Για τον Ολυμπιακό το ματς με την Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένα είδος διαγωνίσματος: μετά από αρκετή δουλειά που έχει ο προπονητής και οι παίκτες του έπρεπε να δουν πόση πρόοδο υπήρξε. Η απουσία ήταν αυτή τη φορά μια, δηλαδή ο Γουίλιαμς Γκος. Οι νεοφερμένοι δεν έχουν ακόμα αγωνιστεί, ο Μήτρου Λονγκ δεν έχει δικαίωμα κι ο Πετρούσεφ έμεινε έξω από τεχνική επιλογή: ο Γιώργος Μπαρτζώκας είπε ότι δεν είναι έτοιμος. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό αποδείχτηκε ότι δεν είναι πανέτοιμοι κι ο ΜακΚίσικ και ο Μιλουτίνοφ. Κι ότι παίκτες όπως ο Σίκμα και ο Μπραζντέκις που βλέπουμε είναι τόσο πολύ ρολίστες που για την ώρα δεν δίνουν τίποτα πιο πολύ από κάποια λεπτά που επιτρέπουν σε κάποιους άλλους να παίρνουν ανάσες. Λίγο για παίκτες που ήρθαν μετά από ψάξιμο και θεωρήθηκαν και έξυπνες προσθήκες.
Ισως το πράγμα ήταν αλλιώς
Το καλό νέο για τον Ολυμπιακό είναι ότι πάλεψε με την Βασίλισσα για 38,5 λεπτά: πριν ο Καμπάτσο με ένα από τα γνωστά του σόλο πάει το ματς στο 68-73, ο Ολυμπιακός ήταν ένα σουτ πίσω στο σκορ κι ο Λαρεντζάκης μάλιστα είχε αστοχήσει σε ένα μάλλον εύκολο για την χθεσινή βραδιά του σουτ τριών πόντων. Είχαν προηγηθεί στο κρίσιμο τέταρτο δεκάλεπτο χαμένες βολές από τον ΜακΚίσικ και τον Λαρεντζάκη ενώ ο Φαλ είχε αστοχήσει εξ επαφής σε μια στιγμή που το όλα ισορροπούσαν σε ένα τεντωμένο σχοινί. Δυστυχώς για μια ακόμα φορά εμφανίστηκε και το περίφημο μπλακ άουτ του τέλους: ο Ολυμπιακός στα πέντε τελευταία λεπτά βάζει ένα σουτ (με τον Γουόκαπ) κι αυτό είναι όλο. Δεν δέχεται πολλούς πόντους (8 από την Ρεάλ σε ένα πεντάλεπτο εκ των οποίων δυο από βολές του Γιούλ στη λήξη είναι τίποτα) αλλά όταν δεν υπάρχει άνθρωπος να βάλει τη μπάλα στο καλάθι κι αυτοί είναι πρόβλημα. Ο Μπαρτζώκας προτίμησε στο τέλος τον ΜακΚίσικ από τον Κάναν: η επιλογή δεν του βγήκε. Αλλά κι ο Κάναν ήταν κατώτερος του αναμενόμενου συνολικά για ένα λόγο απλό: αυτή τη φορά είχε απέναντί του τον Καμπάτσο, κι όχι τον Ροντρίγκεθ ή τον Γκος όπως πέρυσι στο Final 4. Mε την ταχύτητα του Αργεντίνου στο μαρκάρισμα είχε προβλήματα ενώ για να τον περιορίσει ξόδεψε νωρίς δυο φάουλ που στο πρώτο ημίχρονο τον κράτησαν πολύ ώρα εκτός παιγνιδιού.
Ο Λαρεντζάκης έκανε αρκετή περισσότερη δουλειά από τον ΜακΚίσικ: αν υπήρχε και κάποιος να προσφέρει κάτι επιθετικά στο διάστημα που κι ο Πίτερς κάθισε στον πάγκο αδυνατώντας να σταματήσει το ρεσιτάλ του Μούσα ίσως το πράγμα ήταν αλλιώς. Παρόλο αυτά ο Ολυμπιακός πάλεψε: έμεινε στο ματς, παρόλο που οι δυο του σκόρερς έμειναν μακριά από τα συνηθισμένα τους φέτος νούμερα. Αν ο Πίτερς έδινε κάτι πιο πολύ από τους 8 πόντους (με μια καλή ως προς τα υπόλοιπα στατιστική) κι αν ο Κάναν είχε κάτι παραπάνω από ένα εύστοχο σουτ με το οποίο ολοκλήρωσε την βραδιά του ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Θα ήταν σίγουρα διαφορετικό αν το ποσοστό στο τρίποντο ήταν κομμάτι λογικότερο στο πρώτο ημίχρονο, όταν σκόραρε από μακριά μόνο ο Λαρεντζάκης. Για το μπλακ άουτ του τέλους δεν χρειάζεται να πω τίποτα: ήταν δυστυχώς αναμενόμενο. Ας μπούμε στη λογική ότι αυτή η ομάδα πρέπει να κερδίζει τα ματς μέχρι το 38΄. Όπως είναι φτιαγμένη μοιάζει να παίζει δυο λεπτά λιγότερο από πολλές από τις υπόλοιπες.
