Στην αγωνιστική της ολοκλήρωσης του πρωταθλήματος είχαμε κάμποσες εκπλήξεις: όταν τα ματς είναι αδιάφορα, έτσι συνήθως συμβαίνει. Δεν ήταν ωστόσο έκπληξη η νίκη του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟ με 4-1 στη Λεωφόρο: το μεταξύ τους ματς στο Καραϊσκάκη έληξε με 3-1 κι εκεί ο ΠΑΟ είχε τους Διούδη, Σένκεφελντ, Μπούκουρα και Χατζηζιοβάνη που χθες έλειπαν. Και είχε και τον Λάζλο Μπόλονι, που με όλες τους τις εμμονές, είχε τουλάχιστον καταλάβει πως αν, ειδικά στα ντέρμπι, η ομάδα του δεν παίξει όσο κλειστά έπαιζε, θα φλερτάρει με το διασυρμό. Όπως έγινε χθες.
Αλλο ματς ο τελικός
Η μόνη ερώτηση που έχει ενδιαφέρον μετά το ντέρμπι της Λεωφόρου που ήταν το τελευταίο ματς του πρωταθλήματος είναι αν φρέναρε ή δεν φρέναρε ο Ολυμπιακός. Η ερώτηση έχει ενδιαφέρον ενόψει του τελικού του κυπέλλου το άλλο Σάββατο. Αν ο Ολυμπιακός φρέναρε, θα κερδίσει και τον ΠΑΟΚ διότι στον τελικό δεν θα φρενάρει: ο τελικός δεν θα είναι ένα ματς πρωταθλήματος στο οποίο μάλιστα κάποιοι παίκτες θα προσέξουν και τα πόδια τους, όπως έγινε χθες όταν άρχισαν τα σκληρά μαρκαρίσματα. Αν δεν φρέναρε (και η εμφανής πτώση της απόδοσης μετά το 0-3, έχει να κάνει με έλλειψη ενέργειας λόγω της χαλαρότητας που υπάρχει στο τέλος της σεζόν), ο Ολυμπιακός θα χάσει το κύπελλο διότι παίζοντας χαλαρά μπορεί να κερδίσει εύκολα τον θολωμένο Παναθηναϊκό, αλλά όχι τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ θέλει να σώσει τη σεζόν του κερδίζοντας κάτι που ένας ολόκληρος επικοινωνιακός μηχανισμός περιμένει για να το «πουλήσει» ως το μεγαλύτερο τρόπαιο στην Ευρώπη, ενώ είναι ένα τρόπαιο στο οποίο για να το κερδίσει χρειάστηκε να παίξει τρεις αγώνες: κάποιοι από τους οπαδούς του το έχουν επισημάνει καιρό τώρα και μάλιστα με ανακοίνωση – όχι μιλώντας στα ραδιόφωνα.
Δωρεάν μαθήματα
Φρέναρε ή δεν φρέναρε λοιπόν ο Ολυμπιακός; Δύσκολο να το πεις. Ο Ολυμπιακός κάνει στο πρώτο εικοσάλεπτο δωρεάν μαθήματα transition game στη Λεωφόρο, με τον Μασούρα και τον Ελ Αραμπί κυρίως, να μετατρέπουν το ματς σε εφιάλτη για την άμυνα του ΠΑΟ. Τα δυο πρώτα γκολ του Ολυμπιακού έρχονται από κλεψίματα και πρέσινγκ, ενώ το γκολ του Χασάν που δεν μετράει (για να δοθεί σωστά πέναλτι υπέρ του ΠΑΟ) είναι κι αυτό αποτέλεσμα μιας αντεπίθεσης υποδειγματικής. Ο Ολυμπιακός κάνει στη Λεωφόρο ό,τι περίπου έκανε με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ πρώτον γιατί κυκλοφορεί τη μπάλα γρήγορα και δεύτερον γιατί διαβάζει τις αδυναμίες του ΠΑΟ: ο τραυματισμός του Χουάνκαρ έχει έτσι κι αλλιώς αποσυντονίσει μια άμυνα που δεν εμπνέει σιγουριά.
Μετά το 0-2 (και το χαμένο πέναλτι του Βιγιαφάνιες) ο Ολυμπιακός πιέζει λιγότερο και κυκλοφορεί τη μπάλα μεθοδικά και γρήγορα: το 0-3 του Ελ Αραμπί, μετά το άνοιγμα της αντεπίθεσης από το Μασούρα, έρχεται ενώ ο ΠΑΟ κρατά πιο πολύ τη μπάλα κι έχει δυο ευκαιρίες με τον Ιωαννίδη. Αυτή η καλή κυκλοφορία της μπάλας (κι όχι η πίεση) φέρνει και το 1-4: ο ΠΑΟ χάνει μια διπλή ευκαιρία για να μειώσει σε 2-3 μετά το καταπληκτικό γκολ του Μαουρίσιο, αλλά στην επίθεση που ακολουθεί τέσσερις παίκτες του Ολυμπιακού συνεργάζονται για να γίνει για δεύτερη φορά σκόρερ ο Ελ Αραμπί με κεφαλιά.
