Η προέλαση του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα συνεχίζεται όπως ακριβώς προβλεπόταν. Ο ΠΑΟ είναι πλέον στο +4 από τον ΠΑΟΚ: η διαφορά του από τους υπόλοιπους ήταν έτσι κι αλλιώς μεγάλη και εξακολουθεί να είναι. Ωστόσο τη νίκη της αγωνιστικής την έκανε ο Αρης κερδίζοντας τον Ολυμπιακό με ανατροπή. Γιατί έχει μέταλλο. Και γιατί ο Ολυμπιακός περνά μια κρίση τεράστια αναζητώντας φταίχτες και όχι λύσεις. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Νίκη με πίστη τεράστια
Ο Αρης πήρε τη μάχη του Βικελίδης κερδίζοντας τον Ολυμπιακό με ανατροπή, γιατί είναι μια καλή ομάδα και το γνωρίζει: έκλεισε και στόματα, αλλά οι ανόητοι είναι πάντα φλύαροι οπότε δεν έχουμε ελπίδες να σωπάσουν. Πέρα από αλλαγές προπονητών και αντιδράσεις που συχνά μοιάζουν ελάχιστα ψύχραιμες, ο Αρης έχει πίστη, αντοχές και χθες, αντίθετα από τον Ολυμπιακό, έδειξε να καταλαβαίνει τη δυσκολία του αγώνα που είχε μπροστά του. Κυρίως ο Αρης έχει ένα γκρουπ παικτών στο οποίο στηρίζεται κι αυτό είναι το σημαντικό. Δεν αποτελεί παράδειγμα η διαχείριση της ομάδας: έχει αλλάξει τρεις προπονητές σε πέντε αγωνιστικές. Όμως η ομάδα είναι μια και συγκεκριμένη κι αναζητείται ο άνθρωπος που θα την τρέξει: έτσι είναι σαφώς πιο εύκολο κάποιον να βρεις. Θα δούμε αν ο Αλαν Πάρντιου θα αποδειχτεί ο κατάλληλος. Για την ώρα υπάρχει ένα δεδομένο: οι παίκτες του Αρη ξέρουν που βρίσκονται, ποιος είναι ο στόχος τους και ποια η δυσκολία με την οποία θα αναμετρηθούν. Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τον Ολυμπιακό π.χ.
Το ματς στο Βικελίδης δεν ήταν ένα παιγνίδι τακτικής – και δεν θα μπορούσε να είναι: η αγωνιστικότητα, η θέληση, η καρδιά θα μετρούσαν πιο πολύ και ο Αρης τα είχε. Το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ μετά το πολύ ωραίο γκολ του Μασούρα στο 15΄δεν του δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα, διότι στον Αρη έχουν περάσει τόσα, ώστε να γνωρίζουν πως τίποτα δεν κρίνεται πριν ένα παιγνίδι ολοκληρωθεί. Ο Αρης ανασυντάχθηκε και αντέδρασε γρήγορα: αυτό που είδαμε να κάνει σε ένα δύσκολο παιγνίδι είναι κάτι σαν ιστορικό χαρακτηριστικό του – το κάνει πάντα.
Μετά το 0-1, ο Αρης κέρδισε μέτρα γρήγορα, πίεσε τον Χουάνκ ώστε να χαλάσει το passing game του Ολυμπιακού, κι άρχισε να χτυπά τον Ολυμπιακό εκεί που πονά, δηλαδή είτε μεταφέροντας το παιγνίδι στο πλάι (εκεί που ο Μαντσίνι έκανε όποιον ασχολήθηκε μαζί του να υποφέρει), είτε απλά γεμίζοντας και ψάχνοντας το λάθος του Ολυμπιακού στην άμυνα με τον Μανού Γκαρθία κυρίως να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Ο Αρης δεν έκανε μεγάλες ευκαιρίες, αλλά δεν άφησε καθόλου τον Ολυμπιακό να παίξει: αυτό, όπως αποδείχτηκε, αρκούσε.
Όταν ο Πάρντιου έβγαλε τον Γκρέι για να βάλει τον Πάλμα και να βοηθήσει την ομάδα του να παίξει πιο γρήγορα, οι μπελάδες της άμυνας του Ολυμπιακού μεγάλωσαν πάρα πολύ, διότι στο μεταξύ είχαν φύγει από το ματς και ο Ελ Αραμπί και ο Χάμες Ροντρίγκες και η κατοχή της μπάλας που ήταν έτσι κι αλλιώς προβληματική (με δυο χαφ, τρία «δεκάρια» και δυο κυνηγούς αυτό δεν γίνεται…) ήταν περίπου αδύνατη.
