Είναι σίγουρα σύμπτωση σατανική, αλλά τη μέρα που το βασικό θέμα στα ρεπορτάζ της ΑΕΚ ήταν ότι «τα βρήκαν ο Καρέρα με τον Λιβάγια» (που απορώ πότε τα είχαν χάσει…), ο Σεμέδο υπέγραψε την παράταση του συμβολαίου του με τον Ολυμπιακό σχεδόν διπλασιάζοντας τις ετήσιες αποδοχές του. Και ο Λιβάγια και ο Σεμέδο ήρθαν στην Ελλάδα κουβαλώντας την φήμη δύσκολων παιδιών. Αξίζει να θυμηθούμε δυο πράγματα για τη διαδρομή τους.

Κάθε χρόνο άλλη ομάδα

Ο Λιβάγια ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2017. Το ότι όπου είχε αγωνιστεί προηγουμένως είχε δημιουργήσει μικροπροβλήματα δεν το ανέφερε σχεδόν κανείς. Κι όμως ήταν εύκολα κατανοητό ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δύσκολο παλληκάρι κι αυτό το μαρτυρούσε το βιογραφικό του. Ο Λιβάγια ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Ίντερ που όμως δεν τον πίστεψε και ιδιαίτερα – μπορεί να συμβεί, αφού πιτσιρικάδες με δυνατότητες οι Ιταλοί αγοράζουν πολλούς, αλλά πολλοί λίγους κρατάνε. Η Ιντερ τον χάρισε ουσιαστικά στην Τσεζένα κι αυτή τον δάνεισε στην Αταλάντα. Τον Ιανουάριο του 2013, η Αταλάντα αγόρασε το 50% του συμβολαίου του. Τον Μάιο του 2014 οι δυο ιταλικές ομάδες τον πούλησαν στην Ρούμπιν Καζάν στην οποία υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο. Τον Αύγουστο του 2015 η ρωσική ομάδα τον δάνεισε στην Έμπολι, που όμως δεν ενεργοποίησε την option αγοράς του. Τον Ιούλιο του 2016 ο Λιβάγια βρέθηκε στην Λας Πάλμας υπογράφοντας ένα συμβόλαιο μέχρι το 2020. Τον Ιούλιο του 2017 αποκτήθηκε από την ΑΕΚ ως δανεικός.

Τι παρατηρεί κανείς; Ότι μιλάμε για ένα ποδοσφαιριστή που από το 2012 μέχρι το 2017 αλλάζει ομάδα κάθε χρόνο! Αν κάποιος έψαχνε την ιστορία πιο πολύ θα διαπίστωνε ότι σχεδόν παντού ο Λιβάγια γκρίνιαζε: τα δε προβλήματα που δημιουργούσε ήταν τόσα, ώστε η Αταλάντα π.χ έχει βγάλει ανακοίνωση με την οποία γνωστοποίησε κάποτε στους οπαδούς της ότι στις προπονήσεις δεν συμπεριφέρεται σαν επαγγελματίας. Σκεφτείτε πόσο πρέπει να τους είχε βγάλει από τα ρούχα τους, ώστε να κάνουν γνωστό ότι είναι απείθαρχος στις κλειστές προπονήσεις…

Της φυλακής τα σίδερα…

Ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Ρούμπεν Σεμέδο το καλοκαίρι του 2019. Όχι δανεικό, όπως θα ήταν για μένα λογικό, αλλά ξοδεύοντας ωραία χρήματα: κοντά 5 εκατ ευρώ. Ο παίκτης υπέγραψε ένα τετραετές συμβόλαιο που θα έληγε το καλοκαίρι του 2024. Ο Σεμέδο κουβαλούσε τη φήμη προβληματικού παιδιού, αλλά το βιογραφικό του έλεγε και μερικά ωραία. Εγινε βασικός στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας 21 χρονών και με τη φανέλα της έδωσε 38 ματς, μολονότι μάλιστα τον έδωσαν και δανεικό: το καλοκαίρι του 2015 οι άνθρωποι της Σπόρτινγκ τον είχα δώσει στη Σετούμπαλ και τον Ιανουάριο τον πήραν πίσω (!) γιατί έκριναν ότι τον χρειαζόντουσαν. Το 2016 όταν του ανανέωσαν το συμβόλαιο, του έβαλαν ρήτρα 45 εκατ ευρώ! Το 2017 πήραν 15 εκατ από την Βιγιαρεάλ, που τον αγόρασε θεωρώντας τα χρήματα που ξόδεψε λεφτά στην τράπεζα.

