Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον Γιώργο Μπαρτζώκα αλλά στις διάφορες κρίσεις που κατά καιρούς έχει δει τον Ολυμπιακό να αντιμετωπίζει έχει πάντα στο μυαλό του μια λύση που συχνά λειτουργεί: ποντάρει στην άμυνα και στους παλιότερους που την ομάδα την ξέρουν. Αφού κράτησε την Χάποελ Τελ Αβίβ στους .. πόντους (πρόκειται για κατόρθωμα καθώς κι αυτή την αγωνιστική η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη πέτυχε πάνω από 100 στην Ντουμπάι…) ο Ολυμπιακός κράτησε και την Παρτιζάν στους 71 και φυσικά την κέρδισε (80-71). Δεν ήταν πάλι επιθετικά καλός, είχε πάλι ένα Φουρνιέ με προβλήματα που αυτή την φορά δεν αγωνίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο, είχε πάλι κακό τρίποντο καθώς σούταρε με 36% και 8/22, παραμένοντας η χειρότερη ομάδα στην Ευρωλίγκα στην σχετική κατηγορία. Αλλά τα κατάφερε γιατί ειδικά στο ΣΕΦ έχει παραδοσιακές ικανότητες στις οποίες καταφεύγει στα δύσκολα: η πρώτη από όλες είναι η άμυνα του. Στο κρίσιμο τελευταίο δεκάλεπτο η άμυνα του επέτρεψε να τρέξει ένα σερί 16-3 στο τελευταίο τρίλεπτο μετατρέποντας το σε βάρος του 64-68 σε 80-71 χωρίς μάλιστα μεγάλα σουτ ή κάποιου τύπου επιθετικού ξέσπασμα. Αρκούσε για να χτιστεί αυτό η γιγάντια παρουσία του Μιλουτίνοφ, μια σχετική αλλά όχι κι απόλυτη ευστοχία του Ντόρσεϊ από την γραμμή των βολών όπου τον έστελναν οι παίκτες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς προσπαθώντας να σταματήσουν τον χρόνο, καθώς και η ενέργεια του ΜακΚίσικ που σιγά σιγά συνέρχεται και η σοφή καθοδήγηση του Γουόκαπ που ήταν και πρώτος σκόρερ του ματς με 15 πόντους – από τους οποίους 10 στο πρώτο δεκάλεπτο. Η επιθετική προσφορά του Γουόκαπ δείχνει και πόσο πιο απλά θα ήταν όλα αν ο Ολυμπιακός αυτούς τους 15 πόντους από τον Τεξανό τους είχε συχνά πυκνά. Κατά τα άλλα ο Μπαρτζώκας περιμένει τον Εβανς, αλλά κι άλλους. Ο Φουρνιέ πρέπει κι αυτός κάποια στιγμή να εμφανιστεί, όπως άλλωστε κι ο Παπανικολάου κι ο Πίτερς: και οι τρεις έπαιξαν ελάχιστα χθες, αλλά ο Γάλλος τουλάχιστον έχει δικαιολογία: προέρχεται και από ίωση. Ωστόσο αυτός που σε αυτή την αγωνιστική φάνηκε άρρωστος είναι ο ΠΑΟ.
Η χειρότερη εμφάνιση
Η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο Βελιγράδι μπορεί να ήταν και χειρότερη από τον καιρό που ανέλαβε την ομάδα ο Αταμάν: σίγουρα η χειρότερη εφετινή. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε 33 ολόκληρους πόντους πίσω στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, πέτυχε στο τρίτο δεκάλεπτο όλους κι όλους 8 πόντους, είδε τον Ναν να αποβάλλεται εννιά λεπτά πριν το τέλος, κι αν τελικά προέκυψε αυτό το κάπως αξιοπρεπές 86-68 σε βάρος του είναι γιατί ανέλαβε προσωπικά ο Κώστας Σλούκας να μαζέψει την διάφορα στο τέλος. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είπε ότι ντράπηκε για την συνολική εμφάνιση η οποία όμως δεν είναι ανεξήγητη. Αποτελεί συνέχεια των κακών εμφανίσεων που ο ΠΑΟ έχει κάνει εκτός έδρας με την Βίρτους στην Μπολόνια και την Μονακό πριν μια βδομάδα. Όλα αυτά τα παιχνίδια είναι ίδια. Αν κάτι φαίνεται αυτή την στιγμή είναι ότι έχει βρεθεί ένας τρόπος από τους αντίπαλους του ΠΑΟ να τον κερδίζουν. Οποιος το έχει καταφέρει μπλοκάρει τον Ναν (αρκεί μάλιστα να το κάνει για ένα δεκάλεπτο) κι όταν αυτό συμβαίνει ο Παναθηναϊκός επιτίθεται λανθασμένα με παίκτες που σουτάρουν πολύ μετά από ντρίπλα. Το χειρότερο σε αυτές τις όμοιες ήττες είναι ότι η άμυνα του ΠΑΟ μοιάζει πραγματικό σουρωτήρι αφού κανείς δε σταματά τις διεισδύσεις των αντιπάλων περιφερειακών. Στο ματς με την Βίρτους έβαλαν 22 και 15 πόντους αντίστοιχα ο Εντουαρντς και ο Μόργκαν. Με την Μονακό έκανε την πλάκα του ο Τζέιμς. Στο Βελιγράδι διέλυσε τον ΠΑΟ ο Μάκιντάιερ με 14 πόντους και 7 ασίστ, ενώ αν ο Μονέκε δεν είχε κάνει γρήγορα τα τρία φάουλ του θα έβαζε 40 πόντους. Ο Παναθηναϊκός πήγε σε αυτό το ματς επί της ουσίας χωρίς σέντερ. Ο Χολμς και ο Γιουρτσεβεν είναι τραυματίες, ο ΛεΣορ δεν ξέρουμε πότε και πως θα επιστρέψει. Αλλά στα προηγούμενα ματς που έχασε τους είχε αυτούς και η εικόνα του δεν ήταν καλύτερη. Απλά τώρα ήταν κάπως πιο δικαιολογημένη.
