Ο Ολυμπιακός πέρασε και από τη Νίκαια διατηρώντας το +9 στη βαθμολογία από τον ΠΑΟΚ που όμως δικαίως μπορεί να ισχυρίζεται πως χθες έστειλε ένα ακόμα μήνυμα πως δεν θα παραιτηθεί από την κούρσα του πρωταθλήματος. Η νίκη με ανατροπή κόντρα στον ΠΑΟ μαρτυρά πίστη. Το δε +9 ο ΠΑΟΚ δεν το βλέπει: για την ακρίβεια το θεωρεί εύκολα ανατρέψιμο. Ο ΠΑΟΚ έχει στα υπέρ του το πρόγραμμα, η αγωνιστική βελτίωσή του είναι σημαντική και παρασκηνιακά χτίζει προσεχτικά την βεβαιότητα ότι ζούμε μέρες πρωταθλήματος 2018-19. Οσο κι αν ο Ολυμπιακός παραμένει φαβορί λόγω του +9, αν όλα κριθούν στην τελική ευθεία, πάντα κερδίζει όποιος έρχεται με φόρα.

Διαφορετική οπτική άνευ σημασίας

Το ματς του ΠΑΟΚ με τον ΠΑΟ είναι από αυτά που δύσκολα θα ξεχαστούν. Ανήκει στην κατηγορία των παιγνιδιών τα οποία στο τέλος τους οι δυο αντίπαλοι τα βλέπουν πολύ διαφορετικά: στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουμε πολύ συχνά τέτοια ματς. Ο ΠΑΟΚ και οι οπαδοί του βλέπουν μια μεγάλη νίκη. Ο ΠΑΟ και οι οπαδοί του βλέπουν μια κανονική αλλοίωση αποτελέσματος. Παραδόξως δεν μπορεί να πεις ότι κάποιος έχει άδικο, πλην όμως οι ομάδες παίζουν για βαθμούς. Κι αυτούς τους πήρε ο ΠΑΟΚ.  

Ματ του Λουτσέσκου

Ο ΠΑΟΚ γύρισε το ματς στο δεύτερο ημίχρονο παρότι έκανε ένα πρώτο ημίχρονο τελείως λάθος. Ο Λουτσέσκου έδωσε φανέλα βασικού στους Μιχαηλίδη, Μουργκ και Τσόλακ σε σχέση με το ματς με τον Ολυμπιακό. Ο Μιχαηλίδης κατέθεσε την γνωστή του θέληση, ο Τσόλακ είχε ένα δοκάρι σε μια από τις ελάχιστες φάσεις που τον έψαξαν σωστά, ο Μουργκ ήταν ανύπαρκτος. Είναι εξαιρετικά δύσκολο ωστόσο ο έμπειρος Λουτσέσκου (που αντίθετα από τον Ολυμπιακό τον ΠΑΟ δεν τον φοβάται) να κάνει δεύτερη Κυριακή στη σειρά λάθη στο κοουτσάρισμα: χθες οι παρεμβάσεις του μεταμορφώνουν τον ΠΑΟΚ γιατί ο Ρουμάνος διαβάζει καλά το ματς. Η είσοδος του Μπίσεσβαρ φέρνει μια κάποια ισορροπία στην ανάπτυξη, που έπαψε να είναι μονοδιάστατη. Όταν μπαίνουν, όπως την προηγούμενη Κυριακή, ο Μίτριτσα και Σίντκλεϊ η αριστερή πλευρά του ΠΑΟΚ γεμίζει ενέργεια κι ο σχεδόν ακάλυπτος Σάντσες πανικοβάλλεται, όπως και στο ματς του ΠΑΟ με τον ΟΦΗ. Ο Ρουμάνος δεν μπαίνει για να κάνει το «δεκάρι» εναλλάξ με τον Ζίβκοβιτς όπως μια εβδομάδα πριν στο ματς με τον Ολυμπιακό, αλλά παίζει σαν εξτρέμ κι ο ΠΑΟ υποφέρει τις πρωτοβουλίες του γιατί ο ΠΑΟΚ  απλώνει το παιγνίδι. Κυρίως ο ΠΑΟ υποφέρει γιατί δεν μπορεί να κρατήσει μπάλα καθόλου. Η οπισθοχώρηση του Αουγκούστο αυτή τη φορά βοηθά, γιατί υπάρχει ο Μπίσεσβαρ, και όταν μπαίνει και ο Σβαπ η θηλειά σφίγγει αφόρητα. Ο ΠΑΟ όπως και στο Ηράκλειο, όπως κόντρα στον Αστέρα, (που έχασε) όπως κόντρα στον Ιωνικό και στον Ολυμπιακό (σε ματς που δεν έχασε) τελειώνει χωρίς βενζίνη. ΟΙ αλλαγές του Γιοβάνοβιτς δίνουν ελάχιστα κι αν η έξοδος του Λούντβιστ του στοιχίζει κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την κατοχή μπάλας, η έξοδος του Αλεξανδρόπουλου τον απονευρώνει τελείως γιατί δεν του δίνουν τίποτα αυτοί που μπαίνουν στο γήπεδο: ο Αγιούμπ πολλοί είχαν ξεχάσει ότι υπάρχει, ο Γκατσίνοβιτς είναι ακόμα στη Γερμανία. Κι ο ΠΑΟΚ που παίζει με έντεκα πραγματικούς παίκτες αφού ισοφαρίζει με τον Ινγκασον, βρίσκει το 2-1 με ένα κεραυνό του Σάστρε στο 88΄, που είναι καλός παίκτης και θα το δείξει και προσεχώς.

