Προβλήματα δεν έχει μόνο η διαιτησία του ποδοσφαίρου – σύμφωνα με τον ΠΑΟ, από όσα διαβάζω, έχει και η διαιτησία στο μπάσκετ. Αν έχω καταλάβει καλά, σύμφωνα με τους ανθρώπους του ΠΑΟ, τα δυο εφετινά ντέρμπι στο πρωτάθλημα κρίθηκαν από διαιτητικές αποφάσεις και θα μπορούσε να τα έχει πάρει και τα δυο ο Παναθηναϊκός. Πολύ ωραία. Αλλά ποια μπορεί να είναι η λύση στο πρόβλημα; Περιμένω να την ακούω: ποτέ δεν θεωρούσα κακό να κάνεις προτάσεις.
Τι ακριβώς θέλει ο ΠΑΟ;
Πριν από ελάχιστα χρόνια, το 2019, Φλεβάρη μήνα για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός αποχώρησε από ένα ματς κυπέλλου με τον ΠΑΟ διαμαρτυρόμενος για την διαιτησία. Δεν έμεινε ωστόσο σε αυτό: κατέθεσε μια συγκεκριμένη πρόταση για το τι κατά τη γνώμη του πρέπει να γίνει στην συνέχεια. Ζήτησε ξένους διαιτητές, αλλαγές στην ΚΕΔ και αλλαγές στην ομοσπονδία. Όταν είδε ότι η πρότασή του δεν έτυχε αποδοχής από την ομοσπονδία, τον ΕΣΑΚΕ και τους ανθρώπους της τότε κυβέρνησης, έφυγε από το πρωτάθλημα. Ηταν μια τίμια αντίδραση: ο Ολυμπιακός επέστεψε μόνο όταν πραγματικά άλλαξαν οι συνθήκες. Εκτοτε δεν έχει χάσει ματς από τον ΠΑΟ σε καμία διοργάνωση που οι δυο έχουν συναντηθεί. Φέτος με Ελληνες διαιτητές τον έχει κερδίσει στην Ελλάδα δυο φορές δύσκολα (για το πρωτάθλημα) και δυο φορές εύκολα (σε δυο διοργανώσεις κυπέλλου). Στην Ευρωλίγκα δε, με ξένους διαιτητές, στο πρώτο ματς που έπαιξε με τον ΠΑΟ, δεν τον άφησε να δει τη μπάλα στο ΟΑΚΑ. Οι ομάδες θα ξαναπαίξουν στο ΣΕΦ σε λίγες μέρες κι ο ΠΑΟ θα έχει την ευκαιρία του να πάρει τη ρεβάνς.
Ποια είναι η πρόταση;
Ακούω ένα σωρό πράγματα για το φάουλ στον Παπαγιάννη, στον Γουίλιαμς κτλ. Πολύ ωραία και τεκμηριωμένα όλα. Πολύ ωραία και τεκμηριωμένα κι όσα ειπώθηκαν για το φάουλ στον Μπέικον στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ κτλ. Να δεχτώ και ότι ο Παπαγιάννης θα έβαζε τις βολές και το ματς θα πήγαινε στην παράταση και σε αυτή θα κέρδιζε ο ΠΑΟ με 15 πόντους. Να δεχτώ και ότι ο Παπαγιάννης θα τις έχανε και τις δυο, αλλά θα έπαιρνε το ριμπάουντ και θα σούταρε μετά για τρίποντο και θα έπαιρνε το ματς. Αλλά υπάρχουν δυο προβληματάκια. Το πρώτο ότι όλες αυτές οι αναλύσεις περί διαιτησίας δεν συνοδεύονται από μια πρόταση. Αν ο ΠΑΟ δεν θέλει Ελληνες διαιτητές και θέλει ξένους ας το πει. Μπορεί επίσης να μην του αρέσει ο Λιόλιος, ο Γαλατσόπουλος κτλ: δικαίωμά του – όταν κάποτε γίνουν εκλογές μπορεί να στηρίξει άλλες υποψηφιότητες και να τους διώξει. Θα είναι κομμάτι δύσκολο να αλλάξουν οι νόμοι και να γυρίσει ο Βασιλακόπουλος, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Όμως ό,τι δεν συνοδεύεται από πρόταση, είναι γκρίνια. Και με την γκρίνια φοβάμαι πως δεν πας πουθενά. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει κι ένα επιπλέον ζήτημα: η χρονιά της ομάδας είναι συνολικά τόσο κακή, ώστε δεν έχει μείνει στο τιμόνι άνθρωπος από αυτούς που είχαν τις τύχες της ομάδας το καλοκαίρι. Θέλω να πω πως αν το πρόβλημα είναι οι διαιτητές, ο Λιόλιος, ο Γαλατσόπουλος και δεν ξέρω ποιος άλλος, τότε πρέπει να φωνάξουν τον Πεδουλάκη και τον Ράντονιτς πίσω.
