Δεν ήθελα τόσο καιρό να γράψω τίποτα για τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος εδώ γιατί είχα πιο ωραία πράγματα για να ασχοληθώ από το να καταγράφω αστειότητες. Τώρα που αποφασίστηκε επιτέλους ο τελικός να γίνει στο Πανθεσσαλικό με τους όρους που έβαλε ο δήμαρχος Βόλου, που όπως μας είπε μίλησε με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ, θέλω να σας πω το χειρότερο που έβγαλε στο φως αυτή η απίθανη ιστορία: την αληθινή στήριξη που έχουν όλοι αυτοί οι απίθανοι σκηνοθέτες μιας απολύτως δυσφημιστικής για το ποδόσφαιρό μας διαδικασίας από πολλούς που κατά τα άλλα δηλώνουν ότι αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που η αθλιότητα απέκτησε πραγματικούς υποστηρικτές.

Με ΜVP τους Μπαλτάκους

Να σας ξεκαθαρίσω κάτι: το σύνολο των πληροφοριών για όλο αυτό το απίθανο καρκατσουλιό έγινε γνωστό από την αρχή μέχρι το τέλος (;) της ιστορίας από την ίδια την ΕΠΟ. Η ΕΠΟ ήταν που από πέρυσι τον Αύγουστο άρχισε να ασχολείται με την έδρα του τελικού κυκλοφορώντας εκτιμήσεις του είδους «ο τελικός θα γίνει στη Νέα Υόρκη ή στην Γερμανία ή στο Μόναχο ή στην Αυστραλία». Η ΕΠΟ έφτιαξε την προκήρυξη που προκάλεσε όλη αυτή τη γελοιότητα. Η ΕΠΟ έψαχνε γήπεδο στην Κύπρο χωρίς να έχει εξασφαλίσει το μίνιμουμ, δηλαδή την συγκατάθεση της τοπικής αστυνομίας. Η ΕΠΟ συζητούσε για μήνες με ιδιοκτήτες γηπέδων, όπως ο Κώστας Πηλαδάκης πχ. Η ΕΠΟ συμφώνησε με τον Δήμαρχο Βόλου κ. Αχιλλέα για την παραχώρηση του Πανθεσσαλικού και η ΕΠΟ διαφώνησε μαζί του για τον αριθμό των προσκλήσεων. Η ΕΠΟ συζητούσε σοβαρά για την διεξαγωγή του τελικού στην Πολωνία, στο Βελιγράδι και στο Βουκουρέστι – μάλιστα από την ΕΠΟ μάθαμε πως το Βουκουρέστι απορρίφθηκε γιατί η ΑΕΚ δεν ήθελε να πάει εκεί λόγω του Ρασβάν Λουτσέσκου. Η ΕΠΟ μας είπε ότι θα πήγαινε τον τελικό στα Τίρανα, αλλά δεν πρόλαβε γιατί είχε κλείσει το γήπεδο των Τιράνων για συναυλία ο Νίκος Βέρτης. Και η ΕΠΟ άνοιξε τον δημόσιο διάλογο με τον Μπέο που έχει κάνει ρεσιτάλ δηλώσεων εξευτελίζοντας όλους τους εμπλεκόμενους στην διαδικασία.

Ολη αυτή η απερίγραπτη γελοιότητα είναι μια παραγωγή της ομοσπονδίας αποκλειστικά. Κανείς δεν υποχρέωσε τον κ. Τάκη Μπαλτάκο να λέει του κόσμου τις ανοησίες ή τον κ. Διακωφώτη να μιλάει για Πολωνίες και Αλβανίες. Μόνοι τους τα κάνανε όλα γνωστά. Γιατί; Γιατί έχουν αποκτήσει ένα τεράστιο κοινό υποστηρικτών που δεν τους νοιάζει ούτε η σοβαρότητα της διοργάνωσης (είτε λέγεται κύπελλο, είτε πρωτάθλημα), ούτε το γεγονός ότι όσοι υπάρχουν στην ομοσπονδία ρεζιλεύουν το ποδόσφαιρο. Τους νοιάζει μόνο να κερδίζουν οι ομάδες τους. Με MVP τους Μπαλτάκους.

Μίλησε μόνο ο Λουτσέσκου

Κοντά στο πλήθος των οπαδών ομάδων που χαίρονται γιατί οι προεδράρες τους ελέγχουν το μαγαζί, προστίθενται διαρκώς και νέοι πρωταγωνιστές. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι πχ παρακολούθησαν όλη αυτή την αθλιότητα άλαλοι: άλλωστε το έκαναν σχεδόν πάντα τα τελευταία τριάντα και βάλε χρόνια που τους θυμάμαι. Η καλή σχέση με την ομοσπονδία είναι ένα από τα μυστικά του επαγγέλματος διότι ανοίγει και πόρτες: οι ίδιοι που κάποτε λάτρευαν τον Γκαγκάτση είναι αγκαλιά και με τους σημερινούς. Οι πιο πολλοί από αυτούς, να ξέρετε, αν πάλι αλλάξει το καθεστώς στο Γουδί και γίνει «εξυγίανση της εξυγίανσης» θα είναι με τους επόμενους – δουλειά είναι. Αλλά εδώ έχασαν την λαλιά τους κι άλλοι πολλοί. Ο ΠΣΑΠ πχ δεν έχει πει τίποτα για όλο αυτό το ρεζιλίκι που προσβάλει το ποδόσφαιρο. Οι παλιοί παίκτες που έχουν αποκτήσει και δουλειά ως σχολιαστές σφυρίζουν κλέφτικα. Και γιατί να πάρουν θέση; Εδώ δεν μιλάνε για το ότι η Εθνική ομάδα, (που για να αποκτήσει έδρα έπρεπε να φτιάξει η ΑΕΚ γήπεδο αλλιώς μπορεί κι αυτή να έπαιζε στα Τίρανα), δεν έχει προπονητικό κέντρο. Δεν μιλάνε για το ότι μαζεύτηκε νύχτα ο εξοπλισμός από τον Αγιο Κοσμά και μεταφέρθηκε στις αποθήκες της Παιανίας με άδεια του κ. Γιώργου Βαρδινογιάννη και πάλι καλά γιατί δεν ξέρανε τι θα κάνουν τα υλικά. Είναι τυχαίο νομίζετε ότι δεν μιλάνε; Χωρίς ο λόγος να είναι κοινός, η σιωπή είναι ό,τι πιο βολικό. Και είναι και σαφώς ευκολότερη στάση από την αξιοπρέπεια.

