Από τα πολλά που ακούγονται και αφορούν το πώς θα είναι το ποδόσφαιρο, αν και εφόσον υπάρξει ποτέ μια επανακίνησή του, ξεχώρισα μια πρόβλεψη του αντιπροέδρου της Μπαρτσελόνα Ζιόρντι Καρντονέρ. Μιλώντας στο αμερικανικό ESPN είπε πως οι ζημιές στα ταμεία των ευρωπαϊκών ομάδων και η έλλειψη ρευστού θα οδηγήσει φέτος το καλοκαίρι τις περισσότερες στη λογική της ανταλλαγής παικτών – σε αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν «trades system». Η πρόβλεψη στα αυτιά μου ακούστηκε σαν μελωδία. Μακάρι να γίνει έτσι.
Πάντα ήμουν φανατικά υπέρ του αμερικάνικου μοντέλου επαγγελματικής οργάνωσης των ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων και πάντα θεωρούσα ότι ο τρόπος που γίνονται οι μεταγραφές στην Ευρώπη νοθεύει τον ανταγωνισμό. Πάντοτε έβρισκα όλη αυτή την επίδειξη πλούτου τον καιρό των μεταγραφών ελάχιστα γοητευτική: το να σκορπάς τα χρήματα σου στους Ρονάλντους και στους Νεϊμάρ μπορεί να ενθουσιάζει τους οπαδούς, αλλά δεν είναι κάποιου είδους τέχνη. Πάντοτε θεωρούσα μεγαλύτερο μάγκα αυτόν που δημιουργεί υπεραξίες και πουλάει από αυτόν που σκορπάει και αγοράζει: οι ομάδες όσων ξέρουν να πουλάνε δεν χρεοκόπησαν ποτέ. Αντίθετα αυτοί που διοίκησαν ομάδες πετώντας κατά καιρούς χρήματα (συνήθως όχι δικά τους…) στο πηγάδι της καλοκαιρινής σόου μπιζ συχνά τινάχθηκαν στον αέρα. Αν ο κορωνοϊός αλλάξει το σύστημα ευρωπαϊκών μεταγραφών θα αλλάξει και το ποδόσφαιρο. Και μάλιστα προς το καλύτερο.
Ζημιές ρεκόρ και νέες λύσεις
Δεν είναι τυχαίο που την πρόβλεψη αυτή την έκανε ένας αντιπρόεδρος της Μπαρτσελόνα. Με τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς οι ζημιές των Μπλαουγκράνα θα φτάσουν τα 120 εκατ ευρώ και ίσως ξεπεράσουν τα 140 – ας μην ξεχνάμε ότι το 13% του ΑΕΠ της Καταλονίας σχετίζεται με τη Μπαρτσελόνα. Οι παράγοντες των Καταλανών γνωρίζουν καλά πως το φετινό καλοκαίρι θα είναι πολύ διαφορετικό και το μεταγραφικό παζάρι δεν μπορεί παρά να αλλάξει. Ο αντιπρόεδρός εξήγησε πως οι ανταλλαγές των παικτών θα αποτελέσουν τον κανόνα, εν αντιθέσει με τις αγοραπωλησίες που θα είναι σχετικά λίγες. Ο Καρντονέρ το είπε και γιατί ξέρει ότι η Μπάρτσα έχει πολλούς παίκτες αξίας που της περισσεύουν (Αρτούρ, Κουτίνιο, Ντεμπελέ κτλ) καθώς και μερικούς που για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν να μείνουν εκεί (Ράκιτις, Ουμτιτί κτλ). Αλλά ποια ομάδα δεν έχει τέτοιους;
Η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος με ένα τεράστιο πορτοφόλι και να σαρώσει το μεταγραφικό παζάρι του επόμενου καλοκαιριού είναι μικρή. Το σύστημα οδηγούταν σε ασφυξία και πριν την κρίση – απλά αυτή θα το χρεοκοπήσει. Η Ρεάλ και η Μπάρτσα είναι μαζεμένες καιρό τώρα: ξοδεύουν κάτι παραπάνω, μόνο αν πουλήσουν. Οι Ιταλοί, μετά την οικονομική διάλυση που έζησαν την προηγούμενη δεκαετία ομάδες με ιστορία όπως η Νάπολι, η Φιορεντίνα, η Πάρμα κτλ προσέχουν έτσι κι αλλιώς πολύ. Οι Αγγλοι, που χάρη στους Αραβες λεφτάδες που μπήκαν στην Πρέμιερ λιγκ, έπαιζαν το ρόλο των τελευταίων τρελών που αναστάτωναν το παζάρι, χάνοντας πλέον έσοδα από τις πωλήσεις των ακριβών τους εισιτηρίων θα μαζευτούν λογικά κι αυτοί: βοηθάει και η πιθανότητα τιμωρίας της Μάντσεστερ Σίτυ για τις παραβάσεις του Financial Fair Play.
