Με το παιχνίδι Γερμανία - Σκωτία ξεκινά απόψε στο Μόναχο το πολυαναμενόμενο Εuro2024. Είναι πραγματικά μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένα Euro που ξεκινάει δεν μοιάζει καθόλου με το προηγούμενο. Το Euro2020 που έγινε το 2021, διοργανώθηκε από πολλές χώρες και πόλεις. Πριν αρχίσει μιλούσαμε κυρίως για τα μέτρα που ισχύουν σε κάθε χώρα για τον Covid19 και το πόσο διαφορετικά θα είναι τα ματς από πόλη σε πόλη. Από τότε πέρασαν τρία χρόνια και μοιάζει να πέρασε ένας αιώνας: όλα όσα το 2021 μας απασχολούσαν μοιάζουν με κακό όνειρο. Τώρα το Euro θα γίνει στην Γερμανία. Και αντίθετα από το τελευταίο μουντιάλ που επειδή γινόταν στο Κατάρ έμοιαζε παράξενο και μυστηριώδες, ετούτο θα είναι ένα κανονικό ποδοσφαιρικό τουρνουά. Μια επιστροφή στην κανονικότητα. Μια απόβαση στην Γερμανία.
Οι Γάλλοι πάλι
Το Euro2024 είναι μια διοργάνωση που έχει φαβορί και αουτσάιντερ. Ωστόσο πριν αρχίσει είναι εύκολο να πεις για ποιους λόγους κάθε ένα από τα παραδοσιακά φαβορί μπορεί να τα καταφέρουν, αλλά και είναι εύκολο να εκτιμήσεις γιατί μπορεί να μην τα καταφέρουν. Η Γαλλία - δευτεραθλήτρια κόσμου πέρσι στο Κατάρ – είναι το μεγάλο φαβορί. Εχει τον Κίλιαν ΕμΠαπέ που ο Ντιντιέ Ντεσάν χρησιμοποιεί στα τελευταία ματς ως φορ βάζοντας δίπλα του τον ώριμο πλέον Τουράμ (με τον οποίο αλλάζουν θέσεις) και πίσω τους τον Αντονι Γκριεζμάν. Υπάρχει ακόμα ο γερόλυκος Ζιρού, ο Καντέ που τρέχει για όλους κι ας είναι στα 33 και αρκετή πρακτικότητα: ο Ντεσάν για να θωρακίσει την άμυνα βάζει δίπλα στον Οπαμαεκανό τους Κονατέ και Ζιλ Κουντέ. Η Γαλλία είναι γεμάτη λύσεις, όταν όμως οι Γάλλοι είναι φαβορί η ιστορία διδάσκει πως ελπίδες έχουν όλοι. Οι Γάλλοι ήταν γηπεδούχοι το 2016 και το έχασαν το τρόπαιο από τους Πορτογάλους. Στο Εuro2020 είχαν πάει με τον τίτλο των παγκόσμιων πρωταθλητών μετά το Μουντιάλ που κατέκτησαν στη Ρωσία κι αποκλείστηκαν στα πέναλτι από την Ελβετούς και είχαν τότε και τον Μπενζεμά. Μπορείς να εντυπωσιάζεσαι από την παραγωγή ποδοσφαιριστών που έχουν, αλλά βεβαιότητα για το ότι θα κατακτήσουν ένα τρόπαιο δεν έχεις ποτέ.
Πολλοί με όνειρα
Αυτή την βεβαιότητα δεν την δίνει καμιά ομάδα σε αυτό το τουρνουά. Οι γηπεδούχοι Γερμανοί σκοράρουν δύσκολα, πράγμα παράξενο για μια Εθνική Γερμανίας, αλλά πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικό το πράγμα όταν σέντερ φορ παίζει ο αγέλαστος Χάβερτς και τον πλαισιώνουν κατά βάση μέσοι, όπως ο Μουσιάλα, που πρέπει να κάνει τα πάντα κι ο Γκουντογκάν που πρέπει να βγαίνει και σαν κρυφό φορ. Οι Γερμανοί για να πάρουν το Εuro πρέπει όσοι απέτυχαν φέτος με την Μπάγερν Μονάχου να κάνουν ένα συγκλονιστικό τουρνουά: για την ώρα παίκτες όπως ο Σανέ κι ο Μίλερ ξεκινούν από τον πάγκο, ενώ οι προσδοκίες από τον Κρος είναι τεράστιες λίγο πριν αυτός σταματήσει το ποδόσφαιρο! Ενας άλλος βετεράνος, που ούτε το σκέφτεται όμως να σταματήσει, είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Οι Πορτογάλοι ξέρουν ότι από αυτόν πάλι θα εξαρτηθεί η πορεία τους – για την ακρίβεια από τις αντοχές του. Ετσι συνέβη και στο Μουντιάλ του Κατάρ: όταν κουράστηκε χάθηκαν οι ελπίδες του Σάντος και να δούμε τώρα πως θα τον κουμαντάρει ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ.