Δίκαιο παράπονο

Ο ΠΑΟΚ πανηγυρίζει, όμως ο ΠΑΟ δικαίως διαμαρτύρεται. Το ξέσπασμα του Βάσκεθ στο τέλος δεν είναι μια σειρά από δικαιολογίες – ίσα ίσα. Στον Αϊτόρ ο Τσιγγάρας έχει κάνει πέναλτι και το VAR το υποδεικνύει στον  Τρεϊμάνις που μυστηριωδώς αρνείται αυτό που βλέπουν τα μάτια όλων. Αν ο ΠΑΟ είχε πάει στο μισάωρο στο 0-2 ίσως να μην κρατούσε το αβαντάζ, ίσως να έχανε. Αλλά θα είχαμε σίγουρα ένα άλλο ματς: ο διαιτητής στέρησε στον ΠΑΟ το δικαίωμά του να διεκδικήσει τη νίκη. Του έκανε το ματς δύσκολο. Το ότι αυτός δεν ανταποκρίθηκε στη δυσκολία είναι άλλου είδους συζήτηση. Στην εφημερίδα είχα γράψει το Σάββατο πως κακώς ο ΠΑΟ φωνάζει για τον Μπέμπεκ που τοποθετήθηκε στο VAR και πως το πρόβλημά του την Κυριακή θα είναι ο Τρεϊμάνις. Δεν έχω μαγική σφαίρα: απλά ξέρω πέντε πράγματα για τους διαιτητές που φοβάμαι πως στον ΠΑΟ αγνοούν εξακολουθώντας να βλέπουν παντού τον Ολυμπιακό πχ. Από την άλλη τι να κάνεις; Ο καθένας έχει δικαίωμα να διαλέγει και τα φαντάσματα που θέλει να βλέπει! Στα δυο ματς με τον ΠΑΟΚ φέτος ο ΠΑΟ είδε διαιτητές να του κάνουν πλάκα, αλλά κατά τα άλλα το πρόβλημά του επικοινωνιακού μηχανισμού του είναι ο Ολυμπιακός. Που στα δυο ματς με τον ΠΑΟ δεν κέρδισε ούτε αμφισβητούμενο πλάγιο…        

