Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ αγωνίζονται μεταξύ τους σήμερα. Χθες άφησαν το παλκοσένικο στους δυο πρωτοπόρους: τα παιγνίδια του ΠΑΟ (με την Λαμία) και της ΑΕΚ (με τον Ατρόμητο) τράβηξαν την προσοχή όσων παρακολουθούν το ελληνικό πρωτάθλημα. Και οι δυο κέρδισαν: ο ΠΑΟ πιο εύκολα (με 2-0) από την ΑΕΚ που βρήκε το γκολ της νίκης χάρη σε ένα πέναλτι – γκολ του Αμραμπατ στις καθυστερήσεις. Οι αναφορές στο γιατί κέρδισαν είναι χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς μια παράλληλη σύγκριση των δυο που όλα δείχνουν πως θα διεκδικήσουν τον τίτλο.
Πορεία τίτλου χωρίς λάθη
Στη Λαμία ο Παναθηναϊκός είχε μεταξύ άλλων και την πίεση της γνώσης της νίκης της ΑΕΚ: ένα στραβοπάτημά του δεν θα σταματούσε απλά το απόλυτο σερί από νίκες (8 στα 8 πρώτα ματς), αλλά θα σήμαινε πως η ΑΕΚ θα τον πλησίαζε – αν όχι και σε απόσταση αναπνοής. Παρόλα αυτά ο ΠΑΟ κέρδισε εύκολα: μάλιστα το καλύτερο κομμάτι του παιγνιδιού του ήταν τα πρώτα τριάντα λεπτά κι όχι μόνο γιατί σκόραρε γρήγορα με ένα γκολ του Παλάσιος. Ο ΠΑΟ κάλυψε το γήπεδο σωστά, κράτησε μπάλα, δεν άφησε στη Λαμία στιγμή ώστε να πιστέψει πως μπορεί να κάνει αποτέλεσμα. Έπαιζε δηλαδή το ποδόσφαιρο που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θέλει να βλέπει κι αν είχε ένα ψεγάδι είναι ότι δεν έψαξε ασκώντας μεγαλύτερη πίεση το δεύτερο γκολ που θα τελείωνε το ματς ήδη από το πρώτο ημίχρονο. Αυτό κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον για το ματς τουλάχιστον μέχρι το 0-2 του Σάντσες. Η Λαμία ξεμύτισε, αλλά δεν απείλησε κι ο Γιοβάνοβιτς χτυποκάρδισε μόνο για τους τραυματισμούς των παικτών του: βγήκαν με προβλήματα ο Αϊτόρ, ο Ιωαννίδης, ο Παλάσιος, ο Τσέριν κι ο άτυχος Τρουγιέ που μοιάζει στο ντεμπούτο του να έπαθε την πιο μεγάλη ζημιά από όλους. Από τους άλλους στο ματς με τον Αρη δεν θα λείψει πιστεύω κανείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο ΠΑΟ δεν πρέπει να ζητήσει την τιμωρία του Φωτιά που άφησε στο δεύτερο ημίχρονο να παιχτεί κατς.
Χρειάστηκε ο Μάνταλος
Λίγη ώρα πριν η ΑΕΚ κέρδισε με 1-0 τον Ατρόμητο, με ένα γκολ – πέναλτι του Αμραμπάτ, που κέρδισε στις καθυστερήσεις ο Πέτρος Μάνταλος που είχε την ευστροφία σε μια συρτή σέντρα του Γιόνσον να τσιμπήσει την μπάλα προ του Μαυρομάτη και να τον οδηγήσει στο λάθος. Η ΑΕΚ απέναντι σε ένα πολύ καλό και διεκδικητικό Ατρόμητο είχε πέντε διαφορετικούς παίκτες που φτάσανε κοντά στο γκολ (Λιβάι, Πινέδα, Αραούχο, Ρότα, Μουκουντί) αλλά εν τέλει κέρδισε το ματς για ένα απλό λόγο: γιατί οι ακριβοδίκαιες αλλαγές του Αλμέιδα (η αντικατάσταση του Πινέδα, ΜVP του ματς με τον Χατζησαφί πχ ήταν ρίσκο τεράστιο) είχαν ως αποτέλεσμα η ΑΕΚ να παίξει με καθαρό μυαλό μέχρι το τέλος, παίζοντας μάλιστα στο τελευταίο κρίσιμο τέταρτο πολύ από το πλάι όπως ο κόουτς θέλησε.
