Η ψηφοφορία του ΠΣΑΤ για τους Ελληνες αθλητές της χρονιάς είχε φέτος τόσο υποχρεωτικά αποτελέσματα που θα μπορούσε και να μην γίνει! Κανείς δεν θα μπορούσε να στερήσει τα βραβεία από τον υπεραθλητή του μήκους Μίλτο Τεντόγλου, την υπέροχη πρωταθλήτρια του βάδην Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και την Εθνική ομάδα πόλο των Ανδρών. Ο Τεντόγλου και η Ντρισμπιώτη δεν είναι απλά αθλητές που μέσα στη χρονιά είχαν τεράστιες προσωπικές επιτυχίες. Είναι και πραγματικοί σούπερ ήρωες: σπάνια συναντάς τέτοιες περιπτώσεις.
Εξωγήινος Μίλτος
Ο Τεντόγλου είναι σαν εξωγήινος! Ελάχιστα στην περίπτωσή του θυμίζουν Ελληνα αθλητή. Στη βράβευσή του εμφανίστηκε ντυμένος casual – η εντύπωση που μου έδωσε είναι ότι ήρθε να παραλάβει το βραβείο για να μην προσβάλει τους αθλητικούς συντάκτες που τον ψήφισαν, αλλά αν μπορούσε θα έκανε εκείνο το βράδυ οτιδήποτε άλλο γιατί το θεωρεί καλύτερο.
Όταν κέρδισε φέτος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είχα γράψει πως ο Τεντόγλου διαπρέπει σε ένα άθλημα όπως το μήκος, μαζικό και με τεράστια παράδοση. Η ανάδειξή του σε κορυφαίο στον κόσμο στο μήκος δεν έχει να κάνει με το ότι οι επιδόσεις είναι πεσμένες γιατί ξαφνικά λείπουν οι μεγάλοι αθλητές: ίσα ίσα. Οι επιδόσεις του Τεντόγλου είναι καταπληκτικές – αρκεί να σκεφτεί κανείς πως με το 8.52μ που του έδωσε το χρυσό στο πανευρωπαϊκό θα ήταν πρώτος στους τέσσερις από τους πέντε τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων (εκτός δηλαδή από το χρυσό που κέρδισε στο Τόκιο θα ήταν «χρυσός» και σε άλλες τρεις Ολυμπιάδες), ενώ με την επίδοση αυτή θα ήταν στο βάθρο σε όλους τους Ολυμπιακούς αγώνες από το 1980 και μετά! Στο μήκος έχουμε δει υπεραθλητές όπως ο Καρλ Λιούς ή ο Ιρβινγκ Σαλαντίνο: και οι δυο κέρδισαν Ολυμπιακούς με επιδόσεις κατώτερες, ενώ ο μυθικός Ιβάν Πεντρόσο, όταν πήρε το χρυσό στο Σίδνεϊ έκανε 8.55μ, με το Μίλτο παρόντα εκεί, θα έδινε μάχη, όπως άλλωστε και ο κάποτε βασιλιάς του αθλήματος Ντουάιτ Φίλιπς που κέρδισε το 2004 στην Αθήνα με 8.57μ. Αλλά η εντύπωσή μου είναι πως όλα αυτά δεν απασχολούν τον Τεντόγλου – μπορεί να μην τα ξέρει καν, κι αν τα έχει διαβάσει τα ξέχασε!
Αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο ειδική περίπτωση δεν είναι οι επιδόσεις και τα μετάλλια: είναι η ίδια η προσέγγιση που δείχνει να έχει στη ζωή. Σε μια χώρα που ο μέσος καλός μπασκετμπολίστα μπορεί να πιστέψει από τη δημοσιότητα ότι είναι ο γιός του Θεού, που ο κάθε Ελληνας ποδοσφαιριστής πιστεύει πως πρέπει να είναι βασικός στην Εθνική γιατί απλά είναι Ελληνας, που ο κάθε καλός Ολυμπιονίκης συχνά συμπεριφέρεται σαν να του χρωστά η ανθρωπότητα, ο Τεντόγλου νομίζω γελάει με κάθε υπερβολή πατώντας γερά στα πόδια του. Εκτός από τη στιγμή που θα πατήσει στη βαλβίδα και θα απογειωθεί για τα αστέρια.
