Το σημερινό ματς του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό θυμίζει πολύ τα ανάλογα ματς της δεκαετίας του ‘80 και του ’90: καταλαβαίνεις ότι για τον γηπεδούχο είναι μια σπάνια ευκαιρία για να σώσει τη σεζόν του, αλλιώς η γκρίνια, που θα έχει ν αντιμετωπίσει από τους οπαδούς του θα είναι χωρίς προηγούμενο.  Περιμένοντας τον Ολυμπιακό, κι επειδή το μυαλό όλων είναι στο παιγνίδι αυτό και μόνο, ο ΠΑΟΚ έφερε ισοπαλία με τον Ηρακλή κι έχασε (ανώδυνα…) από την Ξάνθη, κάνοντας μετριότατες εμφανίσεις – πράγμα λογικό, αφού με το μυαλό αλλού δεν μπορείς να παίξεις ποδόσφαιρο: σήμερα θα είναι καλός. Πιο πολύ και από το όποιο βαθμολογικό του ενδιαφέρον, αυτό το ματς γοήτρου συγκεντρώνει την προσοχή πολλών και γιατί γίνεται σε μια στιγμή που έχει φουντώσει η φημολογία για προσέγγιση του Ιβάν Σαββίδη με το Βαγγέλη Μαρινάκη, γεγονός που εικάζεται ότι έχει προκαλέσει και τριγμούς στα εσωτερικά της περίφημης Συμμαχίας. Ισχύουν όλα αυτά; Κατά τη γνώμη μου δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα ακόμα κι αν ισχύουν.

Δημοσιεύματα και γκρίνιες

Διάβασα τελευταία διάφορους καλά ενημερωμένους πάνω σε αυτές τις ιστορίες. Υπάρχουν τα δημοσιεύματα του Κώστα Καίσαρη, που κανείς δεν διέψευσε επί της ουσίας, και στα οποία αναφέρθηκε η είδηση για την προσέγγιση και τη συζήτηση των δυο επιχειρηματιών. Υπάρχουν οι δηλώσεις του Βίκτωρα Μητρόπουλου σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης – μίλησε για ψύχρα στις σχέσεις του Σαββίδη με τον Μελισσανίδη και ποτέ δεν το κάνει χωρίς κάτι να γνωρίζει.  Υπήρξε τέλος κι ένα ρεπορτάζ εφημερίδας της Θεσσαλονίκης, που παραθέτοντας πολλές λεπτομέρειες, θέλησε να καθησυχάσει τον κόσμο του ΠΑΟΚ κυρίως, λέγοντας πως δεν υπάρχει κανένα σημαντικό πρόβλημα εντός της Συμμαχίας, παρά μόνο μια μικρή δυσαρέσκεια του Σαββίδη για την εμπλοκή του Θωμά Μητρόπουλου, που δουλεύει για την ΑΕΚ. Πρέπει να πω ότι το δημοσίευμα των φίλων από τη Θεσσαλονίκη ήταν το πιο εμπεριστατωμένο και αν βρισκόμασταν σε μια κανονική χώρα θα είχε σταθεί αφορμή για δικαστική έρευνα, αφού περιγράφεται σε αυτό το πώς ακριβώς υπήρξαν παρεμβάσεις ΠΑΕ σε εκλογές Ενώσεων. Αλλά επειδή είμαστε στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πρόβλημα: αν δεν κερδίζεις δεν ασχολείται μαζί σου κανείς, ό,τι και να κάνεις και όσο παράνομο κι αν μοιάζει.