Αστέρας με πολλές ελλείψεις
Είναι η απουσία των ψηλών πρόβλημα; Σαφώς και είναι. Ο Αταμάν είπε ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνει ένα ψηλό – τα ρεπορτάζ μιλάνε για δυο. Απ’ όσο καταλαβαίνω όποιος αρχικά έρθει θα είναι μια περίπτωση σαν τον περσινό Γκαμπριέλ - κάποιος δηλαδή συμπληρωματικός παίκτης που θα μπορεί να δίνει ανάσες στους υπόλοιπους τρεις όταν και εφόσον αυτοί επιστρέψουν: ακούγεται το όνομα του Φαρίντ. Πιστεύει κανείς ότι μια τέτοια προσθήκη μπορεί να βελτιώσει θεαματικά μια ομάδα με τόσα αμυντικά προβλήματα; Εγω δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Γενικά νομίζω ότι είναι δύσκολο να βρεθεί ένας παίκτης που θα κάνει όσα ο ΛεΣορ την σεζόν που ο ΠΑΟ κατέκτησε την Ευρωλίγκα κι αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα. Διότι ούτε χρόνος υπάρχει για να στηθεί μια άλλη άμυνα, αλλά ούτε και παίκτες βλέπω που θα μπορούσαν αυτό να το κάνουν. Θυμηθείτε την άμυνα της Τουρκίας το περσινό καλοκαίρι στο Euro, τα hands out του Σιπαχί και του Χαζέρ: ποιος στον ΠΑΟ μπορεί να τα κάνει πλην του Γκραντ που φέτος όμως μοιάζει κουρασμένος. Αν δεν υπάρχει άμυνα θα πρέπει να υπάρχει μια επίθεση που να βγάζει φωτιές. Αλλά ο ΠΑΟ που είναι δεύτερος χειρότερος στο τρίποντο πάνω μόνο από τον Ολυμπιακό ούτε καλά σουτάρει. Το 9/33 τρίποντα ήταν ένας από τους λόγους της βαριάς ήττας του στο Βελιγράδι απέναντι σε ένα Αστέρα που είχε κι αυτός μεγάλες ελλείψεις. Ο Νουάρα είναι φέτος μετά τον Μονέκε ο δεύτερος καλύτερος παίκτης του και οι Τζοέλ Μπολομπόι και Χασιέλ Ριβέρο είναι οι βασικοί του σέντερ: όλοι έλειπαν. Αλλά οι Σέρβοι που έχουν μεγάλες φιλοδοξίες φέτος μόλις χτύπησαν ο Κάναν και ο Κάρτερ πήραν αμέσως τον Μπάτλερ.
Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω
Το μπλέξιμο του Αταμάν την δεδομένη στιγμή είναι μεγάλο: και ξεκινά από την κακή εκτίμηση της δυνατότητας προσφοράς του ΛεΣόρ το περασμένο καλοκάιρι. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Ο Αταμάν είπε επίσης ότι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος από τον DjΣορτς - είπε χαρακτηριστικά ότι είναι κατά 90% απογοητευμένος από αυτόν. Το ότι η συνύπαρξη του Σορτς με τον Ναν και τον Σλούκα είναι δύσκολη ήταν δεδομένο. Αλλά έχω την εντύπωση ότι ο Τούρκος προπονητής δεν ψάχνει ιδιαιτέρως τον τρόπο ώστε αυτοί να συνυπάρξουν. Ο Αταμάν έτσι είναι: θα δώσει σε κάθε παίκτη τις ευκαιρίες του, αλλά αν αυτούς δεν τις αξιοποιήσει ο χρόνος συμμετοχής του θα μειωθεί. Διότι στο μπάσκετ του Τούρκου οι καλοί παίζουν 30 λεπτά και όποιος αυτό δεν μπορεί να το κάνει και να προσφέρει απλά στο μυαλό του κόουτς δεν είναι καλός. Η δεν είναι ο κατάλληλος.
Νομίζω ότι ο Αταμάν έχει πρόβλημα μπροστά στην ανάγκη να διαχειριστεί μια ομάδα με τουλάχιστον δέκα βασικούς. Δεν είναι συνηθισμένος σε κάτι τέτοιο. Θυμίζω ότι η χειρότερη του χρόνια στην Εφές ήταν όταν προστέθηκε ο Κλάιμπερν στους Λάρκιν, Μίσιτς, Μπουμπουά και Μπράιαν. Θεωρητικά έπρεπε να προκύψουν παιχνίδια αληθινά κονσέρτο για πολυβόλα. Στην πραγματικότητα η ιεραρχία καταστράφηκε και αυτό έφερε και την καταστροφή της ομάδας. Να δούμε πως θα τα καταφέρει ο Αταμάν να ξεμπερδέψει το κουβάρι του ΠΑΟ έχοντας περίπου το ίδιο πρόβλημα. Που αν έρθει ένας ψηλός που θα ζητά κι αυτός την μπάλα μπορεί να το κάνει και μεγαλύτερο…
