Στην παρουσίαση του νέου προπονητή της ΑΕΚ Μάρκο Νίκολιτς φάνηκε κυρίως το άγχος του μεγαλομετόχου της ομάδας Μάριου Ηλιόπουλου κι αυτό είναι από τα παράξενα. Σπανίως ένας νεοφερμένους προπονητής στην Ελλάδα είναι πολύ άνετος στην πρώτη του επαφή με τους δημοσιογράφους: ο Νίκολιτς ήταν. Ζήτησε συγνώμη για την καθυστέρηση της έναρξης της συνέντευξης Τύπου, καταλαβαίνοντας ότι ταλαιπώρησαν τον κόσμο χωρίς λόγο, μίλησε κολακευτικά για τους οπαδούς της ΑΕΚ, είπε καλά λόγια για την διοίκηση, υποσχέθηκε πως  επι των ημερών του κανείς δεν θα νιώσει ντροπή για μια εμφάνιση της ομάδας – κι όλα αυτά τα απαραίτητα τα είπε από καρδιάς, άνετα και ωραία. Δεν έδειξε καθόλου άγχος, δεν πίεσε τον εαυτό του για να εντυπωσιάσει. Το ακριβώς αντίθετο από τον Μάριο Ηλιόπουλο.

Η επανάληψη του one man show

Πρέπει να ομολογήσω ότι ανήκω στους θαυμαστές του Ηλιόπουλου – αν υποθέσουμε πως έχει τέτοιους. Μου αρέσει η θεατρικότητα του, ο παράξενος αυθορμητισμός του που δείχνει άνθρωπο που σκέφτεται φωναχτά, ακόμα και η ανάγκη για ακροατήριο που μοιάζει να έχει. Είναι φανερό, ένα χρόνο μετά την εμφάνισή του στην ΑΕΚ, ότι ο άνθρωπος αγοράζοντας την Ενωση αγόρασε κυρίως δημοσιότητα. Συνεχίζει να κάνει ό,τι έκανε και να λέει όσα έλεγε με την διαφορά ότι τώρα έχει ακροατήριο. Μόνο που καθώς φαίνεται αυτό του δημιουργεί ένα άγχος και το άγχος δεν είναι καλός σύμβουλος.

Ένα χρόνο μετά ο Ηλιόπουλος έπρεπε να δείχνει πως έχει αρχίσει να μαθαίνει. Η χθεσινή του εμφάνιση ήταν σαν θεατρική παράσταση που ήταν η συνέχεια της περσινής: όπως πέρυσι φώναζε Vamos στον Αλμέιδα, φέτος είχε ψάξει σέρβικες λέξεις για να καλωσορίσει τον Νίκολιτς νομίζοντας πως ο κόσμος που παρακολουθήσει την συνέντευξη περίμενε από αυτόν κάτι τέτοιο. Ισως και να έχει δίκιο: όλοι αυτοί που φτιάχνουν βίντεο με ατάκες παραγόντων και ψάχνουν υλικό για να κάνουν πλάκα μέσα στην σεζόν, σίγουρα αυτά τα περίμεναν. Ο κόσμος της ΑΕΚ ωστόσο νομίζω πως απλά περίμενε να δει τι έχει μάθει ο Ηλιόπουλος μετά από ένα χρόνο στην ομάδα. Η μερική επανάληψη του περσινού one man show δεν είναι σημάδι μεγάλης διαφοράς – οπότε είναι και δύσκολο να μιλήσει κανείς για πρόοδο. Δεν ήταν ίδιες μόνο οι προσφωνήσεις στον νέο προπονητή, αλλά και οι πολιτικές αναφορές ή αναφορές στα κοινωνικά προβλήματα πχ. Πράγματα εντελώς άσχετα με το γεγονός. Που ήταν αυστηρά ποδοσφαιρικό: ο πρόεδρος έπρεπε να παρουσιάσει ένα προπονητή, να μιλήσει για τους στόχους της νέας σεζόν, να δείξει τι ακριβώς έμαθε και να μείνει διακριτικά στην άκρη. Ούτε καυγάδες με δημοσιογράφους χρειαζόταν καλοκαιριάτικα, ούτε άστοχες αναφορές σε ξυλοδαρμούς (!) σκύλων, ούτε πολιτικές αναλύσεις. Κυρίως έπρεπε να βγει η εικόνα ενός ανθρώπου που σε ένα χρόνο κατάλαβε πολλά. Και δεν βγήκε.

Το άγχος του Μάριου

Το καινούργιο στην ιστορία είναι ότι ο Μάριος Ηλιόπουλος φάνηκε να έχει άγχος. Η ίδια η συνέντευξη θα μπορούσε να γίνει μια μέρα μετά: να ρθει ο Νίκολιτς, να μείνει στην Ελλάδα ένα βράδυ, να παρουσιαστεί στην ώρα του, να βγει η εικόνα ότι η ΑΕΚ είναι πλέον μια σοβαρότατη εταιρία που όλα κυλάνε ρολόι. Περίμενα επίσης να δω δίπλα στον προπονητή και τα περίφημα νέα στελέχη της: αν στο πάνελ ήταν ο Μηνάς Λυσσάνδρου, ο Αλέξης Δέδες, ο ίδιος ο Χαβιέ Ριμπάλτα θα είχαμε πραγματικά την εικόνα μιας νέας αρχής. Τώρα όλο αυτό φάνηκε κομμάτι με μια ακόμα συνέντευξη Τύπου του Ηλιόπουλου όπου υπήρχε κι ο Νίκολιτς – και ευτυχώς γιατί είπε τα πιο ενδιαφέρονται πράγματα.

