Στην ιστορία των Μουντομπάσκετ έπρεπε να περάσουν χρόνια για να ξαναδούμε έναν τελικό ανάμεσα σε δύο ευρωπαϊκές ομάδες. Ο προηγούμενος ήταν το 2006 και είχαν αγωνιστεί σ’ αυτόν οι νικητές Ισπανοί και η Εθνική μας ομάδα με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Τώρα έφτασαν η Σερβία και η Γερμανία. Και κέρδισαν οι Γερμανοί που ήταν η καλύτερη ομάδα του τουρνουά και πήραν το τρόπαιο αήττητοι. Συνεχίζοντας μια πορεία μεγάλων αποτελεσμάτων που ξεκίνησε εδώ και μια τετραετία: τόσο χρειάστηκε στα παιδιά του Ντρικ Νοβίτσκι να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου. Ο Νοβίτσκι ήταν υπερευτυχισμένος: το ό,τι έπαιζε κάθε καλοκαίρι στην Εθνική Γερμανίας ανταμοίφθηκε επιτέλους απο την ιστορία.
Οι Γερμανοί και οι Σέρβοι αποφάσισαν να δείξουν σε όλο τον κόσμο πως σπουδαίο επιθετικό μπάσκετ μπορεί να παίξουν και δύο ευρωπαϊκές ομάδες και όχι μόνο οι Αμερικάνοι και οι Καναδοί που έδωσαν στο μικρό τελικό ένα ματς επίδειξης με τους Καναδούς να κερδίζουν και τον κόσμο να διασκεδάζει. Οι δυο ευρωπαϊκές ομάδες έκαναν ένα σούπερ επιθετικό πρώτο ημίχρονο με μεγάλους πρωταγωνιστές, μεγάλα σουτ και θέαμα αξιοζήλευτο. Και μετά τίμησαν τις παραδόσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ παίζοντας με λίγη τακτική παραπάνω και ψάχνοντας ήρωες. Οι Γερμανοί απόδειξαν πως αν και είναι γεμάτοι με σταρ του ΝΒΑ μπορούν να παίξουν και άμυνα αν χρειαστεί. Ενώ οι Σέρβοι απλά λύγισαν: στο τέλος φάνηκαν οι απουσίες τους.
Όλα καταπληκτικά στην αρχή
Οι Σέρβοι ξεκίνησαν κάνοντας καταπληκτικά πράγματα στην επίθεση στο πρώτο δεκάλεπτο. Παρόλο που ο Μιλουντίνοφ έμεινε άποντος και πολύ στον πάγκο κι ο Μπογκντάνοβιτς πετύχει μόνο ένα σουτ, έφτασαν τους 26 πόντους και το έκλεισαν προηγούμενοι με τρεις, με απροσδόκητο ήρωα τον Μαρίνκοβιτς που το τελείωσε με 12 πόντους. Οι Γερμανοί όμως έφτασαν στον τελικό όχι απλά αήττητοι, αλλά και εξαιρετικά πολυφωνικοί. Είναι η μόνη ομάδα με έξι παίκτες που έχουν περάσει τους 20 πόντους σένα τουλάχιστον παιχνίδι στο τουρνουά: το έχουν κάνει στη διάρκειά του, όχι μόνο οι σούπερσταρ τους, δηλαδή ο Στρούντερ, ο Φραντζ Βάγκνερ και ο Τάις, αλλά και παίκτες όπως ο Ομπστ, ο Μο Βάγκνερ και ο Λο. Στο δεύτερο δεκάλεπτο οι Γερμανοί βρήκαν τον δικό τους απροσδόκητο ήρωα στο πρόσωπο του Μπόγκα ισοφάρισαν και προηγήθηκαν, αλλά από τον πάγκο των Σέρβων ήρθε ο απόντος στον ημιτελικό Πετρουσέφ για να τους βοηθήσει επιθετικά και μαζί με τον Μπογκντάνοβιτς που στο μεταξύ ζεστάθηκε οι Σέρβοι επιχείρησαν να ξεφύγουν κιόλας φτάνοντας σε ένα +5 που μαρτυρούσε έλεγχο του παιγνιδιού. Οι Γερμανοί δεν πτοήθηκαν από τα μεγάλα τους σουτ και ξαναπροσπέρασαν, αλλά χάρη σε δύο κλεψίματα του Αβράμοβιτς που κόλλησε σαν βδέλλα στον Στούντερ οι Σέρβοι ιοσφάρισαν. Το 47-47 άφηνε ανοιχτούς λογαριασμούς. Η ισοπαλία ήταν απόλυτη, αφού οι ομάδες είχαν σχεδόν τα ίδια ριμπάουντ, τα ίδια λάθη και τις ίδιες ασίστ. Αλλά οι Σέρβοι φάνηκε ότι είχαν ένα άλυτο πρόβλημα: λεγόταν Φραντς Βάγκνερ και γέμιζε και τις δύο ρακέτες.
