Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ότι ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο τουλάχιστον εννέα παίκτες ικανούς να αγωνιστούν στην πρώτη του ομάδα. Κάποιοι φίλοι του ΠΑΟ με κατηγόρησαν για υπερβολές, επισημαίνοντας πως ο Παναθηναϊκός θα κάνει απλά κάποιες ποιοτικές προσθήκες και πως δύσκολα θα χάσει κάποιον από τους βασικούς.
Μετά το τελευταίο Σαββατοκύριακο οι εννέα προσθήκες μπορεί να θεωρούνται και λίγες διότι έφυγαν ο Βέλεθ και ο Γκατσίνοβιτς – ο πρώτος για την Σαουδική Αραβία και ο δεύτερος για την ΑΕΚ. Μοιάζει επίσης αρκετά πιθανό, μετά τους Βιτάλ, Χατζηζιοβάνη, Λούντκβιστ και Μαουρίσιο, να φύγουν και οι Χατζηθεοδωρίδης και Διούδης, ενώ είναι με τη βαλίτσα στο χέρι ο Μακέντα και ο Καρλίτος και αναμένεται να οριστικοποιηθεί και το τέλος της συνεργασίας με τον Βιγιαφάνιες. Όλα αυτά σημαίνουν πως ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα πρέπει και φέτος να ξεκινήσει από την αρχή. Μόνο που η εφετινή αποστολή του θα έχει κάποιες σημαντικές διαφορές σε σχέση με πέρυσι. Ας τα δούμε τα δεδομένα.
Απώλεια μεγαλύτερη από την αξία του
Η απώλεια του Γκατσίνοβιτς είναι σημαντική για ένα λόγο που ξεπερνά την αξία του: υποχρεώνει τον Γιοβάνοβιτς να φτιάξει μια καινούργια μεσαία γραμμή. Ο ΠΑΟ κακώς αιφνιδιάστηκε: ήδη εδώ και εβδομάδες άνθρωποι που ξέρουν το μεταγραφικό παζάρι όπως ο Ευάγγελος Μίχος πχ είχαν γράψει πως για τον Γκατσίνοβιτς υπάρχει ενδιαφέρον ελληνικής ομάδας. Το ρίσκο που πήρε ο ΠΑΟ ήταν διπλό: θέλησε να περιμένει και για να ρίξει την τιμή του παίκτη. Αλλά δεν έπαιζε τελικά μόνος του.
Ο ΠΑΟ έχει χάσει ήδη τον Μαουρίσιο και τον Λούντκβιστ, ενώ όλα δείχνουν πως θα φύγει κι ο Βιγιαφάνιες. Ο Λούντκβιστ έπαιξε πέρυσι σε 13 ματς – το σημειώνω γιατί υπάρχει η εντύπωση πως δεν αγωνίστηκε καθόλου – για την προσφορά των άλλων δυο δεν χρειάζεται κάποια υπενθύμιση. Φυσικά σημαντική ήταν και η βοήθεια του Γκατσίνοβιτς. Εκανε τη διαφορά ώστε να είναι δύσκολη η αντικατάστασή του; Δεν είναι εύκολο να το αξιολογήσεις. Αλλά σίγουρα βοήθησε αρκετά.
