Τη περασμένη Τετάρτη μετά τον αποκλεισμό της ΑΕΚ στο κύπελλο, είχα γράψει ότι η Ενωση ανήκει στη σπάνια κατηγορία των ομάδων που μοιάζει να έχει βρει ένα μαγικό τρόπο να χάνει: καταφέρνει να χάνει ακόμα και ματς στα οποία είναι καλύτερη, όπως το χθεσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Που κέρδισε, κράτησε το +9 από τον ασταμάτητο ΠΑΟΚ, αλλά έδειξε και πάλι προβλήματα με τα οποία είναι υποχρεωμένος να πορευτεί μέχρι τη λήξη της σεζόν. Το κακό είναι ότι δεν τα λύνει. Το καλό ότι δεν τον τρομάζουν.

Αμπραμπατ και Τζούμπερ ασταμάτητοι  

Σκεφτόμουν βλέποντας το χθεσινό ντέρμπι στο άδειο Καραϊσκάκη πόσο παράξενη είναι συχνά η δουλειά των προπονητών. Ας θυμηθούμε λίγο τι έγινε χθες βράδυ.

Ο βαλλόμενος από παντού Αργύρης Γιάννικης, όπως και στα δυο ματς της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ για το κύπελλο, εμφανίζει μια ομάδα που χωρίς να είναι άψογη μοιάζει η κατάλληλη για να κάνει αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό. Η τετράδα Αμπραμπατ, Τζούμπερ, Λιβάι και Καρίμ αποτελείται από παίκτες που είναι ικανοί, αν βρουν χώρους, να τρομάξουν τον Ολυμπιακό και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο το κάνουν. Οι δυο πρώτοι μετά το 50΄μοιάζουν ασταμάτητοι και ο Παπασταθόπουλος και ο Μανωλάς (παρόλο που ο δεύτερος παραλίγο να κάνει τη γκάφα της βραδιάς στο 65’ κρεμώντας τον Βατσλίκ) έχουν καταθέσει όλη τους την εμπειρία κυρίως για να σταματήσουν μια σειρά από πάσες που μπορεί να βγάλουν παίκτη της ΑΕΚ σε θέση βολής. Ο Ολυμπιακός χάνει όλες τις περίφημες μπάλες κι αν δεν δέχεται γκολ, πέρα από την καλή δουλειά των στόπερ του, αυτό το χρωστά και στην ψυχραιμία του Βατσλίκ που μοιάζει να τραβά τη μπάλα σαν μαγνήτης: όλα τα σουτ των παικτών της ΑΕΚ καταλήγουν πάνω του.  

Ο Γιαννίκης περιμένει καρτερικά αυτό το γκολ που η ΑΕΚ με βάση την απόδοσή της στο δεύτερο ημίχρονο δικαιούται. Όπως και με τον ΠΑΟΚ είναι τόσο ευχαριστημένος με την εφαρμογή όσων έχει ζητήσει που δεν θέλει να πειράξει στην ενδεκάδα της τίποτα. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να αναπτυχθεί, δεν μπορεί καν να πλησιάσει την περιοχή: η τελευταία του ευκαιρία είναι στο 50΄ όταν ο Τικίνιο πιάνει μια κεφαλιά που απλά ζεσταίνει τον Τσιντότα. Κι όμως η ΑΕΚ χάνει κι αυτό το ματς: αρκεί ένα φαρμακερό κόρνερ του Βαλμοπυενά στο 83΄κι ο Εμβιλά εμφανίζεται μόνος και ξεχασμένος στη μικρή περιοχή για να σκοράρει παίρνοντας ανενόχλητος το ριμπάουντ στο δικό του σουτ μετά την κακή αντίδραση του τεραμτοφύλακα. Γιατί; Γιατί η άμυνα της ΑΕΚ είναι αδύνατο να μην κάνει ένα τουλάχιστον δώρο κι αυτό το γνωρίζουν όλοι. Ο Ολυμπιακός, όπως και ο ΠΑΟΚ την Τετάρτη, όπως κι άλλοι κι άλλοι φέτος, χτίζει τη νίκη του πάνω στη βεβαιότητα του λάθους του αντιπάλου του. Οχι στην προσδοκία. Στην βεβαιότητα. Αυτή είναι όλη η διαφορά: ο Γιαννίκης προσδοκά ένα γκολ, ο Μαρτίνς έχει την βεβαιότητα ότι η ΑΕΚ θα προσφέρει στους παίκτες του την ευκαιρία.

