Όταν προχθές ακούσαμε ότι ο Θοδωρής Ζαγοράκης παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της ΕΠΟ οι πιο πολλοί είπαμε αυθόρμητα ότι «και πολύ άντεξε». Κατά τη γνώμη μου ήθελε να φύγει από τη μέρα που πέρασε απο τη Γενική Συνέλευση την Ολιστική Μελέτη της FIFA/UEFA, ίσως γιατί έκρινε πως αυτό ήταν το πιο πολύ που μπορούσε να κάνει. Όπως και να χει η παραίτηση είναι ήττα. - και δική του και όποιου χάρηκε όταν κέρδισε. Αλλά ακόμα πιο θλιβερή από την παραίτησή του είναι η δήλωση που την συνόδευσε: μια απόλυτη απόδειξη φόβου που δυστυχώς μαρτυρά γιατί στο ποδόσφαιρό μας θα γίνουν όλα χειρότερα.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά για να μην χαθούμε. Το περασμένο Σάββατο ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΟ έκανε μια δήλωση για το θέμα της τιμωρίας του Αρη. Ολοι στάθηκαν στην τοποθέτησή του πως ως τιμωρία είναι άδικη. Στην πραγματικότητα με αυτή τη δήλωση ο Ζαγοράκης μας ανακοίνωνε την πρόθεση να φύγει από την ομοσπονδία. «Δε θα χρησιμοποιήσω το «εργαλείο των ισορροπιών» ως μέσο παραγοντικής επιβίωσης μου στο ποδόσφαιρο. (…) Δεν πρόκειται να παίξω τον ρόλο της Ιφιγένειας…» έγραφε ο Ζαγοράκης, που όχι τυχαία δημοσιοποίησε τη δήλωσή του στη σελίδα του στο Facebook κι όχι στο site της ομοσπονδίας. Μόνο που από αυτή τη δήλωση εγώ θα κρατήσω ένα άλλο κομμάτι της: αυτό στο οποίο μιλούσε για «κρυφτούλι από τις ευθύνες». «Θα ήταν πιο βολικό να κρυφτώ πίσω από την ιδιότητα μου. Αυτό το κρυφτούλι, όμως, έφερε το ελληνικό ποδόσφαιρο σε αυτή την κατάσταση» λέει. Και τρεις μέρες αργότερα αυτό το κρυφτούλι το παιξε κι αυτός.
Η Σουπερλιγκ2 είναι τερατούργημα
Μετά την δημοσιοποίηση της πρόθεσής του να φύγει άρχισαν οι ερωτήσεις για το γιατί έφυγε. Κυκλοφόρησε αμέσως ότι αυτό συνέβη γιατί δεν εισακούστηκε μια θέση του σχετικά με την περίφημη αναδιάρθρωση των κατηγοριών – δεν είναι και μικρός λόγος: στην ΕΠΟ αποφασίστηκε φέτος στη Σουπερλίγκα2 να πάρουν μέρος 36 ομάδες (αν πληρούν τις προϋποθέσεις) και να ανεβεί στην πρώτη κατηγορία μία! Για το Ζαγοράκη πρόκειται για γελοιότητα απο τις σπάνιες: θα ήταν πιο τίμιο να αποφασίσουν να μην ανεβεί καμία. Ωστόσο ακόμα κι αυτή η γελοία απόφαση ήταν απλά μια αφορμή για την παραίτησή του: ο βασικός λόγος ήταν πως έφυγε γιατί δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανένα. Μόνο που δεν τολμά να πει δυστυχώς ποιος δεν τον άφηνε να διοικήσει.
Ηθελε να κάνει πολλά
Τώρα που έφευγε θέλω να σας πω μερικά από αυτά που ήθελε να κάνει ο Ζαγοράκης και που ήταν κι ο λόγος που δέχτηκε την πρόταση του πρωθυπουργού να πάει στην ομοσπονδία. Ο Ζαγόρ ήθελε να δει να μπαίνει μπροστά η κατασκευή προπονητήριου της Εθνικής: το ταμείο Ανάκαμψης πληρώνει για υποδομές και το ξέρουμε γιατί από εκεί θέλει χρήματα κι ο Δήμος Αθηναίων για το γήπεδο στο Βοτανικό. Ηθελε να γίνει έδρα της Εθνικής το Παγκρήτιο. Ηθελε σε πρώτη ευκαιρία να αναλάβει η ΕΠΟ μια ευρωπαϊκή διοργάνωση - τα τελικά του πρωταθλήματος Νέων ή των Ελπίδων. Ηθελε να υπάρξει στην ΕΠΟ μια τεχνική Επιτροπή με παίκτες 2004 και εκπρόσωπο του ΠΣΑΠ, του συλλόγου προπονητών κτλ. Ηθελε την ουσιαστική αναβάθμιση των σχολών προπονητών με επαγγελματίες, όπως ο Σάντος κι ο Βαλβέρδε, που να είναι κάθε χρόνο παρόντες ως καθηγητές. Ηθελε σοβαρή αναβάθμιση κάποιων τουρνουά της ομοσπονδίας, όπως το πρωτάθλημα των Ενώσεων. Ηθελε φυσικά και την ψήφιση της Ολιστικής Μελέτης για να φύγει η διαιτησία και η αθλητική δικαιοσύνη από την ΕΠΟ και να αναλάβει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο τις ευθύνες του: αυτό το τελευταίο το πέτυχε.