Ο Σέρβος που ήταν υπόδειξη του Γιοβάνοβιτς, ήρθε στον ΠΑΟ τον Ιανουάριο. Αποδείχτηκε μια σημαντική προσθήκη γιατί ο προπονητής τον εμπιστεύθηκε αμέσως. Αλλά δεν μεταμόρφωσε τον ΠΑΟ: έπαιξε σε 15 ματς – σε αυτά συμπεριλαμβάνονται και τρία ματς κυπέλλου. Χωρίς αυτόν στην ενδεκάδα ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη και πήρε στα play off δυο ισοπαλίες με 0-0 (από την ΑΕΚ και τον Αρη) που του έδωσαν το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Από την άλλη είναι αλήθεια πως με αυτόν στο γήπεδο ο ΠΑΟ έχασε ένα μόνο ματς: αυτό με τον ΠΑΟΚ την τελευταία αγωνιστική των play off που ήταν αδιάφορο. Θα λεγα ότι επιτομή της παρουσίας του είναι το παιγνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΣ στη Λεωφόρο. Ο Σέρβος ξεκίνησε στην ενδεκάδα και είχε καλή απόδοση: ο ΠΑΟ με αυτόν παρόντα προηγήθηκε με 1-0. Ο Γκατσίνοβιτς βγήκε στο 57΄εξαιτίας ενός μικροτραυματισμού. Και το ματς έληξε 4-0…
Η δική μου εντύπωση είναι ότι ο Γκατσίνοβιτς βρέθηκε σε μια ομάδα που μετά τον Φεβρουάριο είχε ρολάρει κι έκανε αποτελέσματα είτε με αυτόν παρόντα, είτε χωρίς αυτόν. Αν είχαν μείνει όλοι κι έφευγε μόνο αυτός η αντικατάστασή του δεν θα ήταν δύσκολη. Αλλά τώρα από τους περσινούς βασικούς μέσους υπάρχει μόνο ο Πέρεθ. Και θα χρειαστεί ένας νέος μηχανισμός.
Αλλαγές και στην άμυνα
Το κακό για τον Γιοβάνοβιτς είναι ότι νέους μηχανισμούς ο ΠΑΟ θα χρειαστεί και στην άμυνα και στην επίθεση. Από την γραμμή της άμυνας θα λείψει ο Βέλεθ. Πολύ σωστά ο ΠΑΟ τον άφησε να φύγει, αφού οι Αραβες του πήραν τα μυαλά, – πλην όμως η αντικατάσταση του δεν θα είναι απλή υπόθεση. Στον σχεδιασμό του Γιοβάνοβιτς υπήρχε ήδη η απόκτηση ενός στόπερ – τώρα ίσως χρειαστούν δυο. Το ίδιο και στην επίθεση: ο ΠΑΟ ψάχνει δυο εξτρέμ, γιατί έφυγαν οι Χατζηγιοβάνης και Βιταλ, αλλά ψάχνει κι ένα φορ που θα προορίζεται για βασικός στη θέση του Μακέντα, αλλά κι ένα all around κυνηγό αν φύγει ο Καρλίτος. Αν τα βάλεις όλα κάτω ο ΠΑΟ αναμένεται να έχει πέντε νέους παίκτες στη βασική του ενδεκάδα! Και πρέπει να δυναμώσει και το ρόστερ του συνολικά διότι μπορεί να αγωνίζεται στην Ευρώπη και μετά τους προκριματικούς– το πράγμα δεν είναι απλό. Ο Γιοβάνοβιτς μοιάζει να χάνει τώρα το συγκριτικό πλεονέκτημα που είχε αποκτήσει πέρυσι: η ομάδα του δεν θα είναι πιο έτοιμη από αυτή των ανταγωνιστών του.
Εγγύηση ο Ιβάν
Βέβαια ο Γιοβάνοβιτς είναι η εγγύηση ότι όλα θα πάνε καλά. Φέτος ξέρει την ομάδα και δεν χρειάζεται να την μάθει. Ξεκινά με τον κόσμο της ομάδας να τον κοιτάζει με εμπιστοσύνη κι όχι με περιέργεια, όπως πέρυσι. Αλλά έχει δυο προβλήματα και δυο στοιχήματα να κερδίσει. Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει στα προκριματικά την αρκετά έτοιμη ομάδα με την οποία πέρυσι τελείωσε καλά τη σεζόν: δεν υπάρχουν ήδη αρκετοί, που είτε ήταν βασικοί (Βέλεθ, Μαουρίσιο, Βιγιαφάνιες, Γκατσίνοβιτς), είτε πρώτες αλλαγές (Χατζηζιοβάνης, Βιτάλ). Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος, που ήταν πέρυσι σύμμαχος, φέτος είναι εχθρός: ο ΠΑΟ πρέπει να είναι έτοιμος για τα προκριματικά του Confernce League που ξεκινάνε αρχές Αυγούστου. Πέρυσι τους Παλάσιος και Βιτάλ μπορούσες να τους περιμένεις μέχρι τέλος Αυγούστου - φέτος τον Μπλάνκο, αν σου κάνει, πρέπει να τον πάρεις τώρα, πριν και για αυτόν εμφανιστεί κάποιος άλλος. Πέρυσι ο ΠΑΟ για να βρει σταθερότητα πέρασαν μήνες, αλλά ο στόχος του ήταν να είναι καλά μετά τον Μάρτιο όταν και θα κρίνονταν τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. O Γιοβάνοβιτς κατάφερε να κερδίσει χρόνο γιατί ο ΠΑΟ ξεκίνησε με θεαματικές νίκες εντός έδρας στα ματς με τον Απόλλωνα, τον Βόλο και τον Ιωνικό, αλλά φέτος τα πρώτα του ματς θα είναι ευρωπαϊκά, δηλαδή άλλης δυσκολίας.