Η συνεχής αναζήτηση του τέταρτου γκολ (έχουν χαθεί δυο μεγάλες ευκαιρίες από τον Χασάν κι έχει φλερτάρει με το γκολ και ο Εμβιλά στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου) μαρτυρούν ότι ο Ολυμπιακός δεν σταμάτησε – απλά ήταν κομμάτι βιαστικός και τσαπατσούλης στην επίθεση, όπως άλλωστε και στην άμυνα: ο ΠΑΟ είχε τις ευκαιρίες του. Όμως, από την άλλη, στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε αρκετά από αυτά που έχει δείξει ο Ολυμπιακός στα play off, όπου γενικά δεν ανέβασε ταχύτητα: ο πρωταθλητής πίεσε λιγότερο, άφησε αρκετό χώρο στους μέσους του ΠΑΟΚ, έμοιαζε απλά να θέλει τον έλεγχο της μπάλας. Η κατοχή της και το οριζόντιο ποδόσφαιρο είναι ένας τρόπος να τραβάς χειρόφρενο όταν είσαι ποιοτικότερος, αλλά χωρίς πολλές δυνάμεις. Εν τέλει για το αν φρέναρε ή όχι δεν έχω απάντηση: το σίγουρο είναι ότι ο τρόπος που έπαιξε ήταν διαφορετικός ανά ημίχρονο. Και μου δίνει απλά μια ωραία αφορμή για να γράψω μια υποψία που έχω για το τι καινούργιο θέλει ο Μαρτίνς ενόψει τις νέας σεζόν.
Κάτι ήξερε ο Μπόλονι
Στο μεταξύ το βέβαιο είναι ότι χρειάζεται ένας καινούργιος Παναθηναϊκός. Στον ΠΑΟ πρέπει να ξεχάσουν γρήγορα το παιγνίδι, αλλά όχι και τη σεζόν: αυτή πρέπει να την αναλύσουν και μάλιστα προσεχτικά. Το χθεσινό ματς δείχνει γιατί ο Μπόλονι κρατούσε τον ΠΑΟ στα μετόπισθεν. Χθες ο ΠΑΟ βγήκε στο γήπεδο με σκοπό να επιτεθεί και να στηρίξει τους δυο κυνηγούς που ξεκίνησαν (Μακέντα – Ιωαννίδη) με δυο χειριστές της μπάλας (τον Βιγιαφάνιες και τον Μπουζούκη) κι ένα «οκτάρι» που πλέον δεν μαρκάρει πολύ (τον Μαουρίσιο). Ολο αυτό αποδείχτηκε ένα επικίνδυνο ρίσκο: ο ΠΑΟ έμοιαζε να έχει πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής. Στο πρώτο ημίχρονο ειδικά κινδύνεψε με ιστορική διάλυση: το VAR, που σωστά διόρθωσε στο 14΄τη φάση που ο Χασάν σκοράρει, γλύτωσε τον ΠΑΟ από μια ήττα μεγάλων διαστάσεων – το 1-4 μπορεί να είναι η πιο βαριά εντός έδρας ήττα του από τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα, αλλά αντέχεται όπως οτιδήποτε έχει ξανατύχει. Είναι βέβαιο ότι προπονητές, παίκτες και διοικούντες στο τέλος θα είπαν «και πάλι καλά».
Η διαφορά είναι το πρόβλημα
Δεν ολοκλήρωσαν ωραία τη σεζόν κι ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ έχασε από τον Αστέρα κι ένας λόγος είναι η πειραματική ενδεκάδα με την οποία ξεκίνησε: ο Μιχάι, ο Κωσταντέλιας, ο Λύρατζης, ο Τσιγγάρας, ο Περέιρα δεν μπορεί να είναι βασικοί όλοι μαζί. Ωστόσο δεν άλλαξε και θεματικά η εικόνα του ΠΑΟΚ όταν μπήκαν ο Κρέσπο, ο Γουάρντα, ο Κρμέντσικ κι ο Ροντρίγκο: ο Τσιφτσής έχει περάσει στην Τούμπα ένα ήρεμο βράδυ κι αυτό πιο πολύ από την ήττα θύμωσε τον Πάμπλο Γκαρσία. Προφανώς το μυαλό όλων είναι στον τελικό του κυπέλλου - η ήττα συγχωρείται. Αυτό που σαφώς δεν συγχωρείται είναι ότι η τελική διαφορά του ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα που είναι τόσο μεγάλη, ώστε ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε τον τίτλο ακόμα κι αν δεν κατέβαινε σε εννιά ματς!
Στο τέλος της σεζόν η γενική εικόνα της πρέπει να αντιμετωπισθεί ως πρόβλημα κι όχι το στραβοπάτημα σε ένα ματς άνευ σημασίας: πρόβλημα (και κατά τη γνώμη μου μεγάλο για όλους) είναι ότι ο σχεδόν αδιάφορος Ολυμπιακός που καιρό τώρα κάνει ματς καλοκαιρινής προετοιμασίας έκανε στα play off περισσότερους βαθμούς από όλους και ας πήραν μέρος όλοι οι άλλοι σε μια διαδικασία έντονου ανταγωνισμού αφού κυνηγούσαν ευρωπαϊκά εισιτήρια. Η γενική εικόνα πρέπει τη δεδομένη στιγμή να προβληματίσει και την ΑΕΚ. Προφανώς δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα το ότι δεν κέρδισε τον Αρη: κακό είναι που τερμάτισε τέταρτη, ενώ ξεκίνησε με σκοπό να διεκδικήσει την πρώτη θέση. Τουλάχιστον ο Αρης έδειξε χαρακτήρα ακόμα και στο τελευταίο ματς: πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε. Οπότε για να μην παίξει στην Ευρώπη, ας αλλάξει επειγόντως η εισήγηση στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Αν με αφαίρεση έξι βαθμών δεν χάνει τη θέση, ας του αφαιρέσουν οκτώ. Ούτε αυτό δεν αρκεί; Ε ας πούμε δέκα. Δεν μπορεί, κάπως θα γίνεται…
