Μετά τον Ολυμπιακό θα παίξει απόψε με την Ρεάλ Μαδρίτης και ο ΠΑΟ. Η Βασίλισσα είχε από την Ευρωλίγκα το σπάνιο προνόμιο να μην κάνει δυο ταξίδια στην Ελλάδα στην κανονική περίοδο, αλλά ένα: ήρθε έμεινε μερικές μέρες εδώ και θα παίξει και με τους δυο ελληνικές ομάδες σε τρεις μέρες – Τρίτη με Πέμπτη. Και για αυτή την αρκετά ειδική αντιμετώπιση είναι φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, αλλά όχι μόνο για αυτή: έχει και καλή ομάδα – σχεδόν όλοι οι προπονητές λένε την καλύτερη.
Στην Ελλάδα βαυκαλιζόμαστε πως ξέρουμε να φτιάχνουμε ομάδες μπάσκετ γιατί έχουμε τρομερούς προπονητές, έξυπνους παράγοντες, «τεχνογνωσία» κτλ. Έβλεπα την Ρεάλ εναντίον του Ολυμπιακού, θα την δω κι απόψε κόντρα στον ΠΑΟ. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο φροντιστήριο για το πώς φτιάχνονται ομάδες από την Ρεάλ Μαδρίτης. Μαθήματα σε όλους κάνουν οι Ισπανοί.
Παρά τις έντεκα ήττες
Πέρυσι η Ρεάλ ξεκίνησε με τρεις ήττες στα πέντε πρώτα ματς, αν θυμάμαι καλά. Είχε χάσει από τον Ολυμπιακό και την Βίρτους στην έδρα της κι είχε χάσει κι από την Μπαρτσελόνα. Τον Παναθηναϊκό τον είχε κερδίσει πολύ δύσκολα στην πρεμιέρα της στο ΟΑΚΑ. Από τον Ολυμπιακό έχασε στην Μαδρίτη αρχικά και ξαναέχασε και στο ΣΕΦ στο δεύτερο γύρο. Δεν ήταν μια καταπληκτική Ρεάλ αλλά στο τέλος πήρε την κούπα, κερδίζοντας στον τελικό τον Ολυμπιακό τιμωρώντας κυρίως το άγχος του. Φέτος η περσινή Ρεάλ που τελείωσε την Ευρωλίγκα τρίτη και με 11 ήττες κάνει περίπατο στην διοργάνωση: στην πραγματικότητα σε κανονική διάρκεια ματς δεν έχει χάσει ακόμα – από την Φενέρ έχασε στην παράταση. Θα νόμιζε κανείς ότι η Βασίλισσα μετά τις περσινές της δυσκολίες έκανε ένα καθολικό λίφτινγκ και δυνάμωσε μεταγραφικά. Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Το περασμένο καλοκαίρι έδιωξε πέντε παίκτες: τον Γκος, τον Χάνκα, τον Ράντολφ, τον Σπανιόλο και τον Κορνελί. Κι απέκτησε έναν: τον δικό της Φακούντο Καμπάτσο. Και είναι συγκλονιστικά καλύτερη για ένα απλό λόγο: γιατί πρόσθεσε στο ρόστερ της έναν που κάνει όλους τους υπόλοιπους να παίζουν καλύτερα.
Ανάλυση και επίθεση
Τι κάνουν στην Ρεάλ που δύσκολα βλέπεις στην Ελλάδα; Τρια πράγματα. Πρώτα από όλα έχουν μια δεδομένη και δική τους ανάλυση της σεζόν που προηγήθηκε. Η βασική επιδίωξη μετά το τέλος κάθε σεζόν έχει να κάνει πάντα με την επιθετική βελτίωση της ομάδας: αυτή στοχεύει η όποια ανάλυση. Η Ρεάλ επιδιώκει πάντα από τότε που τη θυμάμαι να παίζει επιθετικά καλύτερα. Πέρυσι που δεν είχε τον Καμπάτσο είχε ποντάρει σε ένα πολύ μεγάλο ρόστερ 17-18 παικτών. Φέτος που τον ξαναπήρε το άδειασε. Καλός περιφερειακός είναι ο Γκος, αλλά όχι ο μεγάλος πασέρ. Χρήσιμος είναι ο Χάνγκα αλλά ρολίστας πολυτελείας. Ο Καμπάτσο μπορεί να κάνει πράγματα που κάνουν αυτοί (να παίξει πχ άμυνα) αλλά μπορεί να βάλει μπροστά την μηχανή: η Ρεάλ είχε πέρυσι «πλαϊνούς» που ίδρωναν να πάρουν την μπάλα (Χεζόνια, Μούσα, Γιαμπουζέλε, Ντεκ κτλ): φέτος την παίρνουν άνετα. Και την παίρνει και πιο πολλές φορές και όταν πρέπει κι ο Ταβάρεζ. Κι αυτό αρκεί για να μετατρέψει ματς που πέρυσι ήταν δύσκολα σε ματς που όλα εξαρτώνται από την Ρεάλ. Και αν όλα εξαρτώνται από την Ρεάλ η Ρεάλ δύσκολα χάνει. Πέρυσι η Ρεάλ είχε τελειώσει του κόσμου τα ματς κάτω από τους 75 πόντους. Τους προβλημάτισε όλους αυτό. Παρόλο που η ομάδα κέρδισε την Ευρωλίγκα έπρεπε να παίζει καλύτερα. Και παίζει. Στην Ρεάλ η λογική του φέτος θα παίξουμε πιο σκληρά και θα ποντάρουμε στην αθλητικότητα κτλ δεν υπάρχει. Ούτε το διώχνω δέκα παίκτες και παίρνω δώδεκα άλλους: αυτά δεν έχουν γίνει ποτέ.