Η συμβολή του Αμραμπατ, του Γιόνσον και κυρίως του Μάνταλου υπήρξε καθοριστική, απέναντι σε ένα Ατρόμητο που όμως έδειξε και ποια μπορεί να είναι τα προβλήματα της ΑΕΚ. Πλην της πρώτης ευκαιρίας της ομάδας του Κόλμαν (κεφαλιά του ανενόχλητου Έρλινγκμαρκ άουτ από τη μικρή περιοχή), οι άλλες είχαν να κάνουν με στοχευμένη στόχευση του κυρίως του κέντρου της άμυνας της ΑΕΚ και καθυστερημένες αντιδράσεις των αμυντικών: ο Κιάταρσον μια φορά έφτασε ανενόχλητος απέναντι από τον Αθανασιάδη και μια φορά πρόλαβε τον Μουκουντί και τσίμπησε τη μπάλα που έφυγε άουτ, ο Κούεν πήγε να τιμωρήσει τα πίσω βήματα του Μοχαμαντί – ο Ατρόμητος πλήρωσε ωστόσο πιο πολύ από την βιασύνη στην τελική προσπάθεια, την αδυναμία του να κρατήσει στοιχειωδώς την μπάλα στην πίεση της γηπεδούχου. Το ίδιο όμως λάθος έκανε και στο Καραϊσκάκη και στην Τούμπα. Χθες απλά του ήταν πιο δύσκολο γιατί έχασε νωρίς τον Χατζηισαϊα, αλλά και τον Μουνίθ που ήταν ο καλύτερος μέσος του. Και οι δυο βγήκαν με προβλήματα τραυματισμών.
Οι τρόποι και οι μονάδες
Πάμε τώρα στη σύγκριση. Ο ΠΑΟ είναι πιο τετράγωνος σαν ομάδα, λιγότερο θεαματικός, πιο ευανάγνωστος, αλλά όχι κι εύκολα αντιμετωπίσιμος. Το ότι δουλεύει με τον Γιοβάνοβιτς από πέρυσι του επιτρέπει να είναι μεθοδικός και να μην αγχώνεται. Είναι ομάδα που δουλεύει πολύ για τους κυνηγούς της, που έχουν πετύχει σχεδόν το σύνολο των γκολ κι όχι γιατί ο Αϊτόρ έχει εκτελέσει σωστά όλα τα πέναλτι – κι αυτά οι επιθετικοί του τα κέρδισαν.
Ο ΠΑΟ έχει μια σωστά δομημένη αμυντική λειτουργία, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται στο παιγνίδι συνεχώς τις επιστροφές των κυνηγών του: χάρη στο παιγνίδι, κυρίως του Πέρες, είναι σχεδόν αδύνατο ομάδα να βρει τον ΠΑΟ ανοιχτό στα μετόπισθεν και να του περάσει αντεπιθέσεις, αν πρέπει να χτίσει φάση. Τον Παναθηναϊκό μπορείς να τον δυσκολέψεις μόνο αν τον πιέσεις (κυρίως γιατί τα στόπερ του μπορεί να κάνουν κάποιο λάθος και η μπάλα περνά προβλέψιμα πάντα από τον Πέρεθ), αλλά αν το κάνεις κινδυνεύεις να δεις τον Αϊτόρ ή τον Παλάσιος να φτάνουν απέναντι από τον τερματοφύλακα μετά από μια σωστή βαθιά μπαλιά. Ο Γιοβάνοβιτς δεν χρειάζεται να κάνει αλλαγές ή να βρει game changer κτλ. Καθαρό μυαλό από τους παίκτες του θέλει και τίποτα άλλο.
Σε κάποια πράγματα ο ΠΑΟ μου θυμίζει τον περσινό Ολυμπιακό του Μαρτίνς: ελέγχει το γήπεδο χωρίς ρίσκα, εκμεταλλεύεται συχνά στημένες φάσεις, δεν αφήνει τον αντίπαλο να τρέξει. Και δεν χρειάζεται να φτιάξει δέκα φάσεις για να κερδίσει: εκμεταλλεύεται ό,τι του δίνει ο αντίπαλος.
