Στη χθεσινή βραδιά είχαμε ένα θρίαμβο, ένα εντυπωσιακό ξέσπασμα και μια συνηθισμένη ήττα. Ο θρίαμβος ήταν του ΠΑΟΚ που κέρδισε την φορμαρισμένη Λιλ, μια βιτρίνα ταλέντων που όλη στην Ευρώπη κοιτάζουν, πετυχαίνοντας την πρώτη του νίκη στην Γαλλία. Το ξέσπασμα ήταν της ΑΕΚ που διέλυσε την Αμπερντίν στην Opap Arena. Η ήττα του ΠΑΟ. Που έχασε από την Φέγενορντ με τον τρόπο που έχει συνηθίσει να χάνει φέτος νίκες και βαθμούς.

Εχω μερικές ιδές για το γιατί συνέβησαν όλα αυτά.

Αδύνατον να το αφηγηθείς

Το ματς του ΠΑΟΚ με την Λίλ και ειδικά το δεύτερο ημίχρονό του είναι ένα από αυτά που θα είναι αδύνατον να τα περιγράψει κανείς σε κάποιον που δεν το είδε. Αλλά πριν από το δεύτερο ημίχρονο υπήρξε ένα πολύ θεαματικό πρώτο – αυτό σε τελική ανάλυση έδωσε στον ΠΑΟΚ τη νίκη καθώς το αβαντάζ που έχτισε τον βοήθησε να την κρατήσει.

Ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο ήταν σχεδόν άψογος. Η εμφάνισή του είχε μάλιστα πολλές από τις αρετές του που είδαμε στα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος: είχε ένα στοιχείο συνέχειας. Ο Λουτσέκσου παίζοντας με τέσσερις παίκτες στην άμυνα που απέφευγαν επιθετικές πρωτοβουλίες και είχαν την απόλυτη κάλυψη του Μεϊτέ και του Καμαρά, αλλά και τον Ζίφκοβιτς και Ντεσπότοφ που έτρεξαν πολύ, αρχικά δεν επέτρεψε στους επιθετικούς της Λιλ να πάνε ποτέ στο ένας εναντίον ενός – συνέβη μόνο μια φορά στα 45 λεπτά όταν στο τέλος του ημιχρόνου ο Πάρντο «έτρεξε» τον Κεντζόρα – το VAR είδε πέναλτι, ο γνωστός μας διαιτητής Νταμπάνοβιτς όχι. Η γρήγορη έξοδος του άτυχου Μαντί Καμαρά (που ταλαιπωρείται από το καλοκαίρι από μια ευπάθεια) δεν άλλαξε ούτε το σχήμα ούτε τον τρόπο: ο Μπιάνκο κινήθηκε στο χώρο του. Κυρίως όμως ο ΠΑΟΚ σε αυτό το εξαιρετικό του ημίχρονο ήταν πολύ λειτουργικός επιθετικά. Ο Μεϊτέ κάνει το 0-1 αφού προηγουμένως ο ΠΑΟΚ έχει γυρίσει πολύ και σωστά την μπάλα. Ο Ζίφκοβιτς σκοράρει από ωραίο άνοιγμα του Μιχαϊλίδη βγάνοντας την πλάτη των γηπεδούχων. Ο Κωνσταντέλιας ζωγραφίζει το 0-3: είχε απέναντί του μια ομάδα με αρκετούς ταλαντούχους συνομίληκούς του και το πήρε προσωπικά.    

