Η Εθνική μας έφερε μια ισοπαλία με 0-0 με την Λευκορωσία στην Ουγγαρία ολοκληρώνοντας κάπως μελαγχολικά την έτσι κι αλλιώς γκρίζα παρουσία της στα προκριματικά του Μουντιάλ του 2026.  Στο τελευταίο της παιγνίδι στο παγωμένο Ζαλεγκέρζεγκ η Εθνική μας έδειξε δυο πράγματα που λίγοι περίμεναν. Το πρώτο ότι μπορεί σε ένα ματς να κρατήσει το μηδέν. Το δεύτερο ότι μπορεί και να μην πετύχει γκολ παρά την προσπάθεια της. Και τα δυο δεν είχαν συμβεί στην διαδικασία αυτών των προκριματικών – με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο συμβαίνουν σπάνια. Αλλά αν συνέβησαν χθες, είναι γιατί αυτή που είδαμε στην Ουγγαρία δεν ήταν η συνηθισμένη Εθνική μας ομάδα. Ηταν μάλλον μια ομάδα που θύμισε πιο πολύ τον καιρό του Φαν τ΄Σιπ και του Γουστάβο Πογιέτ – μάλιστα τις χειρότερες μέρες της με αυτούς στον πάγκο.

 Καλές προθέσεις, λίγες ευκαιρίες  

Ο Ιβαν Γιοβανοβιτς έκανε μάλλον μικρότερο rotation από αυτό που είχε αναγγείλει - και δεν χρησιμοποίησε νεοφερμένους στην αρχική ενδεκάδα παρά μόνο τον Τετέι υποχρεωτικά αφού δεν είχε άλλο φορ. Κράτησε βασικό τον Βλαχοδήμο, έβαλε τον Χατζηδιάκο δίπλα στον Ρέτσο, χρησιμοποίησε υποχρεωτικά τον Τσιμίκα γιατί δεν εχει άλλο αριστερό μπακ επανάφερε τον Ρότα στα δεξιά, έβαλε στα χαφ Σιώπη, Ζαφείρη, Μάνταλο, και τους  Τζόλη, Μασούρας και Τετέι στην επίθεση.

Αν και το πρώτο ημίχρονο κύλησε με ελάχιστες φάσεις η Εθνική μας έμοιαζε να θέλει πιο πολύ την νίκη. Οι δύο ομάδες δεν είχαν ρυθμό, αλλά ο Τζόλης είχε κέφια και η Ελλάδα είχε ευκαιρίες να ανοίξει το σκορ, όμως ούτε ο Μάνταλος, ούτε ο Μασούρας μπόρεσαν να σκοράρουν από κοντά στο 32', ενώ ο Βλαχοδήμος έσωσε την Εθνική μας μετά από ένα  λάθος του Τσιμίκα στη μοναδική ευκαιρία των Λευκορώσων στο 21'. Οι τυπικά γηπεδούχοι ήταν πολύ προσεκτικοί στην άμυνα καθώς μάλλον δεν ξέχασαν τι έπαθαν στο Καραϊσκάκη: μόνο στην φάση που ο Μασούρας σημάδεψε το δοκάρι έδειξαν σημάδια ταραχής.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Γιοβάνοβιτς που ήθελε την νίκη έριξε στο ματς τους Τριάντη και Κωστούλα και στην συνέχεια τον Καρέτσα, αλλά έβγαλε τον Τετέι που είχε ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο κεφάτος – στο πρώτο δεν πήρε σχεδόν ποτέ την μπάλα. Η Εθνική μας φάνηκε να ανεβάζει στροφές από το 45’ και μέχρι το 55΄ κι έχασε ευκαιρίες με τον Ζαφείρη, τον Τσιμίκα και τον Τετέι πριν αυτός βγει. Στο 77' ο Τζόλης μπήκε στην περιοχή από αριστερά, έφερε την μπάλα στο δεξί και είχε το δεύτερο δοκάρι της βραδιάς. Αλλά αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία της ομάδας του Γιοβάνοβιτς: μετά τις αλλαγές η Εθνική μας παίζοντας επί της ουσία χωρίς φορ έγινε επιθετικά πολύ λιγότερο παραγωγική - στην άμυνα στην επανάληψη δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα και γιατί οι τυπικά γηπεδούχοι έδειχναν ευχαριστημένοι με την δεύτερη σερί ισοπαλία τους μετά από αυτή που πήραν από τους Δανούς.

Ο Γιοβάνοβιτς δήλωσε ότι δεν είναι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Το επόμενο επίσημο ματς της Εθνικής μας είναι οκτώ μήνες αργότερα – τον επόμενο Σεπτέμβρη: να δούμε πως ο ομοσπονδιακός θα αξιοποιήσει αυτό το χρόνο.

Το ζητούμενο είναι η άμυνα, αλλά…

Το ματς δεν προσφέρεται φυσικά για συμπεράσματα, η συνολική παρουσία της ομάδας μας στον όμιλο όμως ναι.

