Κάθε πρωί πριν γράψω οτιδήποτε εδώ ρίχνω μια ματιά σε δυο – τρεις ιστότοπους για να δω αν έχει συμβεί τίποτα που μου διέφυγε της προσοχής. Πολλές φορές ομολογώ ότι αυτό έχει συμβεί και είναι λογικό. Σήμερα διαπίστωσα ότι η χθεσινοβραδινή συνέντευξη του ιδιοκτήτη του ΠΑΟ κ. Γιάννη Αλαφούζο δημιούργησε πολύ περισσότερο content από οτιδήποτε άλλο: είναι πραγματικά δεκάδες τα άρθρα που γράφτηκαν, οι ερμηνείες που δόθηκαν, οι ενστάσεις που ακολούθησαν τις τοποθετήσεις του και φυσικά οι προβλέψεις για την συνέχεια. Νομίζω ότι ακριβώς για αυτό δόθηκε η συνέντευξη και για αυτό επιλέχτηκαν και όσοι ήταν παρόντες: η επιλογή τους είχε εξασφαλίσει στον πρόεδρο του ΠΑΟ την πρέπουσα προβολή με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Ήταν επίσης δεδομένο ότι αυτή η συνέντευξη θα είχε και μεγάλο κοινό: χθες βράδυ διάφοροι φίλοι που καλά καλά δεν παρακολουθούν τα ματς του Παναθηναϊκού με ρωτούσαν που θα την δουν περιμένοντας δεν ξέρω πραγματικά τι ακριβώς περίμεναν να ακούσουν. Ελπίζω να έμειναν ευχαριστημένοι.

Για να μην πουν το παραμικρό

Ομολογώ πως δεν πρέπει να είδα περισσότερο από δυο λεπτά της συνέντευξης: η μόνη μου περιέργεια είχε να κάνει με τα ντυσίματα. Χάρηκα που όλοι διάλεξαν κάτι λιτό – μεταδόθηκε και βράδυ και δεν χρειάζονται υπερβολές. Διάβασα τι ειπώθηκε ωστόσο. Ελπίζω η συνέντευξη αυτή και με τον τρόπο που έγινε να δημιουργήσει και τάση και μόδα, trend που λένε αυτοί που ξέρουν. Και κάθε εβδομάδα να έχουμε μια ανάλογη με άλλους. Πρωταγωνιστές δόξα το Θεό έχουμε πολλούς: μπορούν να μιλήσουν ο Μαρινάκης, ο Ηλιόπουλος, ο Σαββίδης από το Ροστόφ ή όταν ξανάρθει στην Ελλάδα, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, ο Γιαννακόπουλος, και μην υποτιμάτε και προέδρους και ιδιοκτήτες μικρότερων ομάδων. Ο κ. Αχιλλέας Μπέος μια χαρά τηλεθέαση έκανε στον Νίκο Χατζηνικολάου: σκεφτείτε πόσο περισσότερο χειμαρρώδης θα ήταν με έξι – επτά δημοσιογράφους απέναντι. Και πείτε την αλήθεια στον εαυτό σας: θα πεθαίνατε να ακούσετε μια συνέντευξη του Θόδωρου Καρυπίδη ή του Γιάννη Κομπότη. Και τίποτα να μην έλεγαν, και μόνο που θα κοιτούσαν τον φακό μετά από συγκεκριμένες ερωτήσεις, θα σας καθήλωναν. Δεν είναι απλοί ιδιοκτήτες ομάδων: είναι ήρωες της ποδοσφαιρικής μας πραγματικότητας περισσότερο από τους παίκτες, τους προπονητές και όσους άλλους μάθαμε να αποκαλούμε «πρωταγωνιστές». Ολοι αυτοί μιλάνε συνεχώς συνήθως χωρίς να λένε τίποτα και όταν πρέπει να μιλήσουν (οι προπονητές πχ όταν απολύονται) πληρώνονται για να μην πουν το παραμικρό.