Τα πιο πολλά από αυτά δεν μας πολυαπασχόλησαν όταν ανακοινώθηκε η απόκτησή του από τον Ολυμπιακό διότι σταθήκαμε όλοι στην σπάνια ιστορία της φυλάκισής του. Για να καταλήξει στη φυλακή ο Σεμέδο έκανε δυο μεγάλους καυγάδες: τον Ιανουάριο του 2018 τράβηξε ένα πιστόλι σε ένα μπαρ στη Βαλένθια κι ένα μήνα αργότερα  φέρεται επιτέθηκε και έδεσε έναν άνθρωπο στο σπίτι του μαζί με δύο φίλους του – απίθανα πράγματα. Βγήκε από τη φυλακή στις 13 Ιουλίου του 2018, μετά την καταβολή εγγύησης ύψους 30.000 ευρώ, δικάστηκε πέρυσι και καταδικάστηκε με αναστολή κι απαγόρευση εισόδου στην Ισπανία – έχει ασκήσει έφεση. Αλλά στο μεταξύ πήγε τον Ολυμπιακό δυο φορές σε ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ και κέρδισε μαζί του ένα νταμπλ.

Η διαφορά στην αντιμετώπιση

Εχουν σημασία τα προηγούμενα των ποδοσφαιριστών πριν αυτοί έρθουν στην Ελλάδα; Φυσικά και έχουν διότι ο κάθε άνθρωπος κουβαλά το χαρακτήρα του. Ο Λιβάγια κι ο Σεμέδο ήταν στοιχήματα – μεγάλα στοιχήματα. Του Σεμέδο τα κατορθώματα στην Ισπανία ήταν στα πρωτοσέλιδα και είχαν γίνει θέμα συζήτησης  σε δυο χώρες, Του Κροάτη τα προβληματάκια για να τα βρεις έπρεπε κομμάτι να σκαλίσεις την ιστορία του – πράγμα που σημαίνει ότι μπορούσες να τα κρύψεις κι εύκολα. Αλλά ότι κρύβεται δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει.

Θα σας πω ποια ήταν και είναι η διαφορά στην αντιμετώπιση των δυο. Ο Ολυμπιακός δέχτηκε εξ αρχής ότι αποκτά ένα ποδοσφαιριστή που χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Ήξερε τις δυνατότητες του ποδοσφαιριστή, δεν γνώριζε και δεν θα μπορούσε να γνωρίζει τις αντιδράσεις του ανθρώπου. Αλλά ασχολήθηκε μαζί του έχοντας επίγνωση πως το παιδί είναι δύσκολο: εγγυήθηκε για την χρησιμότητα του ο Μαρτίνς, τον είχε από την πρώτη στιγμή από δίπλα ο Καρεμπέ κι ο Μοντεστό, τον πλησίασε, λόγω γλώσσας, αμέσως ο πολύ σοβαρός Γκιγιέρμε, που του εξήγησε που ήρθε και τι από αυτόν περιμένουν. Αλλά το πιο βασικό ήταν ότι του συμπεριφέρθηκαν όλοι προσεχτικά μεν, πλην όμως και χωρίς ανοχή: αυτή την ανοχή, στα νυχτοπερπατήματα π,χ, όφειλε να τη κερδίσει. Αν στο γήπεδο ήταν τύπος και υπογραμμός θα κάνανε και όλοι λιγάκι τα στραβά μάτια για να κυλήσει η χρονιά χωρίς προβλήματα: και έτσι κι έγινε. Ούτε καλόγερος έγινε ξαφνικά ο Σεμέδο, ούτε υπόδειγμα επαγγελματία, ούτε παράδειγμα συμπεριφοράς. Αλλά μέσα στο γήπεδο κερδίζει με τις εμφανίσεις του το δικαίωμα της τρέλας του – και σε αυτό όλοι συμφωνούν.