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις εμπλεκόμενες ομάδες. Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ παρακολούθησαν όλο αυτό το πανηγύρι χωρίς να πουν το  παραμικρό – προφανώς γιατί πιστεύουν πως έτσι στηρίζουν την ΕΠΟ, δηλαδή όλη αυτή την χωρίς προηγούμενο αθλιότητα. Ποιος τόλμησε και είπε δυο πράγματα; Μόνο ο Ρασβάν Λουτσέσκου. Τι είπε; Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα – κάτι γενικότητες είπε του τύπου «ξέρω γιατί γίνονται όλα» κι αφού προηγουμένως διαμαρτυρήθηκε όχι μόνο για την ανικανότητα των υπευθύνων να βρουν ένα γήπεδο, αλλά και για τις συνεχείς αλλαγές της ημερομηνίας διεξαγωγής του ματς. Τουλάχιστον καταγράφηκε χάρη σε αυτόν μια αντίδραση σε όλο αυτό το αίσχος. Ενας Ρουμάνος είχε το κουράγιο να πει ότι διασύρεται ένας θεσμός. Την ώρα που οι υπόλοιποι πετάνε αητό.            

Το πανηγύρι έχει αρχίσει

Φυσικά και δεν είναι το μεγάλο πρόβλημα η έδρα του τελικού: ένα γήπεδο κάπου θα βρισκόταν. Το αληθινό πρόβλημα είναι η ίδια η εικόνα που θα δούμε, όταν και εφόσον το ματς γίνει. Θα δούμε δυο ομάδες που θα αγωνιστούν σε ένα απολύτως άδειο γήπεδο, αφού προηγουμένως το πιθανότερο είναι πως θα τσακωθούν και παρασκηνιακά για τους διαιτητές του ματς: ήδη το πανηγύρι έχει αρχίσει. Θα είναι ένα θέαμα άθλιο και αδιανόητα διαφορετικό από ό,τι συμβαίνει παντού στον κόσμο όταν μιλάμε για τελικούς. Φταίει για αυτό ο εγχώριος χουλιγκανισμός; Μπορεί. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι στο μπάσκετ φέτος έγινε τελικός κυπέλλου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟ στο Ηράκλειο και δεν υπήρξε το παραμικρό πρόβλημα για τον απλούστατο λόγο ότι η ομοσπονδία μπάσκετ φρόντισε πραγματικά να εισιτήρια να πάνε σε όσους ήθελαν να δουν ένα παιγνίδι κι όχι να μαχαιρώνονται μεταξύ τους. Κι αν, όπως επισήμαναν δημοσιογράφοι, που για να κάνουν κριτική στην ομοσπονδία του μπάσκετ βρίσκουν την λαλιά τους, ο κόσμος ήταν λίγος δεν πειράζει: σημασία έχει πως το σπορ δεν διασύρθηκε.

Οι προεδράρες και οι κολαούζοι

Σε μια άλλη ώρα θα υπήρχε προβληματισμός πρώτα από όλα από την ίδια την ομοσπονδία για το γιατί δεν ήθελε καμία πόλη να φιλοξενήσει αυτό που οι ίδιοι οι παράγοντες της ΕΠΟ αποκαλούν «γιορτή». Σε μια άλλη χώρα θα υπήρχε προβληματισμός για την ανικανότητα των παραγόντων, από όσους θεσμικά υπάρχουν για να τους ελέγχουν. Αλλά εδώ ζούμε σε μια χώρα όπου η αθλιότητα, όχι μόνο δεν κατακρίνεται από όσους θα έπρεπε, αλλά έχει και οπαδούς – πραγματικούς οπαδούς, που για όλο αυτό το χάλι όλο αυτό τον καιρό σωπαίνουν κι αύριο μπορεί για το ίδιο χάλι και να πανηγυρίζουν, αρκεί την ομοσπονδία να την ελέγχουν οι προεδράρες και οι κολαούζοι τους.

Τι μένει; Η μεγάλη δήλωση του Μπέου που είπε ότι οι πουτάνες τον αγαπάνε για αυτό γύρισαν σε αυτόν. Και δεν τόλμησε να του απαντήσει και κανείς από φόβο μην τους υποχρεώσει να πάνε στο γήπεδο με φούστες...