Όχι ότι έχουν λιγότερες σκοτούρες οι υπόλοιποι προπονητές. Οι Ισπανοί έχουν εξαιρετικό υλικό, ένα κράμα σοφών «παλιοσειρών» (Μοράτα, Νάβας, Ρόντρι, Νάτσο) και προικισμένων νέων (Πέδρι, Γιαμάλ, Ουίλιαμς κτλ), αλλά δεν ξέρω πόσο έτοιμοι είναι για να γίνουν πρωταθλητές Ευρώπης. Ο τύπος τους πιέζει τον Λουίς Ντε Λα Φουέντε πολύ, ο κόουτς έχει εργαστεί κυρίως για την ομοσπονδία και η Ισπανία έχει ένα πάγκο γεμάτο από παίκτες που θέλουν να είναι βασικοί και θα ‘ναι δύσκολη η διαχείρισή τους. Αν τα ματς ήταν τριάντα, οι Ισπανοί θα ήταν πιο εύκολο να κερδίσουν το τουρνουά. Κάμποσες εντάσεις κουβαλάνε και οι Ολλανδοί. Ηταν με την Γαλλία στον όμιλο της Εθνικής μας και τους είδαμε: είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Ο Ρόναλντ Κούμαν, που έφτασε τα 61, τους δίνει μεγάλη ελευθερία κινήσεων, αλλά η πιο μεγάλη τους προσωπικότητα είναι στην άμυνα και μιλάω για τον Φαν Ντάικ. Για Ολλανδοί είναι αρκετά σοβαροί – βαρετά σοβαροί θα έλεγα.
Οι Ιταλοί πρωταθλητές Ευρώπης θα κατέβουν αυτή τη φορά με μια ομάδα κατώτερη της προηγούμενης που κέρδισε την διοργάνωση με ηγέτη τον Ρομπέρτο Μαντσίνι - σήμερα προπονητή της Σαουδικής Αραβίας. Εχουν πάντα τον Ντοναρούμα, τον Κιέζα, τον Ζορζίνιο, τον βιονικό Μπαρέλα, αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα χάθηκαν πολλοί από τους ήρωες του Euro2020 – άλλοι μεγάλωσαν και είπαν αντίο, άλλοι δεν εξελίχτηκαν. Ποντάρουν πολλά στον κόουτς Λουτσιάνο Σπαλέτι αλλά είναι δύσκολο να γίνουν θαύματα: οι μισοί της ενδεκάδας είναι νέοι και χωρίς μεγάλη διεθνή πείρα. Τέλος υπάρχουν και οι Αγγλοι. Δε μοιάζει να τους λείπει τίποτα, αφού παίκτες με ταλέντο περισσεύουν απόδειξη ότι ο Ράσφορντ και ο Γκρίλις έμειναν σπίτι. Αλλά με την Αγγλία το ξέρουμε καλά πως δεν παίζει ποτέ ιδιαίτερο ρόλο το υλικό. Το πρόβλημα τους είναι ότι δεν έχουν κερδίσει το Εuro ποτέ και πριν τρία χρόνια το έχασαν στο Γουέμπλεϊ. Κι αυτό προκαλεί ένα είδος γιγάντιας υποχρέωσης, που συχνά τους πνίγει μολονότι η σταθερότητα τους τελευταία είναι μεγάλη: ήταν τρίτοι το 2018 στο μουντιάλ της Ρωσίας, έπαιξαν τελικό στο Euro2020, έπεσαν πάνω στους Γάλους στο Κατάρ – πάντα με τον Σαουθγκέιτ.
Όλα προβλεπόμενα
Οποιος ψάχνει εκπλήξεις περιμένει συνήθεις υπόπτους (Βέλγους, Κροάτες, Δανούς και Σέρβους) ενώ εγώ περιμένω να δω τους Αυστριακούς, τους Ούγγρους, τους Ελβετούς, τους Ουκρανούς – ωστόσο στο Euro εκπλήξεις μπορεί να κάνει ο καθένας αρκεί να εμφανιστεί με μια ομάδα που τρέχει: οι πιο πολλές καλοκαιριάτικα περπατάνε. Δεν θα πλήξουμε πάντως: η συνύπαρξη στους ομίλους Ισπανών και Ιταλών αλλά και Γάλλων και Ολλανδών θα μας δώσει από νωρίς ωραία παιχνίδια ενώ θα έχει ως αποτέλεσμα δυο από τις τέσσερις ομάδες αυτές να μην πάρουν την πρωτιά στον όμιλο, πράγμα που θα δώσει μεγάλα ζευγάρια στα νοκ άουτ σχετικά νωρίς. Στα τελευταία φιλικά οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλοι σκόραραν πολύ. Οι Ιταλοί λίγο και οι Αγγλοι έδειξαν να έχουν άγχος. Για την ώρα όλα προβλεπόμενα…