Μυθιστόρημα με ωραίο τέλος
Η ιστορία της Ντρισμπιώτη από την άλλη είναι τόσο διδακτική που αν δεν υπήρχε θα πρεπε να την γράψει κάποιος σε ένα μυθιστόρημα. Αθλήτρια αγώνων, αλλά κυρίως γεννημένη πεισματάρα η Ελληνίδα πρωταθλήτρια απέδειξε πως δεν επιτρέπεται να σταματάς να ονειρεύεσαι γιατί πρωταθλητισμός χωρίς όνειρο δεν υπάρχει. Εφτασε σε τεράστιες επιτυχίες στα 37 της με προηγούμενους σταθμούς τη δουλειά στο τσιπουράδικο της μαμάς – υποθέτω πως σε αυτό πήρε μαθήματα ζωής που δεν συναντάς πουθενά. Σταμάτησε μια εποχή, εισέπραξε δυσπιστία τεράστια, άλλαξε αγώνισμα αφήνοντας τα 20 χιλ βάδην για να πιο σκληρά 35, έχτισε μια δεύτερη καριέρα: κυρίως έδειξε να ξέρει κάτι σπάνιο στην Ελλάδα μας, δηλαδή την τέχνη της επιμονής. Δεν είναι απλά η κορυφαία της χρονιάς: είναι ένα από τα πρόσωπα του 2022 που ως έτος πρόσφερε ιστορίες που θα έχουμε να θυμόμαστε χρόνια. Ας είναι μια από αυτές η ιστορία της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη: το χαμόγελό της δεν είναι ούτε αυτάρεσκο, ούτε επιτηδευμένο. Δεν είναι επίσης εμπορεύσιμο και δεν χαρίζεται στα φλας γιατί έτσι πρέπει. Είναι ένα χαμόγελο που προβάλει σαν ήλιος μετά την καταξίωση. Και κουβαλάει μια αλήθεια που έχουμε ανάγκη όλοι μας.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο
Τι άλλο έχουμε ανάγκη; Την πίστη πως ό,τι γίνεται σε αυτή τη χώρα δεν είναι πάντα τυχαίο: η μεγαλύτερη απόδειξη συνέχειας, σοβαρότητας, σταθερότητας και εν τέλει αληθινής επιτυχίας είναι η βραβευμένη Εθνική Πόλο Ανδρών του σπουδαίου Θοδωρή Βλάχου. Εντεκα μήνες μετά το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, η ατσάλινη αυτή ομάδα ανέβηκε στο βάθρο του Παγκοσμίου πρωταθλήματος τερματίζοντας τρίτη καθώς, παρά τα προβλήματα και τις απρόσμενες απουσίες λόγω τραυματισμών του βασικού γκολκίπερ Μάνου Ζερδεβά και του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, κέρδισε στο μικρό τελικό τους Κροάτες: ήταν μάλιστα καλύτερη από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό του ματς. Η τρομερή αυτή ομάδα κατάφερε να ξεπεράσει την απογοήτευση της ήττας από τους Ιταλούς με 11-10 στον ημιτελικό, αποδεικνύοντας μια συνέπεια αληθινά σπάνια για ελληνική ομάδα – όχι μόνο Εθνική. Στα παγκόσμια πρωταθλήματα πχ έχει παρουσίες που θα ζήλευαν οι κέρβεροι του σπορ: από το 2001 η χειρότερη θέση της σε τελική κατάταξη ήταν η 7η το 2009, όταν ήταν σε φάση ανανέωσης. Εχει βγει τρεις φορές τρίτη και έχει πέντε παρουσίες σε ημιτελικούς!
Ψευδαίσθηση
Το αληθινά όμορφο σε αυτές τις βραβεύσεις είναι να κοιτάζεις τα ονόματα όσων ακολουθούν τους δίκαιους νικητές. Ο Τεντόγλου άφησε πίσω του τον γίγαντα Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον υπέροχο Λευτέρη Πετρούνια, τον Απόστολο Χρήστου και τον Ανδρέα Βαζαίο που κάνανε καταπληκτικά πράγματα στην κολύμβηση – φυσικά και τον Στέφανο Τσιτσιπά, που εκτός Ελλάδος αγαπούν όλοι πιο πολύ από όσο τον αγαπάμε εμείς, που δεν καταλαβαίνουμε το μέγεθός του. Πίσω από την Ντρισμπιώτη βρέθηκαν στην τελική κατάταξη της ψηφοφορίας η σταθερότατη φέτος Αννα Κορακάκη, η αποκάλυψη που λέγεται Ελίνα Τζένκο κι έχει όλο το μέλλον δικό της, η μεγάλη πολεμίστρια που λέγεται Μαρία Σάκκαρη και η βασίλισσα του στίβου Κατερίνα Στεφανίδη – ίσως η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια στίβου όλων των εποχών. Οσο για τα ομαδικά, πίσω από την Εθνική Πόλο Ανδρών βρέθηκαν η Εθνική ομάδα Γυναικών και η ομάδα πόλο Γυναικών του Ολυμπιακού, που κέρδισε κι αυτή ευρωπαϊκά τρόπαια. Κοιτώντας τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών πιστεύεις πως ο ελληνικός αθλητισμός είναι σε μια εξαιρετική του στιγμή: η Ελλάδα είναι υπερδύναμη στο πόλο, αλλά έχει μεγάλους πρωταθλητές και πρωταθλήτριες σε όλα τα σπορ. Δεν είναι έτσι ακριβώς. Οπότε ας ευχαριστήσουμε τον Μίλτο Τεντόγλου, την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, την Εθνική Πόλο των ανδρών και όσους κατατάχθηκαν πίσω τους, απλά για την γλυκιά ψευδαίσθηση…
