Ο Παναθηναϊκός κράτησε τις μεγάλες διαφορές που έχει από τους διώκτες του και μετά το τέλος της 12ης αγωνιστικής και την Κυριακή, στο κλείσιμο του πρώτου γύρου, μπορεί να ξεφύγει κι άλλο, αφού η δεύτερη ΑΕΚ και ο σήμερα τρίτος Ολυμπιακός παίζουν μεταξύ τους. Ας πούμε δυο λόγια για τα χθεσινά ματς.
Με τη γνωστή συνταγή
Δεν είναι ένας θεαματικός Παναθηναϊκός αυτός που προελαύνει, αλλά είναι μια ομάδα που ξέρει να κερδίζει: στο Αγρίνιο κέρδισε το έβδομο ματς φέτος στο γκολ (από τα 11 που έχει κερδίσει) και το πέμπτο με 1-0. Αυτό ήταν το έκτο ματς στα δώδεκα που σκοράρει μόνο μια φορά, αλλά και το όγδοο που δεν δέχεται γκολ. Ηταν επίσης το πρώτο εκτός έδρας που κέρδισε με 0-1. Ο ΠΑΟ είναι συνηθισμένος πια να ψάχνει έτσι τους βαθμούς και τις νίκες και μένει να δούμε αν αυτό θα το αντέξει μέχρι τέλους: σε αυτή την περίπτωση θα βγει και πρωταθλητής, αλλά δεν είναι απλό διότι το στρες θα μεγαλώσει κι άλλο – ήδη φαίνεται.
Το καλό για τον ΠΑΟ είναι ότι ομάδες που να του πάρουν την μπάλα και να τον αναγκάσουν σε παθητικό ρόλο στην Ελλάδα είναι ελάχιστες: στον πρώτο γύρο το έκανε μόνο ο Ολυμπιακός και για ένα ημίχρονο η ΑΕΚ (όταν έχανε στη Λεωφόρο) και ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα (όταν και προηγήθηκε στο πρώτο καλό του ημίχρονο με 1-0). Οι υπόλοιποι απλά τον περίμεναν δίνοντας του την ευκαιρία να βρει το γκολ που του χρειάζεται χωρίς μάλιστα μεγάλο ρίσκο.
Όπως σε όλα τα ματς που ο ΠΑΟ έχει κερδίσει έτσι και στο Αγρίνιο ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του. Ο Παναιτωλικός έκανε το λάθος που έχουν κάνει σχεδόν όλες οι ομάδες που έχουν αντιμετωπίσει τον ΠΑΟ και δεν συγκαταλέγονται στις μεγάλες: νόμιζε πως επειδή ο Παναθηναϊκός έχει προβλήματα στη δημιουργία, αρκεί να τον περιμένει για να του πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία. Ο Γιάννης Αναστασίου κράτησε για αυτό στον πάγκο τον Καρέλη (ο Ελληνας παίκτης είχε ένα δοκάρι στα λιγότερο από δέκα λεπτά του αγωνίστηκε), προσπάθησε και εν μέρει τα κατάφερε να κλείσει τις πλάγιες γραμμές και πίεσε τον Πέρες (κυρίως με τον Φλόρες), αλλά δεν έκανε κατοχή μπάλας κι απλά αμυνόταν συντεταγμένα. Ο ΠΑΟ που δεν είχε τον Αϊτόρ και τον Παλάσιος πήρε τη νίκη με ένα γκολ του Ιωαννίδη στο 78΄όταν ο Γιοβάνοβιτς, βλέποντας ότι, παρά την ανησυχία του, δεν είχε κάτι να φοβηθεί, κι έπαιξε για λίγο με δυο φορ. Όπως πάντως φάνηκε από το ματς ο ΠΑΟ μπορεί να κερδίσει αυτού του τύπου τα παιγνίδια και χωρίς τον Αϊτορ και τον Παλάσιος για ένα απλό λόγο: διότι δεν του χρειάζονται πολλές ευκαιρίες για να το κάνει. Εχει πίστη, πλάνο και δεν δέχεται γκολ. Το μόνο κακό ότι τα ματς που απομένουν είναι πολλά: πρέπει να τον βοηθήσουν και οι άλλοι στραβοπατώντας.
Πολλές λύσεις, πολλά γκολ
Η ΑΕΚ πχ νομίζω κατάλαβε χθες πόσο σημαντικοί είναι οι βαθμοί που πέταξε στην Τρίπολη. Είναι σε καταπληκτική κατάσταση και παίζει σίγουρα το καλύτερο ποδόσφαιρο, ενώ είναι φανερό πως παράπονο από Ελληνας διαιτητή δύσκολα θα έχει: το πέναλτι που της έδωσε ο Κουτσαύτης στο ματς με τον ΟΦΗ είναι για να γελάει κανείς, καταλαβαίνοντας πως το άγχος του διαιτητή ήταν μεγαλύτερο από αυτό της ΑΕΚ, που ήταν αεράτη και καταιγιστική για μια ώρα όπως συνηθίζει. Ματς δεν υπήρχε – καθώς η ΑΕΚ μετά το πέναλτι του Λιβάι και το γκολ του Γκατσίνοβιτς ήταν στο 2-0 πριν κλείσει το δεκάλεπτο.
