Τις τελευταίες μέρες, μεταξύ άλλων, διακινήθηκε μια καταπληκτική θεωρία με βάση την οποία η τιμωρία του ΠΑΟΚ για την πολυϊδιοκτησία του στοίχισε το πρωτάθλημα, διότι κατά κάποιο περίεργο τρόπο επηρέασε την ομάδα, την ψυχολογία του κτλ κτλ. Όποιος αυτό το λέει μειώνει τρομερά τον ΠΑΟΚ γιατί τον παρουσιάζει σαν μια ομαδούλα, που δεν μπορεί ούτε καν να πείσει τους παίκτες της ότι είναι αθώα  (όπως ισχυρίζεται). Αλλά επειδή κι αυτό μπορεί να είναι εντέλει μια εκτίμηση η ίδια η πραγματικότητα μας φέρνει ένα ωραίο παράδειγμα που δείχνει πως οι ομάδες (δηλαδή οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές) δεν επηρεάζονται καθόλου από αποφάσεις δικαστικών οργάνων που μάλιστα δεν έχουν και τελεσίδικη εφαρμογή. Αναφέρομαι φυσικά στο παράδειγμα της Μάντσεστερ Σίτυ.

Φουσκωμένα και παραποιημένα στοιχεία

Τον περασμένο Φεβρουάριο η Μάντσεστερ Σίτυ τιμωρήθηκε από την αρμόδια πειθαρχική επιτροπή της UEFA (το Club Financial Control Body) με διετή αποκλεισμός από τα Κύπελλα Ευρώπης και πρόστιμο 30 εκατομμύρια ευρώ για σοβαρές παραβάσεις του Financial Fair Play. Η Σίτυ γνώριζε ότι η UEFA ερευνά τα πεπραγμένα της από τον Μάρτιο του 2019, και ότι όλα είχαν ξεκινήσει μετά από δημοσιεύματα του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» τον Νοέμβριο του 2018. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα αυτά (που βασίζονταν σε στοιχεία που οι Γερμανοί ανακάλυψαν στα Football Leaks), η Μάντσεστερ Σίτι κατηγορούνταν ότι προσκόμισε «φουσκωμένα» και παραποιημένα οικονομικά στοιχεία για τα έσοδά της, κατά τον ετήσιο έλεγχο του FFP από το 2012 μέχρι το 2017. Με βάση τα στοιχεία που διέρρευσαν, ο ιδιοκτήτης της αγγλικής ομάδας Σεΐχης του Αμπού Ντάμπι, Μανσούρ μπιν Ζαγέντ Αλ Ναχιάν, ήταν εκείνος που ουσιαστικά χρηματοδοτούσε την κεντρική χορηγία της «Etihad» κι ως εκ τούτου, δεν υπήρχαν επί της ουσίας έσοδα που ισοσκελίζουν τους ισολογισμούς (όπως επιβάλουν οι κανονισμοί του FFP), αλλά χρήματα που έμπαιναν στο ταμείο απευθείας από τον Άραβα επιχειρηματία, που είχε βρει τον τρόπο να αποφεύγει και αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.

Το mail της παραδοχής

Σύμφωνα με τις διαρροές από τη χορηγία 81,2 εκατ. ευρώ της περιόδου 2015-16 (για τη φανέλα, το γήπεδο και την ακαδημία της ομάδας), μόλις τα 9,6 εκατ. ευρώ προήλθαν από την «Etihad» και τα υπόλοιπα ήρθαν απευθείας από το «Abu Dhabi United Group», το επιχειρηματικό holding που ανήκει στην οικογένεια Μανσούρ και κατέχει το 77% των μετοχών του συλλόγου.

Μια βασική αποκάλυψη του «Der Spiegel» ήταν ένα mail του οικονομικού διευθυντή της Μάντσεστερ Σίτι Χόρχε Τσουμίγιας, το οποίο είχε επιβεβαιώσει την διαδρομή του χρήματος αναφέροντας χαρακτηριστικά «παρακαλώ σημειώστε πως από τα 67,5 εκατ. λίρες (σ.σ. 81,2 εκατ. ευρώ), μόνο τα 8 εκατ. λίρες (9,6 εκατ. ευρώ) προέρχονται από την "Etihad"». Το γερμανικό περιοδικό μάλιστα, ανέφερε στο δημοσίευμα πως από το 2012 μέχρι το 2017 οι Αραβες έβαλαν με τέτοιες αδιαφανείς διαδικασίες το ποσό των 127,5 εκατ. λιρών (153,5 εκατ. ευρώ) στα ταμεία του συλλόγου.

