Σε ένα κλίμα απερίγραπτης αμηχανίας και πίκρας μετά τα αιματηρά επεισόδια που είχαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια την Δευτέρα το βράδυ, ο ΠΑΟ αντιμετωπίζει απόψε την Ολιμπίκ Μαρσέιγ σε ένα ματς που θα ήταν σαφώς προτιμότερο να αναβληθεί. Ημερομηνίες υπάρχουν: φάνηκε και στην ταχύτητα της απόφασης χάρη στην οποία αναβλήθηκε το ματς της ΑΕΚ με την Ντιναμό Ζάγκρεπ.
Κάθε είδος τερατολογία
Μεταξύ πολλών που συμβαίνουν γύρω από το ματς να προσθέσω και την ευκολία με την οποία κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες διάφορες φήμες που έγιναν εύκολα πιστευτές: μόνο χθες υπήρχαν στο βολικότατο για την μεταφορά κάθε είδος τερατολογίας Twitter «αποκαλύψεις» που έκαναν λόγο για επιδρομές Μαρσεγέζων οπαδών στην Αθήνα κτλ. Το ανησυχητικό είναι ότι έχουμε φτάσει στο σημείο που όλα αυτά τα απίθανα γίνονται πιστευτά – πράγμα που δείχνει και τον εθισμό μας στα ζητήματα της βίας. Λειτουργεί πια ο μιθριδατισμός στον οποίο έχουμε υποβληθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια και στον οποίο – κατά τα ψέματα – έχει συμβάλει κι ο αθλητικός Τύπος, μιλώντας για «περήφανους λαούς» κι άλλες τέτοιες φαιδρότητες. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά κι ας πούμε δυο πράγματα για το ματς του ΠΑΟ που έχει μια παραξενιά: είναι σημαντικό χωρίς να του εξασφαλίζει κάτι περισσότερο από τα χρήματα που θα μπουν στο ταμείο του αν βρεθεί στα play off του Τσάμπιονς λιγκ και που δεν είναι και λίγα. Αλλά κατά τα άλλα αν ο ΠΑΟ αποκλείσει τους Γάλλους εξασφαλίζει απλά δυο δύσκολα ματς με την Μπράγα στα οποία αν ηττηθεί θα βρεθεί όπου θα βρεθεί κι αν αποκλειστεί από την Μαρσέιγ, δηλαδή στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ. Η πρόκριση κόντρα στους Μαρσεγιέζους του εξασφαλίζει ένα μεγάλο όνειρο: την πιθανότητα να βρεθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ. Κατά τα άλλα, έτσι κι αλλιώς η παρουσία του στο Γιουρόπα λιγκ είναι εξασφαλισμένη ό,τι κι αν συμβεί στα ματς με την Ολιμπίκ Μαρσέιγ.
Βραδιά χωρίς άγχος, αλλά…
Αυτό το παράδοξο θα πρέπει να έχει επιτρέψει στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να προετοιμάσει τα ματς με τους Γάλλους χωρίς άγχος. Λογικά έλλειψη άγχους θα χαρακτηρίζει και τους παίκτες του ΠΑΟ αν και αυτό είναι περισσότερο ένα κλισέ παρά μια πραγματικότητα: οι παίκτες κατεβαίνουν πάντα στο γήπεδο για να κάνουν αποτέλεσμα.
Νομίζω ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει βγάλει τα συμπεράσματά του μετά το δεύτερο ματς της ομάδας του με την Ντνίπρο: το ποια είναι αυτά θα το δούμε το βράδυ. Εγώ μπορώ να μιλήσω μόνο για τα δικά μου συμπεράσματα που μπορεί να είναι ίδια με του Γιοβάνοβιτς αλλά μπορεί και να μην είναι.
Στον επαναληπτικό με την Ντνίπρο ο ΠΑΟ έκανε ένα παράξενο ματς – με ελλείψεις ισορροπίας και κάμποσα νεκρά διαστήματα. Ο Γιοβάνοβιτς δεν στάθηκε στις τότε δηλώσεις του σε αυτό το κομμάτι και σωστά μίλησε για την επιτυχία του ΠΑΟ να επιστρέψει στους ομίλους μετά από χρόνια. Πλην όμως η ισοπαλία και κυρίως η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο παιγνίδι αυτό ήταν και λόγος προβληματισμού: ο ΠΑΟ πήγε να μπλέξει, όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με 1-2, παρά την νίκη του στο Κόζιτσε και μολονότι έφτασε στον σκοπό του που ήταν να προηγηθεί στη ρεβάνς – το έκανε μάλιστα χάρη στη δύναμη της έδρας του που αρχικά τον γκάζωσε. Η δυσκολία της διαχείρισης του αβαντάζ στο ματς με τους Ουκρανούς δεν είχε να κάνει με κάποιο πρόβλημα νοοτροπίας: ο ΠΑΟ δεν γύρισε πίσω για να κρατήσει το αποτέλεσμα και δεν φάνηκε να πιστεύει ότι η σεμνή τελετή έλαβε τέλος γιατί ο Σπόραρ έκανε το 1-0. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε είχαν να κάνουν με την γενικότερη συμπεριφορά του.
