Η ερώτηση που συνόδευε τον Παναθηναϊκό πριν το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα ήταν μόνο μία: αν και πως θα αντιδρούσε μετά από την ήττα του από τον Ολυμπιακό λίγες μέρες πριν στο ΣΕΦ. Ο Ερυθρός Αστέρας ανήκει στο γκρουπ των ομάδων που κάπως αλλιώς υπολόγιζαν τα πράγματα στην Ευρωλίγκα και κάπως αλλιώς τους προέκυψαν. Το καλοκαίρι οι Σέρβοι -για τα μέτρα του - ξόδεψαν πολλά χρήματα για παίκτες που έπρεπε να βοηθήσουν την ομάδα να αλλάξει επίπεδο όπως ο Μπολομπόι, ο Χάνγκα, ο Νέπιερ (που έφυγε σε χρόνο ρεκόρ), ο Τόμπι ο Ντος Σάντος, ενώ έφεραν πίσω τον εθνικό ήρωα Τεόντοσιτς και κάποια στιγμή έφτασαν κι αυτοί να συζητάνε πολύ σοβαρά για να αποκτήσουν τον Μίροτιτς. Σήμερα οι μεγάλες προσδοκίες είναι μακρινές αναμνήσεις. Ο Αστέρας περιμένει πως και πώς να ολοκληρωθεί η Ευρωλίγκα για να κάνει τα νέα του όνειρα, ενώ στο μεταξύ εμπιστεύθηκε στον Γιάννη Σφαιρόπουλο τις πιθανότητές του να κερδίσει το πρωτάθλημα από την Παρτιζάν. Την περασμένη αγωνιστική έχασε από την Μακάμπι εντός έδρας: το τι θα γινόταν στο ματς με τον ΠΑΟ εξαρτιόταν από τον ΠΑΟ, καθώς οι Σέρβοι κουβαλούσαν απλά την επικινδυνότητα του χωρίς άγχους αδιάφορου. Ο ΠΑΟ τελικά αντέδρασε όπως και μετά την ήττα του από τον Ολυμπιακό στον τελικό του κυπέλλου, δηλαδή κερδίζοντας και μάλιστα αυτή τη φορά πολύ εύκολα.
Πάρτι περιφερειακών
Μετά την ήττα στον τελικό στο Ηράκλειο, ο ΠΑΟ κέρδισε την Ρεάλ Μαδρίτης εκτός έδρας. Τότε η εξήγηση της σωστής του αντίδρασης ήταν η διακοπή: δεν ήταν και λίγοι αυτοί που είπαν ότι κατά κάποιο τρόπο η ήττα του από τον αιώνιο αντίπαλο γρήγορα ξεχάστηκε. Τώρα διακοπή δεν υπήρχε, αλλά στο Βελιγράδι υπήρξε πάλι μια άνετη νίκη. Βασισμένη κατά βάση σε ένα ξεκίνημα που άγγιξε το τέλειο: ο ΠΑΟ που θα έπρεπε να είναι εκνευρισμένος και ανασφαλής μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό (αν σταθούμε στα συμπεράσματα των εγχώριων αναλυτών μας που διακρίνουν φοβερά και τρομερά προβλήματα στην διαχείριση της ομάδας από τον Αταμάν) ξεκίνησε στο Βελιγράδι με ένα εντυπωσιακό σερί από τρίποντα στο πρώτο δεκάλεπτο (επτά συνολικά από Μίτογλου, Ναν, Γκριγκόνις και Σλούκα) και μην τον είδατε. Το δεκάλεπτο είχε ολοκληρωθεί με 20-29, αλλά αμέσως έγινε κατανοητό πως δεν θα υπήρχε ματς. Ο Ερυθρός Αστέρας ήταν αδύνατον να περιορίσει τους περιφερειακούς του Αταμάν που έκαναν πάρτι. Στο τέλος της βραδιάς η στατιστική καταγράφει ότι ο Ναν είχε 15 πόντους και 4 ασίστ, ο Γκραντ 12 πόντους και 5 ασίστ κι ο Σλούκας, την βραδιά που έγινε ο Ελληνας παίκτης με τα περισσότερα ματς στην Ευρωλίγκα είχε 17 πόντους και 10 ασίστ. Η πολυφωνία αυτής της «αγίας τριάδας» βοήθησε τον ΛεΣορ και τον Μίτογλου να σκοράρουν κι αυτοί πολύ (19 και 17 πόντους αντίστοιχα): ο ΠΑΟ κέρδισε τελικά με 76-89 και θα είχε βάλει 100 αν οι διαιτητές δεν διέλυαν το ματς στο δεύτερο ημίχρονο με ασταμάτητες διακοπές για να εξετάζουν φάσεις στο instant replay που κανένα ρόλο δεν έπαιξαν στην εξέλιξη ενός παιγνιδιού, που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ.
