Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ας υποθέσουμε πως σε ένα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου πάει στο γήπεδο κάποιος από τους προέδρους των τεσσάρων μεγάλων ΠΑΕ, μπαίνει πριν την έναρξη του ματς στον αγωνιστικό χώρο, κάνει χειρονομίες στην εξέδρα των αντιπάλων, τσακώνεται μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες με τους εκπροσώπους της διοίκησης της ομάδας που η δική του θα αντιμετωπίσει, υποχρεώνεται με τα χίλια ζόρια να πάει στα αποδυτήρια και εκεί καυγαδίζει και με τους αστυνομικούς πριν φύγει για να αποφύγει το αυτόφωρο. Επειδή η φαντασία μας δεν έχει όρια ας προσθέσουμε και πως όλα αυτά τα κάνει αφού προηγουμένως έχει ανεβάσει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και μια σειρά από βίντεο στα οποία προαναγγέλλει τον ερχομό του στο γήπεδο σε τόνους το λιγότερο επιθετικούς. Πιστεύει κανείς πως αν κάποιος είχε μια τέτοια συμπεριφορά, η αντίδραση της κυβέρνησης θα ήταν απλά η αναβολή του επόμενου ματς της ομάδας του; Κι αν υποθέσουμε πως η αντίδραση της ήταν αυτή (για λόγους πραγματικά ανεξήγητους, αφού μιλάμε για συμπεριφορές ενός και μόνο ανθρώπου…) πιστεύετε πως δεν θα είχε κινητοποιηθεί η ΔΕΑΒ, ο αθλητικός δικαστής, ο αθλητικός εισαγγελέας και όλες οι αρμόδιες πειθαρχικές επιτροπές της ομοσπονδίας; Η ότι δεν θα ξεσήκωνε τον κόσμο η αντιπολίτευση μιλώντας για πρωτοφανή ανοχή της κυβέρνησης σε συμπεριφορές παραγόντων το λιγότερο αχαρακτήριστες; Επίδειξη αυστηρότητας θα κάνανε όλοι.

Ανακοινώσεις και συνθήματα

Ο Παναθηναϊκός λέει ότι αδικήθηκε στο παιγνίδι με τον Ολυμπιακό από τους διαιτητές. Μετά χαράς να του δώσω δίκιο. Μόνο που  ο ιδιοκτήτης της ομάδας κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που αποβλήθηκε  από τον αγωνιστικό χώρο μετά από ένα προσωπικό σόου (δεύτερο συνεχόμενο σε δυο εβδομάδες, καθώς προηγήθηκε ένα αντίστοιχο στο Final 4 του Αμπου Ντάμπι) δεν διαμαρτυρήθηκε για αποφάσεις διαιτητών, ούτε του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι γιατί είδε την ομάδα του να αδικείται. Ο,τι κάνει το κάνει πριν το ματς αρχίσει. Γιατί το κάνει; Δεν μπορώ να έχω γνώμη για το τι συμβαίνει στο μυαλό του. Όμως δεν χωρά αμφιβολία πως το κάνει γιατί του το επιτρέπει ένα πλαίσιο θολό και προβληματικό. Αν διαβάσει κανείς πχ τις εκθέσεις των διαιτητών, των παρατηρητών και της αστυνομίας καταλαβαίνει πως οι άνθρωποι καταριούνται την ώρα και την στιγμή που βρέθηκαν στο ΣΕΦ και υποχρεώνονται να καταθέσουν όσα είδαν και άκουσαν. Σημειωτέων ο Γιαννακόπουλος σε μια από τις πολλές ανακοινώσεις του λέει πως δεν βρέθηκε κάποιος υπεύθυνος να καταγράψει τα χυδαία συνθήματα που ακούγονταν και εναντίον  του και εναντίον της κόρης του: έχει δίκιο. Αν αυτό συμβαίνει είναι γιατί όποιος ήταν στο ΣΕΦ σε ρόλο αρμοδίου μάλλον πετούσε αετό.

