Αν κόντρα στην Σκωτία η Εθνική μας πλήρωσε ένα είδος ψυχικής κατάρρευσης μετά την γρήγορη ισοφάριση του Ράιαν Κρίστι όταν αυτή άνοιξε το σκορ με τον Τσιμίκα, στην Κοπεγχάγη απέναντι στους Δανούς καλά καλά δεν υπήρξε ματς. Μπορούμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας λέγοντας πως η Εθνική μας ξεκίνησε καλά, γιατί είχε μια ευκαιρία με τον Ιωαννίδη και ένα σουτ με τον Τζόλη μέχρι το 15΄αλλά αυτά είναι για να λέγονται στην τηλεόραση: η μετάδοση είχε πλάκα είναι πάντα δύσκολο να εξηγήσεις στον άναυδο τηλεθεατή τι συμβαίνει σε ένα ματς στο οποίο ο γηπεδούχος προηγείται με 3-0, όταν του λες διαρκώς ότι η Ελλάδα είναι μια καταπληκτική ομάδα, παίζει σπουδαίο ποδόσφαιρο κτλ κτλ, αλλά δεν γέλασε νομίζω κανείς.
Στα πολλά και στα διάφορα άσχημα που συνέβησαν στην Εθνική μας σε αυτή την διαδικασία ας προσθέσουμε και ένα πρόβλημα κακής προσέγγισης πρώτα από όλα των ίδιων των δυνατοτήτων της ομάδας μας από τον Τύπο – βάζω μέσα φυσικά και τον εαυτό μου. Εγινε κακή δουλειά. Θαμπωθήκαμε από τις εμφανίσεις της στο Nations League και στα φιλικά και πιστέψαμε ότι ως ομάδα η Εθνική μας είναι καλύτερη από αυτό που πραγματικά είναι. Αλλά προφανώς η δική μας κακή δουλειά στην παρουσίαση και οι υπερβολές που ακούστηκαν στην μετάδοση των παιγνιδιών στις φουστανελάδικες μεταδόσεις όπου ακούστηκαν μέχρι και αναφορές στους Θεούς του Ολύμπου λες και μεταξύ αυτών υπήρχε κάποιος που να ασχολείται με τα σπορ, δεν είναι ο λόγος που η Εθνική μας αποκλείστηκε τρέχοντας ένα σερί από κακές ήττες και μαζεύοντας 9 γκολ σε τρία ματς. Αν Η Εθνική μας αποκλείστηκε χωρίς καλά καλά να παλέψει είναι γιατί έχει αδυναμίες. Που ειδικά στα ματς με την Δανία, η οποία είναι αρκετά καλύτερη ομάδα από την δική μας, φάνηκαν πολύ.
Χωρίς τον σωστό προβληματισμό
Στο Καραϊσκάκη η Δανία είχε κόψει στη μέση την Εθνική Ελλάδος πιέζοντας πολύ τον Κουρμπέλη και τον Ζαφείρη που ήταν εκείνο το βράδυ οι αρνητικοί πρωταγωνιστές. Το γεγονός θα έπρεπε να προβληματίσει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που όμως το άφησε κατά μέρους και έστειλε στο γήπεδο και χθες μαζί αυτούς τους δυο παίκτες. Ο Γιοβάνοβιτς, πιστός στις συνήθειες του, προετοίμασε στον λίγο χρόνο που είχε το χθεσινό ματς με βάση το προηγούμενο και χωρίς να σκεφτεί ιδιαίτερα εκείνο με την Δανία.
Η προσέγγιση των δυο κρίσιμων και τελικά μοιραίων παιγνιδιών της Εθνικής μας αυτές τις μέρες υπήρξε ολότελα διαφορετική. Πριν το ματς με την Σκωτία ο κόουτς έδειξε εμπιστοσύνη στους παίκτες που έχασαν από την Δανία στο Καραϊσκάκη κάνοντας επί της ουσίας μόνο μια αλλαγή: τον Μπακασέτα αντί του Κωνσταντέλια - ο Καρέτσας έμεινε εκτός γιατί είχε χάσει προπονήσεις εξαιτίας της ίωσης. Στο χθεσινό ματς προχώρησε σε κάμποσες αλλαγές οι οποίες όμως δεν αποδείχτηκαν ό,τι καλύτερο: στα μάτια μου φάνηκαν και κομμάτι άσχετες σε σχέση με τις δυσκολίες που η ομάδα έδειξε κόντρα στους Σκωτσέζους. Το δίδυμο Κουρμπέλη – Ζαφείρη πχ, ειδικά στο τελευταίο μισάωρο του ματς στην Γλασκόβη, είχε του κόσμου τα προβλήματα από τον Φέργκουσον και τους υπόλοιπους. Αν έπρεπε κάποιος να μείνει έξω για να ξεκινήσει ο Σιώπης αυτός ήταν ο Ζαφείρης: η απουσία του Κουρμπέλη θα κόντυνε πολύ την Εθνική μας απέναντι στην πανύψηλη Δανία που παρατάχτηκε με εννέα παίκτες πάνω από 1.80. Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο είχε επίσης ευθύνη στο ματς με την Σκωτία για το γεγονός ότι η ομάδα δέχτηκε δυο γκολ από στημένες φάσεις: αν αλλαγές στην ενδεκάδα έπρεπε να γίνουν ίσως και εδώ χρειαζόταν κάποιος άλλος. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι αυτοί που ο Γιοβάνοβιτς στήριξε ήταν και οι μοιραίοι του χθεσινού ματς: ο Ζαφείρης δίνει την μπάλα στον Χόιλουντ στο 21΄ για το 1-0 των γηπεδούχων. Ο Κουλιεράκης στρώνει την μπάλα στον Φρόχολντ που προκαλεί το 3-0 του Νταμσγκαρντ στο 41΄. Στο ενδιάμεσο το πιο προβλέψιμα χτυπημένο κόρνερ του ματς από τον Ντάμσγκαρντ επιτρέπει στον Αντερσον να κάνει το 2-0 στο 40΄. Λάθος μου. Δεν του το επιτρέπει η εκτέλεση του κόρνερ: το επιτρέπουν τέσσερις Ελληνες παίκτες που κοιτάζουν τον σκόρερ και κανείς δεν βγαίνει σωστά στην μπάλα. Όπως και στη Γλασκόβη.
