Η επέτειος είναι από αυτές που συγκινούν. Εικοσιπέντε χρόνια πριν σαν σήμερα, μια Πέμπτη που έμελλε να είναι διαφορετική από τις άλλες,  βγήκαν στον αέρα «τα Φιλαράκια» για να μας κάνουν παρέα. Η σειρά γεννήθηκε εξαιτίας μιας προηγούμενης αποτυχίας των συντελεστών της: ο Ντέιβιντ Κρέιν και η Μάρτα Κάουφμαν είχαν μάλλον κάτι διαφορετικό στο μυαλό τους, οι ηθοποιοί σχεδόν ταυτίστηκαν με τους χαρακτήρες και κάποιοι δεν έκαναν τίποτα σημαντικότερο. Αλλά αυτά είναι λιγότερο σημαντικά από το δέσιμο που αποκτήσαμε εμείς μαζί τους. Αν η Σοφία Βώσσου τραγούδησε κάποτε για ένα φιλαράκι που το ψάχνει στα μπαρ γιατί έχει εξαφανιστεί, εμείς τα «Φιλαράκια» θα τα θυμόμαστε πάντα.     

Θυμάμαι πράγματα σποραδικά

Πρέπει να έχω δει κάθε επεισόδιο από τα «Φιλαράκια» πάνω από τέσσερις φορές, ωστόσο κάθε φορά που μου τυχαίνει να πέσω πάνω σε ένα από αυτά στο ζάπινγκ δεν μπορώ να ξεφύγω από τον πειρασμό να το ξαναδώ.

Δεν θυμάμαι πια τι έχει συμβεί στον κάθε κύκλο - θυμάμαι μόνο το πρώτο επεισόδιο και το πώς η σειρά τελείωσε. Ωστόσο σποραδικά μου έρχονται στο μυαλό ένα σωρό πράγματα. Θυμάμαι για παράδειγμα ότι στο δεύτερο κύκλο ο Τσάντλερ και ο Τζόι σταμάτησαν κάποια στιγμή να είναι συγκάτοικοι γιατί ο Τζόι βρήκε μία δουλειά σε μία σαπουνόπερα κι ο Τσάντλερ απέκτησε ως συγκάτοικο ένα απίστευτο τύπο, τον Έντι, με τον οποίο «σκοτώθηκε» γρήγορα. Ο Τζόι απολύθηκε από τη σειρά σε χρόνο ρεκόρ, οι δυο ξανάσμιξαν και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος - για την ακρίβεια μέχρι να τους χωρίσει η Μόνικα. Θυμάμαι επίσης ότι έχει υπάρξει συγκατοίκηση του Τσάντλερ, του Τζόι και του Ρος, όταν τον τελευταίο του πήραν το διαμέρισμα μετά το χωρισμό του με την Εμιλυ: ο  Ρος ήταν καλός φίλος αλλά αποδείχτηκε άθλιος συγκάτοικος. Στην τέταρτη σεζόν νομίζω ο Τσάντλερ και ο Τζόι έπαιξαν σε ένα παιγνίδι τα διαμερίσματά τους με την Μόνικα και τη Ρέιτσελ. Θα κέρδιζε οποίος απαντούσε σωστά στις ερωτήσεις ενός κουίζ που αφορούσε τα προσωπικά της παρέας - διαιτητής ήταν ο Ρος.

Τα κορίτσια έχασαν γιατί δεν απάντησαν σε μία ερώτηση, που ποτέ κανείς δεν κατάφερε να απαντήσει, δηλαδή ποια είναι η δουλειά του Τσάντλερ. Τα κορίτσια παίρνουν πίσω το διαμέρισμά τους δωροδοκώντας τους δύο νικητές με εισιτήρια των New York Κnicks κάποια επεισόδια αργότερα, αλλά αυτοί απαιτούν και κάτι ακόμα: να φιληθούν οι δύο κοπέλες στο στόμα - το φιλί θα πρεπε να κρατήσει ένα ολόκληρο λεπτό, έτσι και έγινε. Θυμάμαι επίσης ότι ο Τζόι είχε για ένα διάστημα ως συγκάτοικο μία Αυστραλέζα χορεύτρια, την υποδυόταν η Ελ Μακ Φέρσον, η μεγαλύτερη κούκλα που πέρασε από το σόου, δυστυχώς για λίγα επεισόδια. Απίθανη ήταν και η συγκατοίκηση της Ρέιτσελ με τη Φοίβη που τελείωσε με τραγικό τρόπο: η Ρείτσελ  ξεχνώντας το πιστολάκι για τα μαλλιά στο μπάνιο προκάλεσε πυρκαγιά που έκαψε το σπίτι. 

Μια αληθινή παρέα  

Τα «Φιλαράκια» δεν ήταν σειρά - ήταν πραγματικά η παρέα μας. Παρακολουθώντας τα επεισόδια αποκτούσες ένα σωρό γνώσεις για τον καθένα από τους πρωταγωνιστές, σαν με αυτόν να έπινες καφέ κάθε μέρα. Γνώριζες π.χ ότι ο Ρος έκανε τρεις γάμους που είχαν κοινό τέλος: το διαζύγιο. Δεν στεναχωριόσουν, όμως, γιατί ήξερες ότι ο Ρος ήταν πάντα ερωτευμένος με την Ρέιτσελ και ότι όταν την απάτησε «υπήρχε μεταξύ τους ένα μπρέικ»: κι ο Μπραντ Πιτ να εμφανιζόταν στη ζωή της, που εμφανίστηκε, αυτός δεν θα τα παρατούσε ποτέ. Ηξερες επίσης ότι οποιαδήποτε δουλειά και να έβρισκε ο Τζόι θα τον απέλυαν μετά από δύο επεισόδια. Αλλά ότι δεν είχε πρόβλημα γιατί όταν ρωτούσε το «How you doin'» έπεφταν όλες.

