Η απόφαση να ανοίγουν τα μπουζούκια στις 7 το απόγευμα χαρακτηρίστηκε από κάποιους ιστορική, αλλά είναι μάλλον ανόητη. Διότι το πρόβλημα δεν είναι το πότε αρχίζουν τα προγράμματα, αλλά το πότε κλείνουν τα μαγαζιά - εννοώ πως από τη στιγμή που ορίστηκε ως λήξη υποχρεωτική η δωδεκάτη ώρα, η κατάσταση είναι εντελώς λάθος. Δεν μπορεί τα μπουζούκια να έχουν προκαθορισμένη ώρα λήξης: σε λίγο θα μας πουν ότι θα βγαίνει και ο ηχολήπτης και θα δείχνει τα λεφτά των καθυστερήσεων σαν να είναι ο τέταρτος διαιτητής. Ο τραγουδιστής και οι θαμώνες πρέπει να έχουν το δικαίωμα να μερακλώσουν και να παρατείνουν το πρόγραμμα όσο χρειαστεί. Κι επειδή η λήξη δεν μπορεί να πάει μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, όλα θα πρέπει να αρχίσουν να λειτουργούν πιο νωρίς. Όχι στις 7, αλλά κατά τις 3. Αλλωστε κάθε σοβαρό πρόγραμμα κρατούσε πάνω από έξι ώρες. Οι πέντε (7μμ με 12μμ) ήταν λάθος προσέγγιση από την αρχή.
Μα δεν τελειώσαμε
Εννοείται ότι όλα αυτά θα αλλάξουν τον τρόπο διασκέδασης αλλά και άλλα πολλά. Οι μετρ θα φοράνε βερμούδες κι όχι την κλασσική ασπρόμαυρη στολή (άσπρο πουκάμισο και όλα τα άλλα μαύρα) που τόσο είχε αγαπήσει ο Λεονάρτντο Ζαρντίμ στο πέρασμά του από την Ελλάδα. Τα κορίτσια στην υποδοχή θα φοράνε σορτς και όχι άσπρες τουαλέτες. Οι λουλουδούδες θα είναι άνετες με τις φόρμες τους, αν και δεν ξέρω αν θα πετάμε λουλούδια τόσο νωρίς – ίσως πετάμε σαϊτες. Στα μεγάλα μαγαζιά θα λειτουργεί παιδική χαρά με κούνιες για να αφήνουν οι μαμάδες τα παιδιά που μόλις θα έχουν πάρει από τον παιδικό σταθμό. Οι πιο ψαγμένοι μαγαζάτορες θα έχουν και κομμωτήριο ή ΚΕΠ για να κάνεις καμιά δουλειά στο διάλλειμα – ίσως μάλιστα στα πάρκινγκ να λειτουργεί και ΚΤΕΟ. Δεν θα γίνονται μπάτσελορ πάρτι, αλλά χοροί της Τρίτης Γυμνασίου και πάρτι από φροντιστήρια. Και δεν θα πίνουμε ουίσκι και βότκες στις 3 το μεσημέρι, αλλά ούζα, τσίπουρα και καμιά μπύρα. Δεν θα υπάρχουν πια φρούτα και ξηροκάρπια, αλλά σκουμπρί, σαρδέλα στα κάρβουνα, «σαγανάκια» και λουκάνικα. Οποιος θέλει να κάνει φιγούρα δεν θα ανοίγει σαμπάνιες, αλλά ένα κιβώτιο κόκα κόλες στη σειρά. Και στα μνήματα, όπου συνήθως είναι χρήσιμες οι φωτογραφίες που βγάζουμε στα μπουζούκια αν τυχόν φύγουμε νέοι, θα έχουμε εσταντανέ στα οποία φοράμε όχι σακάκια, αλλά φανελάκια με την επιγραφή «no problem» και ξεκούμπωτα γαλάζια πουκάμισα αν δουλεύουμε στο δημόσιο.
