Χθες, παραμονή των ρεβάνς των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έγραφα πως το ό,τι αυτές γίνονται μια μέρα πριν την μεγάλη γιορτή καλοκαιρινή γιορτή της Μεγαλόχαρης είναι καλός οιωνός γιατί και ο ΠΑΟ απέναντι στην Σαχτάρ στην Κρακοβία και ο ΠΑΟΚ απέναντι στην Βολφμπέργκερ στην Αυστρία αλλά ακόμα και η ΑΕΚ απέναντι στον επικίνδυνο Αρη Λεμεσού θα χρειαστούν κομμάτι την βοήθεια της. Ετσι και συνέβη. Ωστόσο οι τρεις ελληνικές ομάδες που κατάφεραν να προκριθούν όλες μετά τα πρώτα ενενήντα λεπτά των παιγνιδιών τους δεν είχαν μόνο λίγη τύχη (που είναι σε αυτά ειδικά τα ματς κομμάτι απαραίτητη) αλλά είχαν και κάμποση χρήσιμη πίστη. Εφτασαν σε δύσκολες προκρίσεις κάνοντας και οι τρεις για διαφορετικούς λόγους πολλά και όχι απλώς την δουλειά τους. Κυρίως άντεξαν. Για αυτό πρέπει πρώτα από όλα να τους πούμε ένα μπράβο: δεν συμβαίνει πολύ συχνά να έχουμε αυγουστιάτικα τρεις προκρίσεις ελληνικών ομάδων το ίδιο βράδυ. Και οι τρεις ομάδες θέλω να πιστεύω πως στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου θα είναι αρκετά πιο «γεμάτες» σε παίκτες και λύσεις: τυχόν αποκλεισμοί θα δημιουργούσαν μόνο γκρίνια καθώς στην Ελλάδα των social media κάθε ήττα οδηγεί συνήθως σε καταστροφικά συμπεράσματα. Τα χθεσινά δικά μου συμπεράσματα είναι ενθαρρυντικά: και οι τρεις ελληνικές ομάδες απέχουν ακόμα από αυτό που πρέπει να είναι ο τελικός κατασκευαστικός στόχος των διοικήσεων και των προπονητών τους, αλλά έκαναν ένα βήμα μπροστά.
Φυσικά η κριτική είναι πάντα απαραίτητη. Και μετά από επιτυχίες πιο εύκολη. Ας δούμε μερικές λεπτομέρειες μετά από μια ωραία καλοκαιρινή βραδιά.
Χωρίς φόβους και με σχέδιο
Ο ΠΑΟ απέκλεισε τελικά την Σαχτάρ γιατί ο προπονητής του Ρουί Βιτόρια την μέτρησε σωστά. Ο Βιτόρια επανέλαβε στην ουδέτερη Κρακοβία το ματς του ΟΑΚΑ με μια μικρή υποχρεωτική διαφοροποίηση της ενδεκάδας που αποδείχτηκε χρήσιμη: με τον Τσέριν δίπλα στον Μαξίμοβιτς και στον Τσιριβέγια ο Παναθηναϊκός είχε αυτή την φορά μια μεσαία γραμμή πιο πρέπουσα για ένα ματς αναμονής. Στο πρώτο ημίχρονο η μοναδική σημαντική φάση που έφτιαξαν οι γηπεδούχοι ήταν το γκολ του Νέβερτον στο 38΄ που ορθώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Ούτε ο Παναθηναϊκός είχε ευκαιρίες, αλλά ο σκοπός του δεν ήταν να μπει στο γήπεδο να βομβαρδίσει την Σαχτάρ: την κατάλληλη στιγμή περίμενε. Όταν στο δεύτερο ημίχρονο το ματς άνοιξε ο Βιτόρια πήρε την σωστή απόφαση να ενισχύσει την επιθετική του γραμμή (με τον Ιωαννίδη αντί του Σβιντέρσκι και τον Ζουραρί αντί του Τετέ) ώστε να μην συμπιεστεί ακόμα πιο πολύ ο Παναθηναϊκός: αυτό έμοιαζε να είναι το πιο μεγάλο από τα πιθανά του προβλήματα. Η αποβολή του Οτσερέτκο, βοήθησε τον ΠΑΟ να αλλάξει συμπεριφορά και να βγάλει τελικά το ματς χωρίς προβλήματα ειδικά μετά την τεράστια χαμένη ευκαιρία του Νέβερον στο 87΄: ο Βραζιλιάνος σημάδεψε με κεφαλιά το δοκάρι εξ επαφής. Ακουγα πολλά για την ατυχία του ΠΑΟ στα ματς με τους Ρέιντζερς αλλά και στο πρώτο ματς με την Σαχτάρ στο ΟΑΚΑ κτλ: αν ατυχία υπήρξε, χθες η τύχη του Παναθηναϊκού επέστρεψε θεαματικά – αλλά αυτά είναι επισημάνσεις που προσωπικά δεν παίρνω στα σοβαρά. Όταν δίνεις μια σειρά από ματς άτυχες και τυχερές στιγμές θα υπάρχουν πάντα από παιγνίδι σε παιγνίδι – κατά τα άλλα σπέρνεις ό,τι θερίζεις.