Στο δεύτερο εμφανίστηκε η Λιλ

Τι έγινε στο δεύτερο ημίχρονο; Τίποτα το παράξενο: απλά παίζουν και οι άλλοι. Ο προπονητής της Λιλ Μπρουνό Ζενεσιό άλλαξε την μισή του άμυνα στο ημίχρονο βγάζοντας του Ενγκόι και Σάντος στο 46΄για να βάλει τους Εμπεμπά και Μενιέ. Και δυο του ήταν χρήσιμοι. Ο Μενιέ προκάλεσε με εκτελέσεις κόρνερ δυο γκολ: το πρώτο το πέτυχε ο Εμπεπά το δεύτερο ο Ιγκαμανε. Με το συμπλήρωμα μιας ώρας ο Ζενεσιό ζόρισε ακόμα πιο πολύ τον ΠΑΟΚ περνώντας στο ματς τον Μπουαντί αντί του Ραγκουμπέρ και τον βετεράνο Ζιρού αντί του Κορέια. Προέκυψε ένα πολύ επιθετικό 4-4-2 με τον Ιγκαμανε να βγαίνει πολύ από την περιοχή και να παίζει πολύ από τα αριστερά – όχι τυχαία αυτός βρήκε στο γκολ του 3-4. Ο Λουτσέσκου είδε τους Μπιάνκο, Ντεσπότοφ να μένουν από δυνάμεις και τον Κωνσταντέλια να του ζητά αλλαγή εξουθενωμένος: δεν μπορούσε μάλιστα να τον βγάλει. Στο τέλος ο ΠΑΟΚ τελείωσε με 9 παίκτες: ο Κωνσταντέλιας απλά υπήρχε στο γήπεδο, ο Κεντζόρα πρώτα χτύπησε και μετά αποβλήθηκε στις καθυστερήσεις. Αυτά δημιούργησαν το ακατάλληλο για καρδιακούς φινάλε στο οποίο η Λιλ είχε ένα δοκάρι, δυο χαμένες ευκαιρίες κι ένα γκολ που δεν μέτρησε από το VAR για ένα οφσάιντ που είναι σχεδόν αδύνατο να δει άνθρωπος, αλλά για αυτό υπάρχει η τεχνολογία. Πριν όμως συμβούν αυτά ο ΠΑΟΚ, στο δεκάλεπτο από το 65’  μέχρι το 75’ είχε μια γενναία αντίδραση στη στιγμή της θύελλας, αντίδραση που του έδωσε το ματς. Βγήκε από τα σχοινιά μετά το 2-3 ψάχνοντας το γκολ και το βρήκε στο 74΄με τον Ζίφκοβιτς που έχασε και πέναλτι στο 71΄: απέναντι σε ένα τύπο με ειδικότητα στις επεμβάσεις σε αυτά όπως είναι ο τερματοφύλακας Εζέρ δεν είναι παράξενο. Όπως δεν είναι παράξενο ότι και στις δυο φάσεις μαζί με τον Σέρβο πρωταγωνιστεί ο Κωνσταντέλιας.

Ο ΠΑΟΚ έδειξε και στο Πιέρ Μορό αυτό που ήταν η ικανότητα που του έδωσε πρόπερσι το πρωτάθλημα: δεν πανικοβάλλεται από την πίεση των αντιπάλων του ακόμα κι όταν αυτή αποδίδει γιατί ξέρει να ζει με τα λάθη της άμυνάς του. Δεν παίζει για να κρατήσει το μηδέν αλλά για να κερδίσει. Φυσικά όπως συμβαίνει σε κάθε ανάλογη ελληνική νίκη σε τέτοιες βραδιές υπάρχει πάντα και ένας ήρωας τερματοφύλακας: ο Αντώνης Τσιφτσής έκανε ματς καριέρας.

Ο Νίκολιτς τα άλλαξε όλα           

Η βραδιά είχε αρχίσει με την τεράστια σε έκταση νίκη της ΑΕΚ. Η Ενωση δεν κατέβασε το πόδι από το γκάζι και διέλυσε με 6-0 την Αμπερντίν. Για την ακρίβεια ο Νίκολιτς δεν την άφησε να το κάνει φρεσκάροντας μετά το 60΄ την επίθεση με τους Κουτέσα – Γιόβιτς (σκόραραν και οι δυο) αλλά και την μεσαία γραμμή με τους Γκατσίνοβιτς, Γκρούγκιτς, Λιούμπισιτς. Ολοι αυτοί μπήκαν στις θέσεις όσων έδωσαν το αβαντάζ με 3-0 στην ΑΕΚ στο ημίχρονο, δηλαδή στις θέσεις του MVP του ματς Κοϊτά (που είχε δυο γκολ και μια ασίστ), του Ελίασον (σκόρερ του 3-0) του Μάριν (σκόρερ του 4-0) και του Πιερό που αναστάτωσε την άμυνα της Αμπερντίν με την μαχητικότητα του πολλές φορές κι απλά δεν σκόραρε.