Αυτή και τα παιδιά της
Τι άλλο κάνει η Ρεαλ; Δεν χάνει ποτέ κανένα από τα παιδιά της. Ο Κορνελί μπορεί να πάει στην ευχή του Θεού: στη Μονακό άλλωστε πήγε. Ο Σπανιόλο μπορεί να πάει όπου θέλει να δείξει το ταλέντο του: κατέληξε στην Αλμπα. Αλλά ο Τσάτσο, ο Γιουλ, ο Ρούντι, ο Ντεκ, ο Καμπάτσο, ο Κοζέρ είναι παιδιά της Βασίλισσας κι αυτούς δεν τους χαρίζει σε κανένα. Το καλοκαίρι λήγει το συμβόλαιο του Ταβάρεζ: στην Ρεάλ θα μείνει – πάω στοίχημα. Με τον Καμπάτσο πέρυσι παραλίγο να καταλήξουν στα δικαστήρια. Τα βρήκανε. Όπως αποδείχτηκε με τις ευλογίες της Ρεάλ είχε πάει στον Ερυθρό Αστέρα και στην Ρεάλ επέστρεψε. Κι ας έλεγε ο μανατζέρ του πως είναι ανοιχτός σε προτάσεις κτλ. Τα παιδιά της Ρεάλ δύσκολα φεύγουν από την Ρεάλ κι αν είναι παιδιά της Ρεάλ σε αυτή ξαναγυρνάνε. Κι ο Ντόνσιτς, αν ποτέ βαρεθεί το ΝΒΑ, στη Ρεάλ θα ξαναγυρίσει. Κι αυτός παιδί της Ρεάλ είναι.
Ο μεγάλος προορισμός
Η Ρεάλ δεν έχει τυχαία σχεδόν κάθε χρόνο σπουδαία ομάδα και δεν την φτιάχνει πάντα γιατί έχει χρήματα. Φέτος πχ έριξε τρομερά το κόστος της: δεν το βλέπω αυτό στο γήπεδο. Χρήματα πολλά βάζουν στο μπάσκετ και οι Τούρκοι και η Αρμάνι και κατά καιρούς διάφοροι, αλλά την κατασκευαστική ικανότητα της Ρεάλ Μαδρίτης δεν την έχει κανένας. Οι άνθρωποι της Βασίλισσας έχουν πάντα τα μάτια τους ανοιχτά και δεν ψάχνουν τελευταίες μέρες των μεταγραφών για παίκτες. Φυσικά δεν σνομπάρει η Ρεάλ τους παίκτες του ισπανικού πρωταθλήματος για να βρει τρομερούς NBAers. Τον Γιουλ τον πήραν από την Μανρέσα. Τον Ταβάρεζ τον στάμπαραν στην Γκραν Κανάρια και τον περίμεναν να ξεμπλέξει με τον ΝΒΑ. Τον Ρούντι τον είδαν στην Μπανταλόνα. Τον Αλοθέν στην Σαραγόσα. Τον Μούσα στην Μπρέο – κι αυτός στο ισπανικό πρωτάθλημα έπαιζε. Ολοι αυτοί και πολλοί άλλοι πρώτα ψαρώνουν ως αντίπαλοι της Ρεάλ Μαδρίτης και μετά φοράνε την φανέλα της. Την βλέπουν ως προορισμό. Το ίδιο και οι Καμπάτσο και οι Ντεκ: κι αυτοί με τον μύθο της Βασίλισσας μεγάλωσαν. Φυσικά υπάρχουν στο ρόστερ της και οι ακριβοί επιπρόσθετοι. Ο Πουαριέ, ο Χεζόνια, ο Γιαμπουζέλε – όλοι πρώην ΝΒΑερς. Αλλά καλούς μισθοφόρους έχουν πολλοί στην Ευρώπη. Την διαφορά την κάνουν κυρίως οι υπόλοιποι.
Απόψε υπάρχει απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης ο ΠΑΟ. Ο Αταμάν είπε ότι όλοι οι παίκτες θέλουν να παίζουν καλά εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης: προανήγγειλε μάλιστα ότι ο ΠΑΟ θα αγωνιστεί αρκετά σκληρά. Αυτό είναι μια άλλη από τις ικανότητες της Ρεάλ Μαδρίτης που θαυμάζω: είναι η μόνη ομάδα στην Ευρώπη που δίνει μόνο σκληρά παιγνίδια καθώς όλοι μα όλοι ονειρεύονται να την κερδίσουν. Αλλων τα όνειρα κρατάνε ένα πεντάλεπτο, άλλων τελειώνουν στο τελευταίο πεντάλεπτο ή στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ονειρεύεται: αυτή απλά παίζει. Κι όλοι είναι σαν απέναντί της να δίνουν ένα διαγώνισμα, να χρειάζεται να περάσουν ένα τεστ αντοχής. Ο Ολυμπιακός άντεξε περίπου 38 λεπτά. Να δούμε απόψε τις αντοχές του ΠΑΟ.
