Όταν ο Ολυμπιακός κληρώθηκε με την Αρσεναλ συνέβη κάτι σπάνιο: σε μια χώρα, που είναι απίθανο να συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι, υπήρξε απόλυτη συμφωνία ότι η κλήρωση του Ολυμπιακού ήταν η δυσκολότερη που ο πρωταθλητής θα μπορούσε να έχει στους 16 του Γιουρόπα λιγκ. Ολοι λένε ότι η Αρσεναλ θα είναι φέτος περισσότερο υποψιασμένη, πιο προσεχτική και πιο συγκεντρωμένη, αφού ο Ολυμπιακός την απέκλεισε μόλις πέρυσι. Ολά αυτά ισχύουν. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι άλλο: η Αρσεναλ του Αρτέτα δεν θα είναι μόνο υποψιασμένη – συμβαίνει να είναι και δυνατή ομάδα.
Αν δεν έχεις δει την Αρσεναλ φέτος είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις πως γίνεται μια τόσο γεμάτη σε λύσεις ομάδα να είναι δέκατη στην Πρέμιερ λιγκ. Το πράγμα ωστόσο εξηγείται. Εχοντας ουσιαστικά τους ίδιους παίκτες με πέρυσι η Αρσεναλ έχει στην Πρέμιερ λιγκ μια μέτρια χρονιά γιατί χωρίς αλλαγές και ενισχύσεις έχασε στην Αγγλία κάθε δυνατότητα αιφνιδιασμού απέναντι στον ανταγωνισμό της: οι νέοι παίκτες της είναι ταλαντούχα εικοσάχρονα. Στην Αγγλία αν δεν ενισχυθείς με έμπειρους παίκτες, δεν αλλάζεις. Αν δεν αλλάξεις σε «διαβάζουν» κι αν σε διαβάσουν ξέρουν πως θα σε σταματήσουν ακόμα κι αν έχεις κερδίσει το πρωτάθλημα. Πόσο μάλλον όταν έχεις τερματίσει όγδοη όπως πέρυσι η Αρσεναλ.
Ταλέντο και ελλείματα
Αυτό που συμβαίνει στην Αρσεναλ στο νησί δεν είναι ανεξήγητο: και φέτος, όπως και πέρυσι, υπάρχει μια σημαντική ποιοτική διαφορά μεταξύ των κυνηγών της ομάδας και των αμυντικών της. Μεσοεπιθετικά η Αρσεναλ έχει παίκτες που θα ζήλευαν πολλοί. Ο Ομπαμεγιάνγκ, που λέει πως ακόμα θυμάται το γκολ που πέρυσι έχασε στο Εμιρετς κόντρα στον Ολυμπιακό, είναι ένας καταπληκτικός σκόρερ και πίσω του υπάρχουν σπουδαίοι ταλαντούχοι μικροί και παίκτες που στοίχησαν εκατομμύρια. Ο Μπουκάγιο Σάκα, στα 19 του, παίζει σε τρεις θέσεις και είναι έτοιμος για την Εθνική Αγγλίας. Ο 20χρονος Εμιλ Σμιθ Ρόου ζει το όνειρό του. Ο Μάρτιν Οντεγκαρντ στα 22 του θα ήταν ο καταπληκτικότερος Νορβηγός του καιρού μας, αν δεν υπήρχε ο Χάαλαντ. Ακόμα κι ο Μαρτινέλι, που δεν παίζει πολύ είναι ένας διάβολος. Από την άλλη παίκτες όπως ο Γουίλιαν, ο Πέπε, ο Λακαζέτ από τους οποίους οι μικροί κλέβουν λεπτά συμμετοχής δεν χρειάζονται συστάσεις: έχουν εμπειρίες και δυνατότητες.