Το τρίτο δεκάλεπτο
Οι Σέρβοι έχασαν πολύ νωρίς με διάστρεμμα τον ήρωα του ημιτελικού απέναντι στους Καναδούς Ογκνιεν Ντόμπριτς. Ο Πέσιτς έκρινε πως για να αντέξουν έπρεπε υποχρεωτικά να ρίξουν τον αριθμό διότι ακόμα και ο καταπληκτικός Μπογκντάνοβίτς δεν θα μπορούσε να φτάσει στους 50 πόντους σε έναν τελικό μουντομπάσκετ. Όμως όταν έπεσε ο ρυθμός η επίθεση άρχισε να χωλαίνει. Ο Πέσιτς βλέποντας ότι ομάδα του είχε προβλήματα στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου έριξε γρήγορα στο παιχνίδι τον Γκούντουριτς. Οι Σέρβοι έπαιξαν πιο σωστά άμυνα, την ώρα που οι Γερμανοί αρχικά προσπαθούσαν απλώς να κρατήσουν το τέμπο το πρώτο ημίχρονο με τον Στρουντερ να τρέχει ασταμάτητα. Το τρίτο δεκάλεπτο ξεκινώντας ήταν ένα παιχνίδι ανάμεσα σε μια ομάδα που ήθελε να τρέξει, αλλά το έκανε κομμάτι άμυαλα δηλαδή την Γερμανία και μια ομάδα που χρησιμοποιούσε πάρα πολύ το μυαλό της για να φέρει το ματς στα μέτρα της, δηλαδή τους Σέρβους, που όμως δεν έβρισκαν σκορ.
Σε ένα ευρωπαϊκό ματς ο προπονητής έχει πάντα την στιγμή του. Ο γέρο Πέσιτς ξέρει τους Γερμανούς αφού για αυτούς δούλευε 18 χρόνια κι όλοι περίμεναν μια κίνησή του. Αλλά στα μέσα του δεκαλέπτου ο Γκόρντον Χέρμπερτ, πρώην προπονητής και του Αρη, έκανε την κίνηση ματ επιλέγοντας κάτι απλό: να παίξει με μια πανύψηλη πεντάδα. Ο Μιλουντίνοφ βρήκε απέναντί του δύο «βουνά», καθώς εκτός του Τάις (με τον οποίο αλληλοεξουδετερώθηκαν) υπήρχε στο ματς και ο Φόιγκτμαν. Το ψηλό σχήμα του Χέρμπερτ έμπλεξε γενικά την Σερβία. Με τον Φραντς Βάγκνερ «δυάρι» (που έγραψε τελικά τελικά 19π), τον Σρούντερ να σταματά τον Μπογκντάνοβιτς και να παίρνει τα σκριν και να κάνει τα δικά του και τον Μπόγκα (ή τον Μο Βάγκνερ) να βοηθάνε κυρίως στην άμυνα οι Γερμανοί ξέφυγαν με 12 πόντους. Το 69-57 ήρθε και γιατί οι Σέρβοι έμειναν στους 10 πόντους σε ένα δεκάλεπτο με 0/8 τρίποντα. Ο Χέρμπερτ θυσίασε τον Ομπστ, τον άνθρωπο που «σκότωσε» τους Αμερικάνους, έπαιξε λίγο με τον Τίμαν γιατί ήθελε όγκο στην ρακέτα και βασίστηκε ουσιαστικά σε επτά παίκτες. Ρισκάρει πολύ πριν την τελική ευθεία να δει την ομάδα του να μένει από ενέργεια. Αλλά παίζει ένα τελικό. Ξέρει ότι θα δώσουν όλοι κάτι παραπάνω.
