Ηταν επιλογή του Ολυμπιακού να περιμένει την Μπάγερν παίζοντας τόσο πολύ πίσω στο γήπεδο και τόσο πολύ λίγο με τη μπάλα; Και ναι και όχι. Το σχήμα δεν είχε τίποτα που να δείχνει ότι ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο: ο Μαρτίνς χρησιμοποίησε τον Ρατζέλοβιτς αντί του Μασούρα για να έχει ένα πιο γρήγορο παίκτη για τις όποιες αντεπιθέσεις κι άφησε τους Ομάρ και Τσιμίκα κομμάτι ακάλυπτους απέναντι στον Γκνάμπρι και τον Κομάν, μήπως και κερδίσει κάτι μεσοεπιθετικά από τον Σέρβο και τον Ποντένσε. Αλλά το ματς γινόταν στο Μόναχο κι ο Ολυμπιακός ήταν δύσκολο να κρατήσει τη μπάλα, όσο έστω στο Καραϊσκάκη, οπότε κατά συνέπεια έπρεπε και να αμυνθεί περισσότερο. Το έκανε σοβαρά και συντεταγμένα αλλά νικήθηκε από ένα καταπληκτικό σέντερ φορ, τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, όπως ακριβώς και στο Φάληρο. Αν ο Ολυμπιακός είχε βγει λίγο πιο πολύ από την άμυνα και πάλι ο Λέβα θα ήταν άλυτο πρόβλημα: αν μέσα στην περιοχή είναι επικίνδυνος, αν στην ομάδα του δώσεις χώρους είναι ασταμάτητος. Για αυτό άλλωστε φέτος κάνει πράγματα που τα διαβάζεις μόνο στο περιοδικό Αγόρι – άντε και στο Μπλεκ.
Μόνος του και όλοι τους
Το ότι ο Λέβα κάνει φέτος θαύματα από αυτά που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια μόνο ο Μέσι και ο Ρονάλντο (χθες μάλιστα έπιασε κάποια ρεκόρ και των δυο) είναι ακόμα περισσότερο εντυπωσιακό, αν σκεφτείς ότι παίζει σε μια Μπάγερν επιθετικά εξαιρετικά αποτελεσματική, αλλά κατά τα άλλα καθόλου ήσυχη. Η Μπάγερν ξεκίνησε με μουρμούρα κι αυτή δεν σταμάτησε ούτε και όταν πέτυχε επτά γκολ στην Τότεναμ στο Λονδίνο – πράγμα που σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ευρώπη θα δημιουργούσε ενθουσιασμό. Είχε μέχρι πρότινος ένα προπονητή, τον Νίκο Κόβατς, που λίγοι άντεχαν και δεν ήταν πρώτη στη βαθμολογία της Μπουντεσλίγκα ποτέ από το ξεκίνημα της ώστε να ηρεμίσει. Κι όμως ο Λεβαντόφσκι σκοράρει κατά ρυπάς, λες και τίποτα δεν τον αγγίζει! Η επιτομή της εκπληκτικής σεζόν του είναι αυτό που έγινε πριν λίγες μέρες στη Φρανκφούρτη: η Μπάγερν έκανε το χειρότερο παιγνίδι της την τελευταία δεκαετία στη Γερμανία και δέχτηκε πέντε γκολ. Κι ο Πολωνός, σε αυτό τον από κάθε άποψη άθλιο για την ομάδα του αγώνα, σημείωσε ένα από τα ωραιότερα γκολ της καριέρας του! Σαν ο ίδιος να ανήκει σε άλλη ομάδα ή σαν να παίζει μόνος του.
Πάντα θέμα συζήτησης
Κυκλοφορούν ωραίες ιστορίες για τον Λεβαντόφσκι. Λέγεται ότι κάποτε τον πρότεινε ο Γιάτσεκ Γκμοχ στον Παναθηναϊκό, όταν ακόμα ήταν 18 χρονών και αγωνιζόταν στην Πολωνία, αλλά ο Κώστας Αντωνίου δίστασε να δώσει 4 εκατ ευρώ για ένα άγνωστο ψιλόλιγνο πιτσιρικά και προτίμησε το Ρουκάβινα – δεν ξέρω αν η ιστορία είναι αληθινή, αλλά μου αρέσει. Στην Πολωνία ήταν θέμα συζήτησης από μικρός, όχι πάντα για καλό. Όταν τον πρότειναν κάποτε στη Λέγκια η ομάδα της Βαρσοβίας τον απέρριψε κι ο τότε τεχνικός διευθυντής της χρεώνεται με την ιστορική φράση «μη μου μιλάτε για αυτό το παιδί, όταν έχουμε κλείσει τον Μίκελ Αρουαμπαρένα από την Τενερίφη». Ο Λέβα, παιδί μιας οικογένειας που είναι γεμάτη από αθλητές, υποχρέωσε την Μπορούσια Ντόρτμουντ να τον αγοράσει όταν το 2010 βγήκε πρώτος σκόρερ στο πολωνικό πρωτάθλημα. Λέγεται ότι στη Μπουντεσλίγκα αρχικά δυσκολεύτηκε πολύ, ότι οι οπαδοί της Ντόρτμουντ τον αποκαλούσαν «χαζό», ότι ο ίδιος ήταν η τελευταία μεγάλη ποδοσφαιρική καψούρα του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον, ότι στην Μπάγερν πήγε με κομμάτι κρύα καρδιά – έξι μήνες πριν να υπογράψει στους Βαυαρούς είχε πει ότι δεν βλέπει κανένα λόγο για να αφήσει την πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπορούσια για την μόνιμη αντίπαλό της. Κυκλοφορεί επίσης η πληροφορία ότι γυμνάζεται πολύ με την γυναίκα του, που κάνει πολεμικές τέχνες, διότι είναι και η ίδια πρωταθλήτρια στο καράτε: η Αννα Στατσούρσκα, ήταν τρίτη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009. Το άκουγα ως υπερβολή διότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν γυμνάζεται με μια κατρατέκα – πόσο μάλλον με την καρατέκα γυναίκα του, που αν έχει την ευκαιρία να λύσει τις διαφορές μαζί σου θα το εκμεταλλευτεί σκληρά. Αλλά βλέποντας πως χθες πάτησε στο ένα πόδι για να φτάσει στη μπάλα ιπτάμενος και να νικήσει τον καταπληκτικό Σα βρίσκοντας την με το «εξωτερικό» δεν έχω αμφιβολία: το τύπος, ως σωστός δολοφόνος, ξέρει και από πολεμικές τέχνες. Το γκολ έχει κάτι απο Καράτε κιντ.