Στην επίθεση, για την οποία δεν υπήρξε κριτική, είδαμε άτσαλα τελειώματα και κάποιες εγωιστικές επιλογές που σε ευρωπαϊκά ματς τιμωρούνται. Στην άμυνα έλειψε, όχι η προσοχή, αλλά η ενέργεια: ο ΠΑΟ είχε δεχτεί ένα γκολ από κόρνερ (το δεύτερο) κι ένα γκολ αυτό της ισοφάρισης γιατί έξι παίκτες του παρακολουθούσαν τον …Δεν δέχτηκε γκολ από τακτικά ή μεμονωμένα λάθη, αλλά από μια συνολικά κακή συμπεριφορά, που είχε να κάνει πιθανότατα με το ότι έλειψε το απαραίτητο «φίλτρο» (δηλαδή η πίεση και το τρέξιμο) στη μεσαία γραμμή, που κατά την γνώμη μου εκείνο το απόγευμα είχε και την λιγότερο καλή συμπεριφορά - κυρίως ανασταλτικά. Η ποιότητα του Τζούρισιτς είχε αποδειχτεί χρήσιμη: η φάση της ισοφάρισης που τελείωσε το ματς ήταν δική του. Αλλά η συνύπαρξη των Πέρεθ, Βιλένα, Τζούρισιτς, Παλάσιος και Μπερνάρ ήταν για την άμυνα πρόβλημα, όσο κι αν ειδικά ο Παλάσιος στο ημίχρονο που αγωνίστηκε έτρεξε πολύ. Με αυτούς τους παίκτες ο ΠΑΟ μπορεί να κάνει ένα καλό ματς με την προϋπόθεση ότι θα έχει την κατοχή της μπάλας – η συνύπαρξη όλων αυτών σε αφήνει να πιστεύεις πως στο πρωτάθλημα θα δούμε ένα ΠΑΟ πιο παραγωγικό από πέρυσι. Αλλά η παρουσία όλων αυτών σε ευρωπαϊκό ματς απαιτεί μια άμυνα αλάνθαστη ή κατοχή της μπάλας της τάξης του 70%.
Ο Γιοβάνοβιτς σίγουρα περιμένει να δει σε τι κατάσταση είναι ο Σένκεφελντ αλλά και ο χρήσιμος Τσέριν. Από την άλλη δεν αποκλείω τίποτα: ακόμα και να αγωνιστούν με την Μαρσέιγ απόψε οι ίδιοι που έπαιξαν με την Ντνίπρο. Μια τέτοια επιλογή θα δείξει πως ο Γιοβάνοβιτς έχει νωρίς καταλήξει στο ποια είναι η ομάδα του και θα περιμένει να δει υπερβάσεις από όλους.
Ομάδα ανέτοιμη αλλά με αστέρια
Δεν υπάρχει λόγος να γίνουν ιδιαίτερες αναφορές στην Μαρσέιγ και την δύναμή της. Πριν δυο χρόνια είχε κερδίσει στον προημιτελικό του UEFA Conference League τον ΠΑΟΚ με το φτωχό 2-1 στο Βελοντρόμ. Στη ρεβάνς στην Τούμπα παρατάχθηκε με τρομερές απουσίες και είχε στην αποστολή πολλούς παίκτες που ήταν άπειροι – κέρδισε με δυσκολία 1-0 και προκρίθηκε. Απόψε θα έχει στην σύνθεσή της αστέρια. Πλην όμως οι καλές μεταγραφές της θα κάνουν ντεμπούτο. Κι ο προπονητής της, ο γνωστός μας Μαρθελίνιο, ακριβώς επειδή είναι κατασκευαστής κι όχι διαχειριστής χρειάζεται χρόνο: ο ΠΑΟ θα βρει απέναντί του μια ομάδα ανέτοιμη, αλλά με παίκτες σπουδαίους. Μια ομάδα που ακόμα δεν έχει την ομοιογένεια που η περίσταση απαιτεί, αλλά που είναι κι ένα μυστήριο: ο ΠΑΟ δεν την ξέρει γιατί από πέρυσι έχει αλλάξει πολύ.
Η λογική λέει ότι θα δούμε ένα ωραίο ματς. Μετά την παγωμάρα που σκόρπισαν οι αθλιότητες που έγιναν στην Νέα Φιλαδέλφεια ελπίζω απόψε να ξαναθυμηθούμε πως το ποδόσφαιρο είναι ένα ωραίο σπορ που καμία σχέση δεν έχει με αθλιότητες…