Αν ένα πρόβλημα είχε ο ΠΑΟ είναι ότι δεν εκμεταλλεύτηκε τον παίκτη παραπάνω όσο θα έπρεπε κι αυτό συνέβη γιατί δεν ήταν προετοιμασμένος να ανοίξει την άμυνα της Σαχτάρ κάνοντας κατοχή μπάλας. Είναι πρόβλημα της ομάδας και πρέπει να λυθεί, προφανώς και με κάποιες προσθήκες χαφ που έχουν γκολ στα πόδια τους ενώ είναι βέβαιο πως χρειάζεται κι ένα δεξί μπακ ικανό για επιθετικές πρωτοβουλίες. Αλλά η Σαχτάρ του πρωτάρη Τουράν που λειτουργεί σαν κακέπτυπο του Ντιέγκο Σιμεόνε προβλήματα είχε πιο πολλά: ο προπονητής της είχε απουσίες (και σημαντικές όπως αυτές του Κέβιν και του Τραορέ) αλλά αυτό δεν εξηγεί γιατί δεν έκανε αλλαγή στα πρώτα 90 λεπτά – μάλλον φταίει το γενικώς θολωμένο μυαλό του.
Κατά τα άλλα ο ΠΑΟ έμοιαζε να περιμένει τα πέναλτι και σωστά: ο Ντραγκόφσκι είναι σπεσιαλίστας. Και διόρθωσε και κάποια λάθη στις επιλογές των εκτελεστών. Ο Σιώπης δεν θυμάμαι να είναι εκτελεστής πέναλτι. Σίγουρα μια ομάδα δεν μπορεί να αφήνει ένα τόσο κρίσιμο πέναλτι όσο το πέμπτο σε ένα ποδοσφαιριστή όπως ο Ζουραρί που δεν έχει αγωνιστεί 90 λεπτά με την φανέλα της. Αλλά τέλος καλό όλα καλά και τα παθήματα πρέπει να γίνονται μαθήματα.
Ο Παβλένκα και ο Μαντί
Το ίδιο ακριβώς μπορεί να πει κανείς και για τον ΠΑΟΚ. Και το ματς της ομάδας του Ρασβάν Λουτσέσκου με την Βόλσφμπέργκερ έμοιαζε συνέχεια του πρώτου ματς: ο ΠΑΟΚ έκανε κατοχή της μπάλας, ήταν φλύαρος όμως, και δέχτηκε πάλι αντεπιθέσεις που σταμάτησε ο σπουδαίος Παβλένκα που ήδη από πέρυσι είχε δείξει έτοιμος να διαδεχτεί τον Κοτάρσκι. Η σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο ματς ήταν ότι αυτή την φορά ο Λουτσέσκου είχε στον πάγκο ένα παίκτη που ξέρει να κάνει την διαφορά κι ας μην τυγχάνει της αναγνώρισης που θα έπρεπε από το ελληνικό κοινό: ο Μαντί Καμαρά δεν είναι απλά ένας καλός παίκτης, αλλά ένας από τους καλύτερους ξένους που έχει αγωνιστεί στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία αρκεί να ξέρεις να του φέρεσαι. Το γκολ του λίγο πριν το τέλος της παράτασης είναι μια εκτέλεση – ποίημα που τελικά δείχνει την διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες: ο ΠΑΟΚ έχει παίκτες που ένα τέτοιο γκολ μπορεί να βρουν, η φιλότιμη, αμυντικά καλά οργανωμένη και σοβαρότατη Βολσφμπέργκερ δεν έχει. Ο Λουτσέσκου δεν πήρε και χθες πολλά από κανένα παίκτη του (πλην του Παβλένκα), πήρε όμως αυτή τη φορά λίγα από αρκετούς: ακόμα και ο νεαρός Χατσίδης που επιστρατεύθηκε στο 110΄ για να αντικαταστήσει τον Κωνσταντέλια έχει συμμετοχή στο γκολ. Τα πανηγύρια ήταν τεράστια, αλλά τεράστια είναι και η ανάγκη για ενισχύσεις. Ο ΠΑΟΚ, ανέτοιμος ακόμα, μοιάζει αυτή την στιγμή ομάδα που έχει μια καλή ενδεκάδα. Η εξασφαλισμένη παρουσία του σε League Stage ευρωπαϊκής διοργάνωσης σημαίνει πως πέρα από τον Ζαφείρη η απόκτηση του οποίου επιβάλλεται να ολοκληρωθεί, χρειάζονται κι άλλοι και γιατί δεν θα λείψουν οι τραυματίες. Χθες, στο δεύτερο μόλις ματς της σεζόν έλειπαν ο Τάισον και ο Ντεσπότοφ, είχε ενοχλήσεις ο Καμαρά, και οι αλλαγές του Λουτσέσκου ήταν πέρα από τον Μαντί και τον Πέλκα δυο πιτσιρίκια, δηλαδή ο Μύθου και ο Χατσίδης.
