Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ είχαν θεωρητικά δυο δύσκολους αντιπάλους μπροστά τους στη δέκατη αγωνιστική: ο ΠΑΟ στο Βόλο πέρυσι είχε χάσει, η ΑΕΚ δεν είχε κερδίσει τον ΠΑΟΚ σε τέσσερα ματς πρωταθλήματος και δυο κυπέλλου στην ίδια σεζόν. Η ευκολία με την οποία κέρδισαν μαρτυρά ότι όλα τα περσινά τα έχουν διαγράψει: είναι σαν να μην έχουν συμβεί ποτέ. Η ΑΕΚ λογικά θα κυνηγήσει τον Παναθηναϊκό που πάντως για την ώρα είναι ασταμάτητος. Η διαφορά που έχει στην βαθμολογία δεν έχει να κάνει με το τι κάνουν οι άλλοι, αλλά με το δικό του αλάνθαστο, για την ώρα, πρωτάθλημα.

Ας πούμε μερικά πράγματα για την αγωνιστική στην οποία είχαμε αποτελέσματα, η σημασία των οποίων θα φανεί περισσότερο προσεχώς.  

Ενας περίπατος της ΑΕΚ  

Το ΑΕΚ – ΠΑΟΚ ήταν ένα ματς που υποσχόταν συγκινήσεις πριν αρχίσει: τελικά ήταν ένας απλός επιθετικός μονόλογος της ΑΕΚ. Αν εξαιρέσει κανείς τα δέκα πρώτα λεπτά, όταν ο ΠΑΟΚ επισκέφτηκε με αξιώσεις τα καρέ της ΑΕΚ με τον νεαρό Κωνσταντέλια και τον Ολιβέιρα, από εκεί κι έπειτα η μόνη ομάδα που υπήρχε στο γήπεδο ήταν η ΑΕΚ: αν το σκορ δεν έφτασε στο 3-0 στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ το χρωστά στον τερματοφύλακα Κοτάρσκι που είχε μερικές καταπληκτικές επεμβάσεις – δεν είναι η πρώτη φορά.

Η ομάδα του Αλμέιδα έκανε σωστά όσα ξέρει να κάνει καλά φέτος: πίεσε ψηλά, με τον Αραούχο να είναι ο αρχηγός και στο πρέσινγκ, έβγαλε παίκτες στην επίθεση από τις δεύτερες γραμμές (Πινέδα και Γκατσίνοβιτς έφτασαν σε θέση βολής συχνά ανενόχλητοι), χτύπησε τον ΠΑΟΚ στο πλάι ψάχνοντας πολύ τον φορμαρισμένο Ελίασον και αμύνθηκε σωστά – με τον έμπειρο Βίντα να αναλαμβάνει προσωπικά τον Ολιβέιρα και να τον βγάζει από το ματς. Η ΑΕΚ έπαιξε πιο γρήγορα από άλλες φορές, δεν άφησε στον ΠΑΟΚ τη δυνατότητα να ασκήσει την οποιαδήποτε πίεση στους αμυντικούς της και ο Αλμέιδα κράτησε τους Ρότα και Μοχαμαντί περισσότερο πίσω από όσο συνήθως: δεν υπήρχε λόγος για ρίσκα, άλλωστε στα ένας εναντίον ενός που προέκυψαν στα πέριξ της περιοχής του Κοτάρσκι δεν υπήρχε παίκτης του ΠΑΟΚ ικανός να κερδίσει μονομαχία για μια ώρα περίπου. Δυο φάσεις ήταν ενδεικτικές: το σλάλομ του Πινέδα που πέρασε όσους παρίσταναν τους αμυντικούς στο μισάωρο προν τον σταματήσει ο Κοτάρσκι και η ντρίπλα του Λιβάι Γκαρσία στον Ινγκασον, που σιγά σιγά αρχίζει να έχει νεύρα κι αυτός παίζοντας διαρκώς για να καλύψει τα λάθη των άλλων.

Τα δυο γκολ της ΑΕΚ είναι η επιτομή του επιθετικού της ρεπερτορίου: στο πρώτο η ΑΕΚ πρεσάρει ψηλά, ο πανικόβλητος Κουλιεράκης κάνει μια κακή πάσα, ο Αραούχο κλέβει τη μπάλα από τον Ντάντας (που μοιάζει ένα παιδάκι ανάμεσα σε μεγάλους) και ο Λιβάι σκοράρει τελείως ανενόχλητος. Στο δεύτερο η ΑΕΚ, κλέβει τη μπάλα με τον Γκατσίνοβιτς κι αυτός αφού συνεργάζεται με τον Ελίασον, διασχίζει το γήπεδο χωρίς τη μπάλα και φτάνει σε θέση βολής για να ξαναπάρει τη μπάλα και να σκοράρει εξ επαφής.

Κι ο ΠΑΟΚ; Ο ΠΑΟΚ είναι σε μια κατάσταση απερίγραπτης σύγχυσης διότι η σεζόν του μοιάζει να ολοκληρώθηκε στο Καραϊσκάκη. Η απόφαση του Λουτσέσκου να ποντάρει σε μικρούς, μπορεί να πεις πως έχει νόημα αν όλοι αυτοί που φέτος εμφανίζονται ως βασικοί θα είναι βασικοί και του χρόνου γιατί στο μεταξύ θα έχουν γίνει καλύτεροι. Για την ώρα έχουμε να κάνουμε με κινήσεις αυτοχειρίας: ο ΠΑΟΚ χθες έμοιαζε ομάδα μόνο όταν ήρθαν από τον πάγκο του ο Μπίσεσβαρ, ο Ελ Καντουρί κι ο Σβαπ, αλλά που είναι το παράξενο; Με αυτούς βασικούς έκανε τα μεγάλα σερί με την ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια κι όχι με παιδάκια. Με παιδάκια είναι ωραίο να παίζεις, αλλά βλέπεις την κορυφή με τα κιάλια χωρίς ακόμα να έχει τελειώσει ο πρώτος γύρος.