Η ανταγωνιστικότητα λείπει
Ολοι στην Ελλάδα διαμαρτύρονται όταν χάνουν, αλλά για να έχει νόημα η διαμαρτυρία πρέπει και κάτι να διεκδικείς και να έχεις και μια κάποια ανταγωνιστικότητα ως ομάδα κι αυτή να φαίνεται τουλάχιστον στην Ευρωλίγκα. Διαμαρτυρόταν ο Ολυμπιακός για την διαιτησία για χρόνια κι έλεγε «πως δεν γίνεται να παίζω στην Ευρωλίγκα τελικούς και στην Ελλάδα να μην με σέβονται»: το ό,τι έπαιζε στην Ευρωλίγκα τελικούς, δεν θυμάμαι να το αρνιόταν κανένας. Διαμαρτυρόταν επίσης ο Ολυμπιακός σε παιγνίδια που κρίνονταν προκρίσεις και πρωταθλήματα: αν είχε χάσει έντεκα ματς από τον ΠΑΟ στην σειρά δεν νομίζω πως θα έκανε φασαρία – μάλλον θα προσπαθούσε να διορθώσει τα λάθη του. Αυτό κατά την γνώμη μου πρέπει να προσπαθήσει κι ο ΠΑΟ. Κι αν κερδίσει τον Ολυμπιακό σε ένα παιγνίδι έστω, γίνει αγωνιστικά αξιόπιστος και σταματήσει ν αλλάζει προπονητές και παίκτες κάθε μήνα, είναι δεδομένο ότι και τα παράπονά του θα αποκτήσουν άλλη διάσταση – αν υποθέσουμε πως θα υπάρχουν. Διότι αν η ομάδα του είναι καλή και κερδίζει, νομίζω πως δεν θα υπάρχουν και παράπονα.
Άλλωστε το ισχυρίζεται αυτό κι ο ίδιος ο ΠΑΟ: όλοι όσοι δουλεύουν για αυτόν υπόσχονται ότι του χρόνου θα έχει μια ομάδα τόσο δυνατή που δεν θα μπορεί να την σταματήσει όχι διαιτητής, αλλά ούτε καν ο Γαλατσόπουλος, που είναι κράμα Iron man και Κάπτεν Αμέρικα. Αυτό πρέπει να είναι ο στόχος.
Τι είπε ο Ζοτς
Τι άλλο πρέπει να επιδιώξει ο ΠΑΟ; Να αναγνωρίζουν οι αντίπαλοί του πως κάνει κάτι καλό. Όχι οι αντίπαλοί του στην Ελλάδα, διότι εδώ δύσκολα στο αναγνωρίζουν, αλλά οι αντίπαλοί του στην Ευρωλίγκα, που το καλό το διακρίνουν. Λέει πχ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς πριν το ματς της Παρτιζάν με τον Ολυμπιακό: «Ο Ολυμπιακός είναι δικαίως πρώτος στην Ευρωλίγκα γιατί παίζει εξαιρετικό μπάσκετ. Παίζει ως ομάδα και δεν εξαρτάται από έναν παίκτη, γιατί η κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση είναι φανταστική και παίζει με υπομονή. Πολλές επιθέσεις του ολοκληρώνονται στα τελευταία πέντε δευτερόλεπτα και καταλήγουν με ένα ανοιχτό σουτ. Από την άλλη στην άμυνα προσπαθούν να παίξουν πολύ με αλλαγές. Ακόμη και ο Φαλ, που είναι 218 εκατοστά, αλλάζει. Έχουν πολλούς ικανούς παίκτες να παίζουν σε αυτόν τον ρυθμό, να τρέχουν και να σκοράρουν εύκολα». Ο έμπειρος Ομπράντοβιτς περιμένει τον Ολυμπιακό για να τον κερδίσει και μάλλον θα τα καταφέρει: η Παρτιζάν χρειάζεται τη νίκη για να μπει στην οκτάδα, ο Ολυμπιακός έχει άλλες νίκες να πάρει. Όμως ο Ομπράντοβιτς θεώρησε σωστό πριν το παιγνίδι να δείξει τον τεράστιο σεβασμό στο παιγνίδι του αντιπάλου του. Διότι για να κερδίσεις ένα αντίπαλο πρέπει να ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις. Αν πιστεύεις πως σε κερδίζει με την διαιτησία και τον Γαλατσόπουλο δεν θα κάνεις τίποτα.
Τίποτα δεν τελείωσε
Φυσικά υπάρχει κι ένα πρωτάθλημα που δεν τελείωσε κι αυτό ο ΠΑΟ πρέπει και μπορεί να το διεκδικήσει: δεν του λείπουν οι παίκτες ή οι προπονητές, το καθαρό μυαλό του λείπει πρώτα απ' όλα μετά από μια σειρά απο ήττες. Αν εγώ ήμουν ο Παναθηναϊκός, δεν θα στεκόμουν καθόλου στο φάουλ που κακώς δεν δόθηκε στον Παπαγιάννη: θα στεκόμουν όμως πολύ στο γεγονός ότι αυτή τη φορά οι παίκτες μου κοίταξαν τον Ολυμπιακό στα μάτια. Θα τόνιζα ότι το ματς χάθηκε σε λεπτομέρειες και πως την επόμενη φορά, έχοντας και παίκτες που έλειπαν όπως ο Πονίτκα κι ο Αγραβάνης, θα είμαι πιο δυνατός και πιο έτοιμος μα κερδίσω ένα ματς. Θα στόχευα στο να κερδίσω την άλλη εβδομάδα στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα, όπου μάλιστα δεν θα υπάρχουν Ελληνες διαιτητές. Θα το έκανα γιατί την νίκη τη χρειάζομαι. Οχι μόνο γιατί θα μου έδινε ηθικό να διεκδικήσω το πρωτάθλημα, αλλά και για να μπορώ να φωνάζω την επόμενη φορά που με πνίγει το δίκιο μου, χωρίς να θυμίζω το βοσκό που φώναζε πως του τρώει ο λύκος τα πρόβατα κι όλοι γελούσαν νομίζοντας πως λέει χωρατά…
