οι άλλοι χαφ, ακολουθεί φάσεις, μπλέκει την αντίπαλη άμυνα. Στο Βόλο αυτός έκρινε το ματς ενώ ο κινητικός Πνευμονίδης είχε τις καλύτερες ευκαιρίες για τον ίδιο λόγο: η άμυνα των γηπεδούχων ήταν πάνω στον ΕλΚαμπί (και στον Ζέλσον) και οι δυο βρήκαν χώρους και στιγμές. Στον Τσικίνιο δεν χρειάζεται πολύ για να κάνει ζημιά, ο μικρός έχει ακόμα πολλά να μάθει. Κι ο ανταγωνισμός θα αυξηθεί, οπότε πρέπει να είναι προσεχτικότερος: ο Κωστούλας την τύχη του την έκανε με τα γκολ του.
Φωνάζει η ανάγκη για στόπερ
Ο Μεντιλίμπαρ πρέπει να χαίρεται γιατί για δεύτερο ματς παίρνει πράγματα από τον πάγκο: μετά τον Γιαζιτζί (που και στο Βόλο ως αλλαγή ήταν χρήσιμος), έδωσε πράγματα κι ο Στρεφέτσα (που δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί αλλά δεν κρύβεται). Κατά τα άλλα το ματς είναι χρήσιμο για την άμυνα: το ότι ο Τζολάκης είναι από τους καλύτερους σημαίνει πως η ζωή χωρίς τον Κάρμο δεν θα είναι απλή. Ο Κάρμο δεν άφηνε ποτέ τους Πιρόλα και Ρέτσο να νιώθουν αναντικατάστατοι. Χθες οι δυο έκαναν τα λάθη που κάνουν παίκτες που αισθάνονται πως ό,τι και να γίνει θα παίζουν αυτοί και μόνο γιατί είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους. Ο Ρέτσος τουλάχιστον σκόραρε. Ο Πιρόλα απλά δεν άφησε τον Τζολάκη να ηρεμίσει και μετά το 2-0.
Το τραύμα που λέγεται Αράζ
Ο Αρης δεν μέτρησε σωστά τον Παναιτωλικό και το πλήρωσε – ωστόσο μπορεί το πρόβλημα να είναι και πιο μεγάλο. Ο Ουζουνίδης έκανε ό,τι ακριβώς και στο ματς με τον Βόλο: παράταξε την ίδια ενδεκάδα και έκανε γρήγορα αλλαγές στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου προσπαθώντας να ξυπνήσει την ομάδα του. Είπε στο τέλος ότι έβλεπε από το πρώτο ημίχρονο το κακό να πλησιάζει: όλοι το βλέπανε. Ο Αρης περπατούσε, η σύγχυση στην επίθεση ήταν εμφανής και το ντεφορμάρισμα του Μορόν που μοιάζει να παίζει με το μυαλό αλλού είναι τεράστιο: χωρίς αυτόν δεν υπάρχει μεσοεπιθετικός ή εξτρέμ του Αρη όχι ικανός να σκοράρει, αλλά και να απειλήσει με κάποια συνέπεια. Ο Τσάβες και η άμυνα του Παναιτωλικού πέρασε ένα ήσυχο βράδυ κάνοντας το πιο απλό πράγμα: άφηναν την μπάλα στον Αρη που ήταν γεμάτος από παίκτες που δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Όταν ο Αγκίρε έκανε το 0-1 εκμεταλλευόμενος μια αντεπίθεση σαν αυτές που η άμυνα του Αρη είχε χαρίσει και στο Βόλο, φανερά εμφανίστηκε στο γήπεδο το φάντασμα της Αράζ κι ο Αρης πνίγηκε από την ανασφάλεια. Δεν είναι απλό να ξεπεράσεις ένα τέτοιο καλοκαιρινό αποκλεισμό: προφανώς υπάρχουν παίκτες που περίμεναν ότι η σεζόν θα άρχιζε διαφορετικά κι άλλοι που αλλιώς τα περίμεναν κι αλλιώς τα βρήκαν. Η βάση του προβλήματος είναι πάντα η ίδια: οι πάρα πολλές αλλαγές της ομάδας σε σχέση με πέρυσι. Αλλά προφανώς σε αυτό προστίθενται και νέα προβλήματα: ο Αρης είναι στρεσαρισμένος – η ομάδα του δεν χαίρεται το ποδόσφαιρο. Ενώ ο Παναιτωλικός απέδειξε ότι έχει μέταλλο: δυο αλλαγές του Γιάννη Πετράκη στην αρχική ενδεκάδα σε σχέση με το ματς με τον Ατρόμητο τον έκανε πιο συμπαγή στα μετόπισθεν. Κι αν ο Πετράκης βρει τρόπο να πάει πιο πολλά από τον Αλεξιτς, που στη φάση του 0-2 θύμισε τι ράτσας φορ είναι, θα επαναλάβει την περσινή του χρονιά. Και θα βγάλει και κανά Ελληνα από αυτούς που φέρνουν χρήματα στα ταμεία.