Αβράμοβιτς, καταμπράμοβιτς
Ο Πέσιτς δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Οι Σέρβοι είχαν βραχυκυκλώσει επιθετικά στο τρίτο δεκάλεπτο και έπρεπε πρώτα απ’ όλα να σταματήσουν τον Στρούντερ και κυρίως τον Φραντς Βαγκνερ. Από την άλλη ο Πέσιτς έψαχνε κάποιον να βγει μπροστά και να σκοράρει: με τον Μπογκντάνοβιτς στις τανάλιες του Στρούντερ, τους ψηλούς να μην δίνουν πόντους και τον νεαρό Γιόβιτς να υποφέρει, ο Πέσιτς βρήκε τον Αβράμοβιτς έτοιμο να γίνει ο ήρωας της βραδιάς. Ό,τι κάνουν οι Σέρβοι στο τέταρτο δεκάλεπτο οφείλεται σε αυτόν αποκλειστικά. Με δυο τρίποντα, ένα δίποντο, ένα επιθετικό ριμπάουντ και ένα κερδισμένο φάουλ στην άμυνα, ο αγαπημένος παίκτης του Ομπράντοβιτς πήγε να γυρίσει το ματς. Οι Σέρβοι έφτασαν ένα σφύριγμα από το να φτάσουν στο – 4 τρία λεπτά πριν το τέλος: ζήτησαν καλάθι και φάουλ του Πετρούσεφ, αλλά οι διαιτητές έδωσαν στον Σέρβο επιθετικό φάουλ στον Βάγκνερ και σωστά. Ωστόσο αυτό που περισσότερο ήταν πρόβλημα ήταν η αφλογιστία το Μπογκντάνοβίτς που στο δεύτερο ημίχρονο είχε μόνο ένα δίποντο.
Μοιραίος Γκουντουριτς, ψυχάρα Στρούντερ
Στο τελευταίο πεντάλεπτο ο Φόιγκτμαν γράφει το 76-69 αλλά οι δυο ομάδες σκοράρουν με το σταγονόμετρο. Οι Γερμανοί έχουν ένα καλό αβαντάζ, αλλά το ματς γίνεται όπως το θέλουν οι Σέρβοι. Για δυόμισι λεπτά οι Γερμανοί δεν βάζουν πόντο. Στο 2.25’’ πριν το τέλος ο Αβράμοβιτς με 6 συνεχόμενους (ένα τρίποντο και τρεις βολές) μεταμορφώνει το 78-69 σε 78-75. Αλλά δεν αρκεί για να κερδίσει το ματς μόνος του. Στις ειδικές καταστάσεις του τελευταίου δίλεπτου θα προκύψει ένας μοιραίος κι ένας καθοριστικός. Ο Στρούντερ χάνει μια βολή γιατί η μπάλα καίει, αλλά βρίσκει ένα καλάθι με μπάσιμο και δυο βολές: οι 5 τελευταίοι πόντοι του μετρανε πιο πολύ απο τους προηγούμενους 23. Κι ο Γκούντουριτς αναλαμβάνει το ρόλο του μοιραίου στο φινάλε: το μουντομπάσκετ δεν είναι Ευρωλίγκα, οι Γερμανοί δεν τον φοβούνται καθόλου. Με δυο βολές του οι Σέρβοι φτάνουν στο 79-77, αλλά προηγουμένως έχει χάσει ένα τρίποντο κι ένα λέι απ ανενόχλητος. Στην τελευταία επίθεση θα κάνει και λάθος πάσα. Και οι Γερμανοί γίνονται πρωταθλητές κόσμου αποδεικνύοντας πως σε αυτό το παγκόσμιο μπορούν να κερδίσουν στο δικό της παιγνίδι όποια ομάδα θέλει.
Η ομάδα της στιγμής
Οι Σέρβοι δεν είχαν στο τουρνουά τον Γιόκιστς, τον Κάλινιτς, τον Νέντοβιτς, τον Μίσιτς και τον Πουκουσέφσκι. Παρόλα αυτά η ομάδα τους είχε εσωτερική δομή και ιεραρχία, σκόρερς, ταλέντο και προσωπικότητα: έκαναν ένα εξαιρετικό τουρνουά και του χρόνου στους Ολυμπιακούς Αγώνες με κάποιους από αυτούς που έλειπαν θα διεκδικήσουν μετάλλιο. Οι Γερμανοί ωστόσο είναι αυτοί που έγραψαν ιστορία. Εχουν παίκτες με προσόντα και προσωπικότητα, κέφι για επίθεση, μεγάλη αθλητικότητα. Στέλνουν παιδιά στο ΝΒΑ, έχουν ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα που πέρυσι το κέρδισε η Ράτιοφαρμ Ουλμ που δεν αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα όπως η Μπάγερν Μονάχου και η Αλμπα Βερολίνου κι έχουν σταθερότητα αξιοζήλευτη. Πέρυσι όταν η Εθνική μας αποκλείστηκε από δαύτους στο Πανευρωπαϊκό κάποιοι στην Ελλάδα μιλήσαμε για έκπληξη. Κούνια που μας κούναγε….