Η ΑΕΚ από τη μεριά της, όπως έχω εξηγήσει, είναι περισσότερο ομάδα αποστολών: οι παίκτες, ειδικά στην επίθεση, πέρα από το να πιέζουν, πρέπει να συνεργάζονται, να μην ξεχνάνε την κίνηση του συμπαίκτη τους - κυρίως όμως πρέπει να εκτελούν σωστά την αποστολή τους . Ο Ατρόμητος χθες μείωσε τους χώρους, δηλαδή έκλεισε τα μονοπάτια του Γκατσίνοβιτς και του Ελίασον κυρίως με αποτέλεσμα και η τροφοδοσία του Λιβάι και του Αραούχο να γίνουν δύσκολη υπόθεση. Από την άλλη ο μεγάλος πάγκος επιτρέπει στον Αλμέιδα την ελπίδα ότι θα βρει τον παίκτη της μιας καθοριστικής ενέργειας, χωρίς ωστόσο αυτό να συμβαίνει και πάντα. Αυτή είναι για την ώρα η εξήγηση της διαφορά των δυο στη βαθμολογία: ο Γιοβάνοβιτς παρουσιάζει μια ομάδα με τρόπους να πάρει το ματς. Ο Αλμέιδα κατηχεί παίκτες στο παιγνίδι του και ψάχνει στα δύσκολα τον πρωταγωνιστή. Με το Βόλο και τον ΠΑΟ η ΑΕΚ έχασε γιατί αυτός δεν βρέθηκε. Σωστά τονίζει και την ανάγκη πάθους: οι παίκτες του για να κάνουν τη διαφορά πρέπει σε επίπεδο έντασης να δίνουν πάντα κάτι παραπάνω. Αλλιώς όλα γίνονται αργά και προβλέψιμα και η ΑΕΚ έτσι δυσκολεύεται. Αντίθετα με τον ΠΑΟ που με το σταθερό του τέμπο δεν έχει ανάγκη για επιταχύνσεις.
Ομάδα και μονάδες
Αυτή είναι και η διαφορά του Βόλου, που εκπλήσσει, από τον Αρη πχ που παρά τη νίκη του με τον Ιωνικό ακόμα δυσκολεύεται. Ο Βόλος σκαρφάλωσε στην τρίτη θέση δείχνοντας και κόντρα στον Λεβαδειακό ποιότητα και χαρακτήρα: μια δεύτερη σερί ανατροπή δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανένα και το σημαντικό για το Βόλο είναι ότι φτάνει σε αυτές τις νίκες με απροσδόκητους συχνά σκόρερς. Αυτό συμβαίνει γιατί δημιουργεί πολύ, αλλά και γιατί μπορεί στη διάρκεια του αγώνα να αλλάξει τέμπο. Ο Αρης κέρδισε κι αυτός με ανατροπή τον Ιωνικό γιατί ο Πάρτνιου αυτή τη φορά εκμεταλλεύτηκε τον γεμάτο πάγκο του: ένας παίκτης με τόσο εύκολο γκολ όσο ο Γκρέι είναι μεγάλη πολυτέλεια – έστω κι αν μακριά από την περιοχή κάνει λίγα. Αν η είσοδός του στο ματς ήταν αποτέλεσμα ανάγνωσης των δυσκολιών που είχε ο Αρης εκείνη τη στιγμή θα έλεγα πως ο Αγγλος κόουτς μαθαίνει την ομάδα και προσαρμόζεται, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Ο Γκρέι μπήκε στο ματς γιατί ο Ζερβινιο, που είχε ισοφαρίσει πόνεσε, και ο Αρης κέρδισε μέτρα κυρίως μετά τον τραυματισμό και την αποχώρηση του Κάνιας κι όχι γιατί οι μονάδες του ανέβασαν εντυπωσιακά την απόδοσή τους. Είχαμε ακόμα μια ματσάρα στα Γιάννινα (ο ΠΑΣ και ο ΟΦΗ με το τελικό 2-2 μοιράστηκαν βαθμούς αλλά ο Νιόπλιας πρέπει να είναι περισσότερο ευχαριστημένος κι ένα μάλλον βαρετό 0-0 ανάμεσα στον Αστέρα και τον Παναιτωλικό: ισοπαλία με ισοπαλία έχει διαφορά. Και σήμερα θα δούμε ποιος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟΚ θα μπει σε περιπέτειες γκρίνιας και εσωστρέφειας αν ηττηθεί. Με την ισοπαλία, όπως έχει διαμορφωθεί η βαθμολογία, είναι πλέον χαμένοι και οι δυο. Το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ είναι το πρώτο πραγματικά μεγάλο ματς του πρωταθλήματος.