Αυτό που λέει ο αντιπρόεδρος της Μπάρτσα μοιάζει να είναι υποχρεωτική και αναγκαία λύση για να γίνουν μεταγραφές. Στο ποδόσφαιρο του καιρού μας αυτές είναι απαραίτητες όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και σε ότι έχει να κάνει με την αύξηση του ενδιαφέροντος του κοινού: δεν είναι μόνο επίδειξη πλούτου, αλλά και μέρος της ίδιας της διαδικασίας. Οι ομάδες συχνά αναγκάζονται να κάνουν μεταγραφικές κινήσεις για να πείσουν τους οπαδούς τους ότι δεν παραιτούνται από τους παραδοσιακούς στόχους, αλλά φέτος δεν μπορούν να σπαταλήσουν χρήματα – γιατί αυτό είναι αυτοκαταστροφικό σε μια περίοδο που τα έσοδα όλων γίνονται ολοένα και μικρότερα. Κι έτσι οι ανταλλαγές είναι η λύση και για να τονωθεί το ενδιαφέρον και για να καλυφθούν πιθανότατα κάποια κενά, αλλά και για να ελαφρύνουν τα ρόστερ, δηλαδή να μειωθούν τα έξοδα.
Όχι μόνο το πορτοφόλι
Ομολογώ ότι αυτή η αμερικάνικη πρακτική πάντα με γοητεύει για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί κάνει το παζάρι δυσκολότερο και ο δεύτερος γιατί για να παίξεις σωστά το παιγνίδι και να βγεις κερδισμένος χρειάζεσαι όχι ένα μεγάλο πορτοφόλι, αλλά ένα ωραίο σχέδιο. Όταν για να αποκτήσεις ένα παίκτη μπορείς απλά να τον αγοράσεις, το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις χρήματα για να επικρατήσεις σε πραγματικούς ή στημένους από τους αντζέντηδες πλειστηριασμούς: συγχωρείστε με, αλλά δεν βλέπω σε αυτό κάτι το θεαματικό – το μόνο θεαματικό είναι συνήθως η εκτόξευση της τιμής ενός παίκτη.
Όταν βγαίνουν από τη μέση τα πορτοφόλια, το πράγμα περιπλέκεται όμορφα. Πρέπει να κεντράρεις νωρίς το στόχο σου, να πείσεις την ομάδα στην οποία ανήκει ο παίκτης να στον παραχωρήσει, να την δελεάσεις με το κατάλληλο ποδοσφαιριστή ως αντάλλαγμα, να διαβάσεις από πριν την ανάγκη της. Πρέπει επίσης να πείσεις τον παίκτη που χρειάζεσαι να πει το ναι, χωρίς απλά να του πάρεις τα μυαλά προσφέροντάς του μεγάλα συμβόλαια, αλλά και να πείσεις τον δικό σου να φύγει χωρίς καυγάδες. Πρέπει να κινηθείς γρήγορα, έξυπνα, να δείξεις ότι δεν καίγεσαι, να μπλοφάρεις και να έχεις και τους κατάλληλους ανθρώπους. Κι αυτή η καταλληλόλητα δεν είναι απλή και δεν αγοράζεται πάντα.
Οι Αμερικάνοι δείχνουν το δρόμο
Αν μπούμε σε μια λογική ανταλλαγών θα δούμε πραγματικά ποιος είναι ο καλύτερος παρασκευαστής ομάδων: τώρα, ειδικά στο τοπ επίπεδο των ομάδων του Τσάμπιονς λιγκ, είναι συνήθως αυτός που ξοδεύει. Το αποτέλεσμα αυτής της πρακτικής είναι ότι μια δεκάδα από ομάδες (οι πιο πλούσιες) μονοπωλούν το Τσάμπιονς λιγκ, έχοντας διαλύσει και τον ανταγωνισμό στα εθνικά πρωταθλήματα. Αν τα χρήματα πάψουν να είναι ο βασικός παράγοντας δημιουργίας και επιτυχίας μιας ομάδας, να δείτε ότι θα αποκτήσει άλλη διάσταση η δουλειά του τεχνικού διευθυντή πχ και ότι θα φανεί ποιος έχει αληθινή γνώση. Όπως ακριβώς και στην Αμερική. Που το πρωτάθλημα δεν το κερδίζει ο πιο πλούσιος, αλλά όποιος ξέρει ποιον παίκτη θέλει και που θα τον βρει και κυρίως όποιος δύναται να σχεδιάσει το μέλλον γνωρίζοντας πως δεν θα εμφανιστεί ένας εμίρης να κάνει κακομοίρηδες τους υπόλοιπους.
Διαβάζω ότι η Μπαρτσελόνα θέλει λέει να δώσει τον Κουτίνιο και τον Πιάνιτς για τον Καντέ και πως ψάχνει πρόταση με παίκτες που θα ικανοποιήσουν την Ιντερ για να της δώσει τον Λαουτάρο. Ένα τέτοιο παζάρι καλοκαιριάτικα θα είναι όντως καταπληκτικό: θα χει πλάκα να δούμε ποιος θα πιαστεί κορόιδιο, ποιος θα βγει κερδισμένος, ποιος θα έχει προετοιμαστεί καλύτερα να παίξει ένα καινούργιο παιγνίδι. Ομολογώ ότι ως ιδέα και μόνο το γουστάρω…