 Λάθος η αλλαγή του Μαντί

Ο Μαρτίνς κερδίζει ένα ακόμα ματς με την ΑΕΚ (το χειρότερο ίσως που έχει παίξει) κυρίως γιατί σπάει το κεφάλι του να λύσει στο δεύτερο ημίχρονο ένα πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε βγάζοντας στην ανάπαυλα τον Μαντί Καμαρά. Εχει ξεκινήσει με το γνωστό 4-3-3 με τους Μασούρα και Αγκιμπού στα πλάγια αλλά ο έρωτάς του για τον μικρό τον υποχρεώνει να μετατρέψει το σύστημα σε 4-2-3-1, για να παίξει με τον Μαντί στο πλάι και με τον Αγκιμπού ως «δεκάρι». Επειδή δεν είναι ευχαριστημένος ούτε με την επιθετικότητα του Μαντί (παρόλο που αυτός έχει ένα «δοκάρι» κι έχει δώσει τη μπάλα στον Μασούρα για να σκοράρει στο 23΄ από θέση οφσάιντ) εμπιστεύεται για μια ακόμα φορά τον Ονιεκούρου ελπίζοντας στην επιθετικότητα του. Αλλά με την έξοδο του Μαντί αδειάζει η μεσαία γραμμή: διότι ο Μαντί, όπου κι αν βρίσκεται στο γήπεδο κι όσο κακός κι αν είναι τελευταία με την μπάλα υποχρεώνει τον αντίπαλο να μην παίζει από τη μεριά του. Ενώ με τον Ονιεκούρου και τον Αγκιμπού απέναντι ο καθένας παίρνει πρωτοβουλίες.  

Ο Μπουχαλάκης και ο Εμβιλά δεν μπορούν να καλύψουν όλο το γήπεδο, η άμυνα δεν ανεβαίνει αφού νοιώθει ακάλυπτη κι ο Ρέαπτσουκ με τον Λαλά κουράζονται αφού πρέπει να βοηθήσουν και επιθετικά. Ο Μαρτίνς παίζει μια ακόμα ζαριά απίθανη: ρίχνει στο ματς και τον Βαλμπουενά και τον Καρβάλιο (αντί του Μασούρα και του Μπουχαλάκη) ελπίζοντας να δει την ομάδα του να κάνει τουλάχιστον παραγωγικότερη κατοχή μπάλας. Η λογική λέει πως αυτή η επιλογή θα πρεπε να κάνει την ΑΕΚ πιο επικίνδυνη – ειδικά από τη στιγμή που ο Γιαννίκης απαντά στο τέλος περνώντας τον Γέφτιτς. Αλλά στο ματς δεν υπάρχει λογική – ή για την ακρίβεια υπάρχει και λειτουργεί μόνο η λογική των αντιπάλων της ΑΕΚ που είναι απλή: κάθε αντίπαλός της ξέρει ότι του αρκεί μια φάση για να σκοράρει. Κι αυτό το ξέρει κι ο Μαρτίνς και το κυνηγά. Κι ας βλέπει μια ομάδα με τάσεις αυτοκαταστροφής – τάσεις που δεν έχουν να κάνουν με την έκβαση του χθεσινού ματς αλλά με το πρωτάθλημα που παραμένει ανοιχτό ό,τι κι αν λέει η βαθμολογία. Ο Ολυμπιακός θα βρει την ΑΕΚ άλλες δυο φορές. Του χει κάνει φέτος δυο ματς δώρο. Να τα κάνει τέσσερα είναι κομμάτι απίθανο. Όμως αυτές οι αμφιβολίες μεγαλώνουν την αξία της χθεσινής νίκης. Για αυτές παίζουν οι ομάδες – ας μην το ξεχνάμε.   