Δράττομαι της ευκαιρίας για να ολοκληρώσω κάτι που άρχισα να λέω χθες και να εξηγήσω και ποια μπορεί να είναι στην συνέχεια η δυσκολία του ομοσπονδιακού μετά από αυτά που είδαμε σε αυτά τα προκριματικά. Οπως χθες έγρψα αναλυτικά ενόψει του Nations League η Εθνική μας πρέπει πρώτα από όλα να βελτιώσει σοβαρά τον τρόπο που παίζει άμυνα, διότι οι αντίπαλοι που θα έχει στην συγκεκριμένη διοργάνωση θα είναι αρκετά δυνατοί: η Εθνική μας βρίσκεται πλέον στην πρώτη κατηγορία. Μπορεί όλοι να μιλούν ήδη για τα προκριματικά του Euro2028 (o ίδιος ο Γιοβάνοβιτς είπε και χθες ότι η Εθνική μας έχει υλικό για να επιστρέψει στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης) αλλά για να μπει σε αυτά με ελπίδες, πίστη και ηθικό πρέπει στο Nations League να μην γίνει σάκος του μποξ. Αυτό που κυρίως στοίχισε στην Εθνική μας στα προκριματικά του μουντιάλ ήταν η αμυντική της νωθρότητα: αυτή ήταν που δημιούργησε και την μεγάλη ανασφάλεια που είδαμε στα ματς με την Σκωτία και την Δανία κυρίως, όπου αρκούσε ένα γκολ των αντιπάλων  (καμιά φορά και μια απλή αναποδιά) για να πανικοβληθεί η ομάδα.

Οι αμυντικοί που υπάρχουν είναι συγκεκριμένοι και αυτή την στιγμή δεν βλέπω άλλους. Είναι επίσης δεδομένο ότι η ομάδα αυτή έχει ένα θέμα στους κόφτες της: δεν υπάρχει ένας σκληρός αμυντικός μέσος που να δώσει μεγαλύτερη κάλυψη και τον Γιοβάνοβιτς πρέπει να τον απασχολεί και η διαδοχή του Κουρμπέλη που όταν αρχίσουν τα προκριματικά του Euro2028 θα είναι σχεδόν 35 χρονών. Επίσης η τετράδα των επιθετικών (αναφέρομαι όχι σε αυτούς που αγωνίστηκαν χθες αλλά στους βασικούς – Τζόλη, Καρέτσα, Παυλίδη και φυσικά τον Κωνσταντέλια) δεν διακρίνεται για την δουλειά που κάνει ανασταλτικά. Καλύτερη κάλυψη του γηπέδου και κατά συνέπεια και καλύτερη άμυνα μπορεί να δώσει μόνο ένα σχήμα με ένα μέσο παραπάνω, αλλά για τον Ιβάν θα είναι δύσκολο να βγάλει κάποιον από όσους παίζουν μπροστά: ο Τζόλης είναι ο πιο προικισμένος παίκτης αυτής της ομάδας, ο Καρέτσας ένα ευρωπαϊκό wonderkid του οποίου όλοι περιμένουμε την αγωνιστική ωριμότητα και ο Κωνσταντέλιας είναι ο πιο προικισμένος Ελληνας παίκτης του πρωταθλήματος μας – όταν μένει εκτός αρχικής ενδεκάδας οι γκρίνιες του ΠΑΟΚ είναι μεγάλες και στην ΕΠΟ αυτό τον καιρό κανείς δεν τις θέλει.

Η κακή προσέγγιση πληρώθηκε

Για τον Ιβάν η εξίσωση είναι δύσκολη και γιατί οι προσδοκίες του κόσμου για καλές εμφανίσεις και μελλοντικές επιτυχίες είναι στα ύψη. Στην πραγματικότητα τα φιλικά ματς που ακολουθούν θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για να δούμε τι θα δοκιμάσει. Και αν φυσικά θα ασχοληθεί πιο πολύ με την άμυνα: σε αυτά που προηγήθηκαν της συμμετοχής της ομάδας στα προκριματικά του μουντιάλ μάλλον δεν το είχε κάνει καθόλου.

Το ότι στο Nations League που ακολουθεί θα υπάρχουν ως αντίπαλοι θηρία θα βοηθήσει την ομάδα να χτίσει χαρακτήρα, αρκεί βέβαια η προσέγγιση να είναι η πρέπουσα.  Στην διοργάνωση που μόλις τελείωσε αυτή η προσέγγιση δεν υπήρξε η καλύτερη: το ματς με την Δανία που χάθηκε στο Καραϊσκάκη ήταν το πιο λάθος παιγνίδι κι αυτό που τελικά πληρώθηκε. Αποτύχαμε να προσεγγίσουμε σωστά τα προκριματικά και βάζω και τον εαυτό μου σε όσους έκαναν λανθασμένες κρίσεις: η νίκη της Εθνικής στη Γλασκόβη στο μπαράζ με την Σκωτία για το Nations League αποδείχτηκε χειρότερη και από στάχτη στα μάτια. Είναι εντυπωσιακό πως ενώ η Εθνική μας ζούσε ένα μελαγχολικό επίλογο στο παγωμένο Ζαλεγκέρζεγκ κόντρα στους Λευκορώσους οι Σκωτσέζοι κέρδιζαν με μυθιστορηματικό τρόπο τους Δανούς παίρνοντας το εισιτήριο για το μουντιάλ μετά από 28 χρόνια. Υπέφεραν, έγιναν στόχος της εγχώριας κριτικής, είδαν τις αδυναμίες τους, πάλεψαν, τα κατάφεραν να σηκώσουν κεφάλι: δεν ήταν ενδεχομένως οι ποιοτικότεροι είχαν μειονεκτήματα και αρετές, αλλά είχαν και πίστη και θέληση ως αληθινή ομάδα. Πράγμα που δεν είναι ακόμα η Εθνική μας…  

(Gazzeta.gr, Νοέμβριος 2025)