Για να καταλάβει κανείς πόσο σημαντική είναι η χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στην Ολυμπίκ Μαρσέιγ αρκεί να σκεφτεί κάτι απλό: η γαλλική ομάδα μέχρι τώρα δεν είχε χάσει ποτέ της καλοκαιρινό προκριματικό. Δεν της λείπει η τεχνογνωσία των παιγνιδιών αυτών, ούτε μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως υποτίμησε τον ΠΑΟ: στο τέλος ο περίφημος κόουτς Μαρθελίνιο (για τον οποίο δεν έχει γραφτεί μόνο ότι περπατάει στο νερό…) έπαιξε για να κρατήσει το 1-0 και να μην φύγει η ομάδα του από τη Λεωφόρο με μια ήττα πιο βαριά βλέποντας τα 7 λεπτά των καθυστερήσεων. Κι αν υπάρχει ένα ψεγάδι στην κατά τα άλλα καταπληκτική βραδιά του ΠΑΟ είναι ότι δεν ρίσκαρε κάτι παραπάνω για να βρει ένα δεύτερο γκολ στο τέλος. Αλλά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ξέρει τι πρέπει να κάνει σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός του καλύτερα από τον καθένα.
Η ανάλυση και η προετοιμασία
Ο Γιοβάνοβιτς είναι αυτός που πρέπει να πιστωθεί τη νίκη πιο πολύ από τον καθένα γιατί κέρδισε το ματς δυο φορές: μια στην προετοιμασία του και μια στην διάρκεια του. Στον Ιβάν ταιριάζουν οι γαλλικές ομάδες: με τον ΑΠΟΕΛ κάποτε απέκλεισε την τότε πανίσχυρη Λιόν στη φάση των 16 του Τσάμπιονς λιγκ. Ο Ιβάν παρουσίασε ένα Παναθηναϊκό που ήταν σαν να έχει κρατήσει τα καλύτερα από τους διπλούς αγώνες με την Ντνίπρο αφήνοντας συγχρόνως στην άκρη όσες αδυναμίες είχε δείξει – ευτυχώς για τον κόουτς του ΠΑΟ δεν ήταν πολλές. Ο Παναθηναϊκός ήταν διαφορετικός γιατί ήταν διαφορετική η σύνθεσή του – φυσικά ήταν διαφορετική και η γενική τακτική συμπεριφορά του.
Ο Γιοβάνοβιτς άλλαξε τέσσερις παίκτες σε σχέση με το προηγούμενο ματς με τους Ουκρανούς δείχνοντας και ποιος ήταν ο βασικός προβληματισμός του: ήθελε μεγαλύτερη παραγωγικότητα και όχι απαραίτητα καλύτερο «φίλτρο» – όπως αποδείχτηκε είχε κατά νου το πώς αυτό η ομάδα του θα το αποκτούσε στην διάρκεια του αγώνα όταν και θα ήταν απαραίτητο. Οι τρεις παίκτες που ξεκίνησαν αυτή τη φορά, ο Βαγιαννίδης, ο Μαντσίνι και ο Βέρμπιτς, χρησιμοποιήθηκαν για να κάνουν τον Παναθηναϊκό πιο γρήγορο και να προσθέσουν ατομικές ενέργειες. Λιγότερο φανερές ήταν δυο άλλες αλλαγές. Στην άμυνα αυτή τη φορά ο Γεντβάι έπαιξε πάνω στον Ομπαμεγιάνκ (και τα πήγε εξαιρετικά), αφήνοντας στον Μάγκνουσον το γενικό κουμάντο της άμυνας, δηλαδή το ρόλο του Σένγκεφελντ: ο ΠΑΟ νομίζω έπαιξε λιγότερο «ζώνη» από κάθε άλλη φορά στα χρόνια του Γιοβάνοβιτς. Η δεύτερη μικρή αλλά όπως αποδείχτηκε σημαντική του παρέμβαση ήταν ότι ο Βιλένα έπαιξε αυτή τη φορά δίπλα στον Πέρεθ σχεδόν όπως έκανε στο Κόζιτε στο πρώτο ματς με την Ντνίπρο. Ο Ολλανδός αποδεικνύει πως έχει τακτική παιδεία και κυρίως διάθεση να ανταποκριθεί σε κάθε αποστολή: του αρέσουν ρόλοι επιθετικότεροι, αλλά καταλαβαίνει πως υπάρχουν ματς σαν το χθεσινό που η εκτέλεση του πλάνου πρέπει να είναι η βασική του αποστολή. Με όλα αυτά προέκυψε ένας Παναθηναϊκός έτοιμος να κάνει αντικειμενικά κάτι εξαιρετικά δύσκολο: να αντιμετωπίσει μια ομάδα που ήταν αδύνατο να γνωρίζει. Ο Γιοβάνοβιτς πέτυχε κάτι πολύ δύσκολο: να παρουσιάσει μια ομάδα που ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του ματς κι όχι μια ομάδα ικανή να προσαρμοστεί στον αντίπαλο ακυρώνοντας τον. Το δεύτερο ήταν αδύνατο να συμβεί γιατί η Μάρσέιγ ήρθε στην Αθήνα χωρίς επίσημα ματς, με ένα νέο προπονητή και κάμποσες ακριβές μεταγραφές που θα αλλάξουν την φυσιογνωμία της μελλοντικά. Όλα αυτά σήμαιναν ότι ναι μεν η ίδια μπορεί να έχει προβλήματα ομοιογένειας την δεδομένη στιγμή, αλλά πριν το ματς ήταν απολύτως άγνωστη για τον προπονητή του ΠΑΟ που με τους αντιπάλους της ομάδας του ασχολείται και τους σέβεται.