Οσο για τα στοιχήματα κι αυτά έχουν ενδιαφέρον γιατί δεν είναι τόσο απλά. Πέρυσι ο Γιοβάνοβιτς κατάφερε να μετατρέψει σε «εσωτερικές μεταγραφές» παίκτες όπως ο Χουάνκαρ, ο Αϊτόρ, ο ίδιος ο Βέλεθ – όλοι ήταν καλύτεροι από πέρυσι. Φέτος δεν υπάρχουν παίκτες που πέρυσι δεν αγωνίστηκαν και οι οποίοι μπορεί να δώσουν ανάλογες λύσεις: ο μόνος που δίνει τη βεβαιότητα ότι θα δώσει πολλά παραπάνω είναι ο Κουρμπέλης. Μπορεί να είναι εσωτερικές μεταγραφές ο Σάρλια, ή ο Σάντσες η ο Σαβιέ και να κάνει αυτό το πολυπόθητο βήμα μπροστά ο Αλεξανδρόπουλος; Θα το δούμε προσεχώς.
Το δεύτερο στοίχημα είναι φυσικά το πόσοι θα βγουν από τους νεοφερμένους. Πέρυσι το ποσοστό των επιτυχημένων μεταγραφών ήταν τεράστιο: βγήκαν οι 5 στους 8. Αλλά όταν μια ομάδα παίζει μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα υπάρχει πάντα χρόνος προσαρμογής για όλους: όταν υπάρχουν ευρωπαϊκά ματς οι κρίσεις είναι πολύ γρήγορες και σχεδόν πάντα έχουν να κάνουν με το αν υπάρχουν νίκες ή ήττες. Πέρυσι ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, πριν την κατάκτηση του κυπέλλου, ήταν αρκετό για να κάνει την σεζόν επιτυχημένη. Φέτος η εντύπωσή μου είναι ότι ο ΠΑΟ στους καλοκαιρινούς προκριματικούς παίζει πολλά – σχεδόν τα πάντα. Αν τους περάσει θα αποφύγει το μεγαλύτερό του πρόβλημα: την εσωστρέφεια του.
Μερικές απορίες
Όπως σας έχω ήδη πει για τα μεταγραφικά όλων των ομάδων έχω κατά βάση απορίες. Στην περίπτωση του ΠΑΟ είναι απλές. Απορώ γιατί δεν γίνεται προσπάθεια να μείνει ο Βιγιαφάνιες, έστω την τελευταία στιγμή αφού οι μέσοι φύγαν όλοι. Απορώ γιατί ο ΠΑΟ έπρεπε να αρχίσει τις προσθήκες του με τον Λοντίγκιν και τον Γκανεα που δεν προορίζονται για βασικοί, ενώ έχει τρύπες στα χαφ. Απορώ πως δεν έχουν εντοπιστεί ένας φορ κι ένας στόπερ τους οποίους ο ΠΑΟ έψαχνε και πέρυσι τον Ιανουάριο.
Ο ΠΑΟ δεν έχει πρόβλημα οργανογράμματος: ο Σπύρος Βλάχος εκτελεί όσα ο Γιοβάνοβιτς αποφασίζει κι ο Μακης Λιβαθηνός, ως αρχισκάουτερ έχει συμβουλευτικό ρόλο. Ωστόσο νομίζω πως στον Γιοβάνοβιτς φορτώνονται πολλά. Και οι υπερεξουσίες, δημιουργούν υπερβολικές απαιτήσεις. Κι αυτό δεν είναι καλό.