Η ΑΕΚ ξεκίνησε με ένα πολύ ευμετάβλητο 4-4-2 (είδαμε και λίγο τον περίφημο ρόμβο με τον Κοϊτά να συγκλίνει πολύ για να βρίσκεται πίσω από τον Πιερό όπως στις φάσεις των τριών πρώτων γκόλ έχοντας πίσω του τους Μάριν, Μάνταλο και Πινέδα), αλλά δεν ήταν το σχήμα που έφερε την εύκολη νίκη: ήταν η διάθεση. Ο Νίκολιτς πόνταρε σε παίκτες που ήταν εκτός αρχικής ενδεκάδας στο ματς με τον ΠΑΟΚ, αλλά βρίσκονται καιρό εδώ και ξέρουν την ομάδα και τις ανάγκες της καλά. Εβγαλε τους νεοαποκτηθέντες Γκρούγκιτς, Κουτέσα, Γιόβιτς, Ζοάο Μάριο που χρησιμοποίησε την Κυριακή βασικούς, είχε ξανά στην άμυνα τους Ρέλβας, Πενράις και οι συνολικά έξι του αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα μια ομάδα με αθλητική φρεσκάδα και όρεξη για τρέξιμο. Οι αμυντικές αδυναμίες της Αμπερντίν έφεραν τα υπόλοιπα, αλλά η νίκη είναι όλης της ΑΕΚ: δεν υπάρχει στο Conference League άλλη νίκη με 6 γκολ και το θεωρητικά φαβορί του, η Κρύσταλ Πάλας έχασε χθες από την ΑΕΚ Λάρνακας (0-1). Αν είσαι συγκεντρωμένος, μαχητικός και αποτελεσματικός η διοργάνωση επιτρέπει μεγάλα όνειρα. Η ΑΕΚ έκανε άλμα στην βαθμολογία:  το Conference League πρέπει να γίνει στόχος της.

Τον Μπενίτεθ περιμένει δύσκολη δουλειά

Ένα όνειρο πρέπει να έχει κι ο ΠΑΟ: ο Ράφα Μπενίτεθ να τον βοηθήσει να σταματήσει την μέρα της Μαρμότας που ζει. Το να χάνεις από ομάδες δυνατές όπως η Φέγενορντ δεν είναι παράξενο: παράξενο είναι να χάνεις ή να πετάς βαθμούς σε όλα τα ματς με τον ίδιο τρόπο διότι αυτό δείχνει δυο πράγματα. Το πρώτο ότι δεν διορθώνεσαι και το δεύτερο ότι σε έχουν αναλύσει και σε έχουν μάθει.  Ο ΠΑΟΚ και στην Ολλανδία προηγήθηκε με τον Σβιντέρσκι: ο Πολωνός είναι αποτελεσματικός γιατί αγωνίζεται διαρκώς και στη θέση του – άλλοι όχι. Ο Τετέ πχ χθες βρέθηκε να παίζει «δεκάρι»: ήταν μια έμπνευση του Κόντη που παραλίγο να του βγει αν ο Βραζιλιάνος έκανε το 0-2 στην μεγάλη του ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο. Ο κόουτς του ΠΑΟ είχε και μια άλλη έμπνευση: να εμφανίσει μια πολύ μαχητική γραμμή με τους Σιώπη, Τσέριν και Καλάμπρια. Το πράγμα αρχικά δούλεψε, οι μέσοι της Φέγενορντ με πρώτο τον γνωστό μας Χουάνκ ένοιωσαν κάμποση πίεση αλλά ο ΠΑΟ δεν μπόρεσε να βρει πάλι το δεύτερο γκολ στο διάστημα που ήταν καλός κι αυτό το πλήρωσε. Η Φέγενορντ όπως κάθε ομάδα που αντιμετωπίζει τον ΠΑΟ και τον έχει αναλύσει, χτυπούσε τον ΠΑΟ από δεξιά και τον ανάγκαζε να μετατοπίζεται διαρκώς και να γίνεται ευάλωτος στις αλλαγές παιγνιδιού: έτσι βρήκε με τον αριστερό της μπακ Ρίντ το γκολ της ισοφάρισης  και έτσι στο δεύτερο ημίχρονο δημιουργήθηκαν χώροι για τον Μούσα που γύρισε το ματς στο55΄και για τον Λάριν που το τελείωσε στο 89΄ - οι Ολλανδοί είχαν και δοκάρι για το 4-1. Θα ήταν άδικο και υπερβολικό. Αλλά ο Μπενίτεθ θα έχει πολλή δουλειά: δεν βλέπω πολλά που μπορεί να κρατήσει…  

(Gazzeta.gr, Οκτώβριος 2025)