Περισσότερο ενδιαφέρον είχαν άλλα πράγματα. Ο Αλμέιδα βλέποντας τι έγινε στην Τρίπολη επανάφερε τον Μουκουντί στη βασική ενδεκάδα και άλλαξε τον Ρότα με τον Σιντιμπέ: η άμυνα είναι που τον προβληματίζει και σωστά. Κράτησε επίσης στον πάγκο τον Αραούχο (μάλλον για να του δώσει ανάσες) και χρησιμοποίησε βασικό το Μάνταλο (που σκόραρε κιόλας) γιατί ο Αλμέιδα πίστευε πως σε αυτό το ματς η καλή κυκλοφορία της μπάλας (απόντος και του Ελίασον) ήταν σημαντικότερη από το πρέσινγκ. Υπήρχε και μια αλλαγή σχηματισμού σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει – η ΑΕΚ έμοιαζε να παίζει ένα 4-4-2 με ρόμβο.
Δεδομένης και της καλής απόδοσης του Γιόνσον υπάρχει η ερώτηση αν θα μπουν ιδέες στον προπονητή της ΑΕΚ, μετά το χθεσινό ματς, να αλλάξει πράγματα ενόψει του Ολυμπιακού. Δεν το πιστεύω. Η ΑΕΚ θα πάει στην Κυριακή στο Φάληρο για να κερδίσει με την συνηθισμένη της ενδεκάδα και το δικό της παιγνίδι: ξέρει ότι κερδίζοντας οι πιθανότητές της για το πρωτάθλημα μεγαλώνουν πάρα πολύ.
Όπως θέλει ο Μίτσελ
Κι ο Ολυμπιακός στη Λειβαδιά κέρδισε με τον τρόπο που αγαπάει ο προπονητής του, χωρίς πάντως η απόδοσή του έστω να μπορεί να συγκριθεί με τα όσα έδειξε στο ματς στη Λεωφόρο. Ο Μίτσελ έστειλε στο γήπεδο ένα Ολυμπιακό με σχεδόν πειραματική άμυνα (Ανδρούτσος, Βρουσάι, Ρέτσος είχαν πάντως παίξει μαζί στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στη Ναντ κι ο Ντόι είναι τόσο cool που παίζει με όλους…), αλλά για τη νίκη στη Λειβαδιά χρειαζόταν γκολ: ο πρωταθλητής βρήκε ένα, με τον Ανδρούτσο μάλιστα κι όχι από κάποια φίρμα του. Ο Ανδρούτσος είναι τρομερή περίπτωση και στον Ολυμπιακό θα πρέπει να σκεφτούν καλά την περίπτωσή του: κάθε χρόνο δεν υπολογίζεται και κάθε χρόνο κάνει το κομμάτι του – ένα τέτοιο παίκτη μαθαίνεις να τον εκτιμάς και να τον υπολογίζεις.
Βέβαια πέρα από το γκολ, όλα τα άλλα ωραία που έκανε ο Ολυμπιακός για να κερδίσει τα έκαναν κυρίως οι μεσοεπιθετικοί του. Ο Χάμες, περπατώντας, έλαμψε σε δυο τρεις φάσεις στο ημίφως. Ο Μπιέλ παραλίγο να σκοράρει τρεις φορές, ενώ είχες ξεχάσει ότι ήταν στο γήπεδο. Ο Χουάνκ είναι σε φόρμα μουντιάλ. Αλλά με την ΑΕΚ θα χρειαστούν πολλά παραπάνω που δεν ξέρω πόσο δεδομένα είναι: ομαδικότητα, καλύτερες τελικές προσπάθειες, καλύτερες συνεργασίες και φυσικά μια σοβαρότητα στην άμυνα – τίποτα δεν είναι απλό για τον Ολυμπιακό όσο κι αν παιγνίδι με παιγνίδι οι μονάδες του καταλαβαίνουν σε τι είδους πρωτάθλημα παίρνουν μέρος. Χθες όλη η πλάκα ήταν η προσπάθεια να βρεθεί κάτι να ακυρωθεί το γκολ: πιθανότατα το ψάχνουν ακόμα.
Κι ο Πάρντιου προσαρμόζεται
Περιμένοντας το Ιωνικός – ΠΑΟΚ που λογικά θα είναι ένα ωραίο ματς, είχαμε το θεαματικό 5-0 του Αρη με τη Λαμία, που έμεινε νωρίς με δέκα παίκτες: το ματς δεν αντέχει σε κριτική – απλά είδαμε τι μπορεί να κάνει ο Αρης αν ανοίξει το σκορ κι αν βρει χώρους. Επειδή ακούγονται πολλά για μια επιστροφή του Αμπουμπακάρ Καμαρά στον Αρη, αν ήμουν στον Ολυμπιακό θα το συζητούσα μόνο με ανταλλαγή του Πάλμα – θα έδινα στον Αρη κι ένα ποσοστό μεταπώλησης γιατί ο μικρός μπορεί, αν προσεχτεί, να τραβήξει βλέμματα ομάδων με μεγάλα πορτοφόλια.
Κατά τα άλλα ο Πάρντιου σιγά σιγά καταλαβαίνει πως αν οι μεσοεπιθετικοί του Αρη νιώσουν ασφάλεια, μπορεί να φτιάξει μια θεαματική ομάδα ικανή να κάνει ένα σπουδαίο β΄ γύρο: το πρόβλημα του Αρη είναι από αυτά που διορθώνονται. Κέρδισε και ο Ατρόμητος που διεκδικεί τον τίτλο της πιο παράξενης ομάδας στο πρωτάθλημα. Χθες στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στον πάντα δύσκολο Αστέρα Τρίπολης νόμιζες πως κάνει πρωταθλητισμό. Και στο δεύτερο αναρωτιόσουν πως κερδίζει με 2-0. Απίθανα πράγματα πραγματικά…