Τι έγινε με το Λιβάγια; Περίπου το αντίθετο. Η προσφορά του Κροάτη την πρώτη χρονιά στην ΑΕΚ υπήρξε σπουδαία: οι καλές του εμφανίσεις συνδέθηκαν με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και η ομάδα τον αγόρασε. Αλλά από τη μέρα που αυτό έγινε είναι προφανές ότι ο Λιβάγια έχει πάψει να είναι κάποιος που πρέπει να κερδίζει με τη δουλειά του τη θέση του: κάνει συνήθως ό,τι του καπνίσει. Πρόπερσι αποβλήθηκε στον προκριματικό του Τσάμπιονς λιγκ για ανόητα επεισόδια μετά του τέλους του ματς με τη Βίντι. Πέρυσι ουσιαστικά έδιωξε τον προπονητή Οσκαρ Καρντόσο με τα χειροκροτήματα τελικά ακόμα και της διοίκησης – μολονότι με τη συμπεριφορά του είχε διαλύσει την ιεραρχία. Φέτος τσακώνεται και με τον Καρέρα– μιλάω για πράγματα που βλέπουμε σε απευθείας μετάδοση. Ποιος ξέρει τι άλλο θα χει συμβεί…

Αν είσαι τυχερός

Φέτος το καλοκαίρι ο Σεμέδο ήθελε να πάει στη Μπενφίκα. Ο Ολυμπιακός ήθελε να μείνει εδώ. Ο παίκτης πίεσε, αλλά δεν τα κατάφερε. Στον τελικό του κυπέλλου δεν πανηγύρισε καν το τρόπαιο – ήταν φευγάτος. Ο προπονητής του ζήτησε να παραμείνει. Πίστευα ότι πρόκειται για λάθος τεράστιο: ο Σεμέδο δεν μου φαίνεται παιδί που θα πει «δεν πειράζει», αν δεν γίνει το δικό του. Κι όμως ο τύπος άφησε στην άκρη τις απαιτήσεις και με την Ομόνοια ήταν ο καλύτερος παίκτης. Κι ακριβώς επειδή πέρασε κι αυτές τις εξετάσεις (και δεν σηκώθηκε να πάει στην Πορτογαλία και να απειλεί ότι δεν θα γυρίσει) ο Μαρινάκης τον φώναξε χθες και του δωσε τα χρήματα που του είχε τάξει η Μπενφίκα. Γιατί έτσι πρέπει.

Ο Λιβάγια από την άλλη περίμενε το καλοκαίρι ή μια μεταγραφή ή ένα νέο συμβόλαιο. Ομάδα που να πληρώνει σοβαρά χρήματα στην ΑΕΚ για αυτόν δεν βρήκε, αλλά και οι συζητήσεις για το νέο συμβόλαιο πήραν αναβολή. Οταν κάποιον του έχεις επιτρέψει να πιστεύει ότι δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους, άντε τώρα να τον κάνεις να μάθει να σέβεται τους προπονητές, που όχι τυχαία όλοι σχεδόν είχαν προβλήματα μαζί του. Τα ίδια έγιναν και με τον Βράνιες.

Αυτή είναι η ιστορία των δυο και βγάλτε τα συμπεράσματα σας. Εγώ λέω ότι τα θηρία πρέπει να μπορείς να τα εξημερώνεις με μαστίγιο και καρότο. Αν τα χαϊδεύεις, σου δαγκώνουν το χέρι. Αν είσαι τυχερός και δεν σε κατασπαράξουν…