Ενώ ακόμα εν μέσω μεταφυσικών εξηγήσεων για τη νίκη του Ολυμπιακού με την Φενέρ στην Πόλη και το μαγικό τρίποντο του σπουδαίου Κώστα Σλούκα, επιβάλλεται η επιστροφή στον σκληρό ρεαλισμό της μπασκετικής μας πραγματικότητας. Ο Ολυμπιακός δεν προκρίθηκε για το Final 4: το Κάουνας είναι ακόμα μακριά – πολύ μακριά. Και γιατί η νίκη του την Τετάρτη δεν είναι απλό να επαναληφθεί. Όπως δεν ήταν απλό να επαναληφθεί και η πρώτη του στο ΣΕΦ την βραδιά του ρεσιτάλ του Κάναν.
Ο πολύ έμπειρος κόουτς Γιώργος Μπαρτζώκας θέλησε χθες να κατεβάσει τους τόνους του ενθουσιασμού και καλά έκανε. «Θα ήθελα να χαμηλώσω λίγο τους τόνους και τις προσδοκίες. Η ομάδα μας όλη τη διάρκεια της χρονιάς και τώρα και γενικά έχει φτάσει το ταβάνι της, παίζει συνέχεια στα όριά της, δεν είναι εύκολο» είπε. Το έκανε κυρίως για να κάνει κατανοητό στον κόσμο της ομάδας ότι η δυσκολία παραμένει μεγάλη. Η ομάδα του το ξέρει καλά.
Η μεγάλη δυσκολία
Η νίκη του Ολυμπιακού στο τρίτο ματς, παραδόξως, μαρτυρά κι όλη την δυσκολία της σειράς. Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να προηγηθεί με 2-1 χωρίς να κάνει το παιγνίδι του κι αυτό είναι αληθινά ενδιαφέρον. Δείχνει τις πραγματικές τεράστιες αντοχές του, την πίστη του και την θέλησή του: αλλά όταν ο Μπαρτζώκας μιλάει για όρια έχει δίκιο. Κάπου εκεί κινείται και βρίσκεται ο Ολυμπιακός.
Η νίκη στο τρίτο ματς ήρθε χωρίς να λυθεί το μεγάλο του πρόβλημα στην επίθεση: παραδόξως αυτό επιδεινώθηκε. Δυο μόνο παίκτες του είχαν διψήφιο αριθμό πόντων: ο Σλούκας που σταμάτησε στους 25 κι ο Βεζένκοφ που έφτασε τους 17 με 8 στο τελευταίο δεκάλεπτο – αν έλειπαν ο Ολυμπιακός δεν θα κέρδιζε γιατί άλλος να τους βρει δεν υπήρχε. Μεταξύ αυτών των 8 είναι και το σπουδαίο τρίποντο 40 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του ματς σε μια φάση δουλεμένη, πλην όμως οριακή: θέλω να πω πως τα δυο σκριν που έγιναν εν προκειμένω για να ελευθερωθεί ο σουτέρ Σάσα ήταν υποδειγματικά, αλλά άλλος στη θέση του Βεζένκοφ από τόσο μακριά που σούταρε μπορεί να μη έβρισκε στεφάνι. Αυτή η φάση είναι και η επιτομή του προβλήματος: καλά τα σχέδια στο πινακάκι, αλλά για να μπει η μπάλα στο καλάθι χρειάζονται πλέον διαρκώς και μεγαλύτερα σουτ. Το πιο μεγάλο, περιττό να το πβ, ήταν η μαχαιριά του Σλούκα στη λήξη.