Εσπασε η μέρα δυο κομμάτια
Οι τραγουδιστές είναι πρακτικοί άνθρωποι και θα ανανεώσουν το ρεπερτόριο τους γρήγορα. Τέρμα οι αναφορές σε νύχτες μοναξιάς που δεν ξημερώνουν, σε φεγγάρια που φωτίζουν το γυρισμό μας, σε ουρανούς σκοτεινούς και σε αστέρια που πέφτουν. Αυτό θα δημιουργήσει και καινούργια σουξέ – θα σταματήσουμε ν ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Ο Βασίλης Καρράς θα χαλάσει κόσμο με τη νέα του επιτυχία «Μέρα ξελογιάστρα, μέρα όμορφη»: το κουπλέ του τραγουδιού «Μέρα ξελογιάστρα, διώξ’ τα σύννεφα, για να βγούνε τα άστρα ξημερώματα» θα παίζει πριν το δελτίο καιρού του Αντένα. Ο Γιώργος Μαζωνάκης θα πει για πρώτη φορά μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος αγουροξυπνημένων από τον μεσημεριανό ύπνο τους fans το «Παιδί της μέρας είμαι εγώ και έχω φάει πρωϊνό». Θα μάθουμε ότι το τραγούδι του Παντελίδη έλεγε «τι να σου πω, τρομάζω και φοβάμαι, μέρες κακές δεν θέλω να θυμάμαι», αλλά οι εταιρίες κάνανε αλλαγές και ήρθε ή ώρα να γίνει η νύχτα μέρα κανονικά. Ο Γιάννης Πάριος θα πει τη «Μέρα Σαββάτου» και η Αντζελα Δημητρίου το «Φωτιά στα σαββατόμερα να μην ξαναγυρίσουν» - η λέξη σαββατόμερα δεν υπάρχει, αλλά η Λαίδη μπορεί να λέει οτιδήποτε. Ο Νίκος Καρβέλας θα αποκαλύψει ότι όταν έγραψε το «Δώδεκα» εννοούσε ότι όλα αυτά τα πολύ δραματικά που περιγράφει (δεν χτυπάει το τηλέφωνο, η Ελπίδα (μια γειτόνισσα της Αννας…) τρελάθηκε κτλ) συμβαίνουν το μεσημέρι και όχι τα μεσάνυχτα όπως κακώς νομίζαμε.
Τραβάω μια κόκκινη γραμμή
Μη νομίζετε ότι στιχουργοί και συνθέτες θα καταλήξουν στην εύκολη λύση να αλλάξουν τη νύχτα με τη μέρα για να μας κάνουν να μερακλώσουμε στις 7 το απόγευμα: θα κάνουν κι άλλα πολλά, καθώς οτιδήποτε έχει να κάνει με νύχτα, βράδυ, φεγγάρι, σελήνες, αστέρια θα ποινικοποιηθεί. Ο πρωθυπουργός θα κάνει σαφές με διάγγελμα ότι αν ο Χρήστος Νικολόπουλος επιτρέψει να ξαναακουστεί σε πρόγραμμα του το «Βράδυ το βραδάκι», στην μπασκετική εκδοχή («με το Γκάλη το Γιαννάκη το Φιλίππου και τα άλλα παιδιά»), θα συλληφθεί ο Φιλίππου για παρακίνηση σε συνωστισμό.
Οι καλλιτέχνες θα προσαρμοστούν θέλουν δεν θέλουν. Ο Βέρτης θα κάνει επιτυχία το «νυστέρι μου». Οσο κι αν ο στοίχος «αν είσαι ένα νυστέρι, που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή» ακούγεται σουρεάλ, θα το αντέξουμε. Η Νατάσα Θεοδωρίδου θα πει το «Ταγάρι μου να ψάξεις να με βρεις και να του πεις πως δεν θα αντέξω δεν θα ζήσω» και χιλιάδες ζωντοχήρες που έχουν περάσει από τις νεολαίες της Αριστεράς θα κλαίνε και θα οδύρονται από τις αναμνήσεις. Κάποιος θα διασκευάσει το «Φεγγάρι μου χλωμό» του Πασχάλη Τερζή: η νέα εκδοχή του, με τον τίτλο «Παγκάρι μου χλωμό», θα γίνει το μεγάλο σουξέ της επικείμενης οικονομικής κρίσης.
Και με παίρνουν τα κλάματα
Γράφω με δάκρια στα μάτια όλα αυτά για να σας πείσω ότι θα βρούμε άκρη. Κανένας από τους 19 Covid δεν πρόκειται να μας λυγίσει: θα χρειαστούν πολλοί πολλοί περισσότεροι για να σταματήσουν να ανεβαίνουν στις πίστες οι στρουμπουλές με τα κολάν. Απλά θα φέρουμε το πράγμα στα μέτρα μας. Οι γυναίκες που φεύγουν από το σπίτι θα χρειαστεί να παίρνουν μαζί τους και ένα δεύτερο φόρεμα μήπως χρειαστεί και κατά τις 4.30 μετά τη δουλειά, αλλάξουν και πεταχτούν στην Πάολα: μόνο οι σωστές Θεσσαλονικές δεν θα έχουν τέτοια προβλήματα αφού η Πάολα και η Τσιμισκή είναι το ίδιο. Θα κρατάμε τις αποστάσεις, δηλαδή δεν θα καθόμαστε 15 στο Ρέμο σε ένα καναπέ για οκτώ, αλλά θα είμαστε το πολύ 14. Θα αφήνουμε στη γκαρνταρόμπα τα γυαλιά ηλίου. Θα ψάχνουμε όχι για αφτεράδικα, αλλά για πρωινάδικα και θα κυκλοφορούν φήμες ότι υπάρχει ένα μαγαζί κάπου στην Εθνική που ανοίγει στις 8 το πρωϊ. Θα καταλήγουμε μετά τα μεσάνυχτα για ένα βρώμικο κάπου στη Συγγρού. Και μια κοπέλα δίπλα μας θα στέλνει μήνυμα στον Χαρδαλιά «να μ αφήσεις ήσυχη θέλω…»…
