Δεν υπάρχουν θεαματικά πράγματα στο μεταγραφικό παζάρι μέχρι στιγμής – ίσως οι ομάδες, (ακόμα κι αυτές που θα δώσουν καλοκαιρινά προκριματικά), πιστεύουν πως χρόνος υπάρχει. Η καλύτερη κίνηση του ΠΑΟΚ ήταν για την ώρα η παραμονή του Βαρέλα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανακοινώσει ακόμα τον φορ που ψάχνει και τον στόπερ που έκλεισε. Ο σόουμαν Βαλμπουενά είναι ένα ωραίο στοίχημα – οι άλλοι ήρθαν για να δυναμώσει ο πάγκος του, καθώς η σεζόν έχει play off. O σταθερός Βράνιες κουβαλάει κάμποση τρέλα: σίγουρα κάποια στιγμή θα τεστάρει τις αντοχές του προπονητή του – δεν είναι όλοι σαν τον Χιμένεθ. Τους Πορτογάλους που θέλει η ΑΕΚ δεν τους ξέρω: αυτό που ξέρω είναι ότι μέχρι στιγμής ο μόνος παίκτης που αποκτήθηκε και μπορεί να βοηθήσει μια ομάδα να αλλάξει επίπεδο, αν βρει τον εαυτό του, είναι ο Μπράουν Ιντέγιε που ήρθε στον Αρη.  

Η πιθανότητα της επιστροφής

Είχε φύγει την τελευταία μέρα των μεταγραφών τον Ιανουάριο του 2017. Είχε αποχαιρετήσει  τον κόσμο του Ολυμπιακού κάπως αμήχανα: είχε ξετρελαθεί με τα εκατομμύρια των Κινέζων. Η επιλογή δεν του βγήκε σε καλό: πέταξε δυο χρόνια και κατέληξε δανεικός κάπου στην Ισπανία.

Θέλω να είμαι ειλικρινής: δεν περίμενα ότι ο Αρης θα έπειθε τον Μπράουν Ιντέγιε να πει το ναι και να ρθει στη Θεσσαλονίκη. Ο Νιγηριανός έφυγε από την Κίνα με ένα τεράστιο συμβόλαιο. Καλοκαιριάτικα έψαχνε μια ομάδα να τον ικανοποιήσει οικονομικά και να του δώσει και τη δυνατότητα ενός restart. Δεν είναι απλό  για κανένα ποδοσφαιριστή να τα βρει και τα δυο, αλλά οι πιο πολλοί που ξέρω, όταν είναι εκεί γύρω στα 30, επιλέγουν να ποντάρουν στην πιθανότητα να βρουν το μεγάλο συμβόλαιο: ίσως να το βλέπουν και ως εφάπαξ. Ο Ιντέγιε ήθελε πάνω από 1 εκατ ευρώ το χρόνο – χρήματα που δεν μπορούσε να του δώσει ο Αρης. Τι του έδωσε ο Αρης; Την πιθανότητα της μεγάλης επιστροφής, τη δυνατότητα να σβήσει δυο χρόνια που πέρασαν χωρίς να συμβεί στην καριέρα του τίποτα το ουσιαστικό. Ο Ιντέγιε προτίμησε αυτό από μια ομάδα στη Σαουδική Αραβία π.χ η στα Εμιράτα που χρήματα θα του έδινε περισσότερα. Αυτό είναι ένα καλό σημάδι για τον Αρη. Απέκτησε ένα παίκτη που προτίμησε από το να ψάχνει για χρήματα, να βρει το κίνητρό του να παίξει ποδόσφαιρο. Να ρθει εδώ να βρει τη χαμένη χαρά του.

Γκολ έβαλε παντού

Το πόσο καλός είναι ένας ποδοσφαιριστής πολλές φορές το καταλαβαίνεις από το πόσο λείπει: ο Ιντέγιε έλειψε πολύ στον Ολυμπιακό. Θυμάμαι όταν είχε ρθει ο Χάσι, είχε δει ματς του Ολυμπιακού της προηγούμενης χρονιάς σε βίντεο κι όταν του είχαν πει ότι είχε φύγει ο Ιντέγιε τα χε βάψει μαύρα. Ο Χάσι ήξερε πως θα ήταν δύσκολο να βρεθεί ένα φορ με τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο Ιντέγιε μπορούσε να τρέξει τριάντα μέτρα με τη μπάλα , όπως είχε κάνει στο Ζάγκρεπ όταν είχε σκοτώσει τη Ντιναμό, μπορούσε να παίξει ωραία με την πλάτη, μπορούσε να κάνει κινήσεις μακριά από τη μπάλα και να ανοίγει χώρους στους υπόλοιπους. Τα γκολ του παντού τα είχε βάλει και δεν ήταν τυχαίο. Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε βάλει 23 γκολ σε 56 ματς πρωταθλήματος με την Ξαμάξ, 17 σε 52 με τη Σοσό, 34 σε 72 στα τρία χρόνια που έπαιξε στο Κίεβο με τη Ντινάμο. Ο Ολυμπιακός είχε πληρώσει 6 εκατ ευρώ για να τον πάρει από την Γουεστ Μπρομγουιτς – στην αρχή όλοι αναρωτιόντουσαν αν τα άξιζε. Το σπουδαίο ματς στο Τσάμπιονς λιγκ και το γκολ κόντρα σ τη Δυναμό Ζάγκρεπ, μια τεράστια εμφάνιση στην Τούμπα κόντρα στον ΠΑΟΚ κι ένα εξαιρετικό παιγνίδι με αντίπαλο την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, είχαν σβήσει κάθε συζήτηση μετά από δυο μήνες. Κι αυτά ωστόσο να μην υπήρχαν, η ικανότητα που είχε ο Νιγηριανός να βοηθά τους υπόλοιπους έβγαζε μάτια: στην πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό παίκτες όπως ο Ντουρμάζ και ο Φορτούνης έκαναν καταπληκτικές σεζόν βρίσκοντας χώρους. Ο Νιγηριανός μάζευε τους πάντες γύρω του. 