Να μιλάνε όλοι πιο πολλοί

Το κακό δεν είναι ότι το ποδόσφαιρό μας είναι παραγοντικό – τόσο πολύ που ο Αλαφούζος έκανε μια συνέντευξη απλά για να πει ότι θα έχει μεγαλύτερη παρουσία από εδώ και πέρα σαν αυτό να είναι ένα είδος ζητούμενου για να παίξει ο ΠΑΟ καλύτερη μπάλα – το κακό είναι ότι δεν υπάρχει από αυτό το γεγονός η επιστροφή που θα θέλαμε ως άνθρωποι που το παρακολουθούν. Εννοώ πως δεν υπάρχει πχ παρά σπανιότατα η δυνατότητα να τους ακούμε τους παράγοντες. Οι περισσότερο αποφεύγουν να μιλάνε δημόσια ενώ άλλοι όπως ο μακαρίτης ο Αλέξης Κούγιας πχ μιλούσαν τόσο πολύ που ήταν είδηση όταν αρνιόντουσαν να τοποθετηθούν. Σε μια χώρα όπως η δική μας, που η τηλεθέαση μπορεί να χτυπήσει κόκκινο για δηλώσεις παραγόντων που μιλάνε για πράγματα που έγιναν πριν τέσσερα και πέντε χρόνια θα πρεπε να μεταδίδονται σε απευθείας μετάδοση οι συνεδριάσεις της Σουπερλίγκας (το λιγότερο) αλλά και οι συνεδριάσεις της εκτελεστικής της ΕΠΟ. Για να μην πω για τις συνεδριάσεις της ΚΕΔ: θα γινόταν χαμός αν μπορούσαμε να ακούμε τον Λανουά και τους συνεργάτες του όταν συζητάνε για το ποιους διαιτητές θα βάλουν στα ματς δίνοντας μάλιστα σε παράγοντες και το δικαίωμα να κάνουν παρεμβάσεις επί της διαδικασίας. Θα ήταν πχ υπέροχο να παίρνουν τηλέφωνο κατά την διάρκεια της διαδικασίας και να λένε «τον Τσιμεντερίδη δεν τον θέλω» ή «πάλι τον Παπαπέτρου μου έβαλες». Εδώ κάθονται και βλέπουν τα βίντεο που κάνει ο αρχιδιαιτητής την Τρίτη για να τσακώνονται ακόμα και για αυτά…

Μεγάλωσαν απλά οι απορίες

Από όσα διάβασα από αυτά που είπε ο Αλαφούζος ομολογώ ότι δεν έγινα σοφότερος σε τίποτα. Όταν λείπουν οι εξηγήσεις για τα γιατί συμβαίνουν τα πράγματα, οι συνεντεύξεις με κουράζουν: το «γιατί» έχει σημασία όταν κάνεις απολογισμούς – το τι έγινε το ξέρουμε.  