Ο Αρης, με συνέπεια και τρέξιμο γύρισε το ματς σε τρία λεπτά: στο 77΄ο Μαντσίνι έφυγε στην πλάτη της άμυνας, εκμεταλλεύτηκε τη διστακτικότητα του Βατσλίκ στον έξοδο και ισοφάρισε και στο 80΄ο Πάλμα έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα μετά από μια πάσα του Μανού Γκαρθία κι αφού προηγουμένως ο Μπα έχασε τον Καμάτσο που κι αυτός μπήκε στο ματς για να βοηθήσει στο φινάλε και τα κατάφερε.
Στο τέλος του παιγνιδιού ο Ολυμπιακός έδιωξε τον Κάρλος Κορμπεράν: ας περάσει ο επόμενος, αλλά το θέμα είναι να μην γίνει Κορμπεράν κι αυτός σε χρόνο ρεκόρ – δηλαδή ένας τέλειος φταίχτης.
Δεν ήταν έκπληξη φυσικά η απόλυση του άπειρου Ισπανού. Έκπληξη ήταν ότι πίστευαν πως ο συγκεκριμένος φέρελπις μπορεί να λύσει προβλήματα της άμυνας πχ που κατέστρεψαν φέτος τον Μαρτίνς. Ενώ όλοι αναρωτιούνται για το ποιος θα είναι ο επόμενος, περιορίζομαι να πω ότι το θέμα δεν είναι ο προπονητής, αλλά αν έχουν καταλάβει στον Ολυμπιακό γιατί αυτός είναι απαραίτητος, τι νοείται ως στήριξή του, ποια πρέπει να είναι η δουλειά του κτλ. Θα επανέρθω.
Το μομέντουμ λέει Παναθηναϊκός
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς σίγουρα δεν θα ήθελε την επικείμενη διακοπή του πρωταθλήματος κι όχι μόνο γιατί ο ΠΑΟ είναι πρώτος με πέντε νίκες σε πέντε ματς: το σημαντικό την συγκεκριμένη στιγμή είναι το μομέντουμ - όλα του πάνε κατ’ ευχήν. Στο ξεκίνημα της σεζόν, εκτός από μια καλογυμνασμένη, γρήγορη και αποτελεσματική ομάδα, ο Σέρβος έχει στα υπέρ του κι αυτές τις μικρές λεπτομέρειες που είναι συνήθως απρόβλεπτες. Ο ΠΑΟ στο μοναδικό του εκτός έδρας ματς βρήκε τον ΟΦΗ χωρίς κυνηγούς. Κέρδισε την ΑΕΚ με δυο πέναλτι (πράγμα σπάνιο) και το Σάββατο βγήκε κερδισμένος, όταν στο μισάωρο και με το ματς στο 0-0, βγήκαν από το γήπεδο ο τερματοφύλακας του ΠΑΣ Σούλης και ο Σπόραρ μετά από μια σύγκρουσή τους.
Όλα υπέρ του ΠΑΟ
Κάποιοι στη Λεωφόρο φοβήθηκαν πως ο χαμένος της εξέλιξης θα ήταν ο ΠΑΟ γιατί έχασε το φορ του σε ένα ματς που έπρεπε να ανοίξει μια κλειστή άμυνα, τελικά αποδείχτηκε καταστροφή για τον ΠΑΣ η υποχρεωτική αλλαγή του τερματοφύλακα του. Ο Αθανασίου που μπήκε στη θέση του Σούλη είναι ο τρίτος τερματοφύλακας του ΠΑΣ. Αποδείχτηκε ιδανικός κομπάρσος στο πρώτο χατ τρικ του Αϊτόρ: έχει όλη την ευθύνη στα δυο γκολ που πέτυχε ο Ολλανδός με χτυπήματα φάουλ και φυσικά στάθηκε αδύνατο να τον σταματήσει στο 70’ όταν τον είδε να εφορμά κατά μέτωπο. Από τη άλλη βέβαια ο Γιοβάνοβιτς θα έχει δεκαπέντε μέρες για να σχεδιάσει το ματς του ΠΑΟ με τον ΠΑΟΚ. Με την βεβαιότητα πως αν κερδίσει στην Τούμπα οι πιθανότητες του να γράψει ένα τεράστιο σερί από νίκες είναι πολύ μεγάλες πλέον.