 Μόνος στην επίθεση

Ο Ιντέγιε έχει μια σπάνια αρετή, χάρη στην οποία έκανε καριέρα: έπαιζε μόνος στην επίθεση, χωρίς να έχει ανάγκη από μια ομάδα που δούλευε για αυτόν – αυτός δούλευε για την ομάδα. Είχε αποκτηθεί από τον Ολυμπιακό την τελευταία μέρα των μεταγραφών, Αύγουστο του 2015, μαζί με τον Ερνάνι. Ο Ερνάνι ήθελε να μάθει την ομάδα και η ομάδα να μάθει τον Ερνάνι. Χωρίς τη δυνατότητα της προετοιμασίας δεν συνέβη τίποτα από αυτά, παρά τη στήριξη του Σίλβα που τον ήθελε σαν τρελός. Ο Ιντέγιε αντίθετα μπήκε μέσα κι έπαιξε χωρίς καλά καλά να γνωρίζει τα ονόματα των συμπαικτών του: οι πιο πολλοί από τους δημοσιογράφους δεν ήξεραν ούτε καν το δικό του όνομα – τον έλεγαν «Εντέγιε».

Το πιο παράξενο χαρακτηριστικό του είναι ότι ενώ γουστάρει να παίζει μόνος στην επίθεση, το παιγνίδι του δεν διακρίνεται από εγωισμό – οι ατομικές προσπάθειες του είναι μετρημένες και δεν ζητά διαρκώς τη μπάλα. Αλλά έχει μεγάλη γνώση του παιγνιδιού και τα κάνει όλα να μοιάζουν εύκολα και για αυτό, στην περίπτωση του, μετράει πολύ η διάθεση του, η όρεξη του και τελικά η χαρά του να παίζει ποδόσφαιρο. Ο Ιντέγιε δεν είναι σούπερ τεχνίτης για να κερδίσει το χειροκρότημα με μια ενέργεια και δεν είναι σούπερ γκολτζής, από αυτούς που νομίζεις πως δεν υπάρχουν στο γήπεδο και στο τέλος του ματς έχουν βάλει δυο γκολ. Ο Ιντέγιε για να προσφέρει πρέπει να τρέξει, να κυνηγήσει, να πιέσει. Και να έχει και την βεβαιότητα πως ό,τι αυτός κάνει, η ομάδα του το αναγνωρίζει, το εκτιμά και το σέβεται.

Δεν μου έκανε εντύπωση η αποτυχία του στην Κίνα: δυσκολευόμασταν εμείς να τον καταλάβουμε σκεφτείτε πόσο δυσκολεύτηκαν οι Κινέζοι που πληρώνουν παίκτες για να κάνουν κόλπα. Στην Κίνα δεν αισθάνθηκε πρωταγωνιστής – έχασε και πολύ από την ενέργεια του γιατί έχασε το κέφι του. Αν το ξαναβρεί, (απλό δεν είναι, αλλά γίνεται) θα ξαναδούμε τον γίγαντα Ιντέγιε που ξέρουμε. Σε χρόνο ρεκόρ.     

Όπως κι ο Αρης…

Είναι στοίχημα; Είναι γιατί προέρχεται από δυο μέτριες χρονιές. Αλλά το 2019 ποια ελληνική ομάδα δεν βάζει στοιχήματα; Τον τιμά που υπέγραψε για μια μόνο σεζόν: δεν θέλησε να γίνει βάρος – κι αυτός βάζει το στοίχημα του με τον εαυτό του. Εμένα μου αρέσει γιατί μοιάζει έχει ανάγκη τον Άρη, όσο τον έχει ανάγκη κι ο Άρης. Τα βρήκανε γιατί έχουν τα ίδια θέλω. Όπως ο Άρης, έτσι κι αυτός θέλει να υπενθυμίσει στους πάντες πόσα σπουδαία πράγματα έχει κάνει. Όπως ο Άρης, έτσι και αυτός θέλει να αφήσει πίσω τα στραβά και τα λάθη. Οπως κι ο Άρης έχει κι αυτός αποστολή να κλείσει στόματα.  Όπως κι ο Άρης δεν χρειάζεται να αυτομαστιγώνεται: ό,τι έγινε, έγινε. Καιρός να πάμε παρακάτω…