Η καλή πρεμιέρα και η κακή συνήθεια
Επιτυχημένο και το ντεμπούτο του ΟΦΗ στις Σέρρες – και πώς να μην είναι. Ο ΟΦΗ έχει κρατήσει τους περσινούς βασικούς του – Σενγκέλια, Νους, Φούντας είναι ικανότατοι επιθετικά κι ο Ανδρούτσος με τον Καραχάλιο μπορεί να φτιάξουν ένα καλό δίδυμο στα χαφ. Ο Θεοδοσουλάκης είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση και υπάρχει πάντα κι ο Εντι Σαλτσίντο: το πρόβλημα του ΟΦΗ είναι πως είναι λίγο soft αμυντικά κι έχει και την κακή συνήθεια όταν προηγείται να αφήνει στην μπάλα στον αντίπαλο. Αν είναι απόφαση του Ράσταβατς χρειάζεται εγκαίρως να την ξαναδεί: το χθεσινό ματς είναι απόδειξη πως αν αυτό το κάνεις μπορεί να μπλέξεις ακόμα και σε παιγνίδι που είσαι πολύ ανώτερος.
Ο Πανσερραϊκός που χωρίς τα γκολ του Μπρετανκόρ και την ασίστ του Σαλαζάρ είναι να απορείς πως θα βάλει γκολ, τον πίεσε μετά το 0-1 το οποίο διαμόρφωσε με ένα χτύπημα φάουλ ο Μπόρχα Γκονζάλες εκμεταλλευόμενος το κακό τοίχος που έστησε ο κατά τα άλλα σπουδαίος τερματοφύλακας Ουρουγουανός τερματοφύλακας Τιναλίνι που κρατούσε τον ΟΦΗ μόνος του. Δυο ήττες στην σειρά για μια ομάδα όπως ο Πανσερραϊκός δεν είναι πρόβλημα: το αληθινό πρόβλημα είναι πως σε σχέση με πέρυσι είναι αγνώριστος.
Αναζητείται έδρα
Η ΑΕΛ και η Κηφισιά μοιράστηκαν τους βαθμούς, δηλαδή κατά κάποιο τρόπο έχασαν και οι δυο. Η ΑΕΛ έχει ανάγκη νίκες στην έδρα της για να μείνει στην κατηγορία: το πρόβλημα της Κηφισιάς είναι μεγαλύτερο καθώς δεν έχει έδρα. Κανείς δεν γνωρίζει που θα αγωνιστεί ως γηπεδούχος: θα αρχίσει μάλλον έχοντας έδρα την Λαμία και βλέπουμε. Αν το πρόβλημα δεν λυθεί, για την συμπαθή ομάδα του Λέτο που απέφυγε την ήττα στη Λάρισα αντιδρώντας η σεζόν θα είναι μαρτύριο…
Gazzeta.gr (Αυγουστος του 2025)