Εχει ένα άλλοθι ο Ζαγοράκης: βρήκε στην ΕΠΟ ανθρώπους να ασχολούνται με όλα τα άλλα εκτός από το ποδόσφαιρο! Τα τελευταία θέματα που απασχολούσαν την ΕΠΟ ήταν τι θα γίνει με τις αναδιαρθρώσεις, γιατί δεν πήρε άδεια το Αιγάλεω, πως θα αντικατασταθεί από την Επιτροπή Αδειοδότησης ο Γιώργος Δημητρίου, πως θα γίνει πόλεμος με τον Λευτέρη Αυγενάκη για το Μητρώο των Σωματείων, πως θα προσληφθούν μερικοί γιοί και μερικές κόρες ακόμα, πως θα στελεχωθεί το Γραφείο Τύπου με δικά μας παιδιά κτλ κτλ. Ολες αυτές οι απίθανες ασημαντότητες με τις οποίες όφειλε να ασχολείται τον οδήγησαν στο αντίο. Αλλά μιλάμε για ήττα. Μεγάλη. Διότι η ΕΠΟ μπορεί να αλλάξει σελίδα μόνο αν βρεθούν εκεί άνθρωποι που αποδεδειγμένα αγαπούν το ποδόσφαιρο κι έχουν κύρος και προσωπικότητα. Όταν ένας ποδοσφαιράνθρωπος με κύρος φεύγει, οι ελπίδες κάτι ν αλλάξει μειώνονται. Γιατί πιθανότατα θα αντικατασταθεί από μια μαριονέτα από τις δεκάδες που υπάρχουν. Ειδικά από τη στιγμή που ο Ζαγοράκης αποφάσισε να μην μας πει τους λόγους που έφυγε.
Κουκιά μαγειρεμένα…
Αν η ανακοίνωση που έβγαλε για το θέμα του Αρη ήταν η καλύτερη της σύντομης καριέρας του στην ΕΠΟ, η χθεσινή του ανακοίνωση ήταν η χειρότερη. Μετά από ένα όργιο φημών για γκαζάκια που του πετάξανε σπίτι (γεγονός που δεν ισχύει), μετά από διάφορα δημοσιεύματα στα οποία ο ίδιος φέρεται να μιλάει για «διαφορά φιλοσοφίας με τα μέλη του ΔΣ», μετά από αποκαλύψεις (μέσω κύκλων) μιας προσωπικής πίκρας για μια κυβέρνηση «που τον άφησε μόνο», ο Ζαγοράκης έβγαλε μια ανακοίνωση που θυμίζει Γιάννη Πάριο: «φταίμε κι οι δυο που ζούμε χώρια».
«Δεν είναι σκοπός μου να κατηγορήσω κανέναν ή να επιρρίψω τις ευθύνες στην μία ή στην άλλη πλευρά. Προφανώς, υπάρχει μια διαφορά αντίληψης για το ποδόσφαιρο και για το πως πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Όποιος, όμως, προσπαθήσει να βρει τους κακούς και τους καλούς σε αυτή την ιστορία θα κάνει λάθος. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν μόνο ένοχοι» λέει. «Το μόνο θύμα σε αυτή την υπόθεση είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. Κανένας άλλος» προσθέτει. Και καταλήγει, δηλώνοντας την ελπίδα του ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ «να έχει και την συμπαράσταση και την ελευθερία κινήσεων για να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να κάνει τις τομές που απαιτούνται για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου». Άρρητα ρήματα κουκιά μαγειρεμένα.
Κρυφτό και κυνηγητό
Ο Ζαγοράκης προτίμησε τελικά το ρόλο της Ιφιγένειας και μάλιστα μιας άχρηστης Ιφιγένειας, μιας Ιφιγένειας που δέχεται να τη θυσιάσουν και να μην βγάλει κι άχνα! Τι θα πει «διαφορά αντίληψης»; Γιατί «είναι όλοι ένοχοι», όταν στη διοίκηση της ομοσπονδίας υπάρχουν συγκεκριμένοι άνθρωποι; Και κυρίως ποιος του στέρησε την ελευθερία να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις; Αυτά πρέπει να μας εξηγήσει, αν δεν θέλει να είναι ανάμεσα σε αυτούς που «παίζουν κρυφτούλι από τις ευθύνες» - όπως έλεγε το Σάββατο. Ειδικά η περί ελευθερίας αναφορά είναι χρειάζεται απαραίτητα διευκρίνιση: υπάρχει δηλαδή κάποιος που υπονομεύει την ελευθερία του προέδρου της ομοσπονδίας; Πως το κάνει; Διοικώντας πίσω από την κουρτίνα; Με ποιους; Και με ποιο σκοπό και όφελος; Αυτά σε μια λογική χώρα θα απασχολούσαν τον αθλητικό εισαγγελέα. Που για να το πω όπως ο Ζαγοράκης «παίζει κι αυτός κρυφτούλι». Και γιατί να μην το κάνει; Κρυφτό παίζουν όλοι. Για να αποφύγουν το κυνηγητό….