Με γκολ από νεοφερμένους
Η πρόκριση της ΑΕΚ ήταν περισσότερο περιπετειώδης από αυτές του ΠΑΟΚ και του ΠΑΟ αλλά κι εδώ υπήρξε μια φάση καθοριστική: στο 109΄ο Κοκόριν σημάδεψε το δοκάρι του Στρακόσια κι ενώ οι παίκτες του Αρη Λεμεσού ήταν έτοιμοι να πανηγυρίσουν το 2-2 στην αντεπίθεση που έφτιαξε ο Κοϊτά ο Γιόβιτς δείχνοντας εκτελεστικές δυνατότητες έγραψε το 3-1. Αλλά θα ήταν άδικο για το παιγνίδι να στεκόμασταν απλά στον επίλογό του.
Ο Νίκολιτς άφησε έξω τον Πήλιο για να χρησιμοποιήσει από την αρχή τον Πένραις, αλλά ευτυχώς για την ΑΕΚ δεν στήριξε πολύ αυτή την επιλογή του και πέρασε τον Ελληνα ακραίο στο γήπεδο στην επανάληψη: αυτός κέρδισε το πέναλτι με το οποίο ο Μάριν άνοιξε το σκορ. Η γρήγορη ισοφάριση των φιλοξενούμενων (επίσης με πέναλτι του Κβιλιτάια) δεν άφησε στην ΑΕΚ την δυνατότητα να κάνει το ματς που ήθελε: οι χώροι χάθηκαν. Η ΑΕΚ είχε ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο σοκαρισμένη από τον τραυματισμό του Περέιρα που αντικαταστάθηκε από τον Λιούμπισιτς στο ξεκίνημα. Ο περίφημος ρόμβος δεν δούλεψε, παρά τις εναλλαγές του Μάνταλου με τον Μάριν στον άξονα – ο Πινέδα δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς του ζητάνε, οι ακραίοι μπακ δεν παίζουν ακόμα στα σωστά μέτρα και η ΑΕΚ ήταν τυχερή που δεν βρέθηκε να κυνηγά το σκορ καθώς το ξεκίνημα των φιλοξενούμενων ήταν εξαιρετικό.
Ο Νίκολιτς άλλαξε όπως και στο πρώτο ματς, την διάταξη παίζοντας κάτι σαν 4-3-3 (με τους Κουτέσα και Κοϊτα στο πλάι και τον Ζίνι αρχικά και τον Γιόβιτς στο τέλος σε θέση φορ)μ αλλά το πράγμα νομίζω κρίθηκε από κάτι άλλο: η ΑΕΚ από την αρχή του παιγνιδιού είχε δείξει πως μπορεί να κάνει ευκαιρίες χωρίς να παίζει ακριβώς εξαιρετικά οργανωμένα ενώ ο Αρης Λεμεσού μοχθούσε κι έπρεπε – ειδικά για να γίνει απειλητικός – να κάνει τα πάντα σωστά. Στο τέλος όλα κρίθηκαν από ατομικές ενέργειες: του Κουτέσα στη φάση του 2-1 (παρεμπιπτόντως ο παίκτης έδειξε πως ξέρει να παίζει αριστερό εξτρέμ) και του Κοϊτά στη φάση του 3-1 – η κλάση του Γιόβιτς είναι μεγάλη ώστε να μην σκοράρει μόνος απέναντι στην εστία. Το γεγονός ότι σκόραραν οι νεοφερμένοι (Μάριν, Κουτέσα, Γιόβιτς) δείχνει πως καλό είναι για την ΑΕΚ ο Ριμπάλτα να φέρει κι άλλους. Στον επόμενο γύρο περιμένει την ΑΕΚ η Αντερλεχτ: το τεστ είναι κρίσιμο και για να δούμε – πέρα από το αποτέλεσμα – τι βήματα μπροστά έχουν γίνει μετά από ένα καλοκαίρι δύσκολο στο οποίο μια νέα αρχή πρέπει να συνδυαστεί με αποτελέσματα.
Προκρίσεις και χρήματα
Ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ βρήκαν κάτι περισσότερο από τρεις προκρίσεις: ηρεμία για να προετοιμάσουν όπως πρέπει μια νέα περίπλοκη σεζόν, ενώ έδωσαν και βαθμούς στην Ελλάδα. Η ΑΕΚ έχει μπροστά της δυο τελικούς με την Αντερλεχτ που μετρά ήδη ένα αποκλεισμό. Ο ΠΑΟ και ο ΠΑΟΚ εξασφάλισαν και χρήματα για ενισχύσεις, μόνο όμως αν μπουν στο Europa League αυτά θα είναι αληθινά πολλά. Κι όπως πάντα καλοδεχούμενα.
(Gazzeta.gr Αυγουστος του 2025)
