Ήθελα καιρό τώρα να το γράψω, γιατί διασκεδάζω με όλους αυτούς που σε κάθε αγωνιστική του πρωταθλήματος προβλέπουν ότι διάφορα παιχνίδια θα είναι «φιλικά», προεξοφλώντας μάλιστα σε αυτά διάφορα αποτελέσματα θεαματικά. Το μικρόβιο το έχουν κολλήσει και διάφοροι οργανωμένοι οπαδοί, που βλέπουν οράματα, βγάζουν ανακοινώσεις, απειλούν διοικήσεις κτλ κτλ. Συνήθως συμβαίνει ότι σοφά λέει ο λαός μας δηλαδή ότι «αλλού είναι τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες». Η τελευταία χαρακτηριστική περίπτωση είναι το παιχνίδι του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό. Σύμφωνα με διάφορους ντελάληδες ο Ολυμπιακός έπρεπε να περάσει από τη Νέα Σμύρνη κερδίζοντας 10-0 ή και 15-0, γιατί τάχα μου ο Πανιώνιος είναι δική του ομάδα. Είδατε τελικά τι έγινε.

Καλές σχέσεις

Ο Πανιώνιος και ο Ολυμπιακός έχουν διοικητικά καλή σχέση, αλλά οι ομάδες που έχουν καλή σχέση στη διάρκεια του πρωταθλήματος «φιλικά» δεν παίζουν μεταξύ τους - αυτό μπορεί να το κάνουν καλοκαιριάτικα ή αν χρειαστεί σε καμία διακοπή του πρωταθλήματος που ένα ματς το χρειάζονται και οι δυο. Οι καλές σχέσεις δεν εξασφαλίζουν «φιλικά» και νίκες στο πρωτάθλημα - αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς. «Φιλικά» δίνεις και νίκες εξασφαλίζεις μόνο πληρώνοντας. Δεν εννοώ ότι πας και καταθέτεις χρήματα σε ένα συγκεκριμένο λογαριασμό, ούτε ότι δίνεις στον αντίπαλο λεφτά μέσα σε χαρτοσακούλες: δεν είμαστε δεκαετία του ’70. Σήμερα οι δουλειές γίνονται τελείως διαφορετικά. Θα σας πω μερικούς τρόπους για να καταλαβαίνετε.

Ο δανεισμός και η ευεργεσία

Διάφοροι κατά καιρούς δαιμονοποιούν το δανεισμό των παικτών. Λένε για παράδειγμα ότι εάν κάποια ομάδα έχει δανεικός θα κάτσει και να χάσει: τόσο ξέρουν τόσο καταλαβαίνουν. Πρώτα από όλα  όλοι οι δανεισμοί δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές, νεαροί κι Ελληνες κατά κανόνα, που ζητάνε να πάνε δανεικοί σε συγκεκριμένες ομάδες γιατί πιστεύουν ότι αυτές θα τις βοηθήσουν να γίνουν καλύτεροι. Σε αυτές τις περιπτώσεις μία ομάδα σέβεται τα θέλω του ποδοσφαιριστή της, ειδικά αν αυτός είναι εξελίξιμος και μπορεί να βελτιωθεί παίζοντας – ο Μασούρας π.χ. Οπως καταλαβαίνετε σε αυτή την περίπτωση ο δανεισμός του παίκτη δεν σημαίνει τίποτα για το ματς ανάμεσα στην ομάδα που δανείζει και στην ομάδα που δανείζεται: πρόκειται απλά για μία διευκόλυνση που μία ομάδα κάνει σε έναν ποδοσφαιριστή που πιστεύει.

Δεν έχει επίσης καμία σημασία για το αν ένα ματς θα είναι ή όχι «φιλικό», το αν σε μια ομάδα αγωνίζεται ή δεν αγωνίζεται ένας δανεικός ποδοσφαιριστής: αυτό που έχει σημασία είναι αν στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει κάποιος όρος στο δανεισμό. Αν υπάρχει, αν δηλαδή η ομάδα η οποία θα αποκτήσει ένα ποδοσφαιριστή δέχεται αδιαμαρτύρητα ό,τι της ζητάει η ομάδα που δανείζει, το πιθανότερο είναι ότι αδιαμαρτύρητα θα παίξει και ένα «φιλικό» μαζί της γιατί τους παίκτες που δανείζεται τους έχει αποκτήσει πληρωμένους και τους έχει και ανάγκη.

Φυσικά υπάρχουν δύο ακόμα πράγματα που σχετίζονται με δανεισμούς και λειτουργούν ως ωραίες προϋποθέσεις για να γίνει ένα ματς «φιλικό». Το πρώτο είναι μία ομάδα να έχει πολλούς δανεικούς από μια συγκεκριμένη ομάδα και το δεύτερο είναι να παίρνει συνεχώς δανεικούς πάντα από την ίδια ομάδα. Σε αυτή την περίπτωση όποιος δανείζεται, έχει επίγνωση ότι αν δεν δανείζεται δεν υπάρχει. Οποιος τον δανείζει ουσιαστικά τον συντηρεί. Κι όταν παίζει με τον ευεργέτη του λειτουργεί αναλόγως.

