Κοίταξα το πρωί να δω τι θεαματικότητα κατέγραψε το ματς της Εθνικής Ελλάδος με την Σλοβακία – τα μηχανάκια της AGB ως γνωστόν δεν καταλαβαίνουν από τριήμερα. Με τις μεγάλες πόλεις να έχουν σχεδόν αδειάσει και το ματς να γίνεται βράδυ Σαββάτου που όποιος μπορεί είναι έξω το φιλικό αυτό ματς της Εθνικής ήταν πρώτο πρόγραμμα της ημέρας ξεπερνώντας το 35% μόνο στον Alpha – το λέω γιατί το ματς μεταδόθηκε και από τις πλατφόρμες της Νοva και του ΟΤΕ πράγμα που σημαίνει πως ο ένας στους δυο που έβλεπε τηλεόραση το παρακολούθησε! Αν μάλιστα δει κανείς τα νούμερα που αφορούν το ανδρικό κοινό θα διαπιστώσει πως σχεδόν όποιος άντρας οποιασδήποτε ηλικίας έβλεπε τηλεόραση παρακολούθησε το ματς της Εθνικής. Αναλογικά το παιγνίδι έκανε λίγο κατώτερα νούμερα από τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ που παραδοσιακά βρίσκεται στα δέκα τηλεοπτικά προγράμματα της σεζόν.

 Μας είχε λείψει για χρόνια

Υπάρχει μια πρωτοφανής σχέση αγάπης του κοινού με την Εθνική του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που έχει να κάνει με πολλούς λόγους. Αποτελείται από νέα παιδιά, έχει πολλούς παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό και ο κόσμος παρακολουθεί και χαίρεται την πρόοδό τους, έχει ένα σοβαρό προπονητή που κι αυτό μετράει κι έχει και προοπτική: σου δημιουργεί την βεβαιότητα ότι θα γίνει καλύτερη και θα φτάσει σε στόχους που από το 2014 κι έπειτα δεν έπιασε ποτέ. Κυρίως όμως ο βασικός λόγος θέλω να πιστεύω που ο κόσμος ξαναβρήκε το ενδιαφέρον του για αυτή την ομάδα είναι ότι παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Ο αριθμός των παιγνιδιών που το έχει κάνει είναι μικρός αλλά η θεαματικότητα της υπήρξε τέτοια που σε κάνει κάθε φορά να την περιμένεις. Πρώτα και πάνω από όλα η Εθνική του Γιοβάνοβιτς είναι μια ομάδα που υπόσχεται πολλά γιατί παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Κι αυτό ήταν που μας είχε λείψει για πολλά χρόνια.

Ο θρίαμβος του ποδοσφαίρου

Το χθεσινό φιλικό με την Σλοβακία είναι ενδεικτικό. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς χρησιμοποίησε στο αρχικό σχήμα οκτώ από τους έντεκα που είχαν ξεκινήσει στο ματς με την Σκοτία όταν ο έρωτας για την ομάδα αυτή φούντωσε. Βρέθηκε βασικός για πρώτη φορά ο Μανδάς, δίπλα στον Κουλιεράκη ήταν ο Ρέτσος και όχι ο Μαυροπάνος και επέστρεψε ο Κουρμπέλης για να παίξει δίπλα στον Ζαφείρη. Δεν έφταιγαν αυτές οι αλλαγές για κάποιες σημαντικές αρρυθμίες στην άμυνα στο πρώτο ημίχρονο: έφταιγε ότι είμαστε στις αρχές Ιουνίου και άλλοι παίκτες είναι κουρασμένοι κι άλλοι είχαν να δώσουν ματς καιρό. Οι Σλοβάκοι δεν είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη έχουν όμως παίκτες στην επίθεση όπως ο Στρέλετς και ο Χάντσκο που αν δεν τους προσέξεις μπορεί να σου κάνουν ζημιές: οι Σλοβάκοι πέτυχαν ένα γκολ (με το οποίο ισοφάρισαν σε 1-1 καθώς η Εθνική μας προηγήθηκε με τον Κωνσταντέλια), έχασαν ένα πέναλτι που έπιασε ο Μανδάς και ο ίδιος κάνοντας ένα εξαιρετικό ντεμπούτο τους σταμάτησε άλλες τέσσερις φορές τουλάχιστον. Κι όμως σε αυτό το  πρώτο ημίχρονο που στα μετόπισθεν υπήρχαν χτυποκάρδια η Εθνική μας έχασε τουλάχιστον πέντε γκολ (!) με τους Παυλίδη, Καρέτσα, Τζόλη και Κωνσταντέλια να κάνουν σπουδαία πράγματα με την μπάλα στα πόδια κάθε φορά που υπήρχε χώρος για τρέξιμο. Ηταν απολύτως λογικό, όταν στο δεύτερο ημίχρονο η άμυνα κάπως διορθώθηκε, να χαθεί η μπάλα!  Με τον Βαγιαννίδη να πετάει φωτιές από δεξιά, τον Παυλίδη να ξεμπλοκάρεται, και τις αλλαγές του Γιοβάνοβιτς (Μασούρας, Μπακασέτας, Δουβίκας, Πέλκας, Μουζακίτης, Σιώπης) να μπαίνουν με όρεξη η Εθνική μας κέρδισε τελικά με 4-1 αποδεικνύοντας κάτι απλό: ότι είναι μια ομάδα φτιαγμένη από παιδιά που χαίρονται να παίζουν όλα μαζί ποδόσφαιρο. Και μάλιστα επιθετικό ποδόσφαιρο.