Παίζει ρόλο σε μια ομάδα αν ο πρόεδρος είναι εξωστρεφής, αν καυγαδίζει δημοσίως με δημοσιογράφους, αν μετατρέπει τις συνεντεύξεις Τύπου σε προσωπικά σόου κτλ; Κανονικά δεν θα έπρεπε να παίζουν αυτά κανένα απολύτως ρόλο: η απόδοση μιας ομάδας έχει να κάνει με τους παίκτες και την δουλειά τους. Ωστόσο κάθε διοίκηση κάνει κάτι άλλο και απολύτως απαραίτητο: διαμορφώνει τις συνθήκες. Και όταν οι συνθήκες μένουν οι ίδιες σπανίως αλλάζει και το αποτέλεσμα. Αν το αποτέλεσμα είναι καλό, είναι πολύ πιθανό και να επαναληφθεί, αν δεν είναι όμως ο κόσμος ανησυχεί: αυτό συμβαίνει κυρίως σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου της ΑΕΚ που έχει την αίσθηση πως θα υπάρξει επανάληψη του ίδιου περσινού έργου. Είναι άδικο αυτό για τον Ηλιόπουλο; Πιθανόν. Αλλά είναι μια πραγματικότητα που πρέπει λίγο να τον προβληματίσει. Διότι όση ανάγκη έχει φέτος η ομάδα να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου μετά το περσινό άσχημο φινάλε, άλλη τόση ανάγκη έχει κι αυτός να πείσει ότι μπορεί να κουμαντάρει ένα δύσκολο καράβι κόντρα μάλιστα σε ένα σκληρό ανταγωνισμό.

Ο Ηλιόπουλος έχει βάλει πολλά χρήματα και θα βάλει κι άλλα. Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι αν έχει τα χρήματα που απαιτούνται – αυτός ήταν ο αρχικός προβληματισμός πολλών όταν το όνομά του πρωτοακούστηκε κι απέδειξε νομίζω πως σε αυτό δεν έχει πρόβλημα. Αλλά άλλο είναι τα χρήματα κι άλλο η ηγεσία και η αποτελεσματικότητα. Αυτά δεν αγοράζονται: το πλαίσιο σοβαρότητας που είναι απαραίτητο σε μια μεγάλη ομάδα πρέπει να μπορείς να το δημιουργείς. Ο Ηλιόπουλος έχασε χθες την ευκαιρία να στείλει ένα μήνυμα ότι σε ένα χρόνο έμαθε πολλά. Και ήταν απλό να το στείλει: μπορούσε να κάνει την εισαγωγή που έκανε κι απλά να μείνει λίγο στην άκρη. Και να αφήσει τον κόσμο να δει την νέα εικόνα της διοικητικής διάρθρωσης της εταιρίας του, δηλώνοντας απλά πως για αυτή αισθάνεται σιγουριά και υπερηφάνεια. Γιατί δεν το έκανε; Πιθανολογώ γιατί νομίζει πως αν το έκανε θα έδειχνε ότι κρύβεται από τις ευθύνες. Ας του εξηγήσει κάποιος πως στα μάτια του κόσμου και η υπερέκθεση κρυφτούλι είναι: είναι προτιμότερο να κάνεις παρά να φαίνεσαι. Και να μιλάς όταν κερδίζεις.               

Πολλή δουλειά με το καλημέρα  

Κατά τα άλλα τον Νίκολιτς τον περιμένει αμέσως πάρα πολλή δουλειά, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με την προετοιμασία της ομάδας. Ο Σέρβος πρέπει να δώσει τα φώτα του και στην δημιουργία του ρόστερ της ΑΕΚ. Στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ καλό για την Ενωση ότι αποτελώντας επιλογή του τεχνικού διευθυντή Ριμπάλτα θα συνεργαστεί λογικά και καλά μαζί του. Το επισημαίνω αυτό γιατί η ΑΕΚ έχει φέτος ένα πολύπλοκο καλοκαίρι μπροστά της. Διότι πέρα από τους παίκτες που πρέπει να έρθουν για να την ενισχύσουν, είναι πολλοί και οι παίκτες αυτοί που πρέπει να φύγουν καθώς σήμερα και πριν τις νέες προσθήκες η ΑΕΚ έχει πάνω από 17 ξένους στο ρόστερ της και ελάχιστους Ελληνες. Ο Νίκολιτς πρέπει να κάνει γρήγορα τις αξιολογήσεις και τις εκθέσεις. Αλλά για αυτά έχουμε μέρες να τα πούμε. Σήμερα ας του ευχηθούμε του Νίκολιτς ένα καλώς όρισες.