Παιγνίδια όχι για συμπεράσματα  

Παιγνίδια όπως το 1-5 του ΠΑΟ στο Βόλο, αλλά και το 2-0 του Ολυμπιακού με τη Λαμία στην πραγματικότητα δεν αντέχουν σε κριτική. Ο ΠΑΟ βρίσκοντας χώρους να τρέχει στην αντεπίθεση έδειξε όλες του τις επιθετικές ικανότητες: Παλάσιος, Σπόραρ, Μπερνάρ και Βέρμπιτς έσπειραν τον πανικό στην άμυνα του Βόλου που νόμιζε πως του αρκεί να κατεβαίνει με πολλούς παίκτες για να δημιουργήσει πονοκεφάλους στην άμυνα του ΠΑΟ – αν ήταν τόσο απλό θα το έκαναν κι άλλοι. Ομοίως η Λαμία είχε την ατυχέστατη έμπνευση να πιέσει ψηλά τον Ολυμπιακό στην αρχή του ματς. Ετσι ο καταπληκτικός χθες Χουάνκ βρήκε τον Χάμες μόνο του πλάγια μέσα στην περιοχή της Λαμίας στο 22’ κι αυτός έβαλε με κεφαλιά ένα γκολ, δίνοντας στη μπάλα μια τροχιά που αμφιβάλω αν μπορεί να δώσουν εννέα στους δέκα παίκτες που αγωνίζονται στην Ελλάδα αν σουτάρουν. Λίγο αργότερα, στο 28΄, κι ενώ η Λαμία πάλι πίεζε χωρίς να κάνει σουτ στην εστία του Πασχαλάκη, ο Ντόι βρήκε τον Μπακαμπού, αυτός είχε ένα στρέμμα άδειο γήπεδο μπροστά του, άφησε πίσω τον Αντέτζιο σαν σταματημένο κι έκανε το 2-0. Ακολούθησε ένα δεύτερο ημίχρονο τακτικής ανορθοδοξίας, με τον Μίτσελ να χρησιμοποιεί τον Μαρσέλο και μαζί του τον Χουάνκ, τον Μπιέλ, τον Χάμες, τον Βαλμπουενα, τον Βρουσάι και τον Ελ Αραμπί. Στιγμές στιγμές ήταν δύσκολο να καταλάβεις όλοι αυτοί σε τι θέσεις έπαιζαν! Είχαμε ακόμα το καλό ντεμπούτο του τρεχαλιτζή Σαμασέκου και τις γνωστές απορίες για το πόσο χειρότερα από τον τωρινό Ρέαπτσουκ μπορεί να παίξουν παίκτες όπως ο Λάιτνερ ή ο Κούρτης. Κατά τα άλλα χάθηκαν ευκαιρίες, επικρατούσε στο γήπεδο η χαρά του παιδιού, και το μόνο κακό ήταν οι τραυματισμοί του Μπα και του Βαλμπουενά που δεν θα είναι παρόντες στο ντέρμπι.

Εχουν τα ματς του ΠΑΟ στο Βόλο και του Ολυμπιακού με τη Λαμία κάποια σχέση με το ματς της Κυριακής; Λογικά όχι, αλλά στην Ελλάδα η λογική πάει συχνά περίπατο και δεν αποκλείεται από αυτά τα ματς κάποιος προπονητής  να βγάλει συμπεράσματα για την σύσταση της ενδεκάδας ή την στρατηγική που θα χρειαστεί στη Λεωφόρο: όποιος το κάνει πιστεύω πως θα το πληρώσει ακριβά.

Ο Αρης των μπερδεμάτων

Η αγωνιστική είχε ωραία ματς. Ο Αρης σκάλωσε και στο ματς με τον ΟΦΗ μένοντας στο 1-1: αριστουργηματικά τα δυο γκολ – αυτό του Γκρέι (με ανάποδο ψαλίδι) είναι ωραιότερο από του Τοράλ (που ήταν αποτέλεσμα μιας σπουδαίας συνεργασίας), αλλά δεν νομίζω πως κάποιος στον Αρη παρηγορήθηκε με αυτό. Ο Πάρντιου ξαναείδε τον Αρη να κυνηγά τον αντίπαλο στο σκορ: επι των ημερών του συμβαίνει συνέχεια, (είναι η έκτη φορά στη σειρά), αλλά αυτός απλά αλλάζει κυνηγούς. Υποτίθεται ότι το πρόβλημα της άμυνας προέκυψε με την απουσία του Μπράμπετς – ο Τσέχος επέστρεψε το πρόβλημα παραμένει. Ο Ιωνικός δεν κέρδισε ούτε τον Παναιτωλικό μολονότι προηγήθηκε πάλι στο σκορ ενώ αυτή τη φορά τα κατάφερε ο Λεβαδειακός: λύγισε τον Ατρόμητο κερδίζοντας με 2-1, παρόλο που είχε δυο δοκάρια κι ένα χαμένο πέναλτι. Σήμερα όλοι κοιτάζουν στα Γιάννενα τι θα γίνει ανάμεσα στον ΠΑΣ και στον Ατρόμητο. Πέντε έξι ομάδες ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα για διαφορετικούς λόγους…