Πέρυσι και πρόπερσι
Χτυπά στο μάτι στο τέλος το γεγονός ότι στο κατάμεστο γήπεδό του ο Ολυμπιακός με δυσκολία πέρασε τους 70 πόντους. Όμως προσοχή: το ίδιο είχε συμβεί και τις δυο προηγούμενες σεζόν, αλλά ο Ολυμπιακός κέρδισε και τις δυο. Την περίοδο 2021-22, Οκτώβρη μήνα, ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ κέρδισε την Ρεάλ 74-68 – είχε μπει μάλιστα στο τελευταίο τρίλεπτο με διαφορά 10 πόντων. Πέρυσι η νίκη του ήταν ακόμα πιο άνετη: ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει με 73-60. Σε κανένα από τα δυο ματς αυτά δεν «έτρεξε» την Ρεάλ και δεν την διέλυσε με το επιθετικό του παιγνίδι. Αλλά και στα δυο, το επιθετικό του παιγνίδι είχε ένα σπουδαίο εκφραστή που λέγεται Σάσα Βεζένκοφ. Στο προπέρσινο 74-68 ο τότε φόργουορντ του Ολυμπιακού σκόραρε 16 πόντους (5/6 δίποντα, 1/7 τρίποντα, 3/4 βολές) και μάζεψε 10 ριμπάουντ, ενώ είχε τρελάνει εκείνο το βράδυ με τα «κοψίματα» του τους απόντες χθες Γιαμπουζελε και Ρούντι Φερνάντεζ. Στο περσινό είχε μια εξίσου γεμάτη επιθετικά στατιστική μολονότι οι υποψιασμένοι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης τον κυνηγούσαν. Ο Σάσα με 15 υπερπολύτιμους πόντους τράβαγε όλη την επίθεση κι όταν ένας τέτοιος παίκτης υπάρχει γίνεται εύκολο να βρεθούν δυο συμπαραστάτες του στην επιθετική δημιουργία: πρόπερσι ήταν ο Ντόρσεϊ και ο Σλούκας, πέρυσι ο Σλούκας κι ο Γουόκαπ. Χθες ο Γουόκαπ έμοιαζε επιθετικά μόνος του. Και το γιατί επιλέχτηκε ως αντικαταστάτης του Βεζένκοφ ο Σίκμα παραμένει ένα από τα μυστήριο – τουλάχιστον υπάρχει ο Πετρούσεφ και ίσως υπάρξει μια εξομάλυνση, αλλά περιμένω να το δω. Χωρίς πάντως τον Σάσα σε όλα αυτά τα δύσκολα ματς θα υπάρχει ανάγκη του ήρωα της μιας βραδιάς: χθες, παρά την γενναιοψυχία του Γουόκαπ, δεν υπήρξε τέτοιος.
Και μερικά καλά
Ας κρατήσουμε τα καλά. Το δίδυμο Φαλ – Μιλουτίνοφ, παρόλο που ο Σέρβος απέχει πολύ από τον παίκτη που βλέπαμε πριν τον μικροτραυματισμό του, όντως αποδείχτηκε δυνατό απέναντι στα θηρία της Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός πήρε πολλά επιθετικά ριμπάουντ -πρώτα πρώτα. Ο Ταβάρεζ έμεινε μάλλον χαμηλά και ο Πουαριέ ήταν μαχητικός στην άμυνα αλλά άποντος. Ο Λαρεντζάκης έκανε ένα καλό ματς μετά από καιρό. Οι άμυνες του Μπαρτζώκα κράτησαν τον Καμπάτσο στους 9, το Γιουλ στους 6, κι έκαναν τον Κοζέρ και τον Αλοθέν δυο ονόματα στο φύλλο της στατιστικής. τα λάθη του Ολυμπιακού ήταν ελάχιστα, δείγμα μεγάλης σοβαρότητας, αλλά οι εκτελέσεις κατα κανόνα κακές. Όταν λίγο ζεστάθηκε ο Κάναν και λίγο ξέφυγε από τις δαγκάνες των πλάγιων της Ρεάλ ο Πίτερς ο Ολυμπιακός είχε ένα διάστημα που ήταν αρκετά ανταγωνιστικός. Υπάρχει δυσκολία, αλλά και προοπτική – ειδικά αν ανεβούν λίγο ακόμα οι «παλιοί»: ο ΜακΚίσικ λογικά θα βρει την αποτελεσματικότητα του, δεν είναι δυνατόν να έχει πάντα 1/7 τρίποντα και κάτι θα δώσουν κι ο Γκος και οι νεοφερμένοι. Η Ρεάλ κέρδισε χωρίς τους Ροντρίγκεζ, Γιαμπουζέλε και Ρούντι, αλλά η Ρεάλ είναι η Ρεάλ: οι παρόντες είναι πιο σημαντικοί από τους απόντες κι ο Χεζόνια στο πρώτο ημίχρονο (με συνολικά 18 πόντους) κι ο Μούσα (με τα 5/7 τρίποντα) στο β ημίχρονο έπαιξαν και για αυτούς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού χθες, το γραφα πριν το ματς στην εφημερίδα, είναι ότι η Ρεάλ είχε χάσει στην Πόλη (έστω στην παράταση) από την Φενέρ και ήταν δύσκολο να χάσει δυο ματς στη σειρά. Αποδείχτηκε απίθανο. Στο επόμενο τεστ ο Ολυμπιακός θα είναι λογικά πιο έτοιμος. Ελπίζοντας πάντα να δώσει κι ένα τρίτο.