Εννέα νίκες σε δέκα ματς

Κομμάτι απίθανο ήταν και να χάσει βαθμούς από τον Ατρόμητο κι ο ΠΑΟΚ που τρέχει 14 ματς αήττητος κι έχει στο πρωτάθλημα 9 νίκες στα 10 τελευταία ματς. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου που έχει καταλάβει ότι η ομάδα του έχει κάνει το απαραίτητο βημα μπροστά και αντίθετα από την αρχή της χρονιάς μπορεί να κερδίζει ματς διαδικαστικά, ενόψει του παιγνιδιού με τη Μίτιλαντ (που είναι σε χειμερία νάρκη και προσφέρεται για να την αποκλείσει ο ΠΑΟΚ) άφησε εκτός αρχικής ενδεκάδας την μισή ενδεκάδα: ο Ινγκασον, ο Κούρτιτς και ο Ζίφκοβιτς ήταν απαραίτητο να πάρουν ανάσες και τις πήραν. Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψει μια νίκη με 1-0, όχι θεαματική, ούτε σαν τις πολλές προηγούμενες του ΠΑΟΚ, αλλά εύκολη.

Ενα ωραίο γκολ του Κρέσπο (του δέκατου ένατου παίκτη που σκοράρει για τον ΠΑΟΚ φέτος) αρκούσε καθώς ο Ατρόμητος δεν κατάφερε να γίνει ποτέ απειλητικός κι απλά έμεινε να διεκδικεί κάτι (θεωρητικά) μέχρι το τέλος του ματς γιατί ο γηπεδούχος έχασε πολλά γκολ. Φυσικά ο Ατρόμητος έχει κι αυτός παράπονα. Ζητά ένα πέναλτι σε χέρι του Κρέσπο στο 23΄κι ενώ το ματς ήταν στο 0-0: ας μπει κι αυτός στην ουρά των διαμαρτυρόμενων – όταν ο ΠΑΟΚ κάνει πρωταθλητισμό Ελληνας διαιτητής πέναλτι σε βάρος του δεν δίνει. Είδηση είναι ότι δεν σφύριξε ένα υπέρ του. Μάλλον συνέβη γιατί δεν έπαιζε ο Κούρτιτς.

Ο Ιβάν δίνει ευκαιρίες

Σημαντικά και τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Ο Παναθηναϊκός με δυο ωραία γκολ του Ιωαννίδη καθάρισε τη Λαμία: δεν έκανε την καλύτερη εμφάνισή του, ήταν μάλλον τυχερός γιατί άνοιξε το σκορ στο πρώτο λεπτό, αλλά βγαίνει από το τούνελ και χάρη στην ήττα του Αστέρα από τον ψυχωμένο Ιωνικό σε ένα συναρπαστικό ματς στην Τρίπολη που έληξε 2-3 πέρασε τέταρτος. Ο Γιοβάνοβιτς επιβράβευσε τον Διούδη, έδωσε φανέλα βασικού στον Γκατσίνοβιτς που μοιάζει καλός αν όχι και εντυπωσιακός χαφ, έδωσε πιο πολύ χρόνο στον Κουρμπέλη: όλα χρήσιμα και απαραίτητα. Την νίκη της αγωνιστικής την έκανε ο Ιωνικός, αν συνυπολογίσουμε την ήττα της Λαμίας και την ισοπαλία του Απόλωνα με τον Παναιτωλικό (0-0). Μια νίκη πήρε κι ΟΦΗ παρά ένα ακόμα χαμένο πέναλτι, αυτή τη φορά από τον Λάμπρου. Την είχε ανάγκη κόντρα στο Βόλο και πρέπει να νοιώθει μάλλον τυχερός γιατί τον βρήκε πριν το ματς με τον Ολυμπιακό: για τον Βόλο το παιγνίδι με τον πρωτοπόρο την άλλη Κυριακή είναι το ματς της χρονιάς. Τέτοιο είναι κι αυτό που θα δώσουν απόψε ο ΠΑΣ με τον Αρη στους Ζωσημάδες: ο νικητής πλησιάζει τα play off, o χαμένος θα ναι δύσκολο να συνέρθει…