Πριν την τελική πάσα
Το πρώτο ημίχρονο χρησιμοποιήθηκε από τον Γιοβάνοβιτς για να καταλάβει κι αυτός και οι παίκτες του τον άγνωστο αντίπαλο καλύτερα. Ο ΠΑΟ μπήκε κάνοντας κατοχή της μπάλας, εκμεταλλευόμενος και τις δυο κίτρινες κάρτες που πήραν νωρίς ο Κοντογκμπιά και ο Μπαλέρτνι, αλλά παρά την όρεξη του Βέρμπιτς και του Μαντσίνι δεν είχε ευκαιρίες γιατί ήταν λίγο βιαστικός πριν την τελική πάσα. Είναι αλήθεια πως μετά από μια δυο πλαγιοκοπήσεις των Γάλλων (του Λόντι και του ΕνΝτιαγιέ που χτύπησαν από την πλευρά του Βαγιαννίδη) ο ΠΑΟ άφησε στο δεύτερο μισό του δευτέρου ημιχρόνου λίγο τη μπάλα αλλά η Μαρσέιγ δεν το εκμεταλλεύτηκε: όλη της η επιθετική παραγωγή ήταν δυο σουτ στο φινάλε του ημιχρόνου. Και όλο αυτό μέτρησε υπέρ του γηπεδούχου που κατάλαβε πως δεν έχει κάτι να φοβηθεί.
Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε νωρίς πως ο ΠΑΟ θα είναι πιο διεκδικητικός. Δυο βαθιές μπαλιές στον Σπόραρ έφεραν δυο πρώτες επικίνδυνες επισκέψεις κι ανάγκασαν την Μαρσέιγ να μείνει ακόμα πιο πίσω. Ο Σπόραρ, αλλά κυρίως ο Βαγιαννίδης, βγήκαν από τα αποδυτήρια διαφορετικοί – πιο κινητικοί και πιο σίγουροι. Κι ο Γιοβάνοβιτς βλέποντας αυτό έκανε την κίνηση ματ: στο 58΄η έξοδος του Βέρμπιτς και η είσοδος του Κλεϊνχέισλερ αποδείχτηκε η κίνηση ματ του Ιβάν. Ο Ούγγρους έπαιξε πιο πολύ ως εσωτερικός χαφ παρά ως ακραίος αφήνοντας την πλευρά στον φορμαρισμένο Χουάνκαρ. Ο ΠΑΟ ήταν σαν να έπαιζε ξαφνικά με 12 παίκτες: οι Μονδεγάσκοι έχασαν τον έλεγχο του κέντρου για τον οποίο μοχθούσαν στο πρώτο ημίχρονο. Η αποβολή του Κοντογκμπιά στο 67΄ήρθε ως αποτέλεσμα του πελαγώματος της Μαρσέιγ που έμοιαζε να παίζει ξαφνικά με παίκτη λιγότερο πριν καν ο καλύτερός της χθες μέσος αποβληθεί. Ο Γιοβάνοβιτς άφησε τον Μαρθελίνιο να κάνει την κίνησή του κι όταν είδε πως αυτός για να βάλει ένα ακόμα χαφ θυσίασε τον Ουναχί προχώρησε στις επόμενες κινήσεις του στοχεύοντας πάντα σε αυτό που πίστευε πως θα του δώσει το ματς, δηλαδή στον απόλυτο έλεγχο της μεσαίας γραμμής. Για αυτό θυσίασε τον Τζούρισιτς, που δεν πήρε τη μπάλα κι έμεινε μακριά και από την περιοχή και από τις καλές του εμφανίσεις και για αυτό έδωσε χρόνο συμμετοχής στον Τσέριν παρά την μεγάλη προηγούμενη απουσία του: ο Μπερνάρ και ο Ιωαννίδης θα έπαιρναν το χρόνο συμμετοχής τους νομίζω έτσι κι αλλιώς. Το γκολ του ΠΑΟ δικαίωσε τον προπονητή του: η συνεργασία Κλεϊνχέισλερ – Ιωαννίδη – Μπερνάρ έφερε τον Βραζιλιάνο να φτάσει σε θέση βολής και να πετύχει το πιο σημαντικό του γκολ με την φανέλα του ΠΑΟ, αλλά ήταν αποτέλεσμα του απόλυτου ελέγχου της μεσαίας γραμμής που προέκυψε μετά τις κινήσεις του Ιβάν.
Μάχη στη Μασσαλία
Το πανηγύρι στη Λεωφόρο δεν ήταν μεγάλο, αφού το κλίμα ήταν εξ αρχής βαρύ, αλλά η νίκη είναι τεράστια. Ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί στο Βελοντρόμ ο ΠΑΟ πήρε μια νίκη που θα τον βοηθήσει να πιστέψει ακόμα πιο πολύ στις δυνατότητες του που μοιάζουν πλέον πολύ μεγάλες. Δεν έγινε φαβορί για την πρόκριση γιατί για να προκριθεί πρέπει στη Μασσαλία να κάνει αποτέλεσμα, δείχνει όμως πως μέσα σε ένα καλοκαίρι η ομάδα του μεγάλωσε. Για την ακρίβεια ξαναβρήκε το ιστορικό της μέγεθος. Πράγμα που σημαίνει πως μεγάλωσε πάρα πολύ.