Ωστόσο όσοι παίζουν πίσω από τη σέντρα δεν είναι εξίσου αξιόλογοι. Οι καλύτερες μέρες του Νταβιντ Λουίς πέρασαν. Ο Μαγκαλιάες, που ως Βραζιλιάνος ξέρει μπάλα, μοιάζει να μην είναι ο παίκτης που κάποτε όλοι ήθελαν να πάρουν από τη Λιλ. Ο Πάμπλο Μαρί έχει μια καταπληκτική ιστορία αφού είναι ένας Ισπανός στόπερ που έπαιξε στη Φλαμένγκο, αλλά μοιάζει σαν ένα κακέκτυπο του Πικέ. Ο Μπεγερίν δεν έγινε ο σπουδαίος ακραίος μπακ που όλοι πρόβλεπαν ότι θα γίνει κι ο Κίραν Τιέρνι κι ο Σέντρικ δεν είναι βέβαιο ότι είναι επιπέδου Αρσεναλ.
Πολεμική ευρωπαϊκή μηχανή
Διαβάζω ότι το πρόβλημα της Αρσεναλ είναι λέει η άμυνα: δεν συμφωνώ. Το πρόβλημα της Αρσεναλ είναι ότι οι αμυντικοί της δεν μπορούν να είναι όσο χρήσιμοι θέλει ο Αρτέτα στην κυκλοφορία της μπάλας. Στην Αγγλία όπου όλοι σχεδόν πρεσάρουν ψηλά, η Αρσεναλ δέχεται γκολ γιατί χάνει τη μπάλα εύκολα – συχνά κοροϊδίστικα. Στο Γιουρόπα λιγκ, όμως, η φανέλα της δεν επιτρέπει σε πολλούς να τολμήσουν να πρεσάρουν τους αμυντικούς της χωρίς να αφήσουν στους δαιμόνιους κυνηγούς των Κανονιέρηδων χώρους για αντεπιθέσεις. Κι αν στην Αγγλία η Αρσεναλ υποφέρει, διότι δεν γίνεται η επίθεση να διορθώνει συνεχώς τα λάθη της άμυνας, στο Γιουρόπα λιγκ η Αρσεναλ επιβάλει φέτος τους νόμους της γιατί σκοράρει εύκολα. Και πολύ.
Στο Γιουρόπα λιγκ, το βασικό χαρακτηριστικό της, δηλαδή η ομοιογένειά της, την καθιστά ένα είδος πολεμικής μηχανής – γιατί στη διοργάνωση αυτή συναντά αντιπάλους κατά κανόνα χειρότερους από αυτούς που έχει στην Πρέμιερ λιγκ. Μέχρι τώρα έχει 7 νίκες και μια ισοπαλία σε 8 ευρωπαϊκά ματς - ενδεικτικό της θέλησής της να κερδίσει το Γιουρόπα λιγκ, που είναι το τελευταίο τρόπαιο που διεκδικεί. Μάλιστα οι νίκες σε αυτό κράτησαν τον Αρτέτα στον πάγκο: ο Ισπανός ήταν ένα βήμα πριν την απόλυση, αλλά η ισοπαλία (τυπικά εκτός έδρας…) με την Μπενφίκα του έδωσε παράταση παραμονής. Η ανατροπή που πέτυχε η Αρσεναλ στη ρεβάνς με τους Πορτογάλους στο Καραϊσκάκη (με γκολ του Ομπαμεγιάνγκ στο 87΄) ήταν κάτι σαν φιλί ζωής: με την ώθηση που πήρε από μια πρόκριση που έμοιαζε χαμένη, η Αρσεναλ κέρδισε την Λέστερ με 3-1 κάνοντας το καλύτερό της ματς φέτος. Αν την έβλεπες σε αυτό το παιγνίδι δεν μπορούσες να καταλάβεις πως μια τόσο καλή ομάδα δεν είναι στην πρώτη τετράδα της Πρέμιερ λιγκ. Σου λυνόταν η απορία αν παρακολουθούσες το ματς με την Μπέρνλι που ακολούθησε. Όταν η επίθεσή της δεν κατάφερε να πετύχει τα γκολ στις πολλές ευκαιρίες που δημιούργησε, μια νίκη που θα πρεπε να είναι εύκολη, δεν ήρθε ποτέ.
