Μετά από μια χρονιά γεμάτη δυσκολίες ο Ολυμπιακός κατέκτησε το 47ο πρωτάθλημα του με τον ωραιότερο τρόπο: κερδίζοντας τον δεύτερο ΠΑΟΚ στην Τούμπα και μάλιστα με ανατροπή. Ο πρωταθλητής γύρισε το παιγνίδι στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου χάρη και στην καθοριστική συμβολή του προπονητή του: η απόφαση του Πέδρο Μαρτίνς να ρίξει στο ματς τους Αγκιμπού Καμαρά, Ροντρίγκεζ και Ελ Αραμπί (αντί του κουρασμένου Μασούρα, του σκασμένου Μπουχαλάκη και του «σβηστού» Τικίνιο) μεταμόρφωσε τον Ολυμπιακό που βρέθηκε να χάνει πολύ νωρίς καθώς μόλις στο 10 λεπτό ο Μουργκ άνοιξε το σκορ με σουτ που έκανε ανενόχλητος μέσα από τη μικρή περιοχή.

Η αντίδραση του Ολυμπιακού ήταν κακή στο πρώτο ημίχρονο και άψογη στο δεύτερο. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε από τον ΠΑΟΚ η μεσαία γραμμή του οποίου έτρεχε πιο πολύ. Ο Μαρτίνς έβαλε σε αυτή στο δεύτερο ημίχρονο τον Αγκιμπού, έφερε πιο πίσω τον Μαντί και άλλαξε την εικόνα της. Η προσθήκη του Ροντρίγκεζ και του Ελ Αραμπί έδωσαν στον Ρόνι Λόπεζ, που στο πρώτο ημίχρονο πάλευε μόνος, τα στηρίγματα που έψαχνε: ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στο β΄ ημίχρονο πιέζοντας και χάνοντας ευκαιρίες – η ισοφάριση του Λόπεζ, από το γύρισμα του Ροντρίγκεζ, απλά άργησε λίγο. Όταν ήρθε, ήταν φανερό πως όλα για τον Ολυμπιακό είχαν απλοποιηθεί: παρά τις παρεμβάσεις του Λουτσέσκου ο ΠΑΟΚ έμοιαζε πανικόβλητος στην άμυνα και όταν ο Ρέαπτσουκ με ένα καταπληκτικό τελείωμα έκανε το 1-2 έγινε κατανοητό ότι ο Ολυμπιακός θα σφράγιζε την κατάκτηση του πρωταθλήματος θεαματικά. Ο ΠΑΟΚ είχε μια αντίδραση για την τιμή των όπλων, ο Μαρτίνς χρειάστηκε ακόμα και τον Αβραάμ Παπαδόπουλο αφού ο Μπα πόνεσε στη μέση κι αντικαταστάθηκε, αλλά ο Βατσλίκ δεν χρειάστηκε ποτέ: η καλύτερη στιγμή του ΠΑΟΚ ήταν μια κεφαλιά του Ολιβέιρα στο 82΄που έφυγε άουτ.

Απομένει η φιέστα. Όπως αποδείχτηκε και στην Τούμπα το πρόβλημα του Ολυμπιακού τους τελευταίους δυο μήνες ήταν κυρίως στο μυαλό όλων – και των παικτών του. Το μεγάλο rotation του Λουτσέσκου έγινε και χθες. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε με έξι διαφορετικούς παίκτες στην ενδεκάδα του σε σχέση με το παιγνίδι με την ΑΕΚ, αλλά ήταν ο κουρασμένος Ολυμπιακός που γύρισε το ματς: το έκανε γιατί ο Μαρτίνς μετά από καιρό είχε κανονικούς παίκτες – ούτε χαλαρούς, ούτε στρεσαρισμένους. Αλλά αυτά θα τα πούμε προσεχώς. Στην οριστική λήξη του πρωταθλήματος θέλω να επισημάνω κάτι: το πάθημα του ΠΑΟΚ. Που πρέπει να μάθει να κάνει πρωταθλητισμό.