Απλά αλλά λειτουργικά
Θα ήταν σαφώς πιο απλά για την συνέχεια τα πράγματα αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε το ματς με τον ίδιο δραματικό τρόπο αλλά έχοντας βάλει 80 ή πόσο μάλλον 90 πόντους. Δεν το λέω γιατί έχω ψύχωση με την επίθεση, αλλά γιατί αυτό θα ήταν ένα αποτέλεσμα που θα μαρτυρούσε πως βρέθηκε αντίδοτο σε αυτή την απλοϊκή αλλά πολύ αποτελεσματική άμυνα που ο Ιτούδης έστησε για να περιορίσει τον Βεζένκοφ και τα τρίποντα. Η ψηλή του πεντάδα του επιτρέπει παιγνίδι χωρίς βοήθειες στην άμυνα, γιατί ακόμα και στις αλλαγές ο Μπλακ που ξέρει να παίρνει θέση κοντά στο καλάθι είναι σχεδόν αδύνατο να βρει παίκτη κοντότερο από δυο μέτρα να τον μαρκάρει. Και η άμυνα της Φενέρ λειτουργεί υποδειγματικά γιατί ο Πιέρ και ο Χαιζ Ντέιβις δεν χάνουν τον Βεζένκοφ από τα μάτια τους σπρώχνοντάς τον όσο πιο μακριά γίνεται από το ζωγραφιστό. Μια ομάδα με παίκτες με έφεση στις ατομικές προσπάθειες αυτή την άμυνα μπορεί και να την είχε διαλύσει: δίνει πολλά δικαιώματα για ένας εναντίον ενός. Ο Ολυμπιακός που όλο το χρόνο ψάχνει πάσες κι όχι ήρωες δυσκολεύεται. Και γιατί για την ώρα δεν προκύπτει ένας τρίτος σκόρερ – στα μάτια μου ο μόνος που μοιάζει να το μπορεί είναι ο ΜακΚίσικ. Ο Γουόκαπ δεν είναι μπουκαδόρος: η Φενέρ του δίνει τα σουτ χωρίς να το έχει πληρώσει. Ο Παπανικολάου ξοδεύει όλη του την ενέργεια στην άμυνα – η δοκιμασία δεν είναι απλή. Οι υπόλοιποι επιθετικά αγνοούνται περιμένοντας πάσες. Η παίρνοντας απλά σουτ από μακριά: ο Λαρεντζάκης, ο Πίτερς, ο Καναν αυτό κάνουν κατά βάση.
Τα έδωσαν όλα
Ποια είναι η απάντηση του Μπαρτζώκα στο σαχ του Ιτούδη; Η δική του υποδειγματική άμυνα την Τετάρτη το βράδυ. Ο Μπλακ, περισσότερο από τον Φαλ, περιόρισε τους χώρους και τις πάσες – κι έτσι ο Μότλεϊ κι ο Γκούντουριτς έκαναν ελάχιστα. Ο Παπανικολάου έδωσε την ψυχή του για να σταματήσει το παιγνίδι του Πιέρ στο post. Ο Βαζένκοφ ήταν βράχος αυτή τη φορά στα συχνά μις ματς με τον Χάιζ Ντέιβις. Ο Γουόκαπ έδειξε στον Εντουαρτς πως είναι δύσκολο να τον πιάσει κορόιδο για δεύτερο βράδυ. Αλλά όλη η ομάδα έπαιξε σκληρά και κλειστά και κατάφερε (με κόστος τα πολλά σουτ του Ντόρσεϊ και τους 10 πόντους του Καλάθη) να ελέγξει τα ριμπάουντ. Και χάρη στον Σλούκα να επιστρέψει από το -11 και το -8 στο δεύτερο και στο τέταρτο δεκάλεπτο – σε αυτά τα κομμάτια του παιγνιδιού που την περασμένη Παρασκευή ήταν λιγότερο καλή κι αυτό δείχνει πόσο δούλεψε. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ο Ιτούδης αφού είδε την περίφημη δεύτερη πεντάδα του Ολυμπιακού να μην μπορεί να ανταποκριθεί την Τετάρτη απέναντι στην δυσκολία του ματς, ασχολήθηκε περισσότερο με τους βασικούς του Ολυμπιακού. Στην πραγματικότητα του ξέφυγε μόνο ο Σλούκας. Τον οποίο απόψε θα τον κυνηγάνε οι πάντες!
Απόψε γίνεται;
Θα ήταν ευχής έργο ο Ολυμπιακός να τελείωνε τη δουλειά απόψε. Στο ΣΕΦ θα έχει τον κόσμο. αλλά και αντιπάλους σκληρότερους. Δεν εννοώ μόνο την Φενέρ που θα έχει παραπάνω παίκτες αλλά αναφέρομαι στην υποχρέωσή της ομάδας να προκριθεί, τις απαιτήσεις που θα γεννηθούν, την ετικέτα του φαβορί. Για να ξεμπλέξει απόψε πρέπει για μια βραδιά στην σειρά να καταφέρει να κάνει το παιγνίδι του. Γίνεται; Ελα ντε!
Στο μεταξύ τα άλλα δυο ζευγάρια οδηγήθηκαν σε πέμπτο ματς. Η Ρεάλ έδειξε αυτή τη φορά την σκληρότητα και την αντοχή της στο Βελιγράδι δείχνοντας πως ακόμα και η πιο καυτή έδρα μπορεί να μην της είναι πρόβλημα: αν δεν την «σκοτώσεις», θεριεύει. Η Μονακό άφησε τη νίκη στην Μακάμπι. Πήγε στο Τελ Αβίβ για να κάνει μια νίκη και την πήρε και χθες κατέβασε διακόπτες. Μόνο η Μπαρτσελόνα είναι ήδη στο Κάουνας. Με την άνεση της πρόκρισης και νομίζω και με τον άτυπο τίτλου του φαβορί.