Εμφραγμα στις καθυστερήσεις
Ο ΠΑΟΚ, που περιμένει μετά την διακοπή τον ΠΑΟ, πέταξε άλλους δυο βαθμούς το απόγευμα της Κυριακής αυτή τη φορά στο Ηράκλειο δείχνοντας πολλά από τα προβλήματα που έχει εκτός έδρας: αυτή τη φορά το πιο μεγάλο ήταν η αδυναμία του να τελειώσει το ματς και στο πρώτο ημίχρονο όταν είχε ευκαιρίες και στο δεύτερο όταν είχε χώρους κι ο Ζίφκοβιτς έμοιαζε ασταμάτητος. Με τον ΠΑΟΚ απορώ για το εξής: στεναχωριούνται όλοι, με πρώτο τον Λουτσέσκου, γιατί δεν πήρε ένα «δεκάρι» ακόμα, ενώ έχει τέσσερα τουλάχιστον, την ώρα που στην ομάδα δεν υπάρχει σκόρερ! Ο Ολιβέιρα θέλει χρόνο, ο Μπράντον Τομας τρέχει ασταμάτητα αλλά στη μπάλα δεν φτάνει κι ο Λουτσέσκου για να δείξει τη δυσαρέσκεια του βάζει «δεκάρι» τον Ντούγκλας Αουγκόστο κι αφήνει στον πάγκο τον Μπίσεσβαρ και τον Ελ Καντουρί και τον Φελίπε Σουάρεθ. Είναι φανερό πως υπάρχει μια ωραία ατμόσφαιρα…
Παρόλα αυτά ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κερδίσει. Στο Ηράκλειο η ομάδα του Λουτσέσκου άνοιξε το σκορ πολύ νωρίς με ένα ακόμα σπουδαίο γκολ του Νάρεϊ, του καλύτερου από τους νεοφερμένους. Αλλά ο Νιόπλιας είχε αυτή τη φορά εργαλεία κι όταν έχει, όπως κάθε μάστορας, κάτι θα φτιάξει. Ο Γκερέρο έγινε αμέσως ένα σημείο αναφοράς στην επίθεση, ο Ντουρμισάι και ο Μπιφουμά μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο μαζί με τον Θοράλισον για να δώσουν στην ομάδα πνοή, ο ΟΦΗ υπέφερε στις αντεπιθέσεις, αλλά δεν παράτησε το ματς. Κι επιβραβεύτηκε για την επιμονή του με ένα γκολ του Διαμαντή στο 12ο (!) λεπτό των σωστών καθυστερήσεων σε μια φάση που ο τερματοφύλακας Στέφενς κατέβηκε κι έκανε σκριν στον σκόρερ!
Ανετο πέρασμα από το Αγρίνιο
Η ΑΕΚ ήταν πιο προσεχτική και το πέρασμα της ΑΕΚ από το Αγρίνιο υπήρξε εύκολο. Ο Αλμέιδα έστειλε στο γήπεδο την πέμπτη διαφορετική ενδεκάδα σε πέντε ματς, αλλά αυτή τη φορά κάποιες από τις εμπνεύσεις του ήταν πολύ καλές. Ο Γκαρσία δίπλα στον Αραούχο μεγάλωσε την επικινδυνότητα της ΑΕΚ – κι όχι τυχαία με ένα σπουδαίο σουτ άνοιξε και το σκορ στο 47΄. Η τετράδα των χαφ (Γκατσίνοβιτς, Σιμάνσκι, Πινέδα, Ελίασον) κράτησε πολύ και σωστά τη μπάλα: η ΑΕΚ άργησε απλά να σκοράρει, αλλά είχε τον απόλυτο έλεγχο του ματς από την αρχή. Το μόνο της μέτριο διάστημα ήταν ένα σκάρτο τέταρτο μετά το γκολ του Γκαρσία, όταν και εξαιτίας της αναστάτωσης που γνώρισε η άμυνά της μετά τον κουτό τραυματισμό του Τζαβέλα, ο Παναιτωλικός ανέβηκε κάποια μέτρα κι ο Καρέλης σε δυο περιπτώσεις έγινε επικίνδυνος. Να ευχηθούμε περαστικά στο Τζαβέλα που πλήρωσε τα νεύρα του: πρέπει να ήταν ο μόνος που δεν είχε καταλάβει ότι το γκολ της ΑΕΚ ήταν θέμα χρόνου, αφού η υπεροχή της ήταν μεγάλη.
Οι αλλαγές του Αλμέιδα (κυρίως το πέρασμα του Αμπραμπατ..) ανέβασαν την επιθετικότητα της ΑΕΚ και το 0-2 στο 75΄ (ένα περιπετειώδες αυτογκόλ μετά από χτύπημα κόρνερ) έβαλε τέλος στα οποία όνειρα του Παναιτωλικού που δεν έμοιαζε ομάδα του Γιάννη Αναστασίου. Η ΑΕΚ, με τον ενθουσιασμό που θα φέρει το νέο της γήπεδο, μετά την διακοπή ξεκινά τη μάχη της για την κατάκτηση του τίτλου. Θα είναι λογικά ο πιο αξιόπιστος αντίπαλος του Παναθηναϊκού. Που για την ώρα τρέχει μόνος…