Μάλλον μεγαλύτερες απορίες έχω μετά από αυτά που άκουσα, παρά κατάλαβα πως λειτουργεί ο ΠΑΟ, ποιες είναι οι αλλαγές που θα τον κάνουν καλύτερο, γιατί δεν θα γίνουν λάθη που έγιναν μέχρι τώρα κτλ. Δεν κατάλαβα πχ ποιες είναι οι διαφορές στις αρμοδιότητες του Μπαλντίνι, του Φύσσα, του Κοτσόλη, του Κορόνα που θα ρθει κι αφήνω έξω κανά δυο άλλους που υπάρχουν στο οργανόγραμμα και ομολογώ πως δεν ξέρω τι κάνουν: αυτό είναι δικό μου πρόβλημα, θα πρεπε να ξέρω. Ούτε ομολογώ πως κατάλαβα γιατί στον Γιοβάνοβιτς πχ δόθηκαν δυο χρόνια ενώ σε άλλους προπονητές καλά καλά δεν δόθηκαν δυο μήνες. Ούτε μου λύθηκε η απορία για το πώς γίνεται ο ΠΑΟ να έχει κόντρα την ΕΠΟ (την παλιά την κακιά όχι την τωρινή που είναι καλή…) και αυτή να έχει αλλάξει τους κανονισμούς αδειοδότησης για να μην υποβιβαστεί. Ούτε έμαθα ποια ήταν η τιμωρία από την UEFA και ποια η υποχρέωση για πωλήσεις του ΠΑΟ πέρυσι το καλοκαίρι, όταν και η ομάδα ζορίστηκε στο μεταγραφικό της πλάνο. Ούτε εξηγήθηκε πως τέτοια τιμωρία δεν θα ξαναπροκύψει όταν μάλιστα ακούγεται πως ο Μπενίτεθ θέλει δέκα παίκτες. Ούτε μπορώ να πω ότι πλέον γνωρίζω γιατί έγινε η συμμαχία με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και γιατί χάλασε. Ούτε ξέρω γιατί διάφορα στελέχη πηγαινοέρχονται στον ΠΑΟ – τι είναι αυτό δηλαδή που οδηγεί στην απομάκρυνση του Φύσσα και του Μπουτσικάρη και μετά στην επιστροφή τους. Ούτε φυσικά διέκρινα τον λόγο που η ΠΑΕ άφησε να γιγαντωθεί μια ολόκληρη φημολογία που αφορά την εμπλοκή του Γιάννη Κομπότη στα εσωτερικά της. Αλλά τι ζητάω τώρα. Εδώ καλά καλά δεν κατάλαβα με ποιο κριτήριο προσελήφθησαν ο Τερίμ, ο Αλόνσο, ο Βιτόρια, ο Κόντης, ο Μπενίτεθ για να μην πάω σε προηγούμενους. Κι αν ήταν μάλλον δύσκολο να υπάρχουν εξηγήσεις για αυτούς, ούτε το με σύσταση ποιου προσελήφθη κάποτε ο Γιοβάνοβιτς δεν έμαθα. Εχει σημασία αυτό; Βεβαίως. Διότι αν ο Γιοβάνοβιτς ήταν μια καλή επιλογή, θα είχε ενδιαφέρον να μαθαίναμε τι άλλαξε και δεν έγιναν καλές επιλογές στην συνέχεια.  

Το φάντασμα του Ιβάν

Αναφέρθηκα στον Γιοβάνοβιτς γιατί μου φάνηκε πως όλο αυτό έγινε βασικά για να εξηγηθεί η απόλυσή του και να ειπωθούν διάφορες ιστορίες: μου φάνηκε σαν κάποιος να είχε πείσει τον Αλαφούζο ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των οπαδών και για αυτό πρέπει να τοποθετηθείς. Αλλά έχει άραγε ενδιαφέρον να εξηγείς γιατί έφυγε κάποιος, αναφερόμενος στα γιατί μιας λανθασμένης όπως λες απόφασης, αλλά να μην λες το πώς ήρθε κάποιος, που μάλιστα όπως ισχυρίζεσαι πρόσφερε κιόλας; Ειλικρινά δεν το ξέρω. Αλλά δεν θέλω να παρεξηγηθώ: πολύ καλά έκανε ο Αλαφούζος και μίλησε:  στην Ελλάδα είναι προτιμότερο να μιλάς, γιατί αν δεν μιλάς μιλάνε άλλοι για σένα. Και καλά θα κάνουν να μιλάνε όλοι: αν μην τι άλλο επιτρέπουν μετά σε ένα σωρό κόσμο να κάνει αναλύσεις, να δίνει εξηγήσεις, να προβλέπει την συνέχεια.

Δεν είμαι καλός σε τίποτα από αυτά. Σας ζητώ συγνώμη αλλά για την συνέντευξη του προέδρου του ΠΑΟ δεν έχω να πω τίποτα πέρα από το να δώσω συγχαρητήρια για την επιτυχία της…