Στην ιστορία του ωστόσο υπάρχουν δυο ερωτηματικά: το πρώτο αφορά το γιατί της έκρηξής του και το δεύτερο το πώς είναι δυνατόν όλα αυτά τα χρόνια καμία ομάδα να μην έσπασε τον κουμπαρά της για να τον αποκτήσει, όταν στο μοντέρνο ποδόσφαιρο δίνονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για εμφανώς υπερτιμημένους μετεωρίτες.
Με Κλοπ και Πεπ
Πάμε στο πρώτο. Ο Λεβαντόφσκι πήγε στη Γερμανία με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος Πολωνίας αλλά αν το 2010 έλεγες πως θα έκανε αυτή την καριέρα θα σε περνούσαν για τρελό: άλλωστε δεν υπάρχει κανείς άλλος Πολωνός ποδοσφαιριστής με ανάλογη πρόοδο τελευταία. Νομίζω ότι στην προσωπική του ιστορία μέτρησε καθοριστικά η τύχη του να συνεργαστεί με τους δυο κατεξοχήν λάτρεις του επιθετικού ποδοσφαίρου: τον Γιούργκεν Κλοπ αρχικά και τον Πεπ Γκουαρντιόλα στη συνέχεια. Όταν ακούω ότι στο ποδόσφαιρο του καιρού μας δεν υπάρχουν πια μεγάλα σέντερ φορ, αντιτείνω ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν προπονητές που να φτιάχνουν ομάδες που να παίζουν για τα φορ τους και θυμάμαι πάντα το Λέβα. Από τον Κλοπ έμαθε την κίνηση στο χώρο, το «παίζω για το γκολ», το «συγκεντρώνομαι καλά σε αυτό που ξέρω». Από τον Γκουαρντιόλα έμαθε το τι σημαίνει «δεν ξεχνώ ότι έχω συμπαίκτες», το ποδόσφαιρο της κάθετης πάσας «που ως επιθετικός οφείλεις να περιμένεις», το «παρακολουθώ πάντα την κίνηση των ακραίων για να είμαι εκεί που πρέπει», το «γνωρίζω πάντα ποιος είναι ο αμυντικός που με μαρκάρει και ποιες οι αδυναμίες του». Οι φράσεις είναι εντός εισαγωγικών γιατί είναι των δυο προπονητών – κι όσο κι αν μοιάζουν κοινότυπες στην πραγματικότητα είναι ποδοσφαιρικές αρχές. Το ωραίο στην ιστορία είναι ότι και ο Κλοπ και ο Γκουαρντιόλα προτιμούν άλλου τύπου φορ – πιο κινητικά και με μεγαλύτερη ικανότητα στο κράτημα της μπάλας και στη δημιουργία. Αλλά με το Λέβα δούλεψαν υποδειγματικά σίγουρα εντυπωσιασμένοι από το φονικό του ένστικτο.
Ταυτισμένος με τη Γερμανία
Γιατί κανείς δεν έχει πληρώσει για να τον αποκτήσει; Νομίζω γιατί ο τύπος έχει ταυτιστεί με το γερμανικό ποδόσφαιρο και πλέον και με την Μπάγερν. Μοιάζει να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη ομάδα και στην κατάλληλη χώρα κι αυτή του η καταλληλόλητα είναι τόσο μεγάλη που μπορεί και να προβληματίζει. Ο Λεβαντόφσκι είναι τόσο καλός εκεί, ώστε δημιουργεί ερωτηματικά για το αν θα μπορούσε να είναι το ίδιο καλός και κάπου αλλού. Και μολονότι τα κατορθώματα του δεν είναι καινούργια (μην ξεχνάμε ότι πέντε χρόνια πριν ο τύπος έβαλε τέσσερα γκολ στη Ρεάλ σε ένα ημιτελικό του Τσάμπιονς λιγκ), παραδόξως η σταθερότητα του λειτουργεί σε βάρος της φήμης του: ο τύπος βάζει συνεχώς γκολ και βάζει τόσα πολλά που αυτά δεν είναι είδηση! Το βρίσκω παράξενο, αλλά είναι και η μόνη εξήγηση για το ότι όταν κάνουμε τις λίστες των κορυφαίων συνεχώς τον ξεχνάμε.
Στον Ολυμπιακό θα αργήσουν κομμάτι να τον ξεχάσουν πάντως. Τα αποτελέσματα στα δυο ματς με την Μπάγερν θα ήταν διαφορετικά, αν απλά δεν έπαιζε αυτός. Και επειδή είναι και έτοιμος να μπει στο χειρουργείο ο μπαγάσας χθες έδειξε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά παίζοντας και με ένα μόνο πόδι…