 Χωρίς διοικητική καθοδήγηση

Οσα έχει κάνει ο ΠΑΟΚ μαρτυρούν ότι δεν είχε φέτος διοικητική καθοδήγηση. Διοίκηση μιας ομάδας δεν σημαίνει «δίνω όλες τις αρμοδιότητες σε ένα προπονητή»: σημαίνει, μεταξύ άλλων, και βάζω την ομάδα μπροστά στην ευθύνη της, που είναι το να διεκδικήσει το πρωτάθλημα όσο για την κατάκτησή του υπάρχουν πιθανότητες. Η εφετινή ευκαιρία του ΠΑΟΚ να κάνει κάτι σπουδαίο ήταν από τις σπάνιες. Θα σας το εξηγήσω.

Ας θυμηθούμε τι έχει συμβεί. Στη λήξη της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός χάνει από τον Αρη με 2-1 – είναι η πρώτη του ήττα φέτος. Ο ΠΑΟΚ κερδίζει με 2-0 τη Λαμία εκτός έδρας. Η διαφορά των δυο είναι 12 βαθμοί. Μοιάζει τεράστια. Αλλά δεν είναι.

Ο Ολυμπιακός μπαίνει στα play off με τους βασικούς της ομάδας του επιβαρυμμένους από πολλά ματς. Πριν την ήττα από τον Αρη, στο β’ γύρο, έχει κερδίσει πολύ δύσκολα την ΑΕΚ κι έχει φέρει ισοπαλίες με τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ που θα είναι αντίπαλοί του στα play off. Σε αυτά βρίσκεται και ο ΠΑΣ με τον οποίο ο Ολυμπιακός έχει δυο νίκες σε δυο πολύ σκληρά ματς. Αλλά αμφιβάλω αν στον ΠΑΟΚ ασχολούνται με την αξιολόγηση της κατάστασης.

Ο ΠΑΟΚ μπαίνει στα play off με ένα εντυπωσιακό σερί 16 παιγνιδιών χωρίς ήττα στο πρωτάθλημα: η ψυχολογία του είναι στα ύψη. Εχει επίσης κάνει μια καλή ευρωπαϊκή πορεία (έστω στο Conference League) κι αυτό από μόνο του αρκεί για οπαδική συμπαράσταση. Τα play off του δίνουν μια σπάνια ευκαιρία τουλάχιστον να πλησιάσει πολύ τον Ολυμπιακό. Και χάρη στο πρόγραμμα.    

Το πιο μεγάλο λάθος

Ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει στα τρία πρώτα ματς ότι δεν είναι καλά: κερδίζει πολύ δύσκολα τον Αρη (όπως και στο πρωτάθλημα), δεν κερδίζει στα Γιάννινα και δεν κερδίζει την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, πράγμα που είχε καιρό να συμβεί. Στα τέσσερα τελευταία του ματς έχει πετάξει 7 βαθμούς. Ο ΠΑΟΚ στα τέσσερα πρώτα ματς των play off (με τον ΠΑΣ, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟ και τον Αρη) κάνει 6 γιατί χάνει από τον ΠΑΟ και τον Αρη. Αλλά κάνει ένα λάθος ακόμα μεγαλύτερο: ζητά την αναβολή του ματς με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Το παιγνίδι που έγινε χθες θα πρεπε να έχει γίνει την τέταρτη αγωνιστική των play off. Ο ΠΑΟΚ ζήτησε την αναβολή του για να προετοιμάσει την ρεβάνς με την Μαρσέιγ: κατά τη γνώμη σφάλοντας. Γλύτωσε τον Ολυμπιακό από την πιθανότητα να αντιμετωπίσει μια πρωτόγνωρη κρίση.