Οι χαμένες κροτίδες

Ένα πράγμα που έχω καταλάβει είναι ότι οι Έλληνες παράγοντες, αλλά και το γηπεδικό κοινό, κάνουν όσες αθλιότητες τους επιτρέπεται από το Κράτος να κάνουν. Οι ίδιοι που πετούσαν πενήντα κροτίδες και βεγγαλικά στον αγωνιστικό χώρο στα ντέρμπι του ποδοσφαίρου μαζεύτηκαν από την στιγμή που έκλεισαν τα γήπεδα για κανένα δίμηνο μετά τον θάνατο του αστυνομικού Λυγγερίδη. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτης κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης έχει δίκιο όταν λέει ότι οι κάμερες και τα ονομαστικά και ηλεκτρονικά εισιτήρια βοήθησαν ώστε να μπει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα μια κάποια τάξη, αλλά κυρίως βοήθησε ο φόβος ότι τα γήπεδα μπορεί να μην ανοίξουν ποτέ. Αν υπήρχε ανάλογη αυστηρότητα και στο μπάσκετ δεν θα είχαμε όλα αυτά που παρακολουθούμε από την Κυριακή το βράδυ. Θα πει κάποιος τι ακριβώς μπορεί να γίνει αν στο μεταξύ δεν υπάρχουν στα γήπεδα του μπάσκετ ούτε καν ρίψεις αντικειμένων: αν θες να βάλεις τάξη όλα γίνονται. Το αδίκημα της δυσφήμισης του αθλήματος επιτρέπει κάθε είδος τιμωρία. Και το Κράτος μπορεί να κλείνει τα γήπεδα προληπτικά για το φόβο επεισοδίων χωρίς κανένα πρόβλημα: αυτό έκανε και στο ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ κλείσιμο των γηπέδων – παντού και σε κάθε διοργάνωση – θα οδηγούσε τους πάντες στο να σοβαρευτούν. Διότι οι ομάδες του μπάσκετ, αντίθετα από τις ομάδες του ποδοσφαίρου που εισπράττουν πολλά από την τηλεόραση, τις πωλήσεις παικτών και την UEFA έχουν έσοδα κυρίως από τον κόσμο που πάει στο γήπεδο. Αν κάποιος ένιωθε ότι μπορεί να στερηθεί καμιά 15αριά εκατομμύρια το χρόνο θα σοβαρευόταν σε χρόνο ρεκόρ.

Το μεγάλο πρόβλημα

Η κυβέρνηση θεώρησε καλό να πετάξει την μπάλα πλάγιο άουτ – η αναβολή ενός ματς είναι η συνήθης τακτική της κάθε φορά που γίνεται χαμός και βρέχει εμπρηστικές ανακοινώσεις. Όμως στο μπάσκετ αυτή η τακτική δεν πιάνει . Το πρόβλημα στην περίπτωση είναι ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ αισθάνονται ότι δεν θα πάθουν καμία ζημιά ακόμα και αν δεν τελειώσει το πρωτάθλημα! Στο ποδόσφαιρο διακοπή του πρωταθλήματος μπορεί να σημαίνει μη συμμετοχή σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις: υπάρχει μια προϊστάμενη αρχή που λέγεται UEFA που δεν θα επιτρέψει την διακωμώδηση του αθλήματος δεχόμενη στις διοργανώσεις της ομάδες που δεν έχουν ολοκληρώσει τις συμβατικές τους υποχρεώσεις στα εθνικά πρωταθλήματα. Υπάρχουν επίσης τεράστιες ρήτρες στα τηλεοπτικά συμβόλαια. Στο μπάσκετ δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο: ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα που είναι ένας ιδιωτικός συνεταιριστικός φορέας τον οποίο έχουν ιδρύσει. Δεν κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων γιατί η ευρωπαϊκή τους παρουσία είναι εγγυημένη από συμβόλαια. Και για αυτό χθες το απόγευμα δήλωσαν και οι αδερφοί Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος πως δεν θα πάρουν μέρος σε καμία σύσκεψη την Τετάρτη με τον Υφυπουργό Αθλητισμού κ. Γιάννη Βρούτση.

Η μπάλα για μένα είναι στα χέρια της κυβέρνησης. Αν δεν πάρει το παραμικρό μέτρο κι απλά συναινέσει σε μια διακοπή του πρωταθλήματος του χρόνου θα γίνουν τα ίδια και χειρότερα. Ο σκοπός πρέπει να είναι να υπάρξουν ποινές για όλους και όλα: και υπάρχουν προβλεπόμενες ποινές και σκληρότατες. Και για παραγοντικές αθλιότητες και για απαράδεκτα συνθήματα και για τα πάντα.    

Ωστόσο η πλέον αποδοτική από όλες τις ποινές είναι ο πόνος στην τσέπη: αν τους κλείσει τα γήπεδα και στο πρωτάθλημα και στην Ευρωλίγκα πάω στοίχημα πως θα σοβαρευτούν. Κατά τα άλλα, και μόνο το γεγονός ότι ενώ η ΕΡΤ χρηματοδοτεί το πρωτάθλημα, οι ιδιοκτήτες των δυο ομάδων που το διεκδικούν βάζουν όρους σε Υπουργούς για να τους συναντήσουν μαρτυρά και το απίστευτο του πράγματος. Όπως και το ότι στην τηλεοπτική μετάδοση του ματς ακούγαμε περισσότερο για ανακοινώσεις παρά για το παιγνίδι. Ελληνικό μοναδικό φαινόμενο…  

(Τα Νεα, Ιούνιος του 2025)