Αυτό το ποδόσφαιρο στο οποίο η Εθνική Ελλάδος δεν μας είχε συνηθίσει ούτε στα χρόνια του Ρεχάγκελ και του Σάντος που οι παρουσίες σε τελικές φάσεις Πανευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και μουντιάλ είχαν γίνει ρουτίνα. Αυτό το ποδόσφαιρο είναι που έχει ξυπνήσει το ενδιαφέρον του κόσμου για την Εθνική: μεγάλες επιτυχίες για την ώρα δεν υπάρχουν, αλλά το ποδόσφαιρο που βλέπεις (σε συνδυασμό με την πληθώρα καλών παικτών) σε κάνει να τις περιμένεις.

Πυξίδα όλων των ομάδων

Το κομμάτι ασήμαντο αυτό φιλικό ματς (χρήσιμο κυρίως στον Γιοβάνοβιτς που έκανε τις δοκιμές του και θα κάνει κι άλλες πριν αρχίσουν τα προκριματικά του μουντιάλ) ήταν διπλά χρήσιμο για όλους μας. Απο την μια φάνηκε πως η Εθνική μας για να καταφέρει να φτάσει στους στόχους της έχει ανάγκη όλους τους παίκτες που βρίσκονται στο ρόστερ της: σε κάποιες βραδιές μπορεί να είναι εντυπωσιακοί και παραγωγικοί οι μικροί, σε κάποιες άλλες προφανώς θα χρησιμοποιηθούν όσο και όπως πρέπει και οι μεγαλύτεροι. Από την άλλη όμως φαίνεται και κάτι που θα έπρεπε να γίνει πυξίδα για την δουλειά που πρέπει να κάνουν στην Ελλάδα γενικά οι ομάδες και μάλιστα οι πιο μεγάλες που διεκδικούν τίτλους και ονειρεύονται ευρωπαϊκές πορείες: η Εθνική αυτή διδάσκει πως πριν από τις επιτυχίες χρειάζεται να κερδίσεις τον κόσμο, να τον κάνεις να σε πιστέψει, να σε αγαπήσει, να σε υποστηρίξει. Κι αυτό μπορείς να το κάνεις μόνο παίζοντας καλό ποδόσφαιρο: από αυτό κυρίως έχει ανάγκη ο κόσμος. Οποιος νομίζει πως οι νίκες είναι που γεμίζουν τον κόσμο κάνει λάθος: μόνο όταν οι νίκες έρχονται μετά από ωραία μπάλα γεννιέται προσμονή για μια ομάδα. Με τόσο πολύ τηλεοπτικό ποδόσφαιρο το να τραβήξεις την προσοχή του κόσμου, να τον συσπειρώσεις και να τον κάνεις να σε υποστηρίζει γίνεται όλο και πιο δύσκολο αν δεν του προσφέρεις λίγη απόλαυση. Αυτό συμβαίνει με την Εθνική μας. Και δεν συμβαίνει ξαφνικά: συμβαίνει γιατί υπάρχουν παίκτες που μπορεί να σου κερδίσουν την προσοχή και μια δουλειά που αποδίδει. Η νοοτροπία «παίζω ένα φιλικό και προσπαθώ να βάλω όσα πιο πολλά γκολ» είναι εντελώς καινούργια. Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι λογικό ο Μανδάς να αρπάζει την ευκαιρία για να δείξει ότι είναι έτοιμος, αλλά κι ο Μασούρας κι ο Μπακασέτας κι ο Πέλκας να μπαίνουν και να φωνάζουν πως έχουν να δώσουν πολλά.

Το σπάνιο κέρδος

Υπάρχουν ομάδες που πορεύονται με μια δεδομένη υποστήριξη: είναι τυχερές ομάδες. Οσα λάθη και να κάνουν κι όσες απογοητεύσεις και να σπείρουν, πάντα θα υπάρχει ένας κόσμος που θα τις ακολουθεί. Η Εθνική μας δεν έχει αυτή την τύχη: αυτή το κοινό πρέπει πάντα να το κερδίσει. Για χρόνια προσπαθούσε να το κάνει ποντάροντας σε επιτυχίες – καλά έκανε. Σήμερα το κοινό το έχει κερδίσει χωρίς αυτές. Ας δουν όλοι πως το έκανε. Γιατί αυτό το κέρδος είναι στην Ελλάδα σπάνιο. Και για αυτό αυτή η ομάδα είναι παράδειγμα προς μίμηση.