Αγορές σε τιμές εξωφρενικές

Είναι μόνο οι δανεισμοί που επιτρέπουν σε ορισμένες μεγάλες ομάδες (διαφορετικές κατά καιρούς…) να δίνουν «φιλικά»; Όχι φυσικά. Ενας άλλος πολύ περισσότερο αποτελεσματικός τρόπος είναι οι αγορές ποδοσφαιριστών σε τιμές εξωφρενικές. Κάθε φορά που καλοκαιριάτικα διαβάζετε ότι μία ομάδα αγόρασε έναν ποδοσφαιριστή για ένα ποσό που ξεπερνά τα συνηθισμένα, να λαμβάνετε στα υπόψη σας ότι μέσα σε αυτό το ποσό υπάρχουν και τα ματς του πρωταθλήματος, αλλά και άλλες δεσμεύσεις από την πλευρά αυτού που πουλάει προς όποιον αγοράζει. Η πιο συνηθισμένη δέσμευση είναι η στήριξη συγκεκριμένων υποψηφίων στις εκλογές της Σουπερλίγκας, αλλά, όταν πληρώνεις κάτι παραπάνω, αποκτάς και το δικαίωμα να θυμίζεις σε αυτόν που πλήρωσες ότι με τον αντίπαλό σου το παιχνίδι πρέπει να το κάνει «κόλαση» π.χ. Τελευταία υπάρχει η άποψη ότι διάφορα εξωφρενικά ποσά τα οποία πληρώνονται για ποδοσφαιριστές χρησιμοποιούνται και για να αλλάξουν χέρια μετοχές. Οταν ζεις σε μία χώρα που η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, που θα έπρεπε να ελέγχει τις μετοχικές συνθέσεις των ΠΑΕ, δυο τρία χρόνια τώρα φυτοζωεί (ώστε να γίνονται δουλίτσες;), όλα μπορεί να έχουν συμβεί.

Το να έχεις μετοχές περισσότερων ομάδων σου εξασφαλίζει φυσικά ακόμα περισσότερα «φιλικά». Σε αυτή την περίπτωση το κόλπο είναι απλό: εσύ περνάς από μία δύσκολη έδρα, ή κάνεις μια ωραία προπόνηση στο γήπεδό σου, κι αυτός που χάνει θα πάρει τους βαθμούς που χρειάζεται όταν παίξει με τις άλλες δικές σου ομάδες. Οι τριγωνικές αυτές σχέσεις έχουν σταθεί αιτία για κάποιες  καταπληκτικές εκπλήξεις «one off», όπως λένε στην παράξενη γλώσσα του ποδοσφαίρου μας. Μιλάμε για νίκες που δεν δημιουργούν την υποχρέωση μιας μελλοντικής ανταπόδοσης, γιατί ο νικητής τις έχει πάρει με τη μεσολάβηση τρίτου και γνωρίζει ότι την επόμενη χρονιά που θα αγωνιστεί με τον αντίπαλο που έκατσε κι έχασε δεν του χρωστάει απολύτως τίποτα: χρωστάει ενδεχομένως ένα ακόμα «φιλικό» σε αυτόν που ένα χρόνο πριν μεσολάβησε για να κερδίσει. Τέλος θέλω να πω ότι ένα κανονικό «φιλικό» το καταλαβαίνεις από τη διακύμανση του σκορ, αλλά κυρίως από τη συμπεριφορά όποιου κερδίζει και όχι τόσο όποιου χάνει. Οποιος «φιλικά» δίνει σε αυτά σκοράρει γρήγορα. Αν τύχει και δεχτεί ένα γκολ, αφού πάντα υπάρχουν και παίκτες εκτός κόλπου, το ανταποδίδει στο επόμενο πεντάλεπτο. Το σπουδαιότερο είναι ότι στο 2-0 ή στο 3-0 σταματάει γιατί δεν χρειάζεται να κακοκαρδίσει τον βολικό αντίπαλό του: θα τον χρειαστεί και προσεχώς.    

Το είδαμε

Για όλους αυτούς τους λόγους, όπως καταλαβαίνετε, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να γίνει ένα φιλικό ματς στη Νέα Σμύρνη ανάμεσα στον Πανιώνιο και στον Ολυμπιακό: ποτέ δεν έχει γίνει κανένα τέτοιο, μολονότι οι δύο ομάδες τα έχουν καλά. Ο Πανιώνιος δανείζεται παίκτες από όλους και όχι αποκλειστικά από τον Ολυμπιακό. Οι οπαδοί του, ειδικά στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, φροντίζουν να υπάρχει η απαραίτητα τεταμένη ατμόσφαιρα. Ο Ολυμπιακός δεν αγόρασε κανένα ποδοσφαιριστή από τον Πανιώνιο σε τιμή εξωφρενική, ώστε να δημιουργηθεί η υποψία ότι με κάποιο τρόπο τον συντηρεί. Τέλος ο Πανιώνιος πουλάει σε όλους. Αλλά και απέναντι σε όλους κάνει ό,τι μπορεί. Και το είδαμε…