Να μείνει ζωντανός
Ο Μαρτίνς δήλωσε χθες πως δεν πιστεύει σε θαύματα, αλλά στη σκληρή δουλειά. Στο ποδόσφαιρο λέμε ότι το θέμα δεν είναι αυτοί που λείπουν αλλά αυτοί που θα παίξουν, ωστόσο απόψε προβλήματα έχουν και κάποιοι που θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της αποστολής. Η απουσία του Σεμέδο είναι πρόβλημα, αλλά γίνεται μεγαλύτερο γιατί ούτε ο Μπα, ούτε ο Παπασταθόπουλος δεν είναι εντελώς καλά: ο Μπα θα παίξει με ένεση κι ίσως μετά χρειαστεί να κάνει θεραπεία, ο Σωκράτης παίζει με πρόβλημα στον ώμο καιρό τώρα. Η βραδιά απαιτεί δύναμη και πολύ τρέξιμο, δηλαδή ανασταλτική δουλειά από τους μέσους: αυτή ήταν που έλειψε πολύ στο ματς με την PSV στην Ολλανδία. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί απόψε να χαρίσει παίκτες, δηλαδή να αγωνιστεί με παίκτες που παίζουν μόνο με τη μπάλα στα πόδια.
Μπορεί τα περσινά ματς να είναι οδηγός του; Φοβάμαι πως όχι. Στο αντίστοιχο ματς στο Καραϊσκάκη πέρυσι ο Ολυμπιακός έφτασε έχοντας τους αμυντικούς του σε φουλ φόρμα και τον Βαλμπουενά στα καλύτερά του. Ο Μαρτίνς είχε τόση εμπιστοσύνη στην άμυνα του που άνοιξε το ματς στο τέλος χρησιμοποιώντας τον Φορτούνη και τον Λοβέρα – έχασε προσπαθώντας να κερδίσει. Είχε επίσης τον Σα σε καταπληκτική κατάσταση: ο τερματοφύλακας κράτησε στο τέλος το 0-1. Φέτος ο Ολυμπιακός έχει τα θεματάκια του: η άμυνα του χτίστηκε μετά τον Ιανουάριο (και για αυτό υπάρχουν προβλήματα στη ζώνη στις στημένες φάσεις), η επίθεσή του δεν σκοράρει όσο πέρυσι, ο Βαλμπουενά κι ο Ελ Αραμπί είναι κουρασμένοι. Το καλό είναι ότι στη διάρκεια της εφετινής του ευρωπαϊκής περιπέτειας ο Ολυμπιακός έχει κάνει πολλά που μπορεί απόψε να του είναι χρήσιμα, αν τα θυμηθεί. Χρειάζεται για παράδειγμα να παίξει την προσεκτική άμυνα που έπαιξε στο Καραϊσκάκη με την Μαρσέιγ. Χρειάζεται να τρέξει όσο έτρεξε με την Μάντσεστερ Σίτυ στο Εντιχαντ κρατώντας ανοιχτό το ματς μέχρι το 80΄και αποσπώντας τα κολακευτικά σχόλια του Πεπ Γκουαρντιόλα. Και χρειάζεται να είναι κυνικός στην επίθεση, όσο ήταν στο Καραϊσκάκη με την PSV, όταν πέτυχε τέσσερα γκολ σε επτά τελικές προσπάθειες.
Εύκολο μόνο να το λες
Για να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης ο πρωταθλητής πρέπει να κάνει το καλύτερό του εφετινό ματς. Είναι εύκολο μόνο να το λες: η Αρσεναλ θα κάνει ότι μπορεί όχι απλά για να κερδίσει απόψε, αλλά για να μην μείνει καμία ανοιχτή εκκρεμότητα στη ρεβάνς, όπως ο Μαρτίνς θα ήθελε. Ο προπονητής του Ολυμπιακού είπε ότι δεν υπάρχουν θαύματα και ότι όλα είναι θέμα πίστης, δουλειάς, εξυπνάδας, νοοτροπίας. Θα μπορούσα και να συμφωνήσω, αλλά πολλά είναι και θέμα ποιότητας, δηλαδή μπάτζετ, δηλαδή ποδοσφαιριστών. Το εμπόδιο είναι τεράστιο. Αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με ένα αληθινό ραντεβού με την ιστορία πάντα έτσι συμβαίνει…