Μπας και το καταλάβουν

Στο στρατόπεδο του πρωτοπόρου Ολυμπιακού ελπίζω να βλέπουν πως παίζεται το πρωτάθλημα και τι γίνεται κάθε αγωνιστική – το λέω μπας και καταλάβουν πως τίποτα δεν έχει κριθεί όσοι βλέπουν άνετες επικρατήσεις κι άλλα οράματα και είναι πολλοί. Νομίζω πως θα ξυπνήσουν απότομα και όταν θα είναι αργά. Η νίκη στη Νίκαια, στο ευκολότερο στον κύκλο των πολύ δύσκολων ματς που από εδώ και πέρα περιμένουν τον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος της σεζόν, δεν είναι όσο απλή λέει το τελικό 0-3. Το παιγνίδι έμοιαζε με τα δυο του προηγούμενα, αυτό με τον ΠΑΟΚ κι αυτό με τον Παναιτωλικό. Ο Ολυμπιακός μπήκε δυνατά, πέτυχε δυο γκολ όπως και με αντίπαλο τον Παναιτωλικό (η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά μέτρησε ένα, ενώ ένα ακυρώθηκε γιατί ο Καμαρά φοράει μεγάλα παπούτσια…), έχασε στη συνέχεια τον Γκάρι Ροντρίγκεζ, όπως με την Τετάρτη είχε χάσει τον Λαλά, είχε στο πρώτο ημίχρονο, όπως στην Τούμπα, κορυφαίο τον τερματοφύλακα του Βατσλίκ, και όπως ακριβώς στο ματς με τον ΠΑΟΚ η βελτίωσή του ήρθε στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο προπονητής του πέρασε στο ματς τον Μπουχαλάκη, άλλαξε το σχηματισμό, έπαιξε με τρεις κανονικούς μέσους και έλεγξε άριστα τη μπάλα.

Το τελικό 0-3 προέκυψε χάρη στον Μασούρα, που ήρθε κι αυτός από τον πάγκο αντικαθιστώντας τον τραυματία Γκάρι για να κερδίσει ένα πέναλτι που αξιοποίησε ο Τικίνιο και να πετύχει ένα γκολ όνειρο από τα πιο ωραία του πρωταθλήματος. Ωραίο και το γκολ με το οποίο ο Αγκιμπού άνοιξε το σκορ: το «τούβλο» εκτός περιοχής υπενθύμισε σε πολλούς πόσο ο μικρός έλειπε. Και το ίδιο το ματς φωνάζει πόσο λείπει εξαιτίας του Κόπα Αφρικα κι ο Σισέ, που ο Μαρτίνς περιμένει πως και πώς να γυρίσει ως πρωταθλητής Αφρικής πλέον.

Ονειρα και εφιάλτες

Αν στην κορυφή περιμένω να γίνει εντός ολίγου χαμός, πίσω από τους δυο πρωτοπόρους ήδη υπάρχει μια συναρπαστική μονομαχία. Παρά τις τρέλες της η ΑΕΚ ξεχωρίζει, κυρίως γιατί ματς, όπως το χθεσινό με τον Απόλλωνα, για το οποίο δε υπάρχει τίποτα να πεις αν δεν γίνει έκπληξη, παίκτες όπως ο Αραούχο και ο Τζούμπερ τα απλοποιούν. Η ΑΕΚ ήταν από τους κερδισμένους της αγωνιστικής: θα βρει στο κύπελλο ένα ΠΑΟΚ κουρασμένο από την ανατροπή με τον ΠΑΟ και με το μυαλό μόνο στο πρωτάθλημα – οφείλει να τον αποκλείσει κι έχει μονάδες για να βρει γκολ και να το κάνει. Οι υπόλοιποι που αντίστοιχους επιθετικούς που να απλοποιούν ματς δεν έχουν είναι όλοι κοντά. Ο ΠΑΟ παρέμεινε κοντά στον Αστέρα γιατί αυτός δεν αγωνίστηκε. Ο Αρης έχασε από το Βόλο γιατί άδειασε στο ματς με την ΑΕΚ το οποίο κέρδισε δίνοντας τα πάντα: δεύτερο σερί ματς κατάθεσης ψυχής δεν γίνεται. Ο Βόλος είναι σε τροχιά play off και πιθανότατα η είσοδός του σε αυτά θα κριθεί στο ματς με τον Ολυμπιακό. Κι ο ΠΑΣ κέρδισε τον Παναιτωλικό με 0-1 δείχνοντας πως κι αυτός δεν θέλει να παρατήσει τίποτα.

Το εφετινό πρωτάθλημα θα μπορούσε να έχει τίτλο «δικαίωμα στο όνειρο». Ολοι κάποιο όνειρο κυνηγάνε. Απλά κάποια όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα και κάποια θα αποδειχτούν εφιάλτες.