Οι τεράστιες τρύπες
Ακούω πολλά για γκίνιες, για ατυχίες κτλ κτλ. Η ομάδα αυτή δεν είναι και η πιο τυχερή του κόσμου κι αυτό φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο: ο Μπακασέτας είχε δοκάρι, ο Σμάιχελ σταμάτησε τον Κωνσταντέλια, ο Παυλίδης δεν είδε την μπάλα να περνά την γραμμή στο 74΄ όταν τα έκανε όλα τέλεια – αν η Εθνική μας έβρισκε ένα δεύτερο γκολ μετά από αυτό που βρήκε ο Τζόλης χάρη και στην ωραία ενέργεια του Ιωαννίδη ίσως καρδιοχτυπούσε τους Δανούς, που όμως δοκάρια ( δυο μάλιστα) είχαν κι αυτοί. Όμως στα γκολ που η Εθνική μας δέχεται δεν υπάρχει τόση ατυχία όσο γενικά πιστεύουμε: και ο Ζαφείρης στη φάση του 1-0 και ο Κουλιεράκης στην φάση του 3-0 αυτό που κάνουν είναι ό,τι ο Γιοβάνοβιτς τους ζητάει – προσπαθούν να κρατήσει η ομάδα την μπάλα εμπλέκοντας τον τερματοφύλακα Βλαχοδήμο στον οποίο άλλωστε από την αρχή του ματς η μπάλα πάει πολλές φορές.
Η Εθνική μας είναι μια ομάδα κυριολεκτικά ερωτευμένη με την μπάλα και την κατοχή της: νομίζεις μάλιστα πως χωρίς αυτή δεν παίζει καν. Αλλά αυτή η νοοτροπία, που στα καλά της ματς ομορφαίνει το παιγνίδι της, μπορεί να είναι και πρόβλημα όταν αποδεικνύεται ανόητο ρίσκο. Το μεγαλύτερο βέβαια κακό προκύπτει από το γεγονός ότι όταν ο αντίπαλος είναι μια μεθοδική ομάδα αυτά τα λάθη τα περιμένει: ο κόουτς των Δανών Μπρίαν Ρίμερ, που στην Αθήνα είδε την ομάδα του να κερδίζει το ματς με 3-0, δεν στάθηκε σε αυτό το αποτέλεσμα αλλά άλλαξε την Δανία πολύ ώστε να εκμεταλλευτεί αδυναμίες της Εθνικής μας που είδε στο ματς με την Σκωτία. Επαιξε 4-4-2 για να έχει δυο παίκτες στα πέριξ της ελληνικής περιοχής περιμένοντας λάθη σαν αυτά που έγιναν και δικαιώθηκε καθώς και ο Χόιλουντ και ο Φρόχολντ, ήταν επιδραστικότατοι ενώ άλλαξε την άμυνα του τοποθετώντας τον Κρίστενσεν δεξιά για να έχει ένα έμπειρο αντίπαλο ο Τζόλης, κι έβαλε στόπερ τον Βεστεργκαρντ περιμένοντας τις ελληνικές αντεπιθέσεις. Η Εθνική μας αντίθετα πήγε στην πεπατημένη. Μόνο που το παιγνίδι της έχει τρύπες που αποδείχτηκαν τεράστιες: η άμυνα στις στημένες φάσεις πχ είναι απαράδεκτη.
Ευθύνες έχει και ο Ιβάν
Ο κύκλος των προκριματικών του μουντιάλ επί της ουσίας έκλεισε με πικρό τρόπο. Παρακολουθήσαμε ένα από τους χειρότερους αποκλεισμούς της Εθνικής μας. Όταν η διαδικασία ξεκίνησε το ξέραμε πως είχε μπροστά της τρία δύσκολα ματς (δυο με την Δανία και ένα με την Σκωτία στην Γλασκόβη) στα οποία έπρεπε να βρει βαθμούς για να τερματίσει πρώτη ή δεύτερη. Σε αυτά τα ματς δεν πήρε ούτε ένα. Η ευθύνη βαρύνει και τον Γιοβάνοβιτς. Αλλά για αυτόν θα τα πούμε αύριο πιο ψύχραιμα.