Συνθήκες απερίγραπτης κρίσης

Ας δούμε τα τότε δεδομένα. Ο Ολυμπιακός που έχει μια νίκη δύσκολη (με τον Αρη) στα τέσσερα τελευταία του ματς πρέπει να πάει στην Τούμπα. Μετά την Τούμπα ακολουθεί το ματς στη Λεωφόρο με τον φορμαρισμένο ΠΑΟ. Αν την τέταρτη αγωνιστική ο Ολυμπιακός έχανε στην Τούμπα και την πέμπτη έχανε στη Λεωφόρο (όπως και συνέβη) ο Ολυμπιακός θα πήγαινε στα δυο ματς κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ με μια νίκη, τρεις ήττες και δυο ισοπαλίες σε έξι ματς. Ενας τυχόν αποκλεισμός του στο κύπελλο (που ήρθε…) θα δημιουργούσε συνθήκες απερίγραπτης κρίσης, γκρίνιας και μουρμούρας που θα χε να κάνει την φθίνουσα απόδοση του. Το ότι ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει ρίξει τη διαφορά στους 7 βαθμούς είναι δευτερεύων: και στους 8 να ήταν (και να έχανε δηλαδή ο ΠΑΟΚ από τον Αρη) τα ματς του Ολυμπιακού με Παναθηναϊκό (στο Καραϊσκάκη), Αρη (στο Βικελίδης), ΑΕΚ (στο ΟΑΚΑ) θα ήταν απίστευτα δύσκολα για τον προπονητή του – η δε νίκη με τον ΠΑΣ (αν ερχόταν όπως ήρθε) δεν θα αντιμετωπιζόταν ως «νίκη τίτλου», αλλά ως σημάδι επικείμενης κατάρρευσης. Ο ΠΑΟΚ που κλείνει με ΠΑΣ (έξω), Αρη και ΠΑΟ (μέσα) θα είχε ρεαλιστικότατες πιθανότητες να παιχτούν όλα σε ένα ματς στο Καραϊσκάκη. Στο οποίο αυτός θα πήγαινε με τον αέρα της ομάδας που κάλυψε εννιά βαθμούς στα play off και ο Ολυμπιακός με το άγχος της ομάδας που φλερτάρει με ένα ιστορικό ρεζιλίκι. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Ολυμπιακός για να πάρει το πρωτάθλημα θα χρειαζόταν ψυχραιμία που είναι μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να έχει μια ελληνική ομάδα.

 Θα ήταν σκληρό αλλά…

Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να ζητήσει να γίνει το ματς με τον Ολυμπιακό την τέταρτη αγωνιστική και να τα δώσει όλα σε αυτό για τη νίκη: ερχόταν από μια ήττα από τον ΠΑΟ (σε ένα ματς που έπαιξε καλά) κι από το καλό αποτέλεσμα στη Μασσαλία. Αν δεν κέρδιζε, δεν θα έχανε τίποτα: το πρωτάθλημα το ‘χε χάσει ήδη δυο φορές στη διάρκεια της σεζόν όταν βρέθηκε 15 βαθμούς πίσω. Αν κέρδιζε όμως, θα πρόσφερε στους οπαδούς του μια σπάνια ευκαιρία διεκδίκησης ενός τίτλου που θα έμοιαζε το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ιστορίας του. Νομίζω πως αναβολή του ματς εξαιτίας της Μαρσέιγ δεν χρειαζόταν διότι με τους αποδεκατισμένους Γάλλους έπαιζε Πέμπτη: χρόνος για ξεκούραση υπήρχε – ακολουθούσε και Πάσχα. Γνωρίζοντας τον ΠΑΟΚ και την ψυχοσύνθεση του λέω πως αν κέρδιζε τον Ολυμπιακό θα πήγαινε στο ματς με τους Γάλλους γκαζωμένος και πιθανότατα θα τους απέκλειε. Αναβάλλοντας το ματς με τον Ολυμπιακό έκανε δυο λάθη: έδωσε στον Ολυμπιακό την δυνατότητα να ξεπεράσει το σκόπελο της κρίσης (και να προσπεράσει εν τέλει ανώδυνα και την ήττα από τον ΠΑΟ και τον αποκλεισμό στο κύπελλο) αλλά κυρίως οριοθέτησε το ματς με την Μαρσέιγ ως τελευταίο παιγνίδι της χρονιάς. Ολοι έπεισαν τους παίκτες του ΠΑΟΚ ότι μετά από αυτό δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα: και βλέπουμε τι γίνεται.

Θα ήταν σκληρό ενδεχομένως να κερδίσει τον Ολυμπιακό τρεις μέρες μετά το ματς στη Μασσαλία. Αλλά ο πρωταθλητισμός θέλει σκληράδα και χαρακτήρα. Αν περιμένεις να τα έχεις όλα βολικά για να διεκδικήσεις ένα πρωτάθλημα, θα διεκδικήσεις σοβαρά το επόμενο σε καμιά εικοσαριά χρόνια…