Τα «Φιλαράκια» δεν τα βλέπαμε, τα ζούσαμε. Χαρήκαμε όταν τα έφτιαξαν ο Τσάντλερ με την Μόνικα κι ας πιστεύαμε ότι δεν ταιριάζουν. Θέλαμε να πιούμε καφέ στο Central Perk και να ακούσουμε τη Φοίβη να τραγουδάει. Πιστεύαμε ότι έχουμε περάσει δεκάδες φορές από τα διαμερίσματα στα οποία έμειναν οι φίλοι μας και τα οποία βρίσκονται ακόμα στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης. Θα μπορούσαμε να έχουμε ταΐσει την πάπια του Τζόι η να έχουμε συζητήσει ώρες ολόκληρες για τα προβλήματα που είχε η Μόνικα στο σχολείο με τους γονείς της - φυσικά δεν θα λέγαμε ποτέ στον πατέρα της ότι η Φοίβη σε ένα τουλάχιστον επεισόδιο υπήρξε ερωτευμένη μαζί του. Ξέραμε τα πάντα για όλους γιατί αυτοί μας τα είχαν πει και όχι γιατί παρακολουθήσαμε τη ζωή τους από την κλειδαρότρυπα που λέγεται τηλεόραση, όπως έχει συμβεί σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις. Η Ρέιτσελ, η Μόνικα, ο Τσάντλερ ο Τζόι, η Φοίβη δεν ήθελα να έχουν μυστικά από μας και για αυτό το λόγο κέρδισαν την καρδιά μας. Η σειρά δεν ήταν ούτε για ψαγμένους, ούτε για όσους μπροστά στην τηλεόραση έχουν συνηθίσει να χαχανίζουν, ούτε για εκείνους που αναζητούν κάτι το σπάνιο: ήταν μία σειρά για όλους μας χωρίς μάλιστα οι πρωταγωνιστές της να είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να μπορούμε με κάποιους από δαύτους να ταυτιστούμε. Δεν μοιάζαμε με κανέναν τους, αλλά αυτό δεν μας απαγόρευσε ποτέ να τους αγαπήσουμε.

Παρόλα αυτά δεν θυμάμαι ποτέ κανέναν στην ερώτηση «ποια είναι η μεγαλύτερη σειρά που έχει δει στην τηλεόραση;» να έχει απαντήσει «τα Φιλαράκια». Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει γιατί η οικειότητα που αποκτήσαμε με τη σειρά και τους πρωταγωνιστές της μας κάνει συχνά-πυκνά να ξεχνάμε ότι την είδαμε στην τηλεόραση. Νομίζουμε ότι έχουμε δει τη Ρέιτσελ να πίνει καφέ στην πλατεία της γειτονιάς μας, τη Μόνικα να δουλεύει σεφ σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο, το Τζόι να φλερτάρει σε κάποιο μπαρ, τον Ρος να περιφέρεται με αυτό το ύφος του τρελού επιστήμονα, τον Τσάντλερ να μας κάνει παρατηρήσεις γιατί του πήραμε τη θέση σε κάποια σειρά. Με τα «Φιλαράκια» συμβαίνει ό,τι συμβαίνει και με τις παλιές ταινίες της Φίνος Φιλμ: τις έχουμε δει όλες (και μάλιστα περισσότερο από μία φορά) και τις κατατάσσουμε σε μία ειδική κατηγορία στην οποία βρίσκονται και οι αναμνήσεις μας από ιστορίες που έχουμε ακούσει. Δεν είναι ταινίες όπως οι άλλες, αλλά κάτι σαν τις ιστορίες των φίλων μας ή των γονιών μας, που πάντα μας διασκεδάζουν. Ως εκ τούτου και τα «Φιλαράκια» δεν αξιολογούνται δίκαια - θέλω να πω ότι ίσως ποτέ δεν θα τους δώσουμε την αξία που τηλεοπτική σειρά τους πρέπει, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό έχει καμία σημασία. Καλές τηλεοπτικές σειρές έχουμε δει πολλές και θα δούμε κι άλλες, τα καλά «Φιλαράκια» πάντα μας λείπουν.

Δεν χρειάζεται

Διάβασα ότι η Τζένιφερ Άνιστον είπε κάπου ότι θα ήταν διαθέσιμη να πάρει μέρος σε ένα σίκουελ της σειράς αν οι υπόλοιποι συμφωνούσαν. Η Λίζα Κούντροου, κατά κόσμο Φοίβη, της το ξέκοψε λέγοντας ότι η σειρά είναι φτιαγμένη με πρωταγωνιστές που θα μείνουν για πάντα νέοι, ωραίοι και γύρω στα 30. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιτρέψουν ως πενηντάρηδες. Πάντοτε πίστευα ότι η Φοίβη με την ιδιότυπη λογική της ήταν η πιο έξυπνη της παρέας. Εικοσι πέντε χρόνια μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου λέω ότι τα «Φιλαράκια» μας δεν χρειάζεται να μεγαλώσουν ποτέ. Είναι τεράστια…