Κάποια συζήτηση έγινε

Τι καταλαβαίνω εγώ από όλα αυτά; Ότι υπήρξε σίγουρα κάποιου τύπου προσέγγιση του Μαρινάκη με τον Σαββίδη τον Ιανουάριο και αυτή μπορεί να έχει να κάνει και με επιχειρηματικές δραστηριότητες των δυο – σίγουρα συζητήθηκαν και οι εκλογές της ΕΠΟ. Σίγουρα οι δυο συμφωνούν ότι πρέπει να αλλάξει αυτό που υπάρχει τώρα, συμφωνούν δηλαδή ότι πρέπει να γίνουν εκλογές και να φύγει η συγκεκριμένη Επιτροπή Εξομάλυνσης: ο Σαββίδης έχει με τον προεδρεύοντα της επιτροπής κ. Δρόσο άριστες σχέσεις (μιλάνε και οι δυο ρωσικά και πρόσφατα ο πρόεδρος ταξίδεψε και στο Γκιζελκίρχεν με την ομάδα), αλλά έχει και πολλούς που τον πιέζουν για να αναλάβουν την ΕΠΟ, με πρώτο τον κ. Γραμμένο που έχει ράψει κουστούμι, το έχει στην ντουλάπα και φοβάται μην πάει χαμένο. Αυτή η προσέγγιση διέρρευσε κι έγινε λόγος για λίγη γκρίνια από την μεριά της ΑΕΚ κυρίως, ο ΠΑΟ απλά συμμετέχει. Η ερώτηση είναι γιατί ο Σαββίδης να μπει σε μια τέτοια συζήτηση και η απάντηση είναι απλή: γιατί βλέπει τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη διαιτησία και γιατί δεν γνωρίζει πόσους ανθρώπους των Ενώσεων, που αύριο θα ψηφίσουν μπορεί πραγματικά να θεωρεί δικούς του. Ακόμα κι αν είχε πληρώσει για να εκλεγούν όλοι, που λέει ο λόγος, και πάλι προσωπικά γνωρίζει ελάχιστους. Ενώ ο Θωμάς πχ τους ξέρει όλους και οι προσωπικές σχέσεις είναι απαραίτητες και στις εκλογές και στη διοίκηση του μαγαζιού. Αυτοί που θα εκλεγούν, όταν και εφόσον γίνουν εκλογές, θα είναι άλλωστε σχεδόν οι ίδιοι που υπάρχουν στην ΕΠΟ τα τελευταία είκοσι χρόνια. Με καινούργια εμπριμέ σώβρακα, αλλά τους ίδιους φίλους.

Δεν αρκεί η ανησυχία

Εχει πρόβλημα ο ΠΑΟΚ με τη διαιτησία; Κανένα απολύτως. Η μάλλον ένα έχει: σίγουρα κανένας από τους ανθρώπους του δεν βάζει διαιτητές, ούτε στους πίνακες, ούτε στα ματς. Όταν μου λένε για τα προβλήματα της διαιτησίας και μου αναφέρουν φάσεις, συνήθως γελάω: οι φάσεις είναι αποτέλεσμα των προβλημάτων – δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Σήμερα πχ μπορεί να πάρει ένα σφύριγμα ο Ολυμπιακός στην Τούμπα: αν συμβεί, που δύσκολο το βλέπω, τη δεδομένη στιγμή είναι απολύτως τυχαίο – όσο τυχαίο ήταν που κάποτε ο Πάτρας και ο Στεφανόπουλος έδιναν στον ΠΑΟ πέναλτι για ανατροπές εκτός περιοχής. Σήμερα το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν πιστεύει πως τους ορισμούς των διαιτητών τους κάνει ο Κουκουλάκης και ο Τριτσώνης: μόνο εγώ το πιστεύω γιατί μου αρέσουν τα κόμικς. Στον ΠΑΟΚ έχουν την ίδια υποψία, που έχουν και οι όλοι οι υπόλοιποι, βλέπουν σκηνές από το μέλλον και λογικά ανησυχούν: όποιος μπορεί να στήνει τον Ολυμπιακό, αν έχει όρεξη μπορεί να στήσει και τους ίδιους. Αρκεί αυτή η ανησυχία, σε συνδυασμό και με την αδυναμία ελέγχου των προέδρων των Ενώσεων, για να τους κάνει συνομιλητές του Ολυμπιακού; Αν ισχύουν τα όσα έγραψε ο Καίσαρης μπορεί και ναι. Μόνο που κατά τη γνώμη μου όλες αυτές οι συζητήσεις, όπως εύκολα ξεκίνησαν, εύκολα και θα τελειώσουν. Γιατί, οτιδήποτε και να συμβεί, είναι αδύνατο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ να τα βρει σε κάτι με τον Ολυμπιακό χωρίς να ξεσηκωθούν στη Θεσσαλονίκη και οι πέτρες. Η καλλιέργεια μίσος για τον Ολυμπιακό στη Θεσσαλονίκη είναι προσοδοφόρο επάγγελμα.

Δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν

Από τα χρόνια του Κόκκαλη ήδη ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ σε παραγοντικό επίπεδο δεν είχαν προβλήματα. Ο Γκαγκάτσης αγαπήθηκε και από τους δυο: και για το γιό του το Μάκη στον Ολυμπιακό  λένε τα καλύτερα. Όταν ο Τζίγκερ με τον Πανόπουλο, τον Μπεο και τον Ντέμη έφτιαξαν την Σουπερλίγκα, ο Κόκκαλης, οι Μητροπουλαίοι και ο Γούμενος υπερασπίστηκαν τη χαμένη υπόθεση που λεγόταν ΕΠΑΕ. Πάντα υπήρχαν δίαυλοι επικοινωνίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να συμφωνήσουν και να συνεργαστούν: υπάρχει κόσμος στη Θεσσαλονίκη που δεν θα το επιτρέψει διότι ζει από την αντιπαλότητα αυτή. Σκεφτείτε κάτι απλό. Ο ΠΑΟΚ διεκδίκησε σοβαρά τα τελευταία χρόνια μόνο ένα πρωτάθλημα: αυτό του 2010 με προπονητή τον Σάντος. Το έχασε από τον ΠΑΟ. Το καθοριστικότερο σε αυτό το πρωτάθλημα ήταν μια ήττα του ΠΑΟΚ από τον Αρη με διαιτητή το Σπάθα: στη Θεσσαλονίκη η τοπική αθλητικογραφία πέτυχε κάτι καταπληκτικό, να πείσει τον κόσμο ότι το έχασε από το Σπάθα και όχι από τον ΠΑΟ! Ηταν η εποχή που ο Ζαγοράκης δεν ήθελε να κακοκαρδίζει το Βγενόπουλο, που ήταν και χορηγός της ομάδας: δεν ακούστηκε για τον ΠΑΟ σχεδόν τίποτα. Πήρε τον Πιλάβιο τηλέφωνο και διαμαρτυρήθηκε μετά το ματς για τον ορισμό και συμφώνησαν πως ο κακός Σπάθας έκανε μια κακή διαιτησία. Και ζήσαν όλοι καλά κι εμείς καλύτερα γιατί εχθρός πρέπει να είναι μόνο ο Ολυμπιακός, οι άλλοι είναι αντίπαλοι.

Να φοβούνται τους φίλους

Ισως είναι και καλύτερα έτσι πάντως για το ποδόσφαιρό μας, αλλά και την αθλητικογραφία που δεν αντέχει κι άλλους ανέργους. Ποτέ δεν πίστευα ότι αν οι ιδιοκτήτες των ομάδων καθίσουν σε ένα τραπέζι θα φτιάξουν το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο θα το φτιάξουν, αν ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο βάζοντας τα ωραία τους χρήματα, όχι για να αγοράζουν ψήφους και διαιτητές, αλλά για να φτιάξουν καλές ομάδες. Στον Ολυμπιακό χρήματα μπαίνουν. Στον ΠΑΟΚ το ίδιο. Μπορούν να φτιάξουν ομάδες ακόμα καλύτερες: όχι τυχαία φέτος στην Ευρώπη έπαιξαν Φεβρουάριο και οι δυο, ενώ οι υπόλοιποι χάθηκαν στο δρόμο. Χρέος τους είναι να προσπαθούν να είναι καλύτεροι. Κι ας είναι και εχθροί: και οι δυο πρέπει πιο πολύ να φοβούνται τους φίλους τους.