Η μεγάλη εικόνα
Αν έχει μεγάλη αξία για τον ΠΑΟ η νίκη αυτή είναι για την μεγάλη εικόνα. Ο ΠΑΟ έφτασε τις 7 νίκες εκτός έδρας πράγμα που ποτέ δεν είχε κάνει από τον καιρό που η Ευρωλίγκα απέκτησε το νέο της format. Οσους αγαπούν τις συγκρίσεις του εφετινού ΠΑΟ με τις παλιότερες εκδοχές του, ας το βάλουν κι αυτό στα όσα αναλύουν κι ας δώσουν απαντήσεις. Επίσης με την νίκη αυτή ο ΠΑΟ έπιασε την επιπόλαια Μονακό κι ανέβηκε τρίτος κι αν κερδίσει αύριο την Μπαρτσελόνα πολύ δύσκολα δεν θα τερματίσει στην πρώτη τετράδα – πράγμα που στην αρχή της σεζόν έμοιαζε από πολλούς κομμάτι απίθανο, εξαιτίας του γεγονότος ότι ξεκίνησε από την αρχή με 12 μεταγραφές. Για το πλεονέκτημα έδρας είναι σημαντικά και τα ματς με την Βίρτους και την Μπάγερν, αλλά η σταθερότητα της ομάδας του Αταμάν είναι τέτοια που επιτρέπει αισιοδοξία.
Οσο η σεζόν προχωρά γίνεται νομίζω κατανοητό κάτι που κανείς δεν είχε επισημάνει στην αρχή: ο Τούρκος με τις καλοκαιρινές επιλογές του δεν έφτιαξε μια ομάδα για να κερδίζει τον Ολυμπιακό (όπως πολύ συχνά επιχειρούσε να κάνει ο ΠΑΟ παλιότερα), αλλά μια ομάδα που να μπορεί να διακριθεί στην Ευρωλίγκα. Ο Αταμάν είναι φανερό πως πιστεύει πως διακρίσεις στην Ευρωλίγκα φέρνουν οι περιφερειακοί που παίρνουν πρωτοβουλίες κι αυτό όσο περνά ο καιρός φαίνεται όλο και πιο πολύ. Οσο ο Σλούκας αφήνει πίσω του τα προβλήματα τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν, τόσο το επιθετικό παιγνίδι του ΠΑΟ γίνεται πιο παραγωγικό κι ας μην είναι απλή υπόθεση η συνύπαρξη του Ελληνα γκαρντ με τον Ναν γιατί η μπάλα είναι μόνο μια. Ο Αταμάν θα ήθελε να έχει και τον Βιλντόζα και το είπε στο τέλος του ματς όταν υπογράμμισε το πόσο του λείπουν κι αυτός και ο Κώστας Αντετοκούνμπο. «Δεν είναι ποτέ απλό να παίζεις με λίγους παίκτες» είπε χαρακτηριστικά μετά από ένα παιγνίδι που ο ΛεΣόρ αγωνίστηκε 37 λεπτά, ο Ναν 38, ο Σλούκας 27, ο Μίτογλου 32, ο Γκραντ 30 κι ακόμα κι ο μέτριος χθες Γκριγκόνις 25! Το σημειώνω απλά γιατί το ακούω πολύ και πολλοί το επισημαίνουν και ως πρόβλημα: και για τον Αταμάν το μικρό ροτέισον δεν είναι ούτε καλύτερο, αλλά πρώτα από όλα σημασία έχουν οι νίκες. Κι αυτές τις φέρνουν οι καλύτεροι. Που πάντα ο Αταμάν θα εμπιστεύεται πιο πολύ στα ματς που μετράνε πολύ. Και με την Μπάρτσα όλοι τους θα κάνουν υπερωρίες.
Εξαιρετικό αποτέλεσμα
Ο ΠΑΟ έχει μπροστά του την Μπαρτσελόνα που χθες έχασε με κάτω τα χέρια από την Φενέρ. Προφανώς και δεν έχει λύσει όλα του τα προβλήματα. Όμως ο προπονητής του στέκεται σε αυτά και με αυτά ασχολείται: αποδεικνύει πως το τι λέγεται και τι γράφεται δεν τον ενδιαφέρει. Το τι ακούστηκε για την ήττα του ΠΑΟ μετά τον Ολυμπιακό πχ δεν τον άγγιξε καθόλου. Ξέρει ότι στην Ευρωλίγκα δεν πρέπει ποτέ να μένεις σε ό,τι προηγήθηκε: ό,τι ακολουθεί μετράει και για αυτό κι ο ίδιος θα κριθεί. Για την ώρα, η τρίτη θέση στην βαθμολογία με μια ομάδα που δεν υπήρξε ποτέ σχεδόν πλήρης, δείχνει ότι το αποτέλεσμα της δουλειά του είναι εξαιρετικό. Μη προβλεπόμενο ακόμα κι από μένα που ξέρω χρόνια τώρα πόσο άριστα ξέρει την διοργάνωση.