Η διοίκηση της Σίτι είχε αντιδράσει μετά από το γερμανικό δημοσίευμα, επισημαίνοντας πως «υπάρχει μία μεροληπτική παρουσίαση στοιχείων, η οποία αγνοεί ένα ολοκληρωμένο σύνολο, αδιάσειστων αποδεικτικών στοιχείων» και είχε απειλήσει με αγωγές. Η UEFA, που ήδη είχε επιβάλει το 2014 ένα πρόστιμο 20 εκατ ευρώ στη Σίτυ για παραβάσεις του FFP, άρχισε έρευνα, αλλά οι Αραβες αρνήθηκαν να συνεργαστούν σοβαρά. Η τιμωρία που τους επιβλήθηκε βασίστηκε κυρίως σε αυτή την άρνηση της συνεργασίας, αλλά το CAS δεν δέχτηκε ότι η άρνηση αυτή μπορεί να είναι λόγος τόσο βαριάς ποινής. Ζητά στην απόφασή του οι έλεγχοι να συνεχιστούν, ζητά να προχωρήσει σε ελέγχους για το ίδιο θέμα και η Πρέμιερ λιγκ κι απλά διατηρεί ένα μέρος του προστίμου που είχε επιβληθεί στην Σίτυ.

Διπλό στο Μπερναμπέου

Αν στην Ελλάδα είχε τιμωρηθεί ομάδα για αποκαλύψεις ενός περιοδικού και η ποινή της βασιζόταν στην έλλειψη συνεργασίας των λογιστών της με αρμόδιες υπηρεσίες θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν! Αλλά και η Σίτυ δεν αποδέχτηκε την ποινή χωρίς αντιρρήσεις: οι παράγοντές της κατήγγειλαν την UEFA και τους ελεγκτές της και σε πολιτικά δικαστήρια και φυσικά προσέφυγαν στο CAS, όπου και δικαιώθηκαν. Αλλά όλα αυτά δεν είχαν καμία απολύτως επίπτωση στην ομάδα του Γκουαρντιόλα, όπως δεν θα είχαν και καμία επίπτωση σε καμία νορμάλ ομάδα: οι αποφάσεις είναι αποφάσεις και η μπάλα είναι μπάλα. Αποκλεισμένη για δυο χρόνια από το Τσάμπιονς λιγκ η Σίτυ κέρδισε την Ρεάλ στο Μπερναμπέου και με την επανέναρξη του πρωταθλήματος έχει κάνει περισσότερους βαθμούς από την Λίβερπουλ, που πήρε δίκαια το πρωτάθλημα χάρη στα καταπληκτικά πράγματα που έκανε στην αρχή της σεζόν και μέχρι τη διακοπή της. Μετά την επανέναρξη μετρούσε απλά μέρες για την κατάκτηση του τίτλου και στο ματς με τη Σίτυ πλήρωσε ακριβά την χαλαρότητα της. Συμβαίνει – για ποδόσφαιρο μιλάμε.

Κίνητρα και δικαιολογίες

Βέβαια στην Ελλάδα δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο: το πώς παίζει κάποιος, τι κάνει, πως το κάνει είναι μια συζήτηση που αφορά ελάχιστους. Εδώ δυο πράγματα μετράνε: το πώς θα δηλητηριάσουμε την επιτυχία του άλλου (αυτού που έχουμε ως αντίπαλο στο φαντασιακό μας υπόβαθρο συνήθως) και το πώς θα βρούμε δικαιολογίες για τα λάθη μας – όσο πιο μεγάλα μάλιστα είναι τα λάθη τόσο πιο αστείες (και συγχρόνως πιστευτές από το πρόθυμο πλήθος) είναι οι δικαιολογίες.

Αν άνθρωπος που θέλει το καλό της Σίτυ έλεγε ότι η ομάδα θα τα παρατήσει εξαιτίας της τιμωρίας, θα πέθαιναν στα γέλια πρώτα ο Γκουαρντιόλα και οι παίκτες του και μετά όλοι όσοι την ομάδα την παρακολουθούν γιατί χαίρονται με το ποδόσφαιρο που παίζει. Μάλιστα επειδή δεν γνώριζαν ότι η τιμωρία θα πέσει (κανείς δεν το ξέρει αυτό όταν μιλάμε για δικαστήρια) είχαν πει επανειλημμένως ότι θέλουν να κατακτήσουν το Τσάμπιονς λιγκ για να δημιουργήσουν πρόβλημα στην UEFA, που θα έπρεπε να κάνει το επόμενο χωρίς την κάτοχο του τίτλου. Κίνητρα είναι για τις ομάδες οι τιμωρίες. Για τις σοβαρές ομάδες βέβαια, όχι για κάτι δικές μας…