Ο ΠΑΟΚ πέταξε τους πρώτους βαθμούς του στο πρωτάθλημα εξαιτίας μιας λευκής ισοπαλίας με τον Παναιτωλικό στην Τούμπα, ο Αρης κέρδισε την Κηφισιά στο Αγρίνιο κάνοντας το 3 στα 3 με τον Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο, ο Βόλος κέρδισε και τον Αστέρα Τρίπολης που διεκδικεί τον τίτλο της απογοήτευσης της σεζόν στο ξεκίνημα της και ο Πανσερραϊκός με τον Ατρόμητο έφεραν μια ισοπαλία που ήδη έχουν ξεχάσει. Η τέταρτη αγωνιστική δεν έχει μόνο το ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, για το οποίο θα γράψω δυο λόγια γιατί μου αρέσει να γράφω για τα ματς και πριν γίνουν, αλλά έχει κι άλλα ενδιαφέροντα.
Ο ΠΑΟΚ με αντίπαλο τον εαυτό του
Ο ΠΑΟΚ έφτασε στο ματς με τον Παναιτωλικό μετά την ήττα από την Λεβαδειακό στο κύπελλο – μια ήττα ανώδυνη μεν (καθώς με την νέα φόρμουλα του κυπέλλου είναι σχεδόν αδύνατον μέχρι τα νοκ άουτ ματς να αποκλειστεί μεγάλη ομάδα) πλην όμως ανησυχητική. Όταν ρώτησα τι συμβαίνει στον ΠΑΟΚ μετά την ήττα από τον Λεβαδειακό (και τις νωθρές αν και νικηφόρες εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα) άνθρωποι που την ομάδα την γνωρίζουν καλύτερα από μένα μου είπαν ότι ο Ρασβάν Λουτσέσκου έχει φέτος ξεκαθαρίσει (στον ίδιο τον Ιβάν Σαββίδη κι όχι μόνο) ότι όλο το βάρος φέτος θα πέσει στα ματς του πρωταθλήματος λόγω και των γενεθλίων των 100 χρόνων της ομάδας – υπάρχει και μια σχετική απαίτηση των οπαδών για τίτλο που έχει εκφραστεί και με ανακοίνωση στην αρχή του καλοκαιριού. Αν αυτό ισχύει, εξηγεί πολλά: ο ΠΑΟΚ μπήκε στην σεζόν με ένα παράξενο άγχος, αλλά και με την πίστη πως κάθε νίκη με 1-0 είναι κάτι απαραίτητο, αφού μόνο κερδίζοντας συνεχώς κατακτάς το πρωτάθλημα. Αυτό, ειδικά για τον ΠΑΟΚ που αντλεί την δύναμη του παραδοσιακά από το ωραίο ποδόσφαιρο που παίζει στην έδρα του, είναι πρόβλημα: ο ΠΑΟΚ αν αγχωθεί, και μάλιστα από την αρχή της σεζόν, θα μπλέξει με τον χειρότερο αντίπαλο, δηλαδή τον εαυτό του.
Φυσικά υπάρχουν και κάποιες φανερές αδυναμίες που έχουν να κάνουν με την φόρμα των παικτών – ίσως και με επιλογές. Ο Τάισον στο πρώτο ημίχρονο με τον Παναιτωλικό ήταν επικίνδυνος μόνο χάρη στις επιταχύνσεις του Τάισον, που όμως έχει μεγαλώσει. Ο Μπάμπα δεν έχει για την ώρα σχέση με τον επιθετικά σπουδαίο ακραίο μπακ που ξέρουμε. Χθες η απουσία του Μιχαηλίδη στην άμυνα δεν βοηθούσε το χτίσιμο των επιθέσεων. Είναι επίσης φανερό ότι ο Λουτσέσκου αδικεί τον Ντεσπότοφ (καθώς ο Ζίφκοβιτς δεν είναι στα καλύτερά του) ενώ από τον ΠΑΟΚ λείπουν τα περσινά γκολ του Μαντί Καμαρά που φτάνει σε εκτελέσεις πολύ πιο συχνά από όσο ο Μεϊτέ και ο Οζντόεφ. Φυσικά για την ώρα δείχνει προβλήματα προσαρμογής και ο Γιακουμάκης, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση: ο ΠΑΟΚ έκανε τα καλύτερά του παιγνίδια επιθετικά προ διετίας όταν ο φορ του έπαιζε για τους τρεις περιφερειακούς (τον Τάισον, τον Ζίφκοβιτς, τον Κωνσταντέλια, αλλά και τους Μούργκ και Ντεσπότοφ) και ο ΠΑΟΚ δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα αποδοτικός όταν αυτοί έπαιζαν για να ταΐσουν τον φορ. Με αυτά και με αυτά ο παράξενος Παναιτωλικός του Γιάννη Πετράκη που έχει 4 βαθμούς στη Θεσσαλονίκη με Αρη και ΠΑΟΚ και δυο ήττες στην έδρα του (από τον Ατρόμητο και τον Βόλο) πήρε το βαθμό και θα μπορούσε και να κερδίσει, αν ο Ευαγγέλου στο VAR δεν ακύρωνε, σωστά πάντως, το γκολ του Αλεξιτς. Ο Παναιτωλικός δεν θα κινδυνεύσει – κυρίως όμως θα τρελάνει κόσμο.
Η ρέντα και η τέχνη του Μανόλο
Πριν την ισοπαλία του ΠΑΟΚ είχαμε την νίκη του Αρη με την Κηφισιά στο Αγρίνιο. Ο Μανόλο Χιμένεθ δεν είναι θαυματοποιός, ξέρει όμως να δημιουργεί καλή ατμόσφαιρα στους πρώτους του μήνες σε μια ομάδα, αναπτέρωσε το ηθικό των παικτών του Αρη, χρησιμοποιεί ένα σχήμα (4-1-4-1) που του ταιριάζει καλύτερα και είναι και αρκετά τυχερός πράγμα που δεν κάνει κακό. Χθες ο Αρης κέρδισε με ένα γκολ του Μισεουί στο 87΄:η μπάλα στρώνεται στον σκόρερ εντελώς κατά λάθος καθώς αυτός έχει επιχειρήσει χωρίς επιτυχία ένα φιλόδοξο «τακουνάκι», κι ενώ προηγουμένως έχουν συγκρουστεί δυο αμυντικοί της Κηφισιάς που έχουν αφήσει τον σκόρερ ελεύθερο. Όλα αυτά ενώ η τυπικά γηπεδούχος έχει χάσει τον Βιγιαφάνιες από τραυματισμό στο 20λεπτο κι έχει μείνει με δέκα παίκτες μετά από μια ανοησία του Χουχούμη κι ενώ στο ίδιο γήπεδο τέσσερις μέρες πριν ο Αρης έχει κερδίσει τον Παναιτωλικό με πέναλτι στις καθυστερήσεις: ο Μανόλο έχει άστρο.
Εχει βέβαια και ικανότητες. Σε χρόνο ρεκόρ καθιέρωσε τον Διούδη και τον Γαλανόπουλο, ξύπνησε τους Μοντσού και Μορόν, βρήκε ένα τρόπο να κάνει χρήσιμο τον Ράστις, παίρνει λίγα από όλους (βοηθάει ο Ντουντού, επανεμφανίστηκε ο Σίστο, ενώ ξαναείδαμε και τον Ρόουζ). Οσο τα αποτελέσματα έρχονται θα μοιάζει ο καλύτερος προπονητής του πρωταθλήματος.
Το οποίο πρωτάθλημα είναι διαφορετικό από πέρυσι κι αυτό φαίνεται από την απόδοση των μικρότερων. Ο Πανσερραϊκός συμπλήρωσε τέσσερα ματς χωρίς νίκη ενώ πέρυσι σώθηκε άνετα. Ο Ατρόμητος δεν κέρδισε εκτός έδρας ενώ προηγήθηκε: πέρυσι οι νίκες αυτές ήταν η αγαπημένη του συνήθεια. Κι ο Βόλος έκανε την δεύτερη νίκη του γιατί ο κόουτς Φεράντο βρήκε την επιθετική τριάδα που χρειάζεται σε κάθε ομάδα του: ο Λάμπρου, ο Χάμουλιτς και ο Χουάντι θα κάνουν ζημιές. Ο Αστέρας έχασε καλά καλά χωρίς να καταλάβει πως. Δέχεται γκολ σε κάθε ματς, μοιάζει να μην έχει κάνει μεταγραφές, απογοητεύει. Και αν συνεχίσει έτσι δεν έχει καθόλου σίγουρη την θέση του στην δεύτερη τετράδα καθώς αυτή κυνηγάει ο Βόλος, αλλά και ο Λεβαδειακός και ο ΟΦΗ που σήμερα